Don't Tell Mom the Babysitter's Dead (1991)

ik zag deze vroeger vaak in de videotheken als een populaire tienerkomedie. Even dacht ik dat het ging over die kinderen tussen 4 en 17 jaar van wie de ouders lang van huis zijn en zij zich moeten zien te redden, waaronder uit handen blijven van de maffia die op jacht is naar 'n blootblad waarin belangrijke notities zijn geschreven en een van die kids heeft dat tijdschrift in bezit. Roept U maar als herkend wordt waar ik het over heb. Dat blijkt deze niet te zijn. In het begin zou het veelbelovend worden als de hoogbejaarde Sturak een ouderwets strenge strafkamp opvoeder lijkt te zijn. Haar overlijden gebeurt al heel erg vroeg in de film en nog niet eens op een leuke manier, maar ik snap dat dit bijzaak is voor het verhaal. Voor de rest zijn het vooral veel zaken die komen aanwaaien en telkens maar in het voordeel van Applegate werken, maar nauwelijks maakt dit het verhaal, dat best goed in elkaar zat, grappig en boeiend. De film begint inmiddels al aardig oud te worden. Dusdanig dat ik David Duchovny even niet meer herkende!

Als ik nog even mag meepraten over MWC bekendheden die het meest uit hun carriere wisten te slaan; die Katey Sagal heeft het nog een aantal maal geprobeerd als zangeres. Eerst als achtergrondzangeres en daarna met een paar albums. Dat ze kon zingen, valt snel op in Futurama als ze zingt als Leela. Betaald krijgen als stemacteur kan erg lucratief wezen. Ik gok op ongeveer $75.000 dat ze per aflevering kan vragen? En ze was niet echt een stemspecialiste. Ze deed voornamelijk haar echte stem, die niet meer weg te denken is voor Leela.

Waar ik het over had was Adventures in Babysitting 1987 nota bene met datzelfde jochie, hij is één van de redenen waarom ik aan die film moest denken. Binnenkort maar eens kijken, heb er voor het fijne eighties gevoel veel zin in. Lang niet meer geizen, maar vond 'm vroeger al beter dan deze is.

Een jeugdfavorietje. Van veel blijven er als je ze later nog eens opzet niet veel over, maar mijn voorgevoel dat dit voor deze film niet op zou gaan bleek juist. De middelmatige beoordelingen hier en op IMDB en Rotten Tomatoes verbazen me wel eigenlijk. Dit is gewoon een heel leuke film die je niet te veel op zijn domme uitgangspunt moet beoordelen. Het is amusant om Swell te zien worstelen met het volwassen leven en te zien uitgroeien tot een "carrièremoeder".

Applegate is natuurlijk ook een prima actrice, en zelfs alle kinderen zijn leuk. De typetjes worden niet te ver doorgedreven en niemand wordt als te schattig opgevoerd, allemaal best zeldzaam voor dit soort films, zeker in de jaren negentig. De humor is soms zelfs verrassend zwart. En op het werk spelen Cassidy, Getz en Brook enorm vermakelijk personages. Die rol van Cassidy als veel te begripvolle en sympathieke baas zou eigenlijk niet moeten werken, maar zij maakt dat echt zo leuk. 3.5*.

Don't Tell Mom the Babysitter's Dead is zo'n filmpje die ik mijn hele leven door wel een aantal keren heb bekeken. Hoewel de film uit 1991 komt is de jaren 80 vibe nog sterk aanwezig en is het lekker genieten geblazen met de vele kariktatuurtjes die de film kent. Het enige waar ik een beetje mee worstel is het feit dat de film me net wat te braafjes is. Het plot met Applegate's personages dat voor die grote firm gaat werken is in het begin leuk, maar de film wordt er wat te serieus door en eigenlijk heb ik bij elke kijkbeurt dat ik ontzettend zin heb in de film en dat de tweede helft van de film mijn aandacht enorm verslapt.

De film schommelt daardoor ook altijd in mijn waardering. Dus het kan zomaar zijn dat ik hem bij de volgende kijkbeurt toch weer ga verhogen.

2,5* voorlopig.

Een genietbare komedie uit de oude doos, die in mijn beleving een stukje leuker was dan de score hier doet vermoeden. Ondanks de vele flauwe perikelen vond ik de film altijd zeer vermakelijk. 3 Sterren.