The Birdcage (1996)

Met alle respect voor Robin Williams, één van de weinige acteurs die veel rollen aankan en aandurft, vond ik deze film een serieuze flop. De Franse versie (de eerste dan van de reeks van drie) is veel beter. 1 ster dan maar

Hey

Wil deze film echt nog een keertje zien,zo goed vond ik hem!

Heb me echt ziek gelachen!

Humorfans,kijken!------>4.5*

Maar dan wel naar de orginele Franse versie

Wat een slechte remake van LA CAGE AUX FOLLES... Bah! Gene Hackman is de enige die in deze film zijn waardigheid weet te behouden.

Vreemd, Gene Hackman is veruit de zwakste schakel in deze remake.

Met het origineel nog vers in het geheugen, ontkom ik dus niet aan direct vergelijkingen te trekken bij het bekijken van deze Amerikaanse versie. Veelal lees ik ook her en der dat de remake toch iets leuker is dan het origineel. Well, how wrong people can be.

Ten eerste een beschamende Hackman, compleet weggespeeld door echtgenote Wiest. Zo zien we maar weer, komedie is niet voor iedere acteur weggelegd.

Robin Williams is prima, maar behaalt nergens het niveau van Ugo Tognazzi. Hetzelfde geldt voor Azaria als 'poetsjongen', goed, maar je verlangt naar ultranicht Benny Luke in het origineel.

Gelukkig is daar Nathan Lane, die Michel Serraults doorbraak-rol toch wel evenaart. Aandoenlijk en weet de hoge Serrault gilletjes binnen de perken te houden. En daar zit het gevaar van deze verfilming.

La Cage aux Folles is typisch jaren '70. Eigenlijk ook de doorbraak van 'gay cinema' op grote schaal, ondanks de vele stereotiepen. Daar speelt het decor en de kleding een grote rol, ook een geloofwaardige rol. In The Bird Cage voelt het niet echt, maar aangezien veel grappen juist draaien om het interieur moest het wel terugkomen in de remake, maar nu is het ongeloofwaardig.

En dan de afsluiting met 'We are Family'...

Ok, de remake heeft een aantal verbeteringen. Grootste verbetering is toch wel Baranski als de echte moeder van Williams' zoon. Een rol die nu wel meer komedie-inhoud heeft. En de grappen omtrent conservatief Amerika werken beter ondanks Hackman.

Aardige remake, maar beter, nee: 2,5*

Dat gezeur over remakes. Niet vergelijken maar gewoon naar deze film kijken...

Hij wordt pas na een tijdje leuk maar het wordt geen topper.

Goed geacteerd. Ik vond Calista Flockheart verrassend overtuigend als muts van 18.

3*

Opmerkelijk dat hij zo laag scoort. Ik vond hem echt bijzonder leuk en heel goed gespeeld!

4 *

Heel erg slecht einde.

Verder wel leuke acteerprestaties

2,5*

Een van de mindere Films van Robin Williams en dat komt vooral omdat ik hem een beetje saai vond op sommige momenten wel waren de goede acteerprestaties weer helemaal aanwezig en de Filmmuziek was ook wel te doen dus kortom : Niet erg Geslaagd maar wel Leuk.

2.5*

Prima komedie, met een leuk verhaal, en bij vlagen hilarische situaties. de rollen van williams en nathan lane zijn het meest geslaagd in deze film. gene hackman viel me dan enigzins weer een beetje tegen. al met al prima acteerprestaties, veel humor, en leuke en passende muziek. 3,5 sterren.

Leuke film.. Goed geacteerd door R.Williams en N.Lane.. Verder kan ik er niet zoveel meer aan toevoegen.. Het is gewoon een leuke weg-kijk humor film, met een aantal grappige momenten. Het verhaal stopt een beetje abrubt. De eind scene is wel geniaal...

3*

Uhmmm....

De film was geheel niet voorspelbaar en de personages werden niet afgebeeld als stereotiepen...

En nu serieus : hoewel je de meeste scènes in de film (en eigenlijk bijna het hele plotverloop) al na enkele minuten (mss wat overdreven) kan voorspellen, wordt de film toch sterk rechtgehouden juist door het feit dat hij vol clichés en stereotiepe personages zit.

Hier en daar wat leuke humor, soms eerder flauw, maar globaal gezien kan deze film er wel mee door.

Helemaal mee eens!!! Elke keer als ik deze film zie lig ik weer helemaal dubbel van het lachen! Geweldig! 4*.

Wat een flop. Slap verhaaltje met karikaturale hoofdpersonen en een Williams die hardstikke over the top de boel vernaggeld.

Stereotiep is leuk maar dit raakt kant nog wal. In plaats van lachwekkend te zijn , irriteerd dit alleen. Als ik een middeljarige nicht zo zijn dan zou ik beledigt zijn

Erg leuke komedie. Raar dat hij hier zo laag scoort maar dat zal wel met het lage cult gehalte van deze film te maken hebben. Williams en Lane is een geweldig komisch duo. Ook Hackman laat zien dat hij niet alleen in thrillers kan spelen.

Lane is fantastisch in deze film. Williams heeft zijn momenten. Soms slap gelegen van het lachen. Film kent ook uitermate tenenkrommende scenes. Vandaar is 3,5 sterren voldoende beloond

Wat me altijd, denk ik bij zal blijven is het enorme begin shot. Ik vraag me nog steeds af hoe zie die gemaakt hebben. ik ben inmiddels al eens op de Ocean Drive geweest maar kon dit pand niet vinden.

Vond dit een zeer geslaagde komedie met uiteraard Williams die een leuke rol neer zet maar ook de andere waren goed, enkele keren toch goed gelachen met deze film.

3,5 sterren

Bijna twintig jaar na dato was de Amerikaanse markt rijp voor de remake van 'La cage aux folles' . Te midden van onbeteugelde humor en kleurrijke kostuums was de boodschap tolerantie en begrip, maar de eerlijk gebiedt dat een aantal scènes nergens op sloeg. De film was onderhoudend, luidruchtig en absurd met stijl, maar moest het vooral van het buitengewone acteertalent van de cast hebben. Tussen Nathan Lane en Robin Williams bestond chemie waardoor de gedenkwaardige karakters geloofwaardig waren.

ik heb me kapot gelachen wat een film en nee ik ben zeker geen nicht

Blijft een geweldige film.

zeker niet onverdienstelijk; maar mij een zeer wisselende film. De term CLICHé is met koeienletters geschreven; maar het ene moment is het werkelijk volstrekt plat; zozeer dat de humor ontbreekt en dan even later sprankelt het. Minder was hier zoveel meer geweest.

Lang, lang geleden dat ik zo'n goede komische film heb gezien, echt zo lachen. En het acteerwerk was echt subliem. Heb een flink aantal keren echt dubbel gelegen. Het onderwerp was natuurlijk nogal gevoelig in die tijd, maar wel knap dat ze toch deze film maken.

Dikke 5 sterren

Deze bleek ik onverwacht al te kennen. Was geloof ik indertijd de eerste keer dat ik iets van de travistietencultuur in een film zag, in ieder geval zonder dat het bespot werd.

Nu gekeken ter nagedachtenis van Robin Williams. Opmerkelijk genoeg bleek hij niet de flamboyante van het duo te zijn, maar ging die rol naar Nathan Lane. Williams is een prima aangever hier, maar wordt toch wel weggespeeld door Lane. Die speelt hier een homoseksueel die de indruk wekt dat hij nog nooit van mannelijkheid heeft gehoord. Hij maakt zo'n onwaarschijnlijk concept geloofwaardig, aandoenlijk en vooral grappig. Kan geen makkelijke rol zijn geweest om te spelen zonder flauw te worden. Een stereotype is het wel, maar gelukkig wordt die met niets dan affectie gebracht en zit het ook in een komedie, waardoor dat niet stoort. In tegenstelling tot Hank Azaria, die voor mij dan weer aan de verkeerde kant van een flauw stereotype valt. Beetje een irritant personage.

Het is jammer dat het verhaal een wel erg gekunstelde situatie heeft. Dat de zoon wil dat zijn vaders seksualiteit geheim blijft voor de ultraconservatieve Hackman is nogal overbodig, want willen ze dat de rest van hun leven gaan volhouden? Bij iedere familiebijeenkomst? Dit dilemma negeert de film compleet, maar maakt de eigenlijk nogal wrede manier waarop de zoon Albert steeds uit het gezin probeert te verwijden onbegrijpelijk. Het helpt ook nog eens niet dat Futterman de rol nog eens zeer onsympathiek brengt. Dit moet een personage voorstellen dat opgegroeid is te midden van homo's, maar je ziet hem steeds met zo'n neerbuigend lachje alle nichterige taferelen bekijken. Hierdoor hoopte ik juist steeds dat de maskerade ontdekt zou worden, in plaats van dat ik er spanning bij voelde. Het maakt de film gewoon minder leuk.

Niettemin, Lane bezit genoeg komische timing om dit overeind te houden. Alles hier werkt zolang hij in beeld is en enkele momenten zijn gewoon echt hilarisch. Christine Barakanski en Diane Wiest zijn ook goed op dreef, al viel Hackman wat tegen. Geen idee hoe zich dit verhoudt tot het origineel. Het is nu vooral een film met momenten en gezien het onderwerp opvallend weinig scherp en satirisch voor een Nichols. Had meer kunnen zijn, maar het kijkt wel goed weg.

3*

Dit was gewoon een top film.

Ik begrijp die negatieve reacties niet hoor.

Mee eens!het is een top film.

"Zeer aparte filmervaring".

Het duurde wel even voordat de film leuk begon te worden, hilarisch & komisch werd het voor mij pas op het moment dat de ouders elkaar voor het eerst ontmoeten. Het acteer-werk wat dan afgeleverd wordt door de acteurs / actrices komen in mijn boekje voor als zeer goed.

The Birdcage (1996) is een aangename filmproductie die niet overal even sterk uit de verf komt
, toch vind ik drieënhalve ster meer dan rechtvaardig voor de laatste drie kwartier van de film.

"La cage aux Folles", american way. Genietbaar, zeker, maar lang niet de klasse van de oorspronkelijke Franse film. Aanvankelijk dacht ik zelfs dat het alleen maar ging om een hysterisch uitgelaten Nathan Lane, met veel onmogelijk gekraai, enz.

Gelukkig betert dat wel, naarmate het plot grappige elementen toevoegt en de klasse van een Robin Williams meer en meer gaat doorwegen.

Uiteindelijk hield Nathan Lane er een nominatie aan over, en uiteindelijk terecht, en ook Hackman en "echtgenote" Dianne Wiest dragen in de film hun steentje bij.

Verdienstelijk ook inzake enscenering.

Ben nooit zo weg geweest van Robin Williams, maar hij zet hier wel een goede rol neer, en dat geldt ook voor Nathan Lane (in werkelijkheid ook echt gay), die wel vaker leuke rollen speelt. En ik dacht waar ken ik die stem ook alweer van. Hij is in de Stuart Little-films ook de stem van de witte kat Snowbell. Wat hij ook goed doet.

Naast dat de film al veel te lang duurt voor een komedie, begint hij ook al veel te overdadig. Dit gaat nooit goed komen, was mij indruk. Wordt op gegeven moment wel iets leuker met hier en daar wat grappige momenten. De ontknoping/ontmaskering is dan wel een sterk moment. Maar ondanks alle inspanningen kabbelt de film maar voort en wordt zelden echt leuk. En het laatste gedeelte is ook niet echt nodig. 2.0

Leuk. Het kabbelt soms wat te lang door in en om de vogelkooi, maar al met al vond ik dit een zeer genietbaar filmpje. Het is vooral de sfeer die deze film goed doet. Het verhaaltje is echt niet zo bijzonder en heel hilarisch wordt het ook niet - de lachspieren worden een paar keer goed getraind, meer niet. Maar dat huis boven die club, op Ocean Boulevard, in Miami, net lijkend of er de helft van de tijd een filter of green screen wordt gebruikt; ik vind het uitstekend bij deze film passen. Vermakelijke drukte.

Comedy die ik vroeger toch als redelijk vermakelijk ervaren heb, de vraag natuurlijk of dat nu nog zo is op een leeftijd van alweer 25 jaar oud.

Het concept gooit nu niet bepaald meteen hoge ogen en zou vergeleken kunnen worden met The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert met de aantekening dat de laatstgenoemde vele malen beter en scherper is. De travestietentent met zijn acts is niet heel bijzonder tot het huishouden zelf met drama queen Albie en de messcherpe huishouder Agadore onder de loep genomen wordt. Zelfs Williams als Armand steekt flets af bij deze twee vermakelijke en komische karakters. De opbouw naar het etentje en de scene waar gepoogd wordt Albie mannelijke manieren bij te brengen zijn meer dan vermakelijk. De ontmoeting zelf slaat praktisch dood, maar komt merkwaardig genoeg weer tot leven door de glansrol van Albie.

Ondanks dat Hackman passend is voor de rol als conservatieve senator stellen Fuderman en Flockhart teleur en zetten geen van beide een interessant karakter neer. Het einde is dan wel weer aardig die natuurlijk drijft op de boodschap een ander niet te veroordelen op zijn verpakking en dat we vrij zijn in wat en wie we willen zijn. Moet het tweede deel voornamelijk grappig zijn met het beeld van de acteurs worstelende met hun hetero imago, en gaat het voornamelijk om het ongemakkelijke in die situatie. Toch vind bij dat niet echt sterk. De reden om deze film te zijn de overdreven homokarakters van Albie, Adagore en hun wisselwerking met Armand, daarmee de acteurs Nathan Lane en Hank Azaria nog even benoemend.

Leuk voor een keer, maar echt niet meer dan dat.

Aardige film over een homoseksueel koppel wiens zoon gaat trouwen. Een remake van een Franse film met een prima premisse. De personages zijn wat dik aangezet, en de cast weet hier goed mee om te gaan (vooral Nathan Lane). De eerste helft had best wat korter gemogen. De leukste momenten zijn bewaard voor het bezoek tijdens de tweede helft.