The Cake Eaters (2007)
mijn stem
61 stemmen
Verenigde Staten
Drama
95 minuten
geregisseerd door Mary Stuart Masterson
met Kristen Stewart, Aaron Stanford en Bruce Dern
Georgia is een jonge meid met een zeldzame ziekte. Als zij te horen krijgt dat ze maar kort te leven heeft, wil zij haar laatste dagen nuttig en gelukkig doorbrengen. Zij ontmoet Beagle, een 20-jarige jongeman, en ze beginnen een relatie. Haar grootmoeder heeft in het verleden een relatie gehad met Beagles vader Easy. Easy's zoon keert van een afwezigheid van drie jaar terug om zijn boze broer en een afgewezen ex-verloofde te vinden.
0
geplaatst: 15 juli 2009, 10:58 uur
Sterkste punt aan deze kleine film is de rol van Kristen Stewart als meisje met een ernstige ziekte. Haar manier van bewegen en spreken kwamen zeer overtuigend over. Ook het personage van de ietwat simpele maar goedaardige Beagle wordt geloofwaardig neergezet. Maar daarmee heb ik het beste eigenlijk wel genoemd want qua verhaal vond ik het allemaal erg pover. De relatie tussen het schoolmeisje en de oudere kantinehulp krijgt juist door de ophef die er in de film over wordt gemaakt een beetje vreemde bijsmaak en de verwikkelingen tussen de vader en oma/de vader en oudste zoon worden niet echt lekker uitgewerkt waardoor het me allemaal vrij onverschillig liet. Het is het allemaal net niet, geen enkel karakter of verhaallijn vraagt echt de aandacht en de film oogt te sober om het op een ander vlak nog een beetje interessant te maken.
0
geplaatst: 22 oktober 2009, 00:01 uur
Mooi.
Soms kom je op basis van een acteur of actrice verrassende films tegen. Dit is er wat mij betreft weer een. Een mooi ingetogen drama.
Ik kan me vinden in Norma's opmerking dat geen enkel karakter of verhaallijn echt de aandacht vraagt. Maar dat vind ik juist wel positief aan deze film. Ieder karakter draagt zijn of haar eigen bagage mee, iedereen krijgt de aandacht, en ook iedereen wist mijn aandacht en medeleven te wekken.
The Cake Eaters blinkt, behalve in ingetogenheid, nergens echt in uit. Maar dat hoeft dan ook niet. Mooie mensen. Mensen waarmee je je kunt identificeren, al wordt hoofdzakelijk de triestigheid benadrukt. Mensen die je het beste wilt gunnen. Gelukkig wordt die empathie deels ook beloond. Mooie muziek. Rust en kalmte.
Ik vond het lekker.
Soms kom je op basis van een acteur of actrice verrassende films tegen. Dit is er wat mij betreft weer een. Een mooi ingetogen drama.
Ik kan me vinden in Norma's opmerking dat geen enkel karakter of verhaallijn echt de aandacht vraagt. Maar dat vind ik juist wel positief aan deze film. Ieder karakter draagt zijn of haar eigen bagage mee, iedereen krijgt de aandacht, en ook iedereen wist mijn aandacht en medeleven te wekken.
The Cake Eaters blinkt, behalve in ingetogenheid, nergens echt in uit. Maar dat hoeft dan ook niet. Mooie mensen. Mensen waarmee je je kunt identificeren, al wordt hoofdzakelijk de triestigheid benadrukt. Mensen die je het beste wilt gunnen. Gelukkig wordt die empathie deels ook beloond. Mooie muziek. Rust en kalmte.
Ik vond het lekker.
0
geplaatst: 5 december 2009, 01:10 uur
Af en toe heb je dat: Van die films die je gewoon totaal niet grijpen. Masterson maakt zo'n film. Een uur nadien wist ik al totaal niet meer waar de film over ging (afgezien van het meisje). Enorm slap 'indie' filmpje waar geforceerd verschillende problemen binnen een kleine gemeenschap de revue passeren, met een zogenaamd 'ingetogen' toon. Vond het echt slap.
0
geplaatst: 3 maart 2010, 19:30 uur
Norma schreef:
Sterkste punt aan deze kleine film is de rol van Kristen Stewart als meisje met een ernstige ziekte. Haar manier van bewegen en spreken kwamen zeer overtuigend over. Ook het personage van de ietwat simpele maar goedaardige Beagle wordt geloofwaardig neergezet. Maar daarmee heb ik het beste eigenlijk wel genoemd want qua verhaal vond ik het allemaal erg pover. De relatie tussen het schoolmeisje en de oudere kantinehulp krijgt juist door de ophef die er in de film over wordt gemaakt een beetje vreemde bijsmaak en de verwikkelingen tussen de vader en oma/de vader en oudste zoon worden niet echt lekker uitgewerkt waardoor het me allemaal vrij onverschillig liet. Het is het allemaal net niet, geen enkel karakter of verhaallijn vraagt echt de aandacht en de film oogt te sober om het op een ander vlak nog een beetje interessant te maken.
Sterkste punt aan deze kleine film is de rol van Kristen Stewart als meisje met een ernstige ziekte. Haar manier van bewegen en spreken kwamen zeer overtuigend over. Ook het personage van de ietwat simpele maar goedaardige Beagle wordt geloofwaardig neergezet. Maar daarmee heb ik het beste eigenlijk wel genoemd want qua verhaal vond ik het allemaal erg pover. De relatie tussen het schoolmeisje en de oudere kantinehulp krijgt juist door de ophef die er in de film over wordt gemaakt een beetje vreemde bijsmaak en de verwikkelingen tussen de vader en oma/de vader en oudste zoon worden niet echt lekker uitgewerkt waardoor het me allemaal vrij onverschillig liet. Het is het allemaal net niet, geen enkel karakter of verhaallijn vraagt echt de aandacht en de film oogt te sober om het op een ander vlak nog een beetje interessant te maken.
Ben het hier helemaal mee eens, enige verschil is dat ik hem dan net die 0,5* beter vond.
0
geplaatst: 28 maart 2011, 12:17 uur
Norma schreef:
Sterkste punt aan deze kleine film is de rol van Kristen Stewart als meisje met een ernstige ziekte. Haar manier van bewegen en spreken kwamen zeer overtuigend over. Ook het personage van de ietwat simpele maar goedaardige Beagle wordt geloofwaardig neergezet. Maar daarmee heb ik het beste eigenlijk wel genoemd want qua verhaal vond ik het allemaal erg pover. De relatie tussen het schoolmeisje en de oudere kantinehulp krijgt juist door de ophef die er in de film over wordt gemaakt een beetje vreemde bijsmaak en de verwikkelingen tussen de vader en oma/de vader en oudste zoon worden niet echt lekker uitgewerkt waardoor het me allemaal vrij onverschillig liet. Het is het allemaal net niet, geen enkel karakter of verhaallijn vraagt echt de aandacht en de film oogt te sober om het op een ander vlak nog een beetje interessant te maken.
Sterkste punt aan deze kleine film is de rol van Kristen Stewart als meisje met een ernstige ziekte. Haar manier van bewegen en spreken kwamen zeer overtuigend over. Ook het personage van de ietwat simpele maar goedaardige Beagle wordt geloofwaardig neergezet. Maar daarmee heb ik het beste eigenlijk wel genoemd want qua verhaal vond ik het allemaal erg pover. De relatie tussen het schoolmeisje en de oudere kantinehulp krijgt juist door de ophef die er in de film over wordt gemaakt een beetje vreemde bijsmaak en de verwikkelingen tussen de vader en oma/de vader en oudste zoon worden niet echt lekker uitgewerkt waardoor het me allemaal vrij onverschillig liet. Het is het allemaal net niet, geen enkel karakter of verhaallijn vraagt echt de aandacht en de film oogt te sober om het op een ander vlak nog een beetje interessant te maken.
Heel goed verwoord. Mee eens, maar vind hem net 0,5 MINDER goed
0
geplaatst: 25 augustus 2011, 11:19 uur
Mooie film met een sterke rol van Kristen Stewart.
Alleszins de moeite waard.
Alleszins de moeite waard.
0
geplaatst: 16 november 2011, 08:36 uur
De rol van Bella Swan is beter. (Hoewel Kristen gewoon interessant is) Misschien komt het omdat ik die rol als eerste zag, en ik alles wat ze speelt, met haar rol in die films vergelijk. Hoe dan ook, ik vond het een beetje matigjes allemaal, het overtuigde niet echt, maar toch vond ik het enigszins de moeite waard. Waarschijnlijk toch door Kristen.. Hm.
Wel een lief filmpje verder, mooie vertolkingen, maar toch slaagt de film niet helemaal om echt te boeien. Voorlopig een kleine voldoende, 2,5*.
Wel een lief filmpje verder, mooie vertolkingen, maar toch slaagt de film niet helemaal om echt te boeien. Voorlopig een kleine voldoende, 2,5*.
0
geplaatst: 20 februari 2012, 12:36 uur
Een simpel, recht toe recht aan drama over families die hun eigen tragedie moeten verwerken en een beginnende relatie tussen twee jonge mensen. De regisseur is realistisch en overtuigt in onvervalste oprechtheid en genegenheid; zij vermijdt melodrama en sentimentaliteit. De film moet het vooral van de kleine momenten hebben en de meeste handelingen zijn nonverbaal en wanneer de personages wel hun mening verkondigen, voel je je als toeschouwer zelfs wat ongemakkelijk. Om de emoties te begrijpen moet je tussen de regels door leren lezen. Het is Mary Stuart Masterson's regiedebuut, dus vanzelfsprekend kent de film wat zwaktes; helaas is het einde halfbakken en daardoor voor mij een anticlimax. De cast acteert op een superieur niveau.
0
geplaatst: 23 februari 2012, 01:35 uur
Mooi verhaal en ontzettend goed gespeeld door Kirsten Stewart. Alleen jammer van het abrupte einde.
0
geplaatst: 19 april 2012, 11:45 uur
mijn vriendin wou deze film zo graag dus heb ik em gekocht voor haar. binnekort dan maar eens zien
0
geplaatst: 7 maart 2014, 10:55 uur
Matige film over een meisje met een spierziekte die nog het meeste uit haar resterende leven probeert te halen. Geen standaard personages en ook wordt vals sentiment gemeden. Helaas kabbelt het geheel maar een beetje doelloos voort en weet de film hierdoor nergens echt indruk te maken. Net geen 3.0 sterren.
0
geplaatst: 30 mei 2017, 22:13 uur
Best goede film.
Mooi acteerwerk, sympathieke mensen.
Een verrassing!
Mooi acteerwerk, sympathieke mensen.
Een verrassing!
* denotes required fields.
* denotes required fields.