Brideshead Revisited (2008)

Een Agnost is iemand die beweert dat "een" god niet kan bestaan omdat er geen sluitend bewijs kan worden voor gemaakt. (voorbeeld: Darwin)

Het ligt dus net iets anders dan jij het stelt.

Een agnost is een aanhanger van het agnosticisme. Dat laatste woord werd in 1869 voor het eerst gebruikt door Thomas H. Huxley, een bioloog en aanhanger van de leer van Darwin, en houdt in dat in de wijsbegeerte geen bewijs is te leveren van het al dan niet bestaan van bovennatuurlijke verschijnselen (zoals een godheid). Daarvan afgeleid zou een agnost iemand zijn die niet weet of er een god is of niet (vandaar a = zonder + gnosis = kennis).

Een gnosticus stelt kennis boven geloof en zal het geloof in een “hogere macht” op gezag van anderen verwerpen.

Persoonlijk vind ik elk idee van religie en/of hogere macht verwerpelijk, maar zal mij daarom geen gnosticus noemen, noch voor mezelf het woord atheïst (waarin het woord god verscholen zit) of agnost (op basis van hier genoemde verklaring) gebruiken. In het verlengde hiervan gebruik ik dus ook geen krachttermen waarin zoiets als een voor mij niet bestaande godheid in positieve of (meestal) negatieve zin wordt aangeroepen ...

Waar komt toch die misvatting vandaan dat een film 'tempo' moet hebben? Afkomstig van mensen die geen boeken meer lezen, maar alleen uittreksels, misschien. Hebben we zo'n haast? Moeten we nog ergens heen? Actiefilms hebben een razende vaart, en dit genre nou eens even niet. Niet erg toch? Ik vind het een mooie, goed geacteerde film, in een 'tempo' dat het verhaal geen geweld aandoet.

Inderdaad, niks mis met dit tempo.

Boek uit 1945, elf delige TV-serie uit 1981 en dan nu de film. Dan mag je vergelijken. Bij mij wint de TV-serie, omdat er simpelweg meer tijd is voor elk karakter en voor de visuele kracht van de lokaties.

Maar als film is dit wel degelijk een geslaagd project. Het verhaal is erg goed tot de kern teruggebracht. Het is in feite een aaneenschakeling van de sleutelscenes van het boek. Bijna alle menselijke confrontaties zijn emotioneel aangedikt, zodat het pijnpunt met enkele zinnen duidelijk is.

Opvallend dat meerdere scenes letterlijk gekopieerd zijn uit de serie; lokatie, camerastandpunt en dialoog.

Wat acteerwerk betreft overtuigd Sebastian mij het minst en steelt Julia de show.

Het verhaal blijft intrigerend genoeg, welicht juist omdat het element godsdienst nog steeds aktueel is. Katholiek versus atheist en cristendom versus moslim.

De prachtig dramatische trailer haalde mij over deze film te gaan bekijken en dat viel absoluut niet tegen. Brideshead Revisited is een prachtig verhaal vol onderhuidse spanningen en intriges binnen een interessante familie. Er wordt goed geacteerd, vooral Emma Thompson zet hier weer een prachtige rol neer. De meeste scènes worden geschoten op perfect uitgekozen schitterende locaties. Ik heb het boek niet gelezen en de serie niet gezien, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar de film overtuigde mij zeker.

Omdat ik van plan ben zowel Waugh's boek te lezen alsmede de serie te bekijken, maar ik te nieuwsgierig ben, heb ik alvast deze langspeler bekeken. Een intrigerend verhaal, alleen had ik enorm sterk het gevoel dat het meer ademruimte nodig had. Veel dingen (vooral in het begin) passeren zo kort de revue dat ik nauwelijks tijd had om het tot me te nemen. Hierdoor is de film niet zozeer fragmentarisch, alswel beknopt. Nog steeds een aardige speelduur, maar ik kijk nu nog meer uit naar de serie, want dat personage van Sebastian, het huis, die scènes in Venetië en Marokko zijn erg interessant en alles voelde enorm ambigu (en juist dat maakt zo'n boek/serie/film intrigerend). Allemaal wel erg netjes uitgevoerd, maar geloof dat dat zo'n verhaal wel betaamd.

Ik sluit me aan bij de mening van Danuz dat er eigenlijk te veel in te korte tijd wordt verteld. Alle voorvallen zijn boeiend, de blikken spreken boekdelen en de scènes worden niet zozeer afgeraffeld, het is meer dat de intensiteit te kort wordt gedaan door de snelle opvolging. Ik wilde méér zien, meer voelen. Hoewel de film door velen wordt afgeschilderd als een plaatje, vond ik dit niet het indrukwekkendste aspect. Natuurlijk, het ziet er verzorgd uit en de locatie is mooi, maar zulke fraaie shots als bijvoorbeeld in A Portrait of a Lady dat ik onlangs zag kwam ik hier niet zozeer in tegen. Maar het zijn de intense blikken die het hem doen, de tragiek die er bij elke scène vanaf spat, de acteurs die duidelijk laten zien dat zij wel weten wat acteren is. Een hele ruime voldoende, die makkelijk een goed had kunnen zijn als het drama nog meer tijd en ruimte had gekregen om volledig door te dringen en te bezinken.

Heerlijke actrice trouwens Hayley Atwell, ook al goed in The Duchess.

Castle Howard is inderdaad een imposante locatie, net als academisch Oxford trouwens, maar het zijn in dit geval toch vooral de blikken (en de onderliggende passies en tragedies) die zo'n film haar kracht geven.

Jaren na de tv-klassieker nu intens genoten van de speelfilm. Ik droom altijd helemaal weg in dit soort films. Natuurlijk is het onmogelijk om 10 uur televisie tot 135 minuten terug te brengen. Toch vind ik dat de essentie van dit prachtige verhaal overeind is gebleven.

Ik heb zelf de serie niet gezien, en ben er wel benieuwd na omdat ik de film al een plaatje vond.

De locatie's en kostuums zijn prachtig, goed geacteerd en muziek die A Johnston erbij heeft gecomponeerd is subliem!

Er is net een biografie uit over de auteur Evelyn Waugh waarin uitvoerig het autobiografisch karakter uit de doeken wordt gedaan van Brideshead Revisited. De intieme vriendschap tussen Sebastian en Charles is op zijn eigen ervaring gebaseerd. Dat de relatie met Julia minder goed uit de verf komt, wordt wel toegeschreven aan het feit dat Julia niet gebaseerd is op een echt personage maar een mengsel van bestaande personen. Sommige passages hebben uiteindelijk de drukversie niet gehaald. De vader van Sebastian was in werkelijkheid homo en had diverse avontuurtjes met jongens die tot een schandaal hebben geleid naar ik begrepen heb.

De serie vond ik heel aardig om te zien. Had negatieve recensies gelezen in de krant over de film, maar vond 'm heel goed te doen, onderhoudend.

Mooie film die helaas iets te lang duurde. Vooral het acteerwerk vond ik erg goed met als hoogtepunt de rol van Emma Thompson

Meer dan redelijke film. De moeder speelt de sterke vrouw, het hoofd van de familie. De vader is gevlucht en komt wel heel joviaal over, maar is eigenlijk zwak. Hetzelfde geldt voor Sebastian. Julia denkt dat ze anders is maar lijkt meer op haar moeder dan ze denkt. Charles bemoeit zich met iets waar hij totaal geen weet van heeft en zou zich meer op de achtergrond moeten houden als buitenstaander.

In het inleidend verhaaltje hier op Moviemeter staat niet dat het Rooms-Katholieke geloof van de familie een rol speelt, terwijl het daar juist om draait.

Het is moeilijk om die schitterende serie met Jeremy Irons uit je hoofd te zetten als je deze film gaat bekijken. Je gaat toch onwillekeurig vergelijken en dan haalt deze film het niet bij de serie. De acteur die Charles speelt heeft absoluut niet het charisma van Irons. Ook is het homoseksuele thema veel te nadrukkelijk aanwezig. Zowel in het boek als in de serie was het veel subtieler, daar kan je er alleen naar raden en dat beviel me beter.

Op geen enkel moment ontroerde mij deze film. Ook ontbrak de fijne humor, zoals de vader van Charles, die in de serie zo vol humor wordt neergezet door John Gielgud en hier erg wordt overgeacteerd.

Verder waren er vreemde aanpassingen aan het boek. In het boek veronderstelt iemand dat Charles een atheist is, waarop Charles zich haast te zeggen dat hij een agnost is. In de film zegt iemand dat hij toch zeker agnost zal zijn en dan haast Charles zich te zeggen dat hij atheist is. Waarom zulke dwaze veranderingen?

Verder werd er vanalles in de film ´uitgelegd´ omdat de filmmakers bang leken dat het publiek het anders niet zou begrijpen. Charles zegt hardop dat Lady Machmain zelf de reden is dat Sebastian drinkt. Dat zou hij in het boek nooit zeggen. Door al dat ´uitleggerige´ werd het subtiele van de karakters behoorlijk uitgekleed.

Nee, mooie plaatjes, maar geen emotie.

Deze film zit echt vol met prachtige beelden. Alleen al voor het visuele is deze film het echt wel waard om naar te kijken. Prachtige beelden van het Oude Engeland en Venetie. De gehele sfeer erom heen zorgt er ook voor dat je geboeid naar deze film blijft kijken.

De karakters vond ik helaas erg oppervlakkig. Ze zetten allemaal goede acteerprestaties neer maar ik miste iets. Een bepaalde emotie. Ze zijn allemaal een beetje verknipt voornamelijk door acties van hun ouders en toch komt niet echt uit de verf wat ze nou precies zo geraakt heeft waardoor ze geworden zijn zoals ze zijn.

En de verliefdheid tussen Charles en zus (naam alweer kwijt) maakte ook geen indruk op mij.

Maar zoals ik al eerder zei, voor de schitterende beelden is deze film het echt wel waard om naar te kijken.

Ik vond die serie geweldig, dus misschien deze ook maar eens een keer gaan kijken dan.

Zal ik wel doen ja. Qua spanningsboog toch erg anders, maar beiden enorm goed.

Ik weet niks van een serie af, gewoon deze film gekeken en prima film voor de late avond. Een film vol emotie en dramatiek. Als je van dit genre houd dan is hij zeker de moeite waard. Heel geloofwaardig geacteerd en meeslepend verhaal. Lijkt me geen hollywood productie

Ik heb de serie indertijd op TV gezien en was daar toen zeer over te spreken. Bij de herhaling van een tijdje geleden boeide mij het allemaal veel minder doordat zaken erg uitgesponnen zijn. De film biedt hetzelfde (nou ja, min of meer) verhaal in een veel kortere tijd. Mijn verwachtinge waren niet hoog maar voor 2 euro toch maar meegenomen.

Deze film biedt een prima verhaal met stijlvolle acteurs. De Engelse stijfheid en het onvermogen om gevoelens (of zelfs je mening) uit te spreken komen erg goed naar voren en zorgen voor soms plaatsvervangende gene. Prachtige scenes en wat blijft Castle Howard toch een mooie locatie. Zelf ooit bezocht en het bood een overweldigende grandeur. Met dat in het achterhoofd snapte ik de motivaties van de hoofdpersoon nog beter . 3,5*

Goed. Maar haalt het bij lange na niet bij de serie.

(Model voor de rol van Lord Marchmain stond William Lygon graaf Beauchamp. Die verliet in 1931 Engeland om in ballingschap te gaan leven nadat zijn politieke tegenstanders - onder aanvoering van zijn zwager de Hertog van Westminster - zijn homosexualiteit hadden geopenbaard. In die jaren een crimineel vergrijp waarvoor je jaren in de gevangenis kon belanden. Lord Beauchamp stierf in 1938 op 66-jarige leeftijd in New York.)

Anderhalf uur lang heb ik genoten: prachtige beelden, geweldige acteurs een heerlijke sfeer. Ik ging helemaal voor de 5 sterren.

Maar dan zakt de film in en wordt hij eigenlijk afgeraffeld. Het laatste deel krijgt een onvoldoende.

Jammer, was het maar andersom geweest.

Tip voor Polly Peachum:

Ga Brideshead Revisited de tv-serie uit 1981 kijken (11 delen). Die serie zakt niet in

en is m.i. nog beter ook dan de film. (Is in veel bibliotheken als DVD-box te leen.)

eem aardige film die geen recht doet aan het boek. Maar mogelijk ben ik verpest door die klassieke en in mijn ogen grandiose televisie serie.

Het tempo is hierboven al genoemd, ligt mi veel te hoog in de film.

Liever een remake van de serie, maar dan nog trager, een uur of 30, met veel Oxford, landschap, wijnkelders en Castle Howard.

Heerlijk.

Genietbaar maar beperkt tot 3 sterren omdat de film de middelmaat niet weet te overstijgen. Karakters en hun omgeving komen niet helemaal tot bloei.

Volgens mij is het de bedoeling dat de karakters zo oppervlakkig zijn

Heeft Evelyn je dat verteld?

Van tevoren wist ik nog niet helemaal wat ik van het verhaal moest denken, en nu ik Brideshead Revisited gezien heb, weet ik het nog steeds niet. Ik heb het gevoel dat ik heel veel mis. Nu heb ik het boek (nog) niet gelezen dus kan ik dit niet met zekerheid aan de film wijten. Vaak vind ik het juist wel fijn als er een diepere laag onder het verhaal zit die je zelf moet ontdekken, maar bij deze film had ik het gevoel dat ik er niet bij kon. Het verhaal heeft me dan ook niet echt kunnen raken, hoewel dat best had gekund. In potentie is dit een heel mooie film, maar die potentie wordt niet volledig waargemaakt.

Gelukkig zijn er nog voldoende andere zaken die Brideshead Revisited wel de moeite waard maken om te kijken. Allereerst zijn de locaties schitterend, echt heel mooi. Ook aan de kostuums en sfeer is veel aandacht besteed. De acteurs doen hun werk allemaal goed, met Emma Thompson als moeder die me nogal deed denken aan de boze stiefmoeder uit sprookjes, Ben Whishaw die absoluut overtuigt (waar zijn uiterlijk trouwens goed bij helpt), Hayley Atwell als de innerlijk verscheurde zus en dan Matthew Goode... Van zijn karakter kon ik niet zo heel veel maken, ik snapte zijn bedoelingen niet - waarbij ik geloof dat Charles zijn eigen bedoelingen ook niet helemaal snapt - maar desalniettemin kijk ik graag naar hem.

Ik blijf problemen hebben met het verhaal en de karakters die weliswaar goed gespeeld zijn maar te ondoorgrondelijk om mee te kunnen meeleven. De positieve punten wegen daar niet helemaal tegenop. Voor nu dan maar 3 sterren.