Sad Vacation (2007)

Een veel conventionelere film dan Yureka en Eli Eli. Nou had ik dat ergens wel verwacht. Aoyama maakt vaak ook juist conventionelere films. Maar toch was dit ook anders dan verwacht. Ik had een intiem drama verwacht, maar ik kreeg een wirwar aan genres. Een film die soms om de tien minuten van kleur verschiet en waar toch wel weer zoveel sfeertjes, stemmingen, tonen en gebeurtenissen inzitten dat ik het even moest laten bezinken. Visueel ook convenioneler dan die twee films, al speelt Aoyama regelmatig een beetje met jumpcuts en andere geintjes.

En hij bezinkt best goed. Voldoende interessante personages en thema's. Erg leuke losse humor (de twee scenes die danuz noemde zijn prachtige voorbeelden) die ervoor zorgen dat ik hoop dat Aoyama eens een volbloed komedie maakt. Vaak ook een lieve, haast gezellige film, maar met een plotseling opkomende grimmigheid. En een opvallende Eureka-verwijzing. De film impliceert dat Aoi Miyazaki hier hetzelfde personage speelt.

Onevenwichtige film, maar wel een waar ik met een hoop plezier naar heb gekeken en me geen moment bij heb verveeld. Het script had vooral best wat strakker gekund, maar of de film dan leuker was geworden weet ik niet helemaal.

Kleine 4.0*

Niet slecht. Begon zelfs heel aardig. Inderdaad een wirwar aan verhaallijnen en gebeurtenissen. Een echte lijn kon ik niet ontdekken, maar het keek heel lekker weg. Naarmate de film langer wat stapelen de gebeurtenissen zich maar op, is het een komen en gaan van personages. Niet perse een probleem, maar 136 is dan ook veel te veel van het goede. Na 90 minuten haakte ik af, kon het me niet ook niet zoveel meer schelen. Ik miste heel erg een rode draad en ik voelde dan ook uiteindelijk nauwelijks verbinding met de personages.

Kortom: een af en toe aangename warboel, die alleen nauwelijks beklijft. 2,5*

Goed.

Vind de kritiek op het "losse" verhaal vreemd. Soms ietwat complexer door wat flashbacks die Aoyama er onaangekondigd en via korte cuts insteekt, maar de lijn van het verhaal (Asano vindt moeder en neemt wraak is toch redelijk duidelijk.

Conventioneel zou ik de film zeker niet willen noemen, al komt hij wel een beetje zo over. Toch zijn de rare komische intermezzos, de wat vreemde dialogen en onnavolgbare personages duidelijk genoeg aanwezig om er een niet-alledaags drama van te maken. Daar kan ik de film dan ook wel om waarderen.

Visueel viel het jammer genoeg wat tegen. Een enkel mooie scene (zowel beeld en geluid) in de bergen, sowieso zijn de scenes tussen Odagiri en Asano de hoogtepunten van de film. Wat verdienen die twee acteurs een film met gedeelde hoofdrollen.

Echt indruk maken doet het jammer genoeg nergens. Daarvoor is de presentatie iets te plat. Wat grappig editing werk fleurt het een klein beetje op, maar genoeg is het niet. Jammer, want verder heb ik me dik 2 uur makkelijk kunnen vermaken met het vreemde drama dat zich op het scherm afspeelt.

Aoyama blijft boeien, al schiet hij zelden echt uit.

3.5*