Tada, Kimi wo Aishiteru (2006)

Toen ik een paar maanden geleden hoorde dat Aoi Miyazaki niet in Nana2 zou spelen, was ik teleurgesteld. Maar na het zien van Heavenly Forest ben ik eigenlijk wel blij dat ze niet voor Nana2 heeft gekozen, want anders had Heavenly Forest nooit zo mooi geweest als het nu is.

Aoi maakt de film weer echt tot een succes. Ze speelt een meisje die een bijzondere ziekte heeft; ze gaat namelijk dood als ze te snel oud wordt. Ze loopt er daarom ook bij als een klein jong meisje, terwijl ze eigenlijk al ouder is. Ook wil ze eigenlijk liever niet verliefd worden omdat ze dan sneller dood zal gaan...

Goeie film, ik twijfel tussen 3,5 en 4 sterren.

Ik zet hem op mijn te zien lijst

Hier de trailer: http://www.ifilm.com/video/2851328

Mooie, liefdevolle film. Karakters worden goed neergezet en mooi geacteerd, al begon het naar mijn idee wat simplistisch. Shizura blijft een klein mysterie en dat houdt je vast in de film. Ook mooi de innerlijke strijd in Makoto te zien over Shizura en Miyuki (Meisa Kuroki, ook een genot om naar te kijken). Eerst een indivualist en het volgende moment moeten kiezen tussen 2 vrouwen die hij lief heeft.

De muziek, beelden, het plot, ontknoping; alles bij elkaar een geslaagde film. 4,0*

Zo een lief meisje, die Shizura
Prachtige film, met toch wel de mooiste kus ooit gezien, vind ik.
Jammer dat het zo moest eindigen tussen hun. Goh, gewoon een prachtige film met veel herkenbare dingen erin. Mooi liedje op het einde, en heeft iemand die typfout in de credits gezien? Production Assisntat

Hier geld eigenlijk hetzelfde devies als voor de eerder vandaag bekeken Ashita no Watashi no Tsukurikata: zoet, mierzoet. En zo kan ik ook hier neerpennen dat het juist door het melodrama, de begeleidende muziek (hier worden hele strijkorkesten uit de kast getrokken, incluis een tranendal) en het zoete verhaal ik genoten heb van de haast wel sprookjesachtige wereld die hier geschapen wordt. Genoten heb ik van de acteerprestaties (Aoi speelt haar rol weer sterk, maar vooral het meer ingetogen werk van Hiroshi Tamaki beviel me goed), het bos en de ontknoping.

Plot klinkt schitterend. Ben erg benieuwd naar dit.

Prachtige film !

Het verhaal ,de muziek , de locaties, ...

Wel jammer dat Makoto geen afscheid kon nemen van Shizura ... Het moment in de gallerij met de foto's van Shizura was de meest ontroerende scène...

Maar de foto van de kus ,en de kus zelf natuurlijk waren echt mooi !

Gedurende de film met een ''aaaahhhhh'' gevoel zitten kijken. Het is allemaal erg schattig en lief in beeld gebracht. Shizuru is gewoon om te smullen. De karakters worden vrij redelijk tot goed neergezet. bij wijlen wel ietwat te veel overacting. Vooral mede door de hoofdpersoon. Cinematografie is een van de beste die ik laatst heb bezichtigd. De locaties zijn schitterend in beeld gebracht. uitstekende fotografie, werkelijk een lust voor het oog. Visueel ook best overtuigend. Paar indrukwekkende shots tussen Shizuru en Makoto. De scènes tussen de twee zijn aandoenlijk in beeld gebracht, met als hoogtepunt de mooiste scène van de film,'' de kus-scène '' Echter is het op een gegeven moment te veel van de goede. Muziek was dan wel iets minder. Ipv van lief en warm kwam het meer zoetsappig en sentimenteel over. Erg jammer, kon zo half puntje bovenop. voor nu 3,5*, kleine aanrader.

Ingetogen kan je het toch moeilijk noemen. Tamaki's stijl van acteren heeft wat weg van de gezichtsuitdrukkingen en het acteerwerk dat je in stille films ziet. Op de een of andere manier werkt het wel redelijk.

Voor de rest een hele charmante film. Mooi geschoten (dat bos is echt heel hemels!!), fijne acteerwerk. Meisa Kuroki ziet er zowaar nog knapper uit dan Miyazaki (wat dan ook weer met de inhoud van de film te maken heeft, maar toch). Voor de rest gewoon heel warm en ontroerend.

Opvallend ook hoe Aoi Miyazaki er hier zo uitziet als een meisje, terwijl ze in films die ze eerder maakte al veel vrouwelijker oogde. Knappe prestatie wederom.

Dikke 3,5*

Een aardige film, maar had regelmatig het idee dat er iets meer uitgehaald had kunnen worden.

Een mooie cinematrografie en een briljante (lust voor het oog) Aoi Miyazaki zorgen voor een prettige ervaring van wederom een romantisch drama.

Ik vond het op momenten nogal irritant. Net als het kinderachtige spel van Aoi Miyazaki, ook al was dat in dienst van het plot. Los daarvan is het natuurlijk wel een schattige verschijning.

Verder een prima filmpje, mierzoet inderdaad en een regelrechte tearjerker, maar door de mooie beelden, het vermakelijke verhaaltje en een aantal aangrijpende scenes (de kusscene is inderdaad erg mooi), kijkt het lekker weg.

Film die het vooral moet hebben van de schattigheid van Miyazaki. Dit is verder vooral een mierzoet drama, waar alle magie verdwijnt zodra er wordt geswitched naar de VS. Dan merk je toch weer hoe bepalend locaties zijn. Zie het dan toch liever iets ingetogener (daar zijn Japanners toch meesters in?), dit neigt overdreven gezegd wat meer naar een Koreaans drama. Af en toe werkt de film wel, maar voor de rest ga ik dit snel vergeten.

Are you planning to make me happy, then send me to hell?

Soms lijk je het plezier in het kijken naar films wat kwijt te zijn, dat kan meerdere oorzaken hebben, je kan bijvoorbeeld even in een dip zitten of je hebt een lange tijd enkel tegenvallende/slechte films gezien, tot er plots eentje voorbij komt (waar je aanvankelijk niet veel van verwachte) maar die je de passie en het plezier weer helemaal doen herleven. Heavenly Forest was zo'n film voor mij en wat voor een, heb sinds lange tijd niet meer zo genoten. Over het algemeen houd ik niet zo erg van romantische films, al zijn er genoeg uitzonderingen, waar deze er dus ook weer eentje van was. Het plotje lijkt aanvankelijk heel simpel, maar aangezien langzaam opbloeiende, bijzondere vriendschappen/liefdesrelaties tussen sociale outcasts me altijd zeer goed kon bekorren was ik toch best benieuwd geworden...

Het begint allemaal prima en ik zat er al snel in, plus Makoto zag eruit als een personage waar ik wel twee uur geboeid naar zou kunnen kijken. Het echte pret begint echter pas zodra Shizuru (geweldig neergezet door Miyazaki) in beeld verschijnt, een heel aandoenlijk en zeer memorabel karakter waarvoor je naarmate de film vorderd steeds meer van gaat houden, want laten we eerlijk zijn wie wil er nou niet zó'n vriendin? Het leukste zijn nog haar heerlijk overdreven acties en dialogen. Nou las ik dat hierboven iemand iets zei over dat de film het vooral moet hebben van haar schattige houding maar daar ben ik het absoluut niet mee eens, het helpt (dat zeker!) maar het heeft als geheel toch echt veel meer in peto dan enkel haar verschijning. De bijzondere vriendschap/romance tussen de twee bijvoorbeeld wordt echt heel voorzichtig, rustig, maar vooral erg luchtig opgebouwt, niet zoals in Hollywood (vaak) vluchtig en over de top, maar gewoon zo als het ook in het echte leven ook kan gaan. Misschien maakt dat het einde ook zo treurig, het was voor mij zeker niet de eerste keer dat ik zo'n twist meemaakte in een film maar het was hier wel op zijn mooist gedaan.
Ik kan me ook best wel voorstellen dat dat hele strijkersorkest en het hoge jankgehalte voor sommige wat overdreven was, maar ik zelf vond het perfect passen en absoluut niet oversentimenteel, heb dan ook wel een traantje gelaten en dat was lang geleden.

Ook barst de film van de memorable momenten, die me me nog lang zullen blijven. Neem bijvoorbeeld de ontmoeting tussen de twee, de scenes in het bos, het moment in de gallerie en natuurlijk de kus, die (zoals Belchinees al zei) misschien wel tot een van de mooiste filmkussen ooit zou kunnen behoren. Die hele aanloop, het moment waar ze haar brilletje afzet en Makoto voor het eerst ziet hoe mooi ze eigenlijk is, jammer echter voor hem dat het dan al te laat is. Daarnaast ook genoeg komische momenten, heb zelf helemaal dubbel gelegen op het moment waar Shizuru bij Makoto in huis komt logeren en ze dan uit het niets zegt '' I Have no money. But i'm already prepared to pay with my body. I don't mind... If you use the greasy stuff'' . Lang geleden dat ik zo hard heb gelachen. Verder zag het er op visueel gebied ook nog eens bijzonder mooi uit allemaal, vooral die scenes in het dromerige kleurrijke bos waren een lust voor oog. Af en toe zelfs bijna sprookjesachtig.

Dat j-pop liedje op het eind paste ook heel goed, vrij aanstekenlijk ook. Het spookt al de heel dag door mijn hoofd heen en ik krijg het er met geen mogenlijkheid uit.

Mocht je hier dus benieuwd naar zijn, verwacht er allereerst niet teveel van, het is allemaal vrij simpel, zoet, oppervlakkig en het moet je echt grijpen om de gehele speelduur te boeien, maar wanneer dat gebeurd staat je ook wel een hele mooie ervaring te wachten. De film mag met zijn negentien stemmen in ieder geval wel door meer personen of de site bekeken worden. Jammer dat er (naar mijn weten, nog) geen Nederlandse dvd van is. Zal het dus maar via import moeten doen...

4 sterren (met grote kans op verhoging)

Als drama doet dit me niet veel, maar de film is erg grappig en lief enzo. Maar bovenal is de cinematografie gewoon erg goed, net als het leuke acteerwerk; met persoonlijke favoriet Aoi Miyazaki voorop. Ongelofelijk dat ze haar er gewoon zó jong uit kunnen laten zien.

De film blijft constant boeiend en vooral door de manier waarop het verhaal verteld wordt, viel ik niet over de aparte ontknoping. Mierzoet, maar toch erg goed. Het kan.

4*

Mierzoet en aan het eind wat oneffenheden in het plot, maar erg charmant en aanstekelijk.

Wauw D:
ik vond het erg mooi, moest echt huilen op het einden ik had verwacht dat ze uiteindelijk wel samen zoude zijn ;c, Maar wel blij dat ik hem gezien heb wilde de film al een tijd zien =D.

Lief!

Inderdaad een zoet en schattig filmpje, maar door de sterke rol van Miyazaki verzandt het nooit in vervelend sentiment. Prachtige locatie in het bos, ook leuk om even een stukje Amerika door de ogen van een Japanse regisseur te zien.

Soundtrack is bekend terrein en Miyazaki's medespelers zijn niet enorm sterk, maar er hangt een lekker warm en luchtig sfeertje dat makkelijk overeind blijft, zelfs tijdens het wat dramatischere laatste deel.

Leuk, mooi en lief filmpje. Geen groots meesterwerk, maar wel een geweldig schattig tussendoortje.

4.0* en een uitgebreide review

Alleraardigst filmpje die het voor mij behalve van het mooie verhaaltje vooral moet hebben van het spel van de zeer aantrekkelijk ogende en vooral sympathieke Japanse jongedames. De eerste 1½ uur had ik gedacht te doen te hebben met een romantische feel-good movie. Het laatste half uur maakte daar enigszins een eind aan, hoewel het ook weer niet te dramatisch werd. De score vond ik eigenlijk het enigste minpunt van deze zoveelste mooie Japanse film die ik de laatste jaren heb mogen aanschouwen.

4,0*

Ik hou van romantiek en ik hou van drama, maar deze film doet het niet voor mij. Dat komt vooral omdat de film erg traag en af en toe zelfs saai is. Bovendien is de afloop van het verhaal redelijk voorspelbaar, vanaf het moment dat Shizuru vertelt over haar moeder en jongere broertje in combinatie met de genre-aanduiding drama. Het pruilerige geschmier van de doorgaans lieftallige Aoi Miyazaki doet er ook geen goed aan. Al met al had ik hier veel meer van verwacht.