Foolish Wives (1922)

Na het destijds bejubelde "Blind Husbands" maakte Von Stroheim "Foolish Wives", een visueel knappe film met de regisseur in een sterke rol en tevens een typisch Von Stroheim-personage: de Europese aristocraat. Wat me vooral opviel in deze film waren de grote sets (Monte Carlo werd nagebouwd in de Universal-studio) en het oog voor detail dat Von Stroheim heeft. Het plot is wel redelijk eenvoudig (al pakt Von Stroheim het goed aan) en de film had misschien nog wat ingekort kunnen worden, alhoewel ik wil benadrukken dat ik me twee en een half uur lang niet heb verveeld. Er werd trouwens al meer dan een uur geknipt uit de film destijds (scenes die verloren zijn gegaan). Zo zat er in de originele versie van Von Stroheim o.a. op het einde nog een duel-scene.

Maar waar je in deze film vooral niet naast kon kijken was de morele ambiguiteit; seksualiteit, voyeurisme, gokken, vloeken, ... Deze film uit 1922 bevat het allemaal. Geen wonder dat Von Stroheim veel tegenwind kreeg van zowel critici die zijn film zedenloos vonden als zijn eigen studio, waarmee Von Stroheim in conflict kwam omdat de productie ver over het budget was ("Foolish Wives" zou de eerste film zijn die meer dan één miljoen koste) en de productie een jaar aansleepte. Het zou de rest van zijn carrière er niet beter op worden; ook in zijn latere films werd er genkipt ("Greed" - die ik nog steeds niet heb gezien) of moest hij de regie afgeven ("Merry-Go-Round"). Tegen de jaren '30 kon hij alleen nog maar aan de bak komen als acteur (o.a. als butler in "Sunset Boulevard"). Helaas, want een film als deze toont toch wel dat Von Stroheim een buitengewone filmmaker was.

Indrukwekkend! (Maar wat jammer van die onbegrijpelijk lage scores hier )

Eens ! Dit is de beste film van Von Stroheim.Zijn rol in La grande illusion van Jean Renoir vind ik indrukwekkender!

Minste film van Stroheim.Of dat zijn schuld is zullen we nooit weten omdat de film aardig is verminkt door de producenten.Maar met een oorspronkelijk bedoelde speelduur van 6 uur kun je vermoeden dat Stroheim weer was doorgeslagen in zijn megalomanie.

Die grootschaligheid blijkt ook uit de schitterende decors,men had eventjes Monte Carlo nagebouwd in Californië,al wil de Pacific niet echt op de Mediterrannee lijken.Ander pluspunt is Stroheim zelf die weer aardig op dreef is als kwaadaardige Russische officier en oplichter.

Door de verminkingen heeft de intrige vaak kop nog staart,om uiteindelijk na een aardig begin helemaal uit elkaar te vallen tegen het eind.Dat 1 van de acteurs die tijdens de opnames stierf werd vervangen door een not look-a-like,helpt ook niet echt.Het uiterlijk van de leading ladies is wat mediocre.

Beste sequentie is die tijdens de storm,met de gebruikelijke Stroheim weirdness erin verwerkt.

Ik heb wel een zwak voor Erich von Stroheim als de malicieuze creep die zijn criminele plannetjes spint rond weerloze jonge vrouwen. De man heeft dan ook een charisma van jewelste en in deze film komt dat goed tot zijn recht. Mooi ook hoe Monte Carlo in beeld wordt gebracht als een bruisende en moderne stad waar het zowel fijn vertoeven is als dat er gespuis rondwaart om misbruik van mensen te maken. Dat oog voor gedetailleerde sets maakt het fijn om naar te kijken. Helaas ben ik wat minder onder de indruk van een verhaallijn die soms wel erg rare en onlogische sprongen neemt.

Kan iemand mij dit trouwens uitleggen: wie is het lijk dat uiteindelijk in het riool wordt gegooid?

Blu-ray review: Kino Video.

Net als Greed, is ook deze film van von Stroheim destijds flink ingekort. Ik zag een versie van ongeveer 2 uur en 20 minuten, maar de oorspronkelijke versie was ooit meer dan 6 uur.

Von Stroheim pakt het hier groots aan, met massieve decors en speelt zelf de hoofdrol. Waar ik het bij Greed goed vond lopen, merk je hier duidelijk wel dat er af en toe goed in is geknipt. Het verhaal springt soms echt van de hak op de tak en dat is niet altijd even prettig kijken. Von Stroheim zelf acteert best goed en zet een leuke anti-held neer, die ook veruit het leukste personage van de film is.

Visueel is het ook goed en hier en daar werd er duidelijk veel aandacht besteed aan de decors, om de acterus waar nodig, goed tot hun recht te laten komen. Verder is het zeker niet slecht, maar is het door het geknip zeker geen topper geworden. Iets te ambitieus opgezet misschien, maar de poging mag in ieder geval verdienstelijk genoemd worden.

3,0*

Ik heb ook de gerestaureerde versie van 2 uur en 20 minuten gezien, maar vond het redelijk vloeiend, zeker vergeleken met Greed, waar voor mn gevoel veel meer essentiële scenes waren ingekort of weggelaten. Neemt niet weg dat Greed de betere film is. De enige duidelijke omissie in Foolish Wives was de dood van de graaf die off screen gebeurt (mocht je nog benieuwd zijn Donkerwoud, het was zijn lijk).

Zoals genoemd kent de film imposante en grootse sets, en een aantal spectaculaire scenes, met name de storm en de torenbrand. Von Stroheim was uitstekend als bedrieger die er zelfs niet voor terugdeinst zijn dienstmeisje te bestelen.

Ahhhh thanks!

Aan 5 jaar onzekerheid is eindelijk een eind gekomen!

Megalomane productie, zoveel is zeker. Duurste film op het moment van de release. Op het web lees ik dat perfectionist Erich von Stroheim een speelduur van 6 à 10 uur had voorzien, en de vertoning wilde spreiden over twee avonden. Maar Universal Pictures wilde hem daarin niet volgen. Misschien was Erich von Stroheim gewoon 50 jaar te laat geboren, en had hij iets kunnen betekenen in de televisiesector? Een goeie soap of zo? Deze Foolish Wives voelt mij toch wel oeverloos lang aan - met 143 minuten de langst beschikbare versie bekeken - voor wat er uiteindelijk maar in gebeurt. Ik mag er niet aan denken dat deze film nog drie keer zo lang had geduurd.

Aan pluszijde heb ik echt genoten van de performance van von Stroheim in de op zijn lijf geschreven rol van aan lager wal geraakte Russische aristocraat of would-be-aristocraat. En verder niets aan te merken op andere acteurs. Productiewaarden zijn top op vlak van massascenes, decor, kostumering … Maar het scenario is zoals gezegd langdradig en naar het einde toe wordt het dan ook nog melig/melodramatisch. Voor mij is het ongeloofwaardig dat de meid de afgehuurde villa eventjes in de fik steekt omdat ze afgewezen wordt. Al heeft de kijker wel nog het plezier van een spannende brandscene na heel wat getalm en gepalaver.

Rond Erich von Stroheim hangt een beetje de mythe van miskend genie waar de filmindustrie is overheen gewalst. Maar afgaande op deze film stel ik me toch vragen bij de competentie - of is het de attitude - van von Stroheim om een verhaal compact te kunnen vertellen, zeker ook omdat het niet de enige keer is dat er iets aan de hand was in zijn turbulente carrière. Het kan ook wel gewoon aan von Stroheim liggen he. En het is nu ook niet dat ik achterover val van de regie en cinematografie wanneer ik deze Foolish Wives vergelijk met beroemde tijdgenoten van von Stroheim. Ik heb me er nog wel mee vermaakt maar het zal bij één kijkbeurt blijven. Al wil ik zijn andere films zeker ook nog wel een kans geven.