Brainstorm (1983)

Dit was toch de film die men aan het opnemen was toen Natalie Wood verdronk?

Moet wel; ze overleed in November 1981; of is dit nog een postuum werkje ?

Wat een draak van een film.

Nou nou... er zit misschien hier en daar een gemiste kans in, maar persoonlijk vond ik dit een hele interessante, intelligente film met een fenomenaal gegeven.

Wanneer zag je hem voor het laatst?

(Overigens draait het Filmmuseum deze film binnekort weer in Bellevue/Cinerama).

Ooit uitgezet. Laat Douglas maar FX blijven doen.

Goed te weten. Ga zeker kijken.

Zag de film nog niet zó lang geleden op de BBC geloof ik. Ik vind het spel van Louise Fletcher en Christopher Walken (as ever) erg goed. Er zaten wat cliché-hidden-agenda-trucjes in maar het gegeven en de manier waarop het (met name in de Wood/Walken-lijn) wordt uitgewerkt erg mooi.

Plas jij nog wel eens normaal of alleen azijn?

Vond het buitengewoon slecht geregisseerd, en de eerste twee aktes lang vroeg ik me af of er eens wat zou gebeuren.

Het gegeven vond ik mooi, het ontwerp van die 'sci-fi'-scenes ook.

Als je hem alleen op TV zag, is het wel interessant om naar de vertoning van het FM te gaan. De film is geheel Flat (Widescreen) gedraaid, behalve de droom/gedachten-scenes, die zijn in 70mm gedraaid (met grote wijdhoek erop), en de prints zijn anamorphic. M.a.w. je kijkt een 'gewone' film die op sommige momenten opeens scope is (al moet ik toegeven dat ik zelfs dat niet heel geweldig vond werken, maar het idee is leuk).

Hoezo? Omdat ik af en toe een film niet goed vind die jij wel mooi vindt?

Ik schreef net nog dat ik Death & the Maiden goed vind.

Een van de commentaren die op mij terugkeert alhier is dat ik te makkelijk een 5 geef....

Ik krijg toch erg vaak de indruk dat je eerder geprikkeld wordt om iets af te zeiken dan om iets positief te belichten. In alle gevallen zijn je reacties zó manisch-depressief ("meesterwerk-prul") dat het op mij nogal trollerig overkomt.

Dat mag. Ik zal in ieder geval zeker de vertoning in Belevue trachten te kijken.

"Ooit uitgezet. Laat Douglas maar FX blijven doen."

Tja.....

It didn't knock MY socks off

Het uitgangspunt van dit soort sci-fi is vaak enorm simplistisch, maar wanneer het degelijk wordt uitgewerkt kan het vaak een indrukwekkende kijk bieden op het natuurlijke instinct en de primaire gedachten van de mens. Een soort maatschappelijk kritische ondertoon die de gebreken van de mens moet blootleggen. Één van de betere, zoniet het beste voorbeeld, is Cronenberghs eXistenZ: een meesterlijk sci-fi schouwspel, dat via twee werelden een contrast legt tussen visueel en reëel geweld.
Brainstorm haalt echter nooit het niveau van bovengenoemde film en gaat stilistisch net iets te veel lenen bij 2001: A Space Odyssey en aanverwanten, meer specifiek in zijn psychedelische 'tunneltrip' door de 'ongekende' ruimte en het 'machinale' dat de bovenhand neemt (zowat het universele thema bij Kubrick).

Het eerste uur valt zwaar tegen, aangezien het gebruik van een bol oogpuntperspectief in combinatie met de constante toeloop van experimenten vrij snel in herhaling valt. Ook het potentieel om de film die maatschappelijke diepgang mee te geven, gaat volledig de mist in. Brainstorm 'probeert' herkenbaar te zijn door dat menselijke instinct (bv. lust naar seks) als reden te gebruiken voor het misbruiken van het project. Subtiliteit is echter ver te zoeken en laat dat nu het element zijn waaraan een film als deze nood heeft om enigszins op te vallen binnen het genre sci-fi.
Weinig subtiel van mezelf, maar op dit gegeven moment kon ik het niet laten om te denken aan de 'sketch' waar Rob Vanhoudenhoven en Guy Mortier in de hersenen van Jean-Luc Dehaene kruipen om zijn doen en denken te bepalen.
'Alles kan beter', tot Brainstorm ook werkelijk iets weet te doen me de reeds gebruikte middelen. Het geheel neemt een meer desoriënterende vorm aan en doet ons vooral verwachtingen koesteren. We vragen ons namelijk af, wat een mens voelt en vooral wat hij ziet terwijl hij sterft. We moeten wel nog lange tijd wachten eer we tot dit punt komen; en weet vooral dat de film vat of staat met deze 'climax'. Uiteindelijk is de knappe visuele 'à la 2001' trip een duidelijke voorhoede voor wat er aan het einde van de tunnel ligt. Pessimistisch als ik ben, verwacht ik het ergste en meest wrange einde; ook op dit vlak wordt ik teleurgesteld want de film kan het niet laten een stom en vooral ongepast happy-end als aflsuiter te gebruiken.

een zeer krappe 2.5*

Trumbell's carriere stierf samen met Wood die verongelukte voor het einde van de film. Studiobazen wilden hierom de stekker er uit trekken maar Trumbell hield voet bij stuk en werkte verder met een stand-in. Dit heeft Hollywood hem niet in dank afgenomen. Voor het lef van Trumbell en de geniale Walken kan men deze SF rustig afkijken. Bovengemiddeld vermaak en behoorlijk spannend bij vlagen. Echter inmiddels nogal gedateerd. Evengoed redelijk onderhoudende film die bovengemiddeld is. Niets meer, niets minder.

Ik kan me de première nog goed herinneren, ik zal 16 geweest zijn. Maakte ongelooflijk veel indruk op me. Erg spannend. Sommige films moet je misschien niet raten als je ze niet in het tijdsbeeld kunt plaatsen. Ik geef hem een 4 maar ik weet zeker dat als ik hem weer ga zien dat het fors lager wordt.

Vanavond op TCM gezien en het is mij nogal tegengevallen. Ik had nog nooit van Brainstorm gehoord en wist dan ook niet goed wat ik moest verwachten. Het concept sprak me in ieder geval wel aan. Toch boeit het hele verhaal te weinig. Er had zeker meer mee gedaan kunnen worden. Met uitzondering van het einde is het ook nergens spannend. Verder is alles nogal gedateerd, maar in principe vind ik dat nooit een probleem. Ook hier niet. De cast doet het wel gewoon prima.

2,0*

Een fantastisch uitgangspunt, niet helemaal uitgebuit door het ietwat saaie script. Acteerwerk van de gehele cast is daarentegen subliem, zo ook de erg mooie en ontroerende eindscène. Leuke verrassing.

3,5*

Na 40 minuten kan ik zeggen dat dit wel goed is.

Goeie oldscool acteurs ,goed verhaal

Trumbull had in het sf genre al redelijk ervaring opgedaan met films als Silent Running, maar ook als technische man bij 2001 space odysey. Maar dat maakte hem nog geen goede regisseur. Toen de film begin jaren tachtig uitkwam werd deze groots aangekondigd en veel werden nieuwsgierig omdat Natalie Wood tijdens de opnames was verdronken. Wat we toen te zien kregen was een visueel goede film door de special effects, maar daar bleef het ook bij, nergens in de film werd het verhaal goed duidelijk in beeld gebracht. Duidelijk was te zien dat de acteurs zich eigenlijk ook geen raad wisten met het materiaal en maar wat aan acteerden. Je mag Braisnstorm rustig een mislukt experiment noemen, waarom dan toch 2,5, dit vanwege de mooie special effects op sommige momenten en de soundtrack.

Wetenschappers vinden een ongelofelijke machine uit, die eens dat hij aangesloten is op de hersengolven van een mens hem de indruk geeft dat hij de gewaarwording van iemand anders zelf ervaart. Van onschuldige sensaties zoals een duizelingwekkend ritje op een rollercoaster tot erotische prikkels en zelfs de doodstrijd. De geleerden moeten echter hun uitvinding beschermen tegen militaire doeleinden.

Dit uitstekend idee werd door Douglass Trumbull, een meester van de speciale effecten (denk maar aan Blade Runner en Close Encounters), getransformeerd tot een meeslepende en bijzonder spannende film. De prent kaapte twee prijzen weg en kreeg nog meerdere nominaties. Dit was Nathalie Woods’ laatste rol, er moesten zelf enkele opnamen gebeuren na haar dood, zodat we dan alleen haar rug zien. Na vele jaren heb ik het subtiel geregisseerde “Brainstorm” eens herbekeken en ik was nog steeds onder de indruk. Een sciencefiction-thriller die niet mag gemist worden.

Speciale film. Lijkt een tryout om de nieuwste optische snufjes in filmland te testen. Je krijgt hier drie verschillende beeldformaten verwerkt in één film. Iedere filmkenner kent ook deze film met betrekking tot Nathalie Woods dood. De film zelf is een thriller, waarbij wetenschappers een machine uitvinden die zintuiglijke ervaringen op band zet, en eens afgespeeld, de sensorische prikkels overbrengt aan andere mensen. Gevaar voor blijvede hersenschade. Het cliché van de militaire doeleinden van dergelijke uitvindingen wordt hier breed gebruikt wat de film nogal voorspelbaar maakt. Het is ook niet Walkens beste rol. Visueel is de film op sommige momenten indrukwekkend maar je bekijkt dit best op een groot scherm en niet op PC

Wat mij betreft een ondergewaardeerde film.

De film onderzoekt het idee dat je ervaringen van mensen kan opnemen en bij anderen weer afspelen. Je kan dit zien als de overtreffende trap van virtuele reality die de mens nu aan het ontwikkelen is.

In eerste instantie komen de positief lijkende kanten naar voren. Wat als geliefden volledig kunnen opgaan in elkaars geluksgevoelens en een soort totale samensmelting kunnen bereiken?

Maar wat als je de ultieme gelukservaring kan beleven? Wil je dan nog wel terugkeren naar de realiteit van het dagelijkse leven?

En uiteindelijk de meest donkere kanten, wat als dit instrument onvermijdelijk in handen komt van gewetenloze inlichtingendiensten die er het ultieme martelinstrument van weten te maken?

De film laat de naïviteit van de wetenschap zien, die in blind vooruitgangsgeloof deze doos van Pandora opent zonder na te denken wat zij op de wereld loslaat.

Christopher Walken, Natalie Wood en Louise Fletcher doen het verder prima in deze film die de juiste mix is van verhaal en actie en na een traag begin geen moment meer verveelt. Een evenwichtige sterke film.