The Last Supper (1995)

Wel geinig filmpje, je moet m niet te serieus nemen, want dan is het een putfilm. Maar zeker wel geinig spel her en der

Geweldige film. Super dialogen en heb tot het eind geboeid zitten kijken.

Het idee was erg origineel en goed alleen de uitwerking was minder en de acteerprestaties best slecht.

Bovendien was het einde een beetje teleurstellend.

Goeie film, goed verhaal ook.

Ik vondt de film lekker vlot en snel gaan.

3,0*

Een boeiend verhaal, wat me ergens ook wat deed denken aan de Duitse film The Educators, wat ook een strijd was tussen rechts en links.

Acteerwerk is prima, vooral Ron Pearlman en Eldard ('t zit 'm in de naam? ) doen het hier erg goed.

De soundtrack is op een paar punten iets gedateerd en misplaatst, maar weet het wel luchtig en humoristisch te houden. Voor de rest is het een prima film die een beetje ondergewaardeerd is wat mij betreft.

Had em ooit eens gezien en vond hem goed. Nu herzien en al wat minder. Bill Paxton springt er wel bovenuit.

Boven verwachting eigenlijk. De conservatieven worden wel erg simplistisch weergegeven maar aan de andere kant is het wel scherp dat de vijf liberals doorslaan in hun zelfverklaarde morele superioriteit en uiteindelijk onverdraagzamer zijn dan de gasten die ze daarvan betichten. Blijkt niet alleen uit de moorden natuurlijk maar ook dat er geen sprake is van fatsoenlijke discussies en/of volwaardige 'tegenstanders'. Alhoewel bij de laatste gast wel en dan is het meteen voorbij gheghe.

Niet echt supergrappig maar het is een leuk gevonden metafoortje en het boeit wel. Het zal ook altijd iets eigentijds blijven houden (de opvattingen van beide kampen, mensen voor Hitler uitmaken), behalve dan de oubollige soundtrack en matige beelden. Het plotje en de personages houden het net hoog genoeg, alhoewel het soms minder plat had gekund. Ruime 3*.

Het enge aan de film is is dat het zomaar eens echt gebeurd zou kunnen zijn.

Bepaalde perverse mensen zoeken elkaar gewoon op, onbewust of bewust. Wanneer een eensgezind groepje dan eindelijk onder de gezamelijke vijand vertoeft dan ben ik werkelijk van mening dat dit uiteindelijk op dit soort zieke paden zou kunnen uitgeven.

Wat je dus feitelijk ziet in de film is de alledaagse praktijk van Sekte-vorming d.m.v./m.b.v. massahysterie/kuddegedrag Mensen zijn geneigd hun gelijk zeer snel neer te leggen wanneer de groep anders kiest. Zwijgzame instemming is misschien wel de meest vruchtbare kogel in het Darwinistische bloedballenbad. Jim Jones zou het zo gewild hebben.

'k blijf hem goed vinden. De film blijft boeien, maar met een lengte van 87 min is dit niet zo moeilijk

Een origineel verhaal met (toen 'k hem voor het eerst zag) een verrassend einde.

Zeker veel leuker dan verwacht dit.

Zwarte komedies kan ik, mits goed uitgevoerd, vaak wel waarderen en The Last Supper mag zich zeker tot deze categorie rekenen. Een discussie met een gast loopt nogal uit de hand en voor je het weet is bij de vijf bewoners en het landhuis een nieuwe gewoonte geboren. Het acteerwerk is niet onaardig en vooral de dialogen zijn leuk geschreven. Ik was toch telkens benieuwd wat er zou gebeuren als er weer een gast werd uitgenodigd.

De twist met Perlman, is geweldig. Stiekem hoopte ik al op zoiets en dat het dan ook nog gebeurde, was wel erg leuk. Het camerawerk en de soundtrack zijn overigens niet echt bijzonder. Maar het leuke verhaaltje, de grappige dialogen en de overige vaak cynische humor, is meer dan voldoende voor zo’n anderhalf uur vermaak. Prima tijdsduur ook trouwens.

3,5*

Mwa.

Meteen maar de laatste film van Title meegepakt. Een tragische wending in haar leven betekende voor deze regisseuse het einde. Ze heeft ook zeker aardig bekende films geregisseerd, waaronder dit er eentje van is. Toen ik de film voorgeschoteld kreeg besloot ik hem ook direct maar te kijken.

Ik vond het eigenlijk niet een heel bijzondere film, maar erken dat de onderliggende boodschap erg sterk is. Het concept waarbij mensen met elkaar aan tafel gaan zitten en praten over controversiële onderwerpen als "sollicitatie" om te blijven leven is interessant. Het geeft de film direct ruimte om over zaken als "vrijheid van meningsuiting" en "meningsverschil" te praten, twee onderwerpen die op de dag van vandaag nog steeds van belang zijn.

Jammer genoeg weet Title de film buiten de boodschappen niet te ondersteunen. Het huisje is leuk ingericht, maar verder wordt alles wel erg cheesy in beeld gebracht. De film tikt soms thriller aan, maar deze beelden weten nooit spannend te worden en ook uit de situaties aan tafel had ik gehoopt dat ze iets intenser waren, net als een echt debat eigenlijk.

Ook het acteerwerk is niet bepaald best, en enkel Vance kon me overtuigen. Diaz was weer behoorlijk aan het klunzen, maar ook de overige leden aan de tafel vond ik weinig soeps. De beste prestatie kwam misschien zelfs van iemand die enkel in het eerste kwartier speelt, namelijk Paxton. Heeft in die beperkte tijd toch wel de meeste charme.

Voor de onderliggende boodschap is de film het waard, en deze wordt ook naar behoren uitgewerkt. Met enkel een diepere laag kom je er niet. Je kan niet een enkel element heel goed doen en de anderen verwaarlozen, en ik denk dat dat wel het geval is geweest bij deze film. Het mist toch gewoon de ondersteuning, maar het centrale punt boeit wel en het einde is bevredigend.