Neotpravlennoye Pismo (1960)

Ook deze meesterlijke film van Kalatozov is inmiddels op YouTube te zien (net als veel andere Sovjet meesterwerken uit de jaren '60 en '70).

Liefhebbers van Werner Herzog en Robert J. Flaherty moeten deze film gewoon zien. ZONDER ondertiteling!

YouTube - Неотправленное письмо (1959) - 1/9

***** / *****

Staat hoog op mijn te-zien lijst, maar zo'n film via Youtube kijken is wat mij betreft een beetje not done..

Inderdaad, zeker als er dan nog geen ondertitels zijn.

Als je Russisch spreekt is het goed te doen hoor. De handheld cinematografie is fenomenaal!

Onvoorstelbaar mooie cinematografie, zo mogelijk nog mooier dan in De Kraanvogels. Echt bijzonder is het verhaal niet, maar dat vergeef ik Kalatozov graag.

Magistrale beelden zorgen voorlopig voor een hele dikke 4*.

Schitterende film met onvergetelijke beelden.

Nu te zien op Youtube met Engelse ondertiteling.

Neotpravlennoye Pismo

binnenkort op Criterion Letter Never Sent (1959) - The Criterion Collection

in verband met de financien houd ik dan ook nog maar even mijn fingers crossed voor een MoC release... zou mooi zijn, maar dit is al heel goed nieuws!

Letter Never Sent Blu-ray Ziet er goed uit

Mogelijk de allerbeste cinematografie die ik ooit gezien heb (hoewel ik dit natuurlijk in een post-kijkbeurt opwelling zeg, waarbij ik niet in de stemming ben een serieuze afweging te maken). Lange, nauwkeurig geblockte takes, handheld werk onder de moeilijkst mogelijke omstandigheden, snufjes van Carne-iaans poetisch realisme, deep staging a la Gregg Toland (maar dan op locatie), zelfs enkele zuiver impressionistische scenes waar een Gance of een L'Herbier jaloers op kan zijn. En dan dat fenomenale Siberische landschap. Alles wat een film visueel grandioos kan maken zit hierin, en dan nog een beetje. Het mooiste van alles is dat geen enkel frame gratuitous is; elk shot dient het narratief. En hoewel dat narratief niet zo aangrijpend is als in Kalatozov's voorgaande meesterwerk Cranes Are Flying, kan ik daar toch echt nog niet het minste probleem van maken. Deed me overigens qua plotthema wel denken aan een ander, veel ouder Soviet-meesterwerk: Kuleshov's Po Zakonu.

Cinematografie is wat deze film inderdaad, net als Cranes, op grote hoogte zet. Dus ook zeker deze van dezelfde cinematograaf eens gaan kijken: Sorok Pervyy (1956)

dank voor de tip, ik heb m getraceerd. Ik was ook al fan van Chukhrai's Ballad of a Soldier dus ik ben zeker benieuwd!

Niet te missen survivalflick tenzij u met een gigantisch gat in uw filmcultuur wilt blijven zitten. Vier ontdekkingsreizigers vechten tegen wind, water, vuur, emoties en hebzucht op de meest oogstrelende manieren, en bedenken luidop brieven die ze nooit op de post doen. Prachtige tracking shots vanuit kikvorsperspectief op schitterend gefotografeerde, in rook omhulde afgebrande berken is slechts 1 klein voorbeeld uit zijn aanbod van overweldigend mooie cinematografie. Roerend dankzij audiovisueel vakmanschap, Mikhail Kalatozov onderstreept nog eens de essentie van cinema. Hier kan Deliverance een puntje aan zuigen.

*****

Qua cinematografie ziet het er weer overdonderend uit maar op alle andere vlakken wat mij betreft toch wel een heel stuk minder dan Soy Cuba en de Kraanvogels. Dat zit hem volledig in het verhaal dat ik simpelweg niet interessant genoeg vond en de personages waarmee ik nauwelijks meeleefde.

De film is duidelijk zeer zeer mooi geschoten. Net als in de twee andere bekende films van Kalatozov maakt hij gebruik van een wijd arsenaal aan technieken en camerabewegingen zodat de film alleen al vanwege het visuele aspect geprezen mag worden.

Echter net als in met name The Cranes Are Flying komt er weer een flinke dosis melodrama aan te pas om een verhaal te vertellen. En desondanks lukt het nog niet echt goed mee te leven met de personages. Had dan ook een film mooiere film kunnen zijn denk ik.

Maar als je alleen al het laatste stuk ziet, de tocht naar de redding zeg maar, en al die geweldige locaties en landschappen die ze langskomen. Daar moet al minstens 3.5* voor worden gegeven.

Ik ken geen survival-film van voor 1959 die hier aan kan tippen, al is het verhaal inmiddels misschien wel iets te vaak verteld, maar zelden in zulke mooie zwart/beelden.

Qua verhaal zijn de eerste 45 minuten het sterkst, waarin onze 4 geologen op zoek zijn naar diamant in Siberië. 3 mannen en een vrouw.

Daarna bosbranden, sneeuw en ijs.

Flink bombastisch soms, soms tamelijk avant-gardistische shots.

Geweldige jaren vijftig Sovjet-film.

Neotpravlennoye Pismo is een survivalfilm, met een uitstekende cinematografie. Dat kun je ook wel aan iemand als Kalatozov overlaten, want ook The Cranes are Flying en Soy Cuba zagen er op dat punt erg mooi uit. Het desolate Russische landschap leent zich hier ook perfect voor. De kou, het ellendige, dorre, witte en kale landschap en de woeste natuur zijn de elementen waar men hier mee te maken krijgt. De manier waarop de camera hier doorheen lijkt te zweven is wonderschoon.

Toch vind ik deze net iets minder, dan zijn andere films. Want, daar waar de cinematografie van een zeer hoog niveau is, wordt het verhaaltechnisch nooit echt heel bijzonder. Hoewel ik niet kan zeggen dat er slecht geacteerd wordt, raakte ik niet echt betrokken bij de personages en deed het me allemaal niet zoveel als gehoopt. Daardoor blijft het allemaal toch enigszins afstandelijk, al is het wel boeiend om naar te kijken.

Het op momenten genieten van de mooie plaatjes levert nog geen top film op. Daar is dit wel een typisch voorbeeld van. De prachtige cinematografie, zorgt ervoor dat dit bovengemiddeld is, maar meer dan dat zit er helaas niet in.

3,5*

Deze film voornamelijk herzien voor de indrukwekkende cinematografie. Sommige close-ups van Tatjana Samojlova lijken overigens zo te zijn overgenomen uit Kalatozov’s eerdere Letyat Zhuravli (1957), dat ik als film toch nog een stukje hoger aansla omdat daarin meer verhaal zit. Maar als filmliefhebber mag je deze film eigenlijk niet missen vanwege het schier onovertroffen camerawerk. In ieder geval reden genoeg om binnenkort Soy Cuba weer eens op te zetten, want het is al vrij lang geleden dat ik die film voor het laatst gezien heb.

Erg onder de indruk en één van de beste films die ik de afgelopen tijd gezien heb. Het is jammer dat de film doorspekt is met politieke motieven, dat doet in zekere zin altijd wel afbreuk aan de oprechtheid en maakt het verhaal echt minder sterk. Maar wat zijn de Russen cinematografisch toch goed, Eisenstein all over. Het impressionisme binnen de film is helaas vroeg gestorven, maar Kalatozov weet het gelukkig in ere te herstellen. Exemplarisch daarvoor zijn de scenes waarin ze net diamanten hebben ontdekt en wanneer ze op zoek gaan naar de verdwenen Andrej. Hoogtepunten binnen het medium film!

Deze film zo'n 2½ jaar geleden bekeken op mijn destijds veel te kleine computerscherm. Ik was er destijds niet enthousiast over omdat het verhaal mij niet wist te boeien. Nu deze film herzien maar dan wel op mijn grote flatscreen TV scherm en wel zónder ondertiteling. Nu viel het mij pas op hoe indrukwekkend de cinematografie van deze film is die absoluut niet onderdoet voor die van Letyat Zhuravli (1957) hoewel het verhaal van die film wel stukken beter is. Het neemt niet weg dat mijn waardering voor "Letter Never Sent" flink naar boven moet worden bijgesteld, want tja bij een filmbeoordeling draait het nu eenmaal niet alleen om het verhaal.

Waardering; verhoogd naar 4.0*

Erg mooi gefilmd inderdaad, telkens komt er weer een cameravondst die indruk maakt. Met soms een sausje Sovjet-realisme, maar op zo'n manier dat het mooi blijft. Het verhaal is oke, niet meer dan dat. Dat briefgebeuren bijvoorbeeld wordt eigenlijk niet echt consistent uitgewerkt. Voorlopg 3,5 voor The letter never sent. Gaat nog wel eens in de herziening.

Niet de eerste film die we zien over een expeditie waarbij de mens moet optornen tegen pech en de natuur en de zending een dramatische wending neemt, maar welke wit-zwarte cinematografie wordt hier neergezet !

Sober, realistisch en meerdere meesterlijk geschoten beelden, zoals deze met de expeditieleden, als zwarte schaduwen, scherp afgelijnd tegenover een dreigende omgeving.

Film haalt het hier op verhaal.

Verbluffende schoonheid

Kalatozov heeft met Soy Cuba al de visueel mooiste film ooit op zijn naam staan, maar dit impressionistische overleving epos mag er ook wezen.

We volgen 4 diamantzoekers op hun tocht door de eindeloze wildernis van Siberia. En daar waar de hoofdpersonen constant zwoegen om zich een weg te banen door de dichte begroeiing, lijkt de camera daar moeiteloos door heen te glijden. Zo volgen we hen in stortregens, omsingeld door bosbranden, in stromende rivieren en op besneeuwde vlakten. Prachtig en hartverscheurend! Wat een tocht!

4,5

Het gebeurt me niet vaak meer, dat ik echt het gevoel heb net een meesterwerk te hebben gezien. Voelt bijna oneerbiedig, op een verregende zondagochtend. Wat een glorieuze Sovjetfilm van Kalatozov! Een schitterende woestenij, een klein groepje mensen met een missie, een goed, doeltreffend verhaal is soms zo simpel. Of misschien: een simpel verhaal is soms zo goed? Het zijn evenwel de beelden die het hem doen, met als een van de hoogtepunten de sprint door het bos na het vinden van de diamant, een scene vol lichtheid maar ook een voorgevoel van naderend onheil, door de dwingende muziek. De psychologische spanning tussen Sergey aan de ene kant en Andrey en Tanya aan de ander maakt halverwege plaats voor de ontberingen die ze moeten zien te overleven, en ik kwam soms haast ogen te kort, alle zintuigen werden geprikkeld. Wat moet het geweldig zijn deze op het grote scherm te zien.

Ik zit te twijfelen of ik hem beter vind dan Soy Cuba, misschien kan ik dat pas zeggen na herziening van beide films, maar voor nu geef ik deze dan toch het voordeel van de twijfel.

En ik zal deze komend jaar maar eens opzetten!

Flavio

Ik heb The Cranes Are Flying ook gezien, ook bijzonder knap inderdaad, al komt die met 4 sterren toch net onder Soy Cuba en deze film te staan.

Heb die zelf ook op 4* trouwens, zou leuk zijn als ik hier ook 4,5* zou kunnen geven. Fingers crossed!

Nèt niet. Derde Kalatozov (Salt for Svanetia niet meegerekend), derde maal 4*. Ook dit was weer genieten.

4,2*

Wederom een briljante film van Kalatozov. Niet in de laatste plaats door de poëtische vertelling en cinematografie. Bovendien houd ik erg van dit soort survival films. Doet nauwelijks onder voor Cranes… en Soy Cuba. Bittere ironie dat de enige die het overleeft, het personage van Yevgeni Urbansky een paar jaar later dood zou gaan tijdens het maken van een film

Het is geen straf om op een paar dagen tijd nog eens naar Tatyana Samoylova te kijken. Niet als oorlogsweduwe deze keer, maar als diamantzoeker in het weide taiga van het Russische Siberië. Met vier zijn ze en je weet vooraf dat ze het niet allemaal zullen halen.

Geweldig mooi geschoten. In de eerste plaats de natuurpracht, maar ook de noeste arbeid - niet zelden vanuit kikvorsperspectief - als hun toch door de bossen, op de rivier of later door de indrukwekkende vuurzee en de sneeuw. Ook veel close-ups van het gezicht, zeker wanneer het geregend heeft.

Het briefgedeelte vond ik eigenlijk het minste aan de film. Het voegde weinig toe en het leidde ook niet tot wat ik gedacht had. Maar in zijn geheel, wat een geweldig mooie survival!