Tous les Matins du Monde (1991)

Vader en zoon Depardieu in een mooi en interessant verhaal over de alleen bij connaisseurs bekende Sainte-Colombe [niet Colombo, zoals hierboven !] en Marin Marais. Ze waren beide meesters op de gamba (of was het de baryton ?) en werkten in de schaduw van het hof van de praalzieke Zonnekoning, die de carrière van veel kunstenaars en musici bepaalde.

De film gaat dus ongeveer over de vraag : kies je als kunstenaar voor succes of voor verdieping en perfectionering. Laat je je kopen door de commercie, of ga je koppig door met wat je belangrijk vindt. Eigentijds thema dus.

Prachtige muziek - als je er tegen kunt. In Frankrijk werd de uitvoerder Jordy Saval [de enige andere Jordy die ik ken] tijdelijk populair met deze 18-eeuwse onbekende muziek.

Le Bourgeois Gentilhomme (Marche des Turques) van de Franse componist Jean Baptiste Lully is een absoluut oorgasme van anderhalve minuut en krijgt in de film de aandacht die het verdient. Best wel goede film eigenlijk.

Nou en of! Lang geleden gezien, dus ik kan me weinig details meer herinneren, maar de film maakte destijds een grote indruk op mij. Een sfeervolle ode aan de liefde voor muziek.

De film moet het niet van het verhaal hebben, maar van de prachtige decors en kostuums, de mooie muziek, het goede acteren en de sterke regie.

zoals de snelle vogels op dit forum schrijven : er gebeurt niks. Nee, er gebeurt inderdaad weinig alleen weet de film met weinig woorden en veel muziek de essentie van het leven te raken. Pracht-film met hartverscheurend mooie muziek.

Erg mooie film, was wel een beetje onder de indruk.

Film geef ik 4 sterren, maar eigenlijk moet ik deze film 3, 8 - meegeven om precies te zijn.

Al meerdere keren gezien en steeds doet deze film mij iets. De muziek is fenomenaal en raakt mij ontzettend diep.

Alleen spijtig dat je kan zien dat ze niet echt kunnen spelen op een viola da gamba.

Deze muziek is meer dan alleen muziek.

Mooie beelden, best goed gespeeld. Maar om de een of andere reden komt de film bij mij niet echt tot leven. Misschien wel omdat er zo opzichtig nep wordt gespeeld op de gamba. Tempo is ook wel erg laag, met soms enorme nogal plotselinge tijdsprongen.

Iemand met zoveel gevoel en een neus voor schoonheid liet zijn geliefde wel heel kil en koud aan haar lot over. Dit vond ik een zwaarwegende mineur in deze voor de rest voortreffelijke film, waarin de kern van Orpheus en Eurodice weer tot leven wordt gebracht. Depardieu speelt als vanouds, al raakt hij letterlijk geen snaar, maar figuurlijk des te meer.

De trailer gaf mij de indruk dat ik de nodige beelden van Louis XIV en/of zijn Versailles te zien zou krijgen met alle bijbehorende rijkdom. Helaas, alleen "marche des Turques" wordt in deze setting uitgevoerd.

Voor het overige een zeer trage film over relaties en met een merkwaardig reagerende Sainte-Colombe (de man is niet te volgen, zowel in zijn handelen als in zijn ongetwijfeld uiterst diepzinnig bedoelde woorden).

Diepzinnige dialogen (ahum...) op een of ander landgoed met een grasveld met houten hutje.

Viel mij dus wel tegen, helaas. Aan Le roi danse heb ik iets betere herinneringen.

Film-technisch o.k.

Wel beetje sloom en saai maar heb hem helemaal afgekeken.

Eigenlijk zijn alle 5 hoofdrolspelers verliezers ( vader, moeder, dochters, leerling musicus ).

Dat stemde mij treurig want er was sprake van zo ontzettend veel talent.

Hoewel ook een 'muziek-film' blijft hij in mijn herinnering achter als een tragische bio-pic.

Wegens de nationale rouw in België wordt de film wordt Versailles (2008) niet uitgezonden vandaag. Dit wegens de 'kindproblematiek'. Als vervanger is er Tous les Matins du Monde(1991).

Sorry, maar dat vind ik echt te ver gezocht.

Dit bericht kwam van onze vriend uit Belgie Speedy en waarom is dit vergezocht... ?

Vond het net een mooie keuze. Een ingetogen film met als onderwerp rouw lijkt me goed passen, zeker als je merkt in welke mate het gevoel van nationale rouw bij iedereen was doorgedrongen die dag.

Verder werd ook bijvoorbeeld The Voice (op vtm) een dag uitgesteld.

Een zeer mooi en ingetogen levensverhaal,

Wel erg gedramatiseerd, Temeer omdat men tot op de dag van vandaag geen juist idee heeft van wie echt 'Monsieur de Sainte-Colombe' is geweest,

Alle verhalen errond zijn dan ook louter fictief,

Maar dat doet niks af aan de film op zich,

Prachtige muziek die eigelijk de hoofdzaak is in deze prent zowel voor het verhaal als voor de belevenis,

Kortom ik was aangenaam verrast

een eenvoudige film; die grotendeels rond muziek draait. Zo klinkt het niet als een aanbeveling, maar ik verkies deze deze wat weemoedige trage film veruit boven vele dramatische "pomp and circumstance"films. Als je van de cello (gamba) houdt ...

Qua verhaal en personages kon de film mij weinig boeien. Ik vond Marin ook een behoorlijk naargeestig en vervelend persoon. De manier waarop hij met Madeleine .... Dat gegeven zou hem juist tot een interessant persoon moeten maken maar de makers van deze film weten dat effect niet bij mij te bereiken.

Het verhaal zelf heeft wat mij betreft ook weinig te bieden. Wat er dan overblijft is de muziek en de prachtige beelden. En dat is wat mij betreft de troef van deze film. Het ziet er allemaal schitterend uit en je wordt echt getrakteerd op een heleboel prachtige beelden. Dit in combinatie met de muziek maakt het deze film uiteindelijk toch wel waard om naar te kijken.

Wat een tegenvaller. Ik heb hem in het Frans gekeken. Weinig diepte in de discours, ze worden daarbij opgedragen alsof het theater is, geforceerd drama. Echt ronduit slechte film vond ik het.

Sterk in beeld gebracht verhaal, goede acteurs, mooie decors en kledij en natuurlijk de Barokke-muziek, beslist een pluspunt voor de liefhebbers van het genre.

Jean-Pierre Marielle in de hoofdrol. Het gebeurt niet zo vaak. Meestal zit hij in een bijrol en nogal dikwijls in minder dramatische films. Blijft hoe dan ook een graag geziene acteur.

Goeie film over een oudere muzikant die een jonge man in de leer aanneemt. De film neemt je mee naar de tweede helft van de 17de eeuw. De hele aankleding en de natuur zien er dan ook mooi uit. Kan soms wat saai overkomen, maar de film heeft een aangenaam rustig tempo en de klassieke muziek sluit hier naadloos bij aan.

Waarschijnlijk ben ik te weinig fijnbesnaard om deze film te kunnen waarderen. Ik ben er nogal eens bij weggelopen en moest mij er echt toe zetten om het geheel uit te zitten. De Viola da Gamba solo kan mij sowieso niet erg bekoren en van alle Barokcomponisten is Lully evenmin mijn favoriet. Naast Bach hebben de (mainstream) Italianen mijn voorkeur. Het verhaaltje stelt amper iets voor, maar wordt niettemin met een hoog dramagehalte gepresenteerd door plechtstatige personages die zonder uitzondering nietszeggendheid (fig. en lett.) uitstralen, terwijl ik juist zo van opgewonden gepraat hou. Eén mooie quote slechts: ' Tous les matins du monde sont sans retour' die natuurlijk veel fraaier is dan wat de vertaling ervan maakt: 'Elke dag kent maar één dageraad'.

Voor de rest veel toneelmatig hoefgetrappel en klossende voetstappen. Nee, niet mijn film.

Blij dat ik deze film uit 1991 uiteindelijk toch heb kunnen bekijken ...

Aanvankelijk had ik een vreemd gevoel van twijfel of ik wel een goede keuze had gemaakt.

Een geobsedeerde vioolspeler die alles lijkt te offeren voor zijn liefde voor het vioolspelen, waarin hij een expert is.

Maar alles veranderde op het ogenblik dat Marin Marais verschijnt. Hij is een schitterende violist en een goede leerling. Toch wijst Monsieur de Sainte-Colombe hem af ... Technisch is zijn spelen oké, maar hij is geen musicus.

Intussen is de oudste dochter Madeleine verliefd geworden op Marin. Maar Marin vertrekt naar het koninklijk hof in Versailles. Drama! ...

Geraakte helemaal ondergedompeld in het verhaal.

Prachtige biografische film met o.a. Depardieu als de oudere Marin. Het einde is troostend. Heerlijke muziek (als je ervan houdt!).

Wie te geobsedeerd is, kan zijn omgeving in het ongeluk storten en tenslotte ook zichzelf.

'Geen ochtend die gaat en ooit terugkomt.'

Niet zozeer mijn ding deze film. Het is eigenlijk een soort biografie van een begenadigd muziekspeler. Doordat hij zich zo afzonderde van alles en iedereen en steeds bezig was met zijn muziekinstrument om het steeds te verbeteren, is er niet zo heel veel van hem bekend. In Frankrijk zal hij misschien nog een beetje faam hebben, maar daarbuiten zal het al heel wat minder zijn. Van het muziekinstrument viola da gamba had ik ook nog nooit gehoord, maar dat kan evengoed aan mezelf liggen.

Veel aandacht dus voor de muziek in de film. Objectief gezien wel mooi vorm gegeven allemaal. De aankleding, het decor, de kostuums ... Daarnaast is er aandacht voor de twee dochters die eigenlijk verwaarloosd worden door hun obsessieve afwezige vader. Een filosofische uitspraak als een klok: "Tous les matins du monde sont sans retour". Daar zit veel waarheid in ...

Eentje voor de liefhebbers.