Still Crazy (1998)

Geinig plaatje. Lijkt te zijn afgeleid van het blad Rolling Stone.

Leuke film met humor zoals alleen de Britten goed kunnen. Goeie soundtrack en Bill Nighy is hilarisch.

een 4*

Leuke film met heel wat tourcliches op een leuke manier verwerkt...3,5*

Film was OK, al vond ik het allemaal een beetje geforceerd ...

En de muziek van Strange Fruit, die krijgt van mij 0,5*

Leuke film dit. Erg grappig en leuk verhaal.

Maar het allerbeste van deze film is nog wel de soundtrack: The Flame Still Burns... erg mooi nummer. Goed gezongen door Jimmy Nail.

ik vind het echt een goeie film, en de muziek is ook heel sterk

Wel een grappige film en sowieso met een stel ijzersterke acteurs. Voor diegene die wat met de jaren zeventig/tachtig/negentig hardrock en symphonische rock hebben/hadden en diegenen die 'This is Spinal Tap' konden waarderen is dit zeker aan te raden.

De film doet denken aan de strubbelingen in bands als The Rolling Stones, Van Halen, Deep Purple etcetera.

Enkele dagen geleden nog een keer op BBC TV uitgezonden

Onverslijtbaar leuk is deze film.

Nog nét iets leuker dan 'This is Spinal Tap'.

Een deel van het verhaal is overduidelijk gebaseerd op het leven van Peter Green.

Uitstekende acteurs.

Prachtige Jimmy Nail.

Het leukst is het gedeelte van de film dat in Nederland speelt.

Het slot is helemaal top.

Zo gauw mogelijk de DVD hiervan bemachtigen is mijn doel.

Neem Spinal Tap, haal de documentaire stijl en het net iets te duidelijke parodie uiterlijk er van af en je komt dicht bij een film als Still Crazy. Goed, de film is uiteindelijk niet zo hilarisch, maar laat eveneens op heerlijke wijze zien wat er allemaal komt kijken bij het rocken op leeftijd en wat er allemaal fout kan gaan op een tour. Geen mini-Stone Hengen, geen exploderende drummers en al helemaal geen jazz-oddssey, maar wel een hoop droogkloterij, fijn acteerwerk en bovenal fijne muziek. Helemaal interessant om te zien hoe de film zich voor de helft in Nederland afspeelt. Dit keer geen Amerikaanse acteurs die Duits trachten te spreken, maar gewoon Nederlandse concertgangers die lekker in hun eigen taaltje lullen alsof het allemaal om hen heen gebeurt.

Het is moeilijk om een favoriete acteur uit deze film te noemen, omdat iedereen een fijne acteerprestatie neerzet. Of ze ook zelf de instrumenten bespelen weet ik niet, maar het zag er in ieder geval professioneel uit alsof de acteurs in ieder geval moeite hadden gedaan om over te komen alsof het echt gespeeld werd. Fijne muziek ook, ietwat achterhaald nu, maar een powerballad als 'The Flame Still Burns' blijft prachtig.

Aangename verrassing, nergens uitzonderlijk grappig, maar oh zo goed gemaakt en geschreven!

De film viel me toch een beetje tegen. Zeker Bill Nighy. Daar moet ik normaal gesproken al om lachen voordat hij iets heeft gezegd, nu niet. De grappen waren dun gezaaid en niet allemaal even leuk. Wel moet ik zeggen dat het cheesy einde me wel beviel en dat ik verder van de sfeer van de film wel genoten heb.

Overigens vind ik de vergelijking met Spinal Tap begrijpelijk maar toch niet in verhouding. Spinal Tap is ongeveer 2000 keer leuker en beter.

Aangename leuke feel good movie

Waarom staat op IMDB bij film locaties geen Nederland ?

schitterende britse film,over het wel en wee van een comeback van een rockband.

compleet met goeie rockmuziek,veel humor en schiterende acteurs !!

Aardige film waarin de leden van een rockband uit de jaren '70 na 20 jaar weer bij elkaar komen om op te treden. De onderlinge verhoudingen tussen de bandleden is goed uitgewerkt. De fijne cast helpt hier ook bij. Vermakelijk, maar het had allemaal wat meer pit/scherpte mogen hebben. Leuk om te zien dat een groot gedeelte is opgenomen in Nederland.

Vond het maar een saaie film. Totaal geen meerwaarde in vergelijking met andere films van een band die op tournee gaat.

Waarom is het toch zo'n fascinerend onderwerp? Een band die na een groot succes jaren later weer bij elkaar komt. The Blues Brothers, The Leningrad cowboys, Spinal tap, Bad news. De ene iets leuker dan de andere, maar echt geweldige films zijn het geen van alle. Je kan er ook niet zo veel mee. Een band die weer bij elkaar komt. Die gaan dus optreden. Er is altijd wel wat conflict tussen de bandleden onderling en meer van dat soort voorspelbaarheden. Nou goed, hier is dan weer zo'n film. Ook zeker niet slecht. Maar het voegt ook niet veel toe aan wat er al is.

Een heleboel voiceover, maar op de een of andere manier is dat niet zo heel erg als het de stem van Billy Connolly is. Ook helpt het een heleboel dat een behoorlijk deel in de half-jaren-90 derderangs clubs in ons eigen platte Nederland speelt. Niet dat het overal klopt, toch is er wel veel herkenbaar.

Dat is dan ook wel de positieve kant, verder is de film nogal doelloos - wellicht net als de band zelf. De hoeveelheid grappen is voor een komedie wat aan de erg dunne kant. Het dobbert wel vermakelijk, meer kan ik er niet van maken.