Sad Vacation (2007)

Trailer straalt een dromerige hardheid uit, voor zover ik het kan beoordelen. Ik ben in ieder geval nieuwsgierig naar wat dit kan worden.

Na twee andere geniale films van hem gezien te hebben (Eli, Eli en Yûreka) ben ik ook best benieuwd.

Kan van de trailer nog niet heel veel maken, sommige shots erg Vital achtig, maar ook veel standaard camerawerk. Muziek apart, maar nou niet gelijk aantrekkelijk.

Absoluut niet wat ik had verwacht. Niet dat ik bekend ben met Aoyama's gehele oeuvre, maar de andere twee die ik wel ken zijn nu niet bepaald vergelijkbaar.

Vooral een film die veel met genres wisselt. Het ene moment kijken we naar een soort yakuza-drama, dan komt er weer (geweldige) humor om de hoek piepen, waarna we in een gezapig drama belanden et cetera.
Jammer genoeg voelt het allemaal wat te nonchalant aan en kon ik hierdoor niet de gehele tijd mijn aandacht focussen. Van verhaal is zeker wel spraken, maar toch wordt ook hier erg losjes mee omgegaan.

Eigenlijk een best absurde film, soms zelfs komt een Kitano (Takeshi's) om de hoek kijken, een andere keer lijkt het enigszins op Taste of Tea, met de voetnoot dat bovengenoemde het beiden toch sterker deden. Leuk om gezien te hebben, en vooral de absurde gezapige humor beviel me erg (dat einde met die zeepbel, of die discussie tussen neef en oom (?) op die kamer van de neef.. ha ha), maar komt niet echt in de buurt van zijn andere werken, die toch écht veel meer beklijven.

Een veel conventionelere film dan Yureka en Eli Eli. Nou had ik dat ergens wel verwacht. Aoyama maakt vaak ook juist conventionelere films. Maar toch was dit ook anders dan verwacht. Ik had een intiem drama verwacht, maar ik kreeg een wirwar aan genres. Een film die soms om de tien minuten van kleur verschiet en waar toch wel weer zoveel sfeertjes, stemmingen, tonen en gebeurtenissen inzitten dat ik het even moest laten bezinken. Visueel ook convenioneler dan die twee films, al speelt Aoyama regelmatig een beetje met jumpcuts en andere geintjes.

En hij bezinkt best goed. Voldoende interessante personages en thema's. Erg leuke losse humor (de twee scenes die danuz noemde zijn prachtige voorbeelden) die ervoor zorgen dat ik hoop dat Aoyama eens een volbloed komedie maakt. Vaak ook een lieve, haast gezellige film, maar met een plotseling opkomende grimmigheid. En een opvallende Eureka-verwijzing. De film impliceert dat Aoi Miyazaki hier hetzelfde personage speelt.

Onevenwichtige film, maar wel een waar ik met een hoop plezier naar heb gekeken en me geen moment bij heb verveeld. Het script had vooral best wat strakker gekund, maar of de film dan leuker was geworden weet ik niet helemaal.

Kleine 4.0*

Ik heb het idee dat ik veel van de betekenis miste. Ik heb het idee dat er een serieuse betekenissen en psychologische annalyses in zitten die ik (nog )niet kan snappen. Ik ben niet gewend aan japanse films. Ik durfde niet te stemmen het voelde als een voldoende maar ik dacht mischien is deze film wel geniaal.

Niet slecht. Begon zelfs heel aardig. Inderdaad een wirwar aan verhaallijnen en gebeurtenissen. Een echte lijn kon ik niet ontdekken, maar het keek heel lekker weg. Naarmate de film langer wat stapelen de gebeurtenissen zich maar op, is het een komen en gaan van personages. Niet perse een probleem, maar 136 is dan ook veel te veel van het goede. Na 90 minuten haakte ik af, kon het me niet ook niet zoveel meer schelen. Ik miste heel erg een rode draad en ik voelde dan ook uiteindelijk nauwelijks verbinding met de personages.

Kortom: een af en toe aangename warboel, die alleen nauwelijks beklijft. 2,5*

De lijn en de betekenis leken mij zeer duidelijk: ouderschap. Het wordt tegen het einde toe een beetje in het absurde doorgevoerd met aan de ene kant de onvoorwaardelijke ouderlijke liefde van meneer Mamiya die iedereen maar in zijn huis opneemt (te beginnen met zijn vrouw, de moeder van Kenji) en aan de andere kant een uit de hand lopende strijd/wraakactie tussen Kenji en zijn moeder. Ik kon dat niet echt waarderen, anders had ik wel een hoger cijfer gegeven, want alles was verder erg goed aan de film, de acteurs, regie, visuele grapjes, leuke scenes, spannende scenes. allemaal erg goed gedaan. vond het ook leuk dat ze het konijn -> kyo-san hadden genoemd

Bijzonder merkwaardige film. Hij ging over hoge toppen en door diepe dalen. Vervelende humoristisch bedoelde scenes wisselenden af met perfect drama en omgekeerd. Mijn stemmingswisselingen waren dan ook groot, evenwel omgekeerd met die van Knisper. In het begin nog aandrang gehad om weg te gaan bij zoveel chaos, maar het werd steeds beter en fascinerender. Alle familiebanden, ouderschap, maar ook vriendschap werden aan de orde gesteld. Knap gedaan. Mooi gebruik van de locatie ook (met die brug) en vooral fraaie scenes tussen Achun en Kenji (Asano begint trouwens een ouwe kop te krijgen).

PS: zit de Japanse film in het slop? Gisteren op een zaterdagmiddag in Pathé 1 op het IFFR (topdrukjte verwacht) de zaal nog niet voor 1/4 vol! (zo ook bij Glory to the Filmmaker!)

NB/edit

En nog een volkomen nutteloos, persoonlijk feitje (oftwel mijlpaal) bij deze film: Asano Tadanobu komt op nummer 50 'binnen' in mijn persoonlijke lijst "deze acteurs heb ik in zoveel films gezien" met 23 stuks. Ja, als je van lijstjes houdt kun je ze overal van gaan bijhouden. Ik denk dat het tijd is om de afwas 'ns te gaan doen.

Zaterdag was ook bij mij niet een film uitverkocht. De lichte daling van de kaartverkoop komt volgens mij voor een enorm deel door gisteren. Het eerste weekend was het oneindig veel drukker.

Sad Vacation in Pathe 1 was misschien ook wel een miscalculatie, maar ik vond het iig geweldig om de film op zo'n groot scherm te zien

Sad Vacation wist me op géén enkel vlak te boeien, en dat met mensen als Asano, Odagiri en Miyazaki. Zonde. Vond 't verhaal vaak een beetje 'out of the blue' en erg slap met elkaar verbonden. Ontbrak aan 'voelbare' emotie. Relaties kwamen wel heel erg abrupt tot stand en werden nog sneller hersteld. Het wisselen van genres deed me niet veel goeds. Het verhaal, voor wat dat waard is, vorm en muziek waren k*t.

Goed.

Vind de kritiek op het "losse" verhaal vreemd. Soms ietwat complexer door wat flashbacks die Aoyama er onaangekondigd en via korte cuts insteekt, maar de lijn van het verhaal (Asano vindt moeder en neemt wraak is toch redelijk duidelijk.

Conventioneel zou ik de film zeker niet willen noemen, al komt hij wel een beetje zo over. Toch zijn de rare komische intermezzos, de wat vreemde dialogen en onnavolgbare personages duidelijk genoeg aanwezig om er een niet-alledaags drama van te maken. Daar kan ik de film dan ook wel om waarderen.

Visueel viel het jammer genoeg wat tegen. Een enkel mooie scene (zowel beeld en geluid) in de bergen, sowieso zijn de scenes tussen Odagiri en Asano de hoogtepunten van de film. Wat verdienen die twee acteurs een film met gedeelde hoofdrollen.

Echt indruk maken doet het jammer genoeg nergens. Daarvoor is de presentatie iets te plat. Wat grappig editing werk fleurt het een klein beetje op, maar genoeg is het niet. Jammer, want verder heb ik me dik 2 uur makkelijk kunnen vermaken met het vreemde drama dat zich op het scherm afspeelt.

Aoyama blijft boeien, al schiet hij zelden echt uit.

3.5*

Deel drie dus van Shinji Aoyama's trilogie. De andere twee delen waren Helpless en Yurika. Eerst genoemde staat wat losser van Yurika (wel een aantal dezelfde karakters duiken daar op) maar staat weer directer in verbinding met Sad Vacation. Deze maar eens snel bekijken )