The Princess and the Frog (2009)

2de deel van de film beter dan het eerste. En ook in NL gekeken (had liever originele stemmen gehad). Maar dat doet natuurlijk niets af aan de film die weer mooi in elkaar zit, zowel verhaalopbouw als visueel. Opnieuw een (klein) meesterwerkje van Disney.

Redelijke leuke Disney. Aantal leuke neven-personages in ieder geval geen irritatie opwekkende figuren erbij. De bad-guy is wel origineel (en kan me voorstellen dat het voor kleine kinderen best eng zal zijn). Animatie is verzorgd.

Zeer vermakelijke animatiefilm die me echt het gevoel gaf dat het om een Disney classic ging. Mooie animaties, vlot verhaal, leuke personages en prettige humor. Zo nu en dan ietwat donker, maar dat paste in principe prima bij het voodoo thema. Normaal ben ik niet zo heel erg fan van de muziek, maar dat was in deze film toch prima verzorgd.

Sluit me helemaal aan bij Antonev. Goed vermaakt met deze film en wat mij betreft één van de vermakelijkere Disney's. Vond ook de animatie mooi en verfrissend dat deze nu eens niet uit de computer kwam gerold.

The princess and the frog is een fijne Disney geworden gebaseerd op een sprookje van de gebroeders Grimm. Voor het eerst ook een gekleurde prinses, iets wat destijds wel wat ophef veroorzaakte. Bij
Moana heeft men wel wat lessen eruit getrokken. De discriminatie was uiteraard niet weg te denken uit de jaren 20 in de VS, zeker niet in New Orleans of Louisiana waar de zwarte bevolking een aanzienlijke populatie had. De rassenverschillen worden logischerwijs niet naar de voorgrond geschoven al had je in het begin van de film wel een duidelijk contrast met de chique mooie statige huizen van de blanken versus de armzalige husjes van de zwarte bevolking.

Het eerste deel is prachtig met het sfeervolle New Orleans. Jammer dat dit niet doorgetrokken werd met de saaiere jungle-omkadering. Ook het verhaal is mooi waarbij hoop, doorzettingsvermogen en optimisme centraal staan binnen het American Dreamprincipe. Bij momenten ook best eng met die voodoo en erg mooie scary schaduwen. De schaduwman is een wat eendimensionaal karakter, maar voor de kleinsten moet daar niet te veel diepgang in gestoken worden. De leuke muziek maakt het overigens af waardoor deze The princess and the frog een geslaagde kijkervaring werd met de kinderen.

Deze film had vooral mijn interesse, omdat Disney hier teruggrijpt naar de traditionele animatiestijl waar ik vroeger als kind zo'n groot fan van was. The Princess and the Frog is alweer tien jaar oud, maar voelt voor mij nog altijd redelijk recent. Waarschijnlijk heeft dat ermee te maken dat ik na uitkomst gestopt ben met het nauw in de gaten houden van Disney.

Het is een vlot filmpje geworden. De animatie is, zoals verwacht, prima en New Orleans en de jungle zien er smaakvol uit. De jazzmuziek zorgt er bovendien voor dat de film een unieke sfeer op de kijker overbrengt, haast on-Disney. De diehard fans hoeven zich echter ook niet al te veel zorgen te maken, want de stempel van de tekenfilmgigant is nog steeds in genoeg opzichten merkbaar. De film kent best wat humor, voornamelijk (weer) afkomstig van randpersonages als Louis en Ray, en Dr. Facilier is met zijn voodoo-taferelen bepaald geen alledaagse schurk. Ook over de al eerder genoemde muziek ben ik positief. Maken alle liedjes evenveel indruk? Absoluut niet, maar het merendeel 'swingt' en steekt muzikaal ook leuk in elkaar.

Toch zijn er ook een aantal minpunten. Lottie is misschien wel het meest onuitstaanbare Disney-personage dat ik ooit ben tegengekomen. Ze werkte zowel verbaal als non-verbaal ontzettend op mijn zenuwen. Gelukkig blijft haar aandeel redelijk beperkt, maar het personage had wat mij betreft helemaal geschrapt mogen worden. Daarnaast gaat de film in sommige opzichten iets te snel door het verhaal heen. Zo vond ik dat Facilier wat gemakkelijk uitgeschakeld werd, maar ook de opbloeiende liefde tussen Naveen en Tiana wordt wat snel uitgewerkt. Tiana is aanvankelijk absoluut niet gecharmeerd van hem, maar wanneer de film het tijd vindt om de vonk te laten overspringen is het ook zo gepiept.

The Princess and the Frog is een leuk tussendoortje dat zich vooral weet te onderscheiden door het unieke sfeertje. Persoonlijk kon ik dat sfeertje wel waarderen, maar het zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Ik denk dat ik dit al kind wel degelijk een leuke film gevonden had, al betwijfel ik of ik er echt fan van zou zijn geworden. Het ontbreekt aan een personage waar ik echt een klik mee zou hebben gehad. Desondanks keek dit prima weg en het jonge publiek zal er ongetwijfeld een leuke middag aan overhouden.

3*

Heb me prima vermaakt met deze Disney film die vooral muzikaal eruit springt. Normaal niet echt mijn ding en gaat het mij vooral om het verhaal, maar de dixie jazz style en de prachtige uitstraling van New Orleans doen het goed in deze film. Hij is dan ook best heel gedetailleerd. Mooi is ook dat The Princess and the frog precies 10 jaar geleden nu volledig handgemaakt getekend is. En exact vandaag komt de 4K versie uit. Of dit een meerwaarde is weet ik niet. An sich ziet de blu ray 2k versie best wel goed uit. Ben zelf meer voor de echte harde felle natuurlijke kleuren zoals in Brave, maar vervelend kijkt the Princess niet qua kleur. Ook met het geluid is niks mis. Ik luister 'm wel altijd in het Engels.

Het verhaal is best goed in elkaar gezet. We beginnen met de kleine Tiana die vol zit met dromen zoals elk meisje of jongen. Wat ik vooral erg mooi vond was de omgeving en setting van het geheel. De tiny houses in the street en de broederlijke sfeer in en uit huis zien er gelikt uit. Ook de personages vond ik verder okay al vond ik de croco iets te groot uitgevallen. Eigenlijk hoefde hij van mij niet in de film, maar het beest is ook een onderdeel van het gebied. Zo zien we ook de Mississippi stoomboot in beeld en natuurlijk het Voodoo gedeelte. De schaduwman. Heerlijk vormgegeven allemaal. Voor de allerkleinste misschien net even te eng, maar het is dan ook geen Finding Nemo.

Maar de film heeft nog zoveel meer te bieden. Zo zijn de kikkers echt heel erg leuk gemaakt. Ook de grappen zijn leuk genoeg om je te vermaken. En zowaar gaan er ook nog twee personages dood. Maar ook daar wordt weer een mooie draai aan gegeven. Ook de vuurvliegjes (fireflies) doen het leuk. Kortom ik ga 'm zeker nog een keer terug kijken. Dikke pluim ook voor de stem van Tiana vertolkt door Anika Noni Rose!

Film 4.0
Beeld 4.0
Geluid 4.0
Extra's 5.0 (vooral leuk om te zien is de wijze hoe de animatie in elkaar is gezet!!)

Er gaan er eigenlijk twee dood. de vader van Tiana en het vuurvliegje

De Zwarte Disneyprinses. Met instant animatieklassiekers als 'Coco' (2017) en 'Spider-Man: Into the Spider-Verse' (2018) in het achterhoofd, valt op dat men met 'The Princess and the Frog' (2009) nog zoekende was naar een minder problematische vorm om een niet-witte ervaringen te representeren. Zo is prinses Tiana (Anika Noni Rose) een sterke, uitgesproken persoonlijkheid in hoe ze droomprins Naveen (Bruno Campos) dwingt om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Ook schuwt de film niet om op een subtiele manier verschillen in privilege - op basis van afkomst, ras of geslacht - te verwerken in het narratief. Sowieso wordt het bijna in z'n geheel gedragen door een zwarte stemmencast en vormt het duidelijk een hommage op jazzmuziek en de plaatselijke folklore rond New Orleans. En toch is er ook een heleboel aan deze productie wat wringt. Want waarom een fantasierijke droomvertelling situeren tegen een specifieke setting met zo'n pijnlijk slavernijverleden? En is het daarmee ook niet een beetje het exotiseren van zwarte cultuur en het ondraaglijke dragelijk maken voor een groot publiek? De erfenis van Disney's 'Song of the South' (1946) hangt nog immer als een moreel geladen strop rond de hals van de altijd goedgemutste muis.

Los van discussies over representatie, moet ik zeggen dat het me treurig stemt dat de tijden van handgetekende animatie zijn vervlogen. (Behalve Japan en niche-producties) 'The Princess and the Frog' (2009) is niet het mooiste wat de iconische animatiestudio heeft voortgebracht en heeft een beetje de minimale stijl van hun laatste animatiefilms. Ook is het een productie waar CGI (Computer Generated Imagery) te opvallend aanwezig is. Het oogt hierdoor allemaal wat soberder en goedkoper dan producties uit hun hoogtijdagen. Desalniettemin blijft het visueel een feestje om de interactie te zien tussen de opzwepende jazzmuziek en het kleuren- en vormenspel dat zo eigen is aan deze vorm van animatie. Hallucinant en absurdistisch, maar op een bepaalde manier ook warm omdat handgetekende figuren zo losstaan van welke realiteit dan ook. Ze hebben een kinderlijke vrolijkheid met hun expressieve uitdrukkingen en uitgesproken contouren.

Niet alles was vroeger beter. Inmiddels vertellen grote animatiestudio's met respect en vanzelfsprekendheid de verhalen van niet-witte personages als Miles Morales en Miguel Rivera, terwijl het beladen verleden in 2009 nog als een onoverkoombare ballast voelde. Tegelijkertijd hoop ik in de hausse van zielloze Disneyremakes dat de goedgemutste muis ooit weer terugkeert naar hun magie van weleer. Dat de arbeidsintensieve grootsheid van handgetekende animatie ooit weer haar intrede doet.