The Kite Runner (2007)

Iedereen vond het boek fantastisch. Ik vond het boek in het begin vreselijk. Toch ben ik doorgaan lezen en op een gegeven moment wordt het verhaal beter. Maar kan nou niet zeggen dat ik het geweldig vond. De film was niet slecht, maar zeker ook niet heel goed. Ik vind dat het boek en de film te hoog zijn geprezen door de media. Het is zeker niet slecht, maar ook niet subliem. Ik lees ook dat de flm helemaal niet in Kabul is opgenomen. Jammer. Toch is het boek en de film wel de moeite waard om eens te lezen/kijken.

Het boek is schitterend geschreven. De film kon me helaas niet bekoren.

Meer van verwacht gezien de aandacht voor boek en film met hoge waardering. Interessant hoe de cultuur in beeld is gebracht, boeiend, maar niet meer dan dat. Ik heb het boek niet gelezen, dan schijnt de film mooier te zijn, maar ik kijk films omdat ik geen boeken lees.

Ik heb het boek twee keer gelezen en beide keren was ik diep onder de indruk, prachtig geschreven en elke zin raakte me.
Ik ging dan ook vol verwachting aan de film beginnen maar ik moet zeggen dat deze mij enorm tegenviel. Het boek sleepte me mee, de film totaal niet.
Mooie gebeurtenissen uit het boek worden weg gelaten en ik vind het hele verhaal ontzettend afgeraffeld. Alle belangrijke en emotionele gebeurtenissen uit het boek pakken in de film maar een paar minuten en je bent ze vergeten voordat je het door hebt.
Ik miste de diepgang in de film waarvan ik die in het hele boek vond zitten.
Kortom, in vergelijking met het boek een erg slechte film naar mijn mening.
Maar ik kan ook niet zeggen dat ik ooit een goede verfilming heb gezien, naar mijn mening kunnen de films niet aan de boeken tippen en stellen ze mij vaak teleur.

Meestal vallen verfilmingen van literatuur nogal tegen, een paar giga uitzonderingen daargelaten.

Hier vond ik exact hetzelfde van het boek als de film; quasi literatuur op een RTL niveau, maar af en toe toch wel pakkend.

Ik vond de film eigenlijk vrijwel exact het boek volgen, zelfs enkele zogenaamd literair bedoelde uitspraken waar ik in het boek al kromme tenen van kreeg werden exact in de film overgenomen, net als de volslagen ''toevallige'' climax; wat een gelul.

Het gebrek aan acteertalent bij de volwassen hoofdrolspeler werd gelukkig gecompenseerd door de rol van zijn vader.

Slecht? nee. Goed? nee. Middelmatig. ook niet.
Gewoon te veel toevalligheden, literaire luchtballonnen, mindere acteurs en opgelegd sentiment

Mooie pakkende film, met oog voor detail, in het land waar het voor meisjes verboden is om met vliegers te spelen. De eerste "vliegergevecht" vond ik erg mooi gefilmd. Fijn om een film te zien waar Afghanen en hun cultuur als zodanig worden getoond (en niet alleen maar als terroristen). Enig minpuntje was dat vooral Amir nogal emotieloos overkwam (geen schuldgevoel richting Hassan?) maar ik las in de andere reacties al dat dat in het boek beter is.

Mooie film over vriendschap, verraad en persoonlijke moed. De karaktertekeningen van de hoofdpersonages komen erg scherp over het voetlicht.
Ik heb het boek niet gelezen. Ik kan daarmee dus geen vergelijking maken, maar ik vind het wel jammer dat de film niet gemaakt is door een regisseur uit de regio. Die had het gelikte Hollywood-sausje allicht vervangen door wat meer ‘couleur locale’.

Mooie film over 2 vrienden. Ik vind het vooral mooi omdat ik het boek gelezen heb en het boek is eigenlijk mooier. De film slaat toch op een aantal vlakken de plank mis, zoals bij de intensiteit. Ook de cultuur komt in het boek beter naar voren, wel jammer dit had wel beter gekund.

Nooit het boek gelezen, de film vond ik heel boeiend en overweldigend.

Ik heb het boek niet gelezen omdat ik dacht dat het weer zo'n zwaar boek zou zijn over een cultuur die me niet aanspreekt. Dus aarzelde ik ook bij deze film. Maar na een paar minuten werd ik als vanzelf meegezogen in het verhaal. Misschien juist omdat ik van het boek geen verwachtingen had, dat ik toch van deze film heb genoten. Vooral het innerlijke conflict van de jonge schrijver vond ik boeiend. Ik zie dat sommige mensen die acteur niet goed vonden spelen, maar ik vond dat door zijn houding je heel sterk het idee kreeg van een afstandelijke, ijdele jongen, die niet wil inzien dat hij het bij het verkeerde eind heeft. Later krijgt hij de kans om het goed te maken. De vader speelde zeer goed, iedereen was eigenlijk goed gecast.
Er zaten wel veel toevalligheden in, waar ik moeite mee had. En de taal in die cultuur spreekt mij niet aan. Zelfs kinderen spreken nogal plechtig met elkaar en dat is voor ons vreemd. Maar toch goed om kennis te nemen van hoe die mensen daar leven. De schrijver heeft een brug kunnen slaan tussen twee werelden door zijn bijzondere levenswandel en dat brengt de film ook over.

Mja, sorry mensen, maar ik vond het wat te melig en voorspelbaar.
De melige, opdringerige muziek hielp daar zeker niet aan.
Ook de manier waarop Amir zijn neefje bevrijdt (of is het andersom?) uit het hol van de leeuw is ronduit ongeloofwaardig.

Ik begrijp ook de houding niet van de kinderen. Amir, tot daaraan toe. Die schaamt zich voor zijn lafheid en wil daar niet dag in dag uit mee geconfronteerd worden. Maar de trouw van Hassan, aan een rijkeluiszoon die hem eerst laat creperen en dan verstoot, dat gaat er bij mij niet in.
En hoe bewonderenswaardig het plichtsbesef van Amir ook is, het komt er wel pas nadat Soghrab familie blijkt te zijn…
Of ik daar nu zo ontroerd door moet worden… mijn gevoelens daaromtrent werden nog het best verwoord door de man in het weeshuis.

Vlot verteld verhaal. Maar met weinig diepgang en wat leek die vader een Heilige te zijn.

Ik ben niet bekend met de roman 'De Vliegeraar'. Deze film had ik al geruime tijd in bezit, maar om de een of andere reden heb ik er tot vorige week niet heen omgekeken. Ergens sprak het verhaal me wel aan, maar ik vreesde voor een sentimentele Hollywood productie. Uiteindelijk ben ik zowel positief verrast als licht teleurgesteld.

Op de eerste helft heb ik vrijwel niets aan te merken. Amir en Hassan worden vertolkt door twee sympathiek ogende kereltjes, die er in slagen hun vriendschap realistischer over te brengen op het scherm dan sommige volwassen acteurs. Ik geloofde zonder moeite dat die twee elkaar oprecht mogen (met name Hassan is duidelijk erg gesteld op zijn kameraad). Alle gebeurtenissen hier zijn behoorlijk interessant. Het contrast tussen de karakters van beiden is één ding, maar ook zaken als het pestgedrag en hetgeen dat ervoor zorgt dat hun vriendschapsrelatie een scheur oploopt zijn elementen die me, enkele dagen na de film gezien te hebben, goed bijblijven. Wat ook bijblijft zijn de prachtig geschoten scènes van de vliegerwedstrijd. Het zal best zo zijn dat er hier en daar met computers gespeeld werd, maar alleen al het goede camerawerk viel me duidelijk op.

Het tweede gedeelte concentreert zich op de volwassen Amir en zijn zoektocht naar zijn neefje. Dit gedeelte boeit op zich nog wel, maar ik merkte wel dat het dat wat minder deed dan de eerste helft. Naar het einde toe werd het wel wat langdradig. Ik vond het daarnaast ook wat geforceerd overkomen dat die Assef nog in volwassen gedaante moet opdraven, of dat de zoon van Hassan ook goed met de katapult overweg kan om toch echt duidelijk te maken aan de kijker dat we hier met 'de zoon van' te maken hebben. Door dat soort zaken, inclusief de monoloog die Amir nog even geeft aan zijn schoonfamilie aan het einde, kreeg ik niet meer het gevoel naar dezelfde film te kijken als eerst. Uiteraard wordt er wel aangekaart dat het voormalige Afghaanse woongebied van Amir en Hassan veranderd is, waardoor een verandering in sfeer een vereiste is, maar daar heb ik het nog niet eens echt over. Ik duid eerder op de plotwendingen. Het einde, met de vliegers, maakte dat weliswaar weer een beetje goed.

Volgens mij klink ik weer wat negatiever dan dat ik daadwerkelijk denk over de film. The Kite Runner is een vermakelijke zit. Bij vlagen greep het verhaal me best aan en de vriendschap tussen de twee hoofdpersonages wordt sterk overgebracht. De eerste reactie na afloop was ook gewoon: 'mooie film', dus ik heb, ondanks de wat tegenvallende tweede helft, geen negatieve indruk gekregen van de film als geheel. Ik denk dat het voor een ieder verschillend is of de film je aanspreekt of niet. Óf je wordt ingepakt door het verhaal óf je ziet het als goedkoop Amerikaans sentiment. Ik zit er een beetje tussenin, toch duidelijk meer naar het eerste neigend.

3,5*

Een prachtige film vol emotie en sfeer. Uitstekend gespeeld door de twee hoofdacteurs.
Heeft me erg gegrepen, maar vermits ik te weinig weet over het gebeuren tussen Afghanistan en de buurlanden en Amerika kan ik enkel mijn aanvoelen laten spreken. Dat is erg positief, ook al is het een superdrama in de geschiedenis.
Deze vriendschap is mij 4 punten waard.

Wat een tamme regie. Wat een tam script. Wat een tamme film. De doorsnee boekverfilming met Carice van Houten overtreft dit nog. Onthutsend zwak. Als iemand de behoefte heeft om mij uit te leggen wat ik mis, dan hoor ik het graag.

. The Kite Runner begint uiterst sterk met twee boezemvrienden waarvan de een uit een lagere klasse komt en de andere uit een hogere klasse. Het vliegeren is fantastisch in beeld gebracht iets wat je juist in een boek niet kunt verwoorden! Dat geldt zeker ook voor de ambiance de kleuren en bijna geuren zou ik zeggen. Ik zou het boek sowieso nooit vergelijken met een film. Een boek leeft van je eigen fantasie, terwijl de film juist de beelden laat zien. Beiden hebben zo hun voor- en nadelen.

Zoals gezegd begint de film sterk en met name in Afghanistan is alles sterk gefilmd en neemt je gelijk mee in de personen. Ik kreeg er in ieder geval gelijk een binding mee. Het verraad is mij enigszins vreemd. Het waarom is mij in de hele film niet duidelijk geworden. Hij was immers zijn boezemvriend, en beschermde hem daar waar het kon. Wellicht uit schaamte is wat ik mij als enige kan bedenken.

Het tweede uur van deze film raakt mij wat minder. De vrienden gaan uit elkaar (wat vreemd dat ze elkaar aanspreken met U? ken de taal verder niet??) en het rijkeluiszoontje vertrekt met zijn vader naar Californie. Juist dat stuk begint het wat in te kakken. Hoewel nog steeds de moeite waard om te bekijken, maar heeft minder impact dat het eerste uur. Het laatste half uurtje krijgen we dan een soort goedmakertje met een terugkeer naar eerst Pakistan en daarna Afghanistan. De ontsnapping vond ik wat te gemakkelijk, maar goed. Ook uit uitvliegeren in Amerika moest een soort leuk einde worden. Jammer dat het jongetje zo chagrijnig was. Ik miste af en toe wat vrolijkheid wellicht met wat meer muziek.

De blu ray uitgave ziet er schitterend uit. Acteurs vond ik niet slecht en het plot was degelijk. Het laatste uur had van mij meer deeg in gemogen dan had ie nog beter gesmaakt

Verrassend goede film. Deed me qua sfeer een beetje denken aan 'Incendies' maar dan uiteraard niet zo goed.

De film viel mij erg tegen.
Misschien niet eens zo slecht, maar de 2 uur kunnen niet tippen aan het boek. In het boek wordt alles uitgebreid beschreven, waardoor er een prachtig verhaal ontstaat waarin je meeleeft met alle personen. De film tikt alles uit het boe aan maar neemt geen tijd voor verdieping, waardoor het enkel losse fragmenten lijken.
Jammer.

Ik had al heel lang het boek in mijn bezit, maar op de een of andere manier lag hij maar te verstoffen in mijn boekenkast.
Daarna kwam de film uit. Ook jaren mee gewacht. Tot vandaag toch maar de film opgezet en ik moet zeggen, dat ik hem heel erg goed vind.
Ten eerste ben ik niet zo van niet Engelstalige film uitgezonderd Nederlands of Duits gesproken.
Maar na een paar minuten stoorde ik me er niet meer aan.
Ook heb ik een ander beeld gekregen van afganistan en de bevolking erom heen.
Helaas is het niet in afganistan opgenomen, maar in china ! Maar daar kwam ik na de film pas achter.

Wat me wel opvalt is ik even wat recensies terug gelezen heb van andere kijkers en diegene die het boek gelezen heeft de film niks aan vind en diegene die het boek niet gelezen heeft de film geweldig vind.
Het boek ga ik niet meer lezen, aangezien ik geen zin meer heb om me door de blz heen te worstelen, aangezien ik al weet hoe het verhaal afloopt.

kort maar krachtig, een prachtige film

Wat een tegenvaller na het boek te hebben gelezen. Belangrijke elementen zoals de zelfmoordpoging van Sohrab en de moeite die Amir moet doen om Sohrab mee naar Amerika te krijgen worden compleet weggelaten. Daarnaast wordt de mishandeling door Assef op Amir in het boek erg sterk verwoord, waardoor je de pijn bijna kan voelen. Deze scène is in de film echt lachwekkend slecht, waarna ze zonder enkele moeite vluchten (gewond) op een terrein vol gewapende mannen.

Ik ben van mening dat er in het boek teveel elementen zitten om deze goed te kunnen verfilmen. Door de vele elementen lijken veel scènes nu afgeraffeld en dat is jammer.

Het eerste gedeelte verloopt wat traag en traditioneel (kinderpret, een trouwpartij, een begrafenis..) maar achteraf valt er een spannend verhaal te beleven, met zelfs een paar actievolle scènes en ten slotte ook nog een happy-end. Doorheen worden toch een paar nefaste gevolgen van de conflicten in Afghanistan nader belicht. Goede film naar het einde toe ontroerend.

Na het boek gelezen te hebben is dit echt teleurstellend. In het boek is alles zo uitgediept (logisch) maar niet eens de helft ervan is uitgekomen in de film. Alles is zo soft en gehaast. In 2 uur tijd kon je op z’n mint de belangrijkste scenes als de pesterijen van Assef bij Amir en Hassan als kind wat meer naar voren laten komen, de band tussen de taxi chauffeur en Amir in Palistan/Afghanistan, het gevecht van Amir en Assef bij de taliban en de zovele scenes in het hotel. Dat zijn dingen die je bijblijven na het lezen van het boek en in de film zo voorbij worden geflits.

Ook vond ik de personages niet lijken als hoe ze beschreven waren. Kom op de hazelip van hassan en kromme neus van Soraya mochten niet missen!

De soundtracks waren wel onwijs goed en gaven me telkens weer kippenvel. De acteurs waren goed in hun rol en konden de gesprekken erg emotioneel brengen. Ook de bezetting en de locaties waren goed uitgekozen al leek het er allemaal wel verlaten uit te zien in Kabul..

De vriendschap tussen Amir en Hassan in de film is denk ik het beste uit de film. 3 sterren

In case you did not know. Er wordt in een groot deel van Afghanistan Arabisch gesproken. Dit heet ook wel Farsi (daar noemen ze het Dari)

Mooie film die voor mijn gevoel een authentiek beeld geeft van het leven in Afghanistan in de jaren 60, 70 en zo'n 30 jaar later. De problemen van dat land worden inzichtelijk door het aangrijpende verhaal van de twee vrienden. De herhaling van trauma's waren heftig en de poging van Amir om hier structureel iets aan te verbeteren en daarmee zijn eigen schuld(gevoel) aan Hassan in te lossen, ontroerde me. Hij doorbrak daarmee ook zijn eigen trauma, hij durfde nu lef te tonen.

Het lijkt me een interessant boek om eens te lezen.

"Wanneer er iets vreselijks gebeurt met Hassan verraadt hij zijn trouwe metgezel."

Volgens mij klopt dit niet aan bovenstaande filmbeschrijving.

Mooi drama tegen de achtergrond van de geschiedenis van Afghanistan. Ongetwijfeld is het boek rijker en beter, maar zeker als je het boek niet gelezen hebt (zoals ik) dan weet de film evengoed vanaf het begin te boeien en tegen het eind te ontroeren.

Film die te vergelijken valt qua verhaal en achtergrond met Incendies, maar tegelijk ook ver van dat niveau verwijdert blijft. Overigens het boek nooit gelezen dus geen referentiekader op dat vlak, hoewel het duidelijk is na het lezen van de meeste comments dat de film niet bepaald het boek eer aan doet.

Zoals gebruikelijk heb ik weer ontzettend moeite met het kindperspectief in het begin vooral met dat gevlieger ook, iets wat overigens niet aan de film ligt maar aan mij. Het cultuur en tijdsbeeld is wel erg mooi om te zien toch boeit het me maar matig. De vlucht voor de Russen naar Amerika is niet bijzonder zelfs cliché te noemen, net als de roep om terug te gaan, het feit dat het natuurlijk Hassan minder vergaan is en dat Amir natuurlijk de zoon na een lastige zoektocht adopteert.

The Kite Runner kon mij niet bepaald bekoren en ik was dan ook klaar dat de film er op zat. Gewoon niet mijn ding ondanks ik er met redelijke verwachtingen en goede moed aan begon.