Transe (2006)

Had voor mij wel 1 1/2 uur korter kunnen zijn. (phh) Geprobeerd door te spoelen en dan was ie nog traag. Ik haak af bij dit soort films die van alles pretenderen.

Transe scoort bij mij vooral op de realistische (?) en rauwe aanpak. Waar films als Lilja 4-ever en Sex Traffic blijven hangen in het onrecht en vooral al snel op zoek gaan naar ontsnappingspogingen, is dit gewoon een grote trechter naar beneden; iets wat mij een veel realistischer beeld geeft. Verder mooi dat de gemoedsrust van Sonia door de film lijkt door te sijpelen. Hoe verder de film vordert, hoe meer tijdsprongen, wordt de film steeds fragmentarischer en wordt op het einde zelfs heel moeilijk te interpreteren. Iemand enig hoe we dit einde nou moeten interpreteren?. Bij vlagen vond ik hem te traag, maar uiteindelijk toch wel intrigerend. 3,5*

Er staat trouwens een heel interessant interview met hoofdrolspeelster Ana Moreira op dvd. Zij werd benaderd door Teresa Villaverde voor deze rol, omdat zij tijdens het schrijven van het script staat Moreira voor zich zag. Probleem was echter dat Ana Moreira helemaal geen Russisch sprak. Moreira heeft vervolgens bijna een jaar lang Russisch geleerd, waardoor ze in staat was deze rol te spelen. Dat is nog eens toewijding!

Volgens een gebruiker op imdb: "In the Q&A, the director said she did this because it's realistic, like a bomb dropping in a beautiful little town. We envision horrible things happening in scenes of ugliness, but seeing horrible things happen between shots of breathtaking beauty and calmness really reinvents the context."

Als ik die gebruiker mag geloven, weet ik ook weer wat ik er mis mee vond. Dat had de film niet nodig. Al ben ik de ijsbreker, zo maanden later, nog steeds niet vergeten.

Voor mijn werkte die 'truc' juist wel. Vond het erg hypnotiserend, bracht me een onbewust in de juiste stemming voor de trage vertelling.

Draai je vraagstelling eens om? De film begon immers met de serene poëtische landschapsbeelden....

Het was niet mijn vraagstelling. Het was een quote van Jos vd Burg van de Filmkrant, dat stond in mijn oorspronkelijk bericht, maa is door het quoten verloren gegaan (verder niet erg, maar ik kan m dus niet voor je beantwoorden)

Aha, nou ik vond het dus wel werken.

Ik vond het best naargeestig allemaal, ik hou er niet zo van om dat zo te benadrukken, er je uitgangspunt van te maken. Aan het einde werd het wat surrealistischer of introverter, dat vond ik mooi gedaan. Sowieso mooi gefotografeerd. Bijvoorbeeld het shot dat Sonja, behoorlijk in de vernieling, op een stoel voor een muur zit waaroverheen lichteffecten draaien staat me vooral nog bij

Van 4 naar 5.

De film staat me na drie jaar nog helder voor de geest.

Erg knappe film waarin het personage een poëtische lijdensweg ondergaat.

Het laatste half uur is werkelijk geniaal.

Villaverde geeft het probleem op kunstzinnige wijze in beeld en biedt er geen oplossing voor.

Ze laat het oordeel aan de kijker over.

Visueel is de film dik in orde.

Ook de donkere downward spiral komt goed over.

Maar wat jammer dat de regisseuse heeft gekozen voor een thema dat al veel vaker is gedaan (vrouwenhandel).

N.a.v. deze film ben ik er van overtuigt dat Teresa Villaverde potentieel een briljante regisseuse is.

En talentvolle vrouwelijke regisseurs: Erg graag, want daar zijn er veel te weinig van.

Op de mindere momenten kreeg ik echter nogal eens een deja-vu-gevoel.

Ruime voldoende op sfeer en beelden.

Matigjes qua verhaal.

Gister gezien nadat ik hem voor een prikkie zag liggen bij Van Leest. (5 euro)

Sommige films zijn spreken zo voor zich, dat er verder weinig aan toe te voegen valt.

Bij deze film hield ik toch een beetje een dubbel gevoel over.

Het schrijnende verhaal wat op en prachtige, maar soms ook zeer nare confronterende manier in beeld werd gebracht Maar omdat de muziek en de visuele beelden veel goed maakten, werd het geheel uiteindelijk toch nog een beetje aangenaam zover je daarover kan praten. En dat Ondanks dat de hoop op beter uit bleef.

Het was zware kost maar absoluut de moeite waard!

Transe kent een erg fijne eerst helft, vanaf Italië werd het helaas wat minder.

In het eerste deel laat Villaverde de camera een aantal keer over het landschap zweven, wat in combinatie met de muziek erg rustgevend werkte. Dit soort beelden en traag tempo in een dergelijk verhaal werken voor mij perfect.

Het verhaal kent wel wat te weinig diepgang en aangezien het tweede deel visueel minder te genieten was, wouden mijn gedachten nog wel eens afdwalen. Grootste minpunt zijn de twee scènes waar de muziek zo expliciet aanwezig is (scène op de poster en de scène waarin een hoer gaat zingen).

3.5*

Ik vond die scene op de hoes juist de allersterkste. Jammer dat je afgeleid raakte, ik vond het werkelijk betoverend mooi.

Hoop dat je het in ieder geval een interessante tip vond.

Poehpoeh, dit doe ik anders nooit maar ik móest even pauzeren, goeie god wat een naargeestig meesterwerk (tot nu toe).
Ik heb net die scene achter de rug die op de poster staat en ik heb bijna letterlijk mijn ogen uit mijn kop gejankt, briljante scene inderdaad Reinbo.
Zo mooi gedaan dat ze even uit beeld loopt en daarna terug komt met haar lippenstift uitgesmeerd, wij kijkers weten dat er iets (tegen haar zin) is gebeurd maar wat?, eigenlijk maakt het ook niet uit wat want het is tegen haar zin.
Waar ik ook letterlijk misselijk van werd was die scene nadat ze voor het eerst word verkracht, de verkrachter/bezorger van het te n**ken waar die tegen haar begint te wauwelen over zijn opvoeding én die van zijn eigen kinderen, walgelijk!!!!
Ik ga hem nu af kijken maar zie er eigen best wel tegen op en dat bedoel ik positief, als een film dit met je doet is het niet zomaar een filmpje.

Een ware martelgang deze film, ik ben letterlijk kotsmisselijk.
Goeie god wat leef ik met haar mee zeg, werkelijk een geniale acteer prestatie.
En beste hoerenlopers (niets op tegen hoor, begrijp me goed) weet wat je doet en probeer dit soort ellende niet in stand te houden.
En voor vrouwen handelaren/misbruikers heb ik nog een tip: zorg dat je altijd een meisje hebt rondlopen dat zwanger van je is, áls je al gepakt word kan je altijd nog op kraam verlof.
Oja en ik hoop dat je een afschuwelijke langzame dood sterft!!

Om mijn medeleven met al die slachtoffers van vrouwen/meisjes handel te betuigen ga ik proberen een jaar lang geen sex te hebben, ook niet met mezelf.

Ontzettende indrukwekkende film die mijn nog dagen bezig hield. Juist doordat dingen niet expliciet in beeld worden gebracht worden ze juist expliciet gemaakt. Heel krachtig. Ik heb de film zo'n twee jaar geleden in het filmhuis gezien en heb 'm pas gekocht. Een film om meerdere malen te zien en uit te lenen.

Toch een tegenvaller. Waar ik vooral op stuitte was het gebrek aan medeleven met het personage van Moreira. Met zoveel ellende op het scherm is dat een knappe prestatie, in negatieve zin, en heb je dan best wel gefaald als regisseur zijnde. De afstand bleef mij gewoonweg te groot en het af en toe apathische gedrag van Moreira's personage ging me op een gegeven moment irriteren.Toch heeft Transe een hoop moois te bieden. Bepaalde scènes (poster scène) zijn om in te lijsten en de soms bijna Tarkovsky-achtige aanpak zorgt voor een hypnotiserende sfeer. Villaverde mist echter het audiovisueel vernuft van bijvoorbeeld een Noé of Laugier, regisseurs die met hun films mij pas écht beduusd hebben achtergelaten. Vooral op auditief vlak had hier veel meer ingezeten. Nu bleef het helaas bij registratie van gebeurtenissen. Villaverde heeft het zeker in d'r, getuige een handvol scènes, maar een meesterwerk zit er voor nu nog niet in.

3,5*

Dromerige, bij vlagen surrealistische film die een gruwelijk onderwerp koppelt aan een bijna hypnotiserende sfeer. Prachtig gespeeld door hoofdrolspeelster Moreira en krachtig qua beeldvoering, maar de emotionele impact neemt af naarmate de film vordert. Door de wat afstandelijke, soms surrealistische aanpak is het moeilijk mee te leven met de hoofdpersoon en wordt de film nergens echt schrijnend of zelfs maar realistisch. Niet dat dat noodzakelijk is, maar hierdoor kon ik er niet heel veel mee. Toch de moeite waard; visueel is de film behoorlijk indrukwekkend.

Weer een erg rauwe film die ook weer zo in het rijtje Lilja 4 ever, Loverboy, of Import/Export thuishoord. Het begin is wat we kunnen verwachten: we nemen een kijk in de uitzichtloze en sombere leven van Sonia in de grauwe achterbuurt van Sint Petersburg, die het nieuwe leven en een doel wil vinden in het rijkere gedeelte van Europa. Wat ook een beetje een soort roadmovie word. Maar dan wel een hele donkere en grimmige kant van een roadmovie. Ook klinkt het op de achterkant van de hoes ook allemaal exotisch: van Duitsland, naar Italie en Portugal, maar dat is het dus totaal niet. Wat ik wel erg mooi vind is dat het allemaal heel subtieletjes is gedaan, dat Sonia langzaam maar zeker de wereld van de seksindustrie enz tegemoet komt. Alhoewel je al weet dat dat gaat gebeuren is het toch wel mooi om te zien dat alles in het begin nog best geheimzinnig blijft. Maar het is gewoon een misselijkmakende film. Erg subtiel maar toch wel weer erg schokkend. Sonia die aan alle kanten vernederd en misbruikt word. Het einde waarbij Sonia zich moet laten nemen door een hond was ook echt uber en uber smerig, en je kon eigenlijk de verlamde besmettelijke schaamte in Sonia's ogen lezen aan het einde. In Dead or Alive van Miike zat ook al zo'n scene maar dit was nog vele malen erger.

Maargoed, ook dit is weer een film om niet vrolijk van te worden. Maargoed, dit onderwerp bestaat echt!

4,0*

Viel mij eigenlijk best tegen. Vooral omdat zo enorm onevenwichtig was. Ik kan me wel enigszins vinden in de quotes van Mochizuki Rukero. Maar dat onevenwichtige ging nog wat verder. Zo kwam na een heel sterk stuk in dat Italiaanse bordeel een nogal potsierlijk en maf stuk waar ik echt helemaal niks mee kon (in die villa met dat gestoorde zoontje) en door die enorme wisselvalligheid werd ik soms in de film getrokken en er soms weer uitgegooid. Van wonderschoon tot heel irritant.

2.5*

Verbijsterende film over de mentale en fysieke degeneratie van een jonge vrouw door toedoen van gewetenloze beesten. Een afschuwelijk verhaal dat steeds gruwelijker wordt.

Het lijkt erop alsof regisseur Villaverde de kijker tijdens de eerste helft van de film een beetje in slaap wil sussen, om daarna keihard uit te pakken. De talrijke long shots (o.a. lipstick-scène; zie: poster) en het nergens expliciet tonen van seksbeelden maken de film nog dramatischer en nog meer onthutsend dan hij al is. Als je naar een bordeel gaat of naar een pornofilm zit te kijken, dan kan DIT er dus aan voorafgegaan zijn!

Is het een goede film? Zeker.

Is het een mooie film? Absoluut niet, daarvoor is het verhaal te monsterlijk.

Wil ik deze film nog een keer zien? Ja, maar niet nu. Eerst even bijkomen.

Tegenvallende film over een Russische vrouw die haar geluk gaat zoeken in het Westen, maar ten prooi valt aan de mensenhandel. Te traag, te vaag en een nogal moeilijk volgbare structuur (vooral de eerste helft). Ondanks een aantal pittige momenten, wist de film me niet te raken.

In Transe doet regisseur Villaverde alles om de ellende die Sónia over zich heen krijgt ook voelbaar te maken voor de kijker. En eerlijk is eerlijk, Transe is dan ook verre van een aangename zit. Dat deprimerende en sombere gevoel weet de regisseur erg goed over te brengen, maar je moet er wel tegen kunnen. Onscherpe beelden, antagonisten die opduiken en ook net zo snel weer van het toneel verdwijnen, lange tijd zwart beeld met enkel wat vreemd geluid; de bedoeling van Villaverde is duidelijk. Maar toch begon ik me op den duur wel te storen aan het gebrek aan structuur, het hak op de tak verhaal en bepaalde ellenlange scènes waar geen eind aan komt. Het naargeestige sfeertje dat wordt neergezet is sterk en doeltreffend, maar had het idee dat Villaverde overal net teveel doorsloeg en te lang doorging, waardoor ik steevast weer uit de film werd geknikkerd.

Ben ik het wel voor een groot deel mee eens. Goeie genade wat een film. Kon na afloop effe niks meer. Ook ik had wat moeite met die afwisseling van 'poëtische' beelden (veel bomen en takken) en de verhaallijn. Maar misschien waren die beelden nodig voor het contrast tussen 'schoonheid' en 'absolute verderfelijkheid' waar Sonia mee geconfronteerd wordt. Of misschien beter: waar de kijker mee geconfronteerd wordt. Hoewel, het is geen lieflijke of troostende schoonheid. Ook die bomen en takken ogen grimmig.

Vond het einde nogal fragmentarisch en kon het moeilijk plaatsen. Het hele gedeelte van dat landhuis met die gestoorde jongen was griezelig, maar misschien te veel een film in een film. Dat fragmentarische duidt misschien op een soort onthechting. Onthechting van Sonia met het leven en onthechting van de kijker met de film en de beelden die hij tot dan toe gezien heeft. Zou dat kunnen?

Film heeft zoveel kanten en lagen dat je er niet snel over uitgedacht raakt. Dat het niet echt schrijnend wordt, ben ik niet eens met james_cameron. Dat beeld van dat meisje, murw gebeukt, dat raak je niet snel van je netvlies. Wat een rol van Ana Moreira. Als je dit kan ben je een hele grote. Dat geldt trouwens ook voor Teresa Villaverde.