Where the Truth Lies (2005)

Je moet wel de gehele film blijven opletten anders ben je de draad kwijt, maar al met al is dit zeker geen slechte film. 4 sterren waard.

Een moeilijk te volgen film. Wel hele mooie beelden geuid was ook prima maar voor mij niet meer 2,5*. Ik had er meer van verwacht.

Goede, doch zeer ingewikkelde film.

Als je even niet volgt ben je compleet de draad kwijt zo moeilijk is het verhaal in elkaar gezet. De film is vooral in het begin zeer verwarrend en alles wordt pas duidelijk naar het eind toe.

De acteerprestaties zijn prima, evenals de beelden en sfeer, die typisch is voor de tijd waarin wordt gespeeld, namelijk de jaren 50 en 70, want er wordt veel gewerkt met flashbacks.

De soundtrack is ook zeer goed, met de typische sound uit de desbetreffende jaren, maar vooral de psychedelische muziek uit de jaren '70, o.a. van "Jefferson Airplane" en "Blood Sweet & Tears" is zeer goed gekozen.

Had het verhaal wat duidelijker verteld geweest had dit een 5 sterren film geweest, nu iets minder.

Allereerst de cameraregie. Meer dan voortreffelijk.

Het verhaal is warrig. Het is heel moeilijk om de verschillende tijdsperioden aan elkaar te koppelen/

Gelukkig werd er ook voortreffelijk geacteerd, met als topper Kevin voor mij.

Al met al ben ik blij dat ik deze film heb gezien, maar een tweede keer???????

Misschien om het verhaal sneller te groeperen.

3.5

moeilijk te volgen verhaal maar zit wel goed ineen

je zou hem dus een 2keer zien om hem beter te begrijpen maar anders niet. goed geacteerd door Alison Lohman en de andere

3.5*

Prachtige film, mooie locaties, prima acteerwerk. Boeiend verhaal dat idd wel kijkers onverdeelde aandacht nodig heeft. Veel seventies design in de villa van Vince. En lekkere muziek.

Kortom een dikke 4!

Beetje vreemd verhaal, zoals ook ''Felicia's journey'' en ''Exotica'', de enige films van Egoyan die ik eerder zag. De link naar de levens van Dean Martin en Jerry Lewis is snel gelegd, maar ik weet niet of de gelijkenis opgaat wat betreft het vinden van een dode meid in een badkuip... Als het niet zo is, komt het een beetje ongelukkig over. Verder wel een vermakelijke film.

Films van Atom Egoyan weten me altijd te fascineren, al is het alleen al om hun visuele stijl. Ook deze film, hoewel ik hem beduidend minder vond dan zijn vorige films "Exotica" - altijd nog zijn beste film - en "The sweet hereafter". Het verhaal is ook nogal warrig. Je moet goed je hoofd er bij houden maar ook dan nog blijft het puzzelen. Soms lijkt het net of Egoyan qua plot Lynch probeert te imiteren. Misschien moet ik deze film nog een keer gaan herzien, zodat alles mij duidelijker wordt. Het acteerwerk en zeker ook de score waren verder prima in orde. Film krijgt voor mij dan ook een ruime voldoende.

3,5*

Intrigerende film. Een detectiveverhaaltje vanuit de ogen van een schrijfster die zo achter de waarheid wil komen. De montage brengt ons perfect van de ene verteller naar de andere, wat er voor zorgt dat het niet al te saai wordt. Voor velen dan moeilijk om te volgen, voor mij net een pluspunt.

De acteerprestaties vallen best wel mee. Geen uitschieters, maar iedereen zit goed in z'n/haar vel. Maar de film heeft zoals al gezegd geen speciale hoogvliegers en is daardoor wel leuk om te zien, maar zal niet al te lang in het geheugen blijven hangen. Maar dat wil niet zeggen dat ik dus genoten heb tijdens de film zelf natuurlijk.

Boeiende film, origineel script en een lekkere sfeer. Alleen het einde was iets tegenvallend maar dat mag de pret niet drukken.

Typisch zo'n film die briljante momenten afwisselt met matigheid. Aan acteurs Colin Firth en Kevin Bacon ligt het in elk geval niet, zij spelen uitmuntend de twee getroebleerde komieken met een trauma. De scenes rond hun vriendschap is dan ook meteen het meest interessante van de gehele film. Maar zo goed als de twee heren zijn, zo slecht is de groenige Alison Lohman. Haar schitterende looks zijn die van een klassieke Hollywood-schoonheid, maar met haar acteren weet ze haar karakter nergens enige diepte te geven. Haar zoektocht naar ''where the truth lies'' wordt een storende factor die alleen maar afleidt van waar het verhaal eigenlijk om zou moeten gaan, namelijk de breuk tussen de twee komieken. Het verhaal wordt verteld in een mooie constructie waarin leugens en waarheden de kijker op het verkeerde been zetten. Maar deze vorm van vertellen werkt ook afstandelijk. De ontwikkeling van de karakters gaat verloren in de onverwachte zijsprongen die het verhaal steeds neemt. En ook dat is jammer. Er had veel meer uit deze film gehaald kunnen worden met iets andere keuzes in casting en script.

Misschien ben ik te vroeg gestopt met kijken, maar na een half uur had ik voor mezelf bepaald dat het een k..film was en ben naar iets anders gaan kijken.

Boek(en), script, film, als vanouds loopt e.e.a. weer flink door elkaar bij een film van Egoyan. In een bijna film-noir structuur doet hij er een schepje bovenop door zelfs twee voice-overs hier en daar te gebruiken. Alsof het allemaal nog niet verwarrend genoeg is, ruilt menig personage als het hem uitkomt ook nog eens van identiteit. In een draaikolk van leugens en belangenverstrellingen komen we uiteindelijk tot de kern van het mysterie.

Jammer, dat dit een bijna hilarische verwijzing werd naar dat lullige spelletje Cluedo, maar da's dan ook mijn enige punt van kritiek. De beelden, de muziek, de acteurs en vooral Alison Lohman ... prachtig.

Na het uitstekende The Sweet Hereafter is dit mijn tweede Egoyan film en ik ben zeer benieuwd of al zijn werken deze hoogstaande kwaliteit hebben. In tegenstelling tot het pure drama van voorgenoemde film dacht ik in eerste instantie door het uitstekende samenspel van Bacon en Firth dat ik een komedie had aangeschaft. Uiteindelijk werd de sfeer wel iets grimmiger, maar de ondertoon van zwartgallige humor deed zijn werk erg goed.

De dialogen zijn goed geschreven en uitstekend gebracht door beide grappenmakers, die door de tegenstelling van arrogante Amerikaan en ingetogen Brit voor een fantastisch schouwspel zorgen. Lohman zelf doet het redelijk, maar kan toch ook niet verbloemen dat ze ondanks haar beeldschone uiterlijk slechts 1 gezichtsuitdrukking lijkt te kennen die in het merendeel van de scenes het werk goed doet, maar op andere momenten eerder ongepast lijkt. Niks om je echt zorgen over te maken, maar het kon zoveel malen beter.

De vele plotontwikkelingen zorgen ervoor dat je continu actief mee blijft gissen naar motieven en gebeurtenissen om de boel kloppend te maken, waarbij je verschillende malen op het verkeerde been wordt gezet. NIet iedereen zal het einde een prettige ontknoping vinden, maar de weg naar deze ontknoping is zo goed uitgewerkt dat ik me er niet aan gestoord heb. Ik ben nu voornamelijk benieuwd welke Egoyan film ik hierna als volgende aanschaf, want de man heeft talent!

Exotica kan ik je aanbevelen en ligt bij FRS voor €5,00. Exotica freerecordshop

Bedankt voor de tip

Het zal wel aan ons liggen gezien alle reacties, maar wij snapten er met zijn 4en helemaal niks van.

"Goed je aandacht bij de film houden om het kunnen volgen......." lees ik hier een aantal keer.....op RTL8, (niet op RTL5 dus) met al die commercials die zo lang duren? Nah.....

25 oktober 2010, 1.20

Ja, de commercials waren hinderlijk maar ik kon mijn aandacht vast houden. Mooi drama en heel sterk geacteerd door Kevin Bacon en Colin Firth. Alison Lohman was toch een beetje een mooie maar zwakke schakel. Visueel ook mooi gefilmd. Tijdens het gissen naar het hoe en waarom over de moord ging er een scala aan bijna alle menselijke emoties -goed en kwaad- aan mijn oog voorbij. Ik vond het ook best goed te volgen.

Ik twijfelde nog even of ik zou gaan kijken, blij dat ik dat toch gedaan heb. Het blijft jammer van die commercials want anders had ik de hele film op het randje van de bank gezeten.

Is ie op RTL8?? Dacht dat ie niet werd uitgezonden..

Heel interessant drama met zeer goed acteerwerk van Bacon, Fith en Lohman. Ik wist in het begin niet goed wat ik moest verwachten. Heel langzaam word je het verhaal ingezogen en moet je toch wel goed blijven opletten om niet de kluts kwijt te raken.
Het blijft spannend, omdat je toch wel heel erg graag wil weten wat er nou precies in die hotelkamer is gebeurd. Je wordt heen en weer geslingerd en weet tot het einde niet wie er schuldig is en of er überhaupt iemand echt schuldig was aan de dood van Maureen. Ik moet echt toegeven dat de rol van de butler zo naar de achtergrond werd geschoven, dat ik geen seconde meer aan hem had gedacht. Dat is natuurlijk goed gedaan of ik ben gewoon niet zo'n goede speurneus. Nee, erg prettige film met goede muziek. 3 sterren.

Lastige film die bij mij vooral geboeid bleef vanwege het ijzersterke acteerwerk. De tijdsbeelden warenn heel mooi neer gezet ook de veranderingen in leeftijd van Firth & Bacon in deze twee tijdsbeelden.

Jammer van de reclames ik ga maar eens op zoek naar de dvd om hem nog eens rustig zonder te storen te kijken

Best stijlvolle thriller (alhoewel, thriller?).. het verhaal wordt stukje bij beetje en erg langzaam uit de doeken gedaan. Prima rollen ook van de 3 hoofdrolspelers.

Op zich trage film, maar leuk om de contradictie te zijn tussen front/backstage...

Onverwachte twist in het midden, maar dit heeft de film wat mij betreft niet kunnen redden.

Ik vond het jammer dat de film me nergens echt heeft kunnen fascineren, bepaalde scenes waren nl juist best goed. Het geheel tezamen was echter met recht een drama.

Door een nogal verwarrend raamwerk is het stemmige en erotisch prikkelende verhaal onduidelijk, mede door de voortdurende wisselwerking tussen heden en verleden. Jammer voor Bacon en Firth die overtuigend spelen; Alison Lohman valt echter tegen.

Wat is hier ingewikkeld of moeilijk te volgen aan zoals sommigen schrijven? Blijkbaar hebben veel mensen het moeilijk om een film aandachtig te bekijken...

'k wist eigenlijk niet waarover de film ging gaan, dus was het een totale verrassing. De film begint redelijk los met een inleiding over twee presentators en op het einde een lijk. Dan zit er een tijdsprong in, met dan het verhaal van de journaliste die een verdacht overlijden tracht op te lossen.

Het verhaal is wel redelijk boeiend, maar je moet toch wel een beetje bij de les blijven. De film komt wel erg serieus over, zelfs misschien voor sommigen wat saai, maar 'k vond het toch intrigerend.

Het acteerwerk was wel erg goed en visueel was het ook niet slecht. De sfeer deed me een beetje aan film noir denken.

'k vond het eigenlijk geen slechte film en voor wie graag detectivefilms ziet, kan 'k deze wel aanraden.

Ik snap niet dat deze film zo weinig aandacht krijgt. Zeker met zo'n sterrencast. Meer dan de moeite waard wat mij betreft.

Leuk ingewikkelde film, met een intrigerend verhaal en een erg sterke sfeer. Waar vaak gezegd wordt dat Alison Lohman tegenvalt vind ik haar eigenlijk best goed, en valt Kevin Bacon mij dan weer niet mee. Met Colin Firth op een punt halverwege daar tussen. De hand van Egoyan is goed te herkennen, het ziet er zoals alle films die ik van hem zag weer uitermate verzorgd uit. En het verhaal zit ook in elkaar met de hem toch wel karakteriserende complexiteit.

Uitstekende film waarin een journaliste de waarheid achter de breuk van een beroemd tv-duo probeert te achterhalen. De film speelt zich voornamelijk af begin jaren '70 en geeft een sfeervol tijdsbeeld. Het plot met aardig wat wendingen zit goed in elkaar, alhoewel het op het begin wat ingewikkeld is met de montage. De drie hoofdrolspelers zijn niet alleen goed gecast, maar zetten hun rollen ook goed neer. Een nipte 4.0 sterren.

Een grimmige en af en toe behoorlijk ongemakkelijke film. Geïntrigeerd als ik ben door Dean Martin moest ik hierbij al heel gauw denken aan zijn samenwerking met Jerry Lewis (beëindigd in 1956, dus één jaar voordat het fictieve duo in Where the truth lies uit elkaar gaat, en ook Martin en Lewis gaven zeer succesvolle "telethons", in hun geval ten bate van de bestrijding van spierdystrofie), maar verder dan dit vertrekpunt gaat de overeenkomst volgens mij niet. Het verhaal ontwikkelt zich langs verschillende sporen, met afwisselend aandacht voor de speurtocht van Alison Lohman, de sociale en historische context van de opkomst en (qua populairiteit) ondergang van de twee sterren, en de psychologie van Vince en Lanny en de spanningen in hun relatie. In alle opzichten interessant, nergens zo fantastisch als ik steeds hoop maar toch constant boeiend. Grappig genoeg blijf ik de hele film door het gevoel houden dat de acteerstijlen van Firth en Bacon eigenlijk niet bij elkaar passen zonder dat dat ergens stoort; misschien komt dat wel doordat ik me steeds afvraag waarom Vince eigenlijk een Brit is – toch niet alleen maar omdat Firth dat ook is? (Bizar detail : van de eerste keer dat ik de film zag –ik schat een jaar of acht geleden– herinnerde ik me om de één of andere reden dat Bacon bovenop Firth klom in plaats van andersom.)

Prima film en stiekem een favoriet. Wat luchtiger dan we gewoon zijn van Egoyan. De film blinkt meer in entertainment en genre dan in een psychologisch en diepgaande studie maar zijn stijl ontbreekt niet. Complexe narratieve structuur (tijdssprongen en puzzelstructuur) en vloeiende camerabewegingen waarin er ook een who dunnitt verscholen zit alla Clueodo (wat doet de dode vrouw daar in de diepvries ?) en zelfs een flirt met de soft erotic films van de jaren '80 zoals (voor de kenners) de 'Indecent behaviour' reeks. Het gaat dan ook over een kijk achter de schermen van showbizz jaren '50 waarin het brave imago enkel een façade is voor decadent, lust, verraad, egoïsme. Scenario is van Rupert Holmes (die van de ironische Pina Colada song !) en in de score van Mychael Danna zitten er zelfs flarden Bernard Hermann score. WTTL gebruikt het procédé van een journaliste dat een mysterie onderzoekt, is tevens een milieuschets én krabt een melodrama open wanneer blijkt dat de journaliste een link heeft met het duo. Geen wonder dat menige de weg een beetje kwijt geraken in deze film maar bij Egoyan is de kortste afstand tussen begin en einde van de film nooit een rechte lijn maar een cirkel. Het zoeken naar de waarheid is bij Egoyan dan ook ambigue, troebel en daarom is de titel zeer clever gekozen. Met zijn dubbele betekenis van het woord 'lies' is er al van een rechtaan rechttoe aanpak geen sprake meer.

De eerste “mainstream” film van Atom Egoyan. Een begrijpelijke film bedoeld voor een breed publiek. Toch ook een film die geen concessies doet aan de preutse Amerikaanse moraal betreffende seksscènes. Dat zit zo. Nadat de film in een verkorte en minder expliciete versie werd gepresenteerd aan de oude heren van de Amerikaanse filmkeuring en de film desondanks door hen niet als mainstream werd betiteld, besloot Egoyan de film dan maar gewoon onverkort en zonder jeugdvriendelijke sticker uit te brengen. Naar Europese maatstaven zijn de seksscènes overigens niet heel spectaculair. Misschien dat de connectie met drugsgebruik en een vleugje homo-erotiek in de ogen van de oude heren de film net over de grens van het betamelijke duwde.
De film werd geen commercieel succes. Dat zou wel verdiend zijn geweest. De film is op het eerste gezicht een hele aangename mix van Neo-Noir en melodrama’s uit de jaren 50. Ik heb ooit de term Sunshine-Noir wel eens voorbij zien komen. Een dergelijke film haalt een duistere atmosfeer niet naar boven door gebeurtenissen met nevelige beelden in het nachtelijke donker te omkleden, maar door duistere gebeurtenissen zich gewoon in het volle daglicht te laten afspelen. Een contradictio in terminis, maar wel perfect passend bij het inkijkje in de oppervlakkige zonnige wereld van de showbizz en de verborgen wereld met diepe afgronden daaronder.
De rode draad is een moord in een hotelkamer die vanuit verschillende perspectieven, in verschillende versies en in verschillende tijdlagen voorbij komt. Een intrigerend verhaal dat leuk is om te volgen. En dat mag. Uiteindelijk gaat het Egoyan echter niet zozeer om de ontrafeling van de rode draad maar meer om het effect dat de rode draad op de betrokkenen in hun latere leven heeft gehad.
En zo passeren in deze mainstream film toch weer die typische Egoyan thema’s als verdrongen trauma’s, emotieloosheid, schuldgevoelens en obsessief gedrag. De film vertelt een gelaagd verhaal waarin de waarheid diverse vormen aanneemt. De verschillende versies worden door de betrokkenen in het leven geroepen in een poging om zichzelf te beschermen. Die waarheden vertellen veel over de personages. De ontmaskering van het ondoorzichtige web van waarheid en leugen brengt veel roering en legt veel geheimen bloot.
Where the Truth Lies verbergt een complex verhaal in een pakkende vertelling. De film is zowel melodramatisch als scherpzinnig en grappig en zit vol magnifieke dialogen met venijn en humor. Zoals altijd is het visueel ook weer genieten. Het ene prachtige tableau volgt op het andere. Fijn acteerwerk van Kevin Bacon en Colin Firth.
Het was heerlijk!