Snow Falling on Cedars (1999)

Qua inhoud niet zo orgineel, maar wel zeer boeiende filmische beelden.

3,5*

mooie beelden en muziek, maar de twee verhaallijnen (liefdesaffaire en moord) lopen elkaar voortdurend voor de voeten en zijn niet boeiend en onduidelijk in beeld gebracht.

**' 2,5 op 5 **'

Verhaal vond ik onderhoudend, ook omdat het een onderwerp behandeld dat niet zo vaak voorkomt in Amerikaanse films; de positie van de Amerikaanse Japanners in de 2e wereldoorlog.

Wat de film boven de middelmaat uit laat stijgen is de mooie manier van filmen, prachtige beelden af en toe.

By the way; raar om opeens Willie, die vader uit Alf, te zien opdagen in deze film.

Het zag er vaak prachtig uit in deze film. Mooi geschoten plaatjes op zee, besneeuwde bosrijke omgeving en meer van dat. Maar er zit ook een verhaal in dat eigenlijk niet zo heel sterk is en me nooit echt kon grijpen. 2.5*

Prachtige beelden, prachtige muziek, maar verder veel te veel zoetigheid, erg voorspelbaar.

Ik vond het boek erg mooi, maar deze film is dus niet van een gelijk niveau?

Ook ik moet me aansluiten bij de overige commentaren: hoewel het allemaal mooi gefilmd is weet het verhaal nergens echt te boeien. Wat me er van bij staat is dat het eenvoudige gegeven nodeloos ingewikkeld wordt verteld, waardoor bovendien de dramatische kant een beetje ondergesneeuwd raakt en de personages te weinig diepgang krijgen om betrokken bij ze te raken. Het is niet het soort verhaal dat je bijblijft. Jammer want zoals gezegd, het ziet er allemaal wel heel verzorgd uit.

''You guys ever seen the movie Snowfalling on Cedars?'' - Jamie Fox, Horrible Bosses

Na de aanval op Pearl Harbor werden Japanners en Amerikanen met een Japanse achtergrond jarenlang massaal geïnterneerd in concentratiekampen, vooral in het westen van Amerika. De slagschaduw van deze zwarte bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis vormt de context van deze film over vooroordelen en racisme.

Regisseur Scott Hicks slaagt er jammer genoeg niet in de dramatiek vol voor het voetlicht te krijgen. Daarvoor is de film naar mijn perceptie iets te afstandelijk. Toch min of meer een gemiste kans, want er had veel meer in gezeten.