Krylya (1966)

Zeker niet overdonderd door mijn eerste Shepitko ervaring.

Voor een Russische film een wel fraai, litarair aandoend, lichtvoetig drama in de stijl van Wojciech Has of films uit de Tsjechische Lente. Wat stilering en afstandelijkheid had de film zeker beter gemaakt in mijn ogen. Evenwel nog erg benieuwd naar The Ascent.

(PS erg fijn dat Criterion het mogelijk maakt de kennis van de Sovjet cinema weer te verbreden met het uitbrengen van deze titels).

Betere midlife crisis dan Knight of Cups. Gaat over wegrennen, pech hebben en emoties die in de weg zitten. Met compassie en poëzie gebracht.

Vond er weinig literair aan, en lichtvoetig is het in de zin dat de cameravoering en acteurs je met gemak van de ene mooie scene naar de andere slepen (ook niet echt 'stoffig' dus), maar er zit dus wel degelijk een zekere onrust onder het oppervlakte die het geheel indringender maakt dan het eerste commentaar hier deed vermoeden. Dit is de tweede Shepitko film die ik zie. Ook bij de andere uit de Eclipse box zag ik onmiddellijk waarom dit een regisseur is die op handen wordt gedragen door degene die haar ontdekt hebben. Maar met de thematiek/setting van deze film kan ik persoonlijk nog weer veel meer. Ben weer eens onder de indruk!

Opvallend ik moest ook denken aan een bepaalde film van Terrence Malick maar ik vond deze beduidend minder. Had voor mij nog wat associatiever / experimenteler / gelaagder gemogen. Ze worstelt uiteindelijk vooral met zichzelf. Desondanks zeker geen verkeerde kennismaking met Larisa Shepitko.

Een paar dagen uit het leven van Nadezhda, maatschappelijk geslaagd en gevierd als oorlogsheld maar uitgeblust, eenzaam en vervreemd van haar dochter. Knappe film van Shepitko, die pas eind twintig was toen ze dit maakte. Indrukwekkend, want behoorlijk 'rijp' of misschien is doorleefd een beter woord. Erg spijtig dat deze regisseur zo jong is overleden.