Lantana (2001)

Klopt, maar toch is dat niet zo makkelijk te achterhalen. Ik wist van tevoren al dat de film in Australie speelde (ergens gelezen of zo), maar tijdens het kijken twijfelde ik toch af en toe. Mede door de accenten die toch niet echt Australisch zijn maar meer een mengelmoesje.

Niet slecht, maar hopeloos traag en oversentimenteel. Van 'Magnolia' verwacht ik stukken meer!

2,40*

Ah, komaan, 'oversentimenteel' gaat onmogelijk samen met 'Lantana' en 'hopeloos' is het foute aanhangsel voor 'traag'.

Maar goed, 'k vond het bericht een beetje frusterend om te lezen, no offence.

Vond ik op het einde allemaal toch nogal over-the-top gaan... Iedereen die begint te huilen, talloze "onverwachte" (niet dus) bekentenissen en bij de haren gesleurde ontmoetingen.
'Lantana' had net zo goed rolpatroondoorbrekend kunnen zijn... Jammer.

PS: Wees gerust, 'As Good as it Gets' is de enige "zwakkere" film die ik nog in jouw top kan ontdekken.

De film is traag zeker, maar boeit wel. Edoch na afloop is ie ook meteen weer vergeten. Geen hoogvlieger. Het spel van sommigen is zeker de moeite waard.

Erg mooie film waarin meerdere verhaallijnen in elkaar overlopen of elkaar op een bepaald moment kruizen, in de geest van Magnolia.

Goed acteerwerk, goede regie en een mooi verhaal.

Een aanradertje.

Cijfer: 4

Bijzonder mooie en krachtige acteursfilm. Lawrence levert stuk voor stuk boeiende personages af, met Anthony LaPaglia en Geoffrey Rush als absolute toppers. Ieder heeft zijn eigen visie op het leven, zijn eigen problemen en zijn eigen antwoorden hierop. De dooreenlopende verhaallijnen werden alsmaar boeiender met als absoluut hoogtepunt het moment dat Leon in tranen uitbarst bij het luisteren naar de tape van zijn vrouw en de psychiater.

Een sterk staaltje cinema, Jindabyne wil ik nu zo snel mogelijk zien. 4,5*

Ik vond het helemaal niet bijzonder. Verhaal vond ik wat moeizaam en traag verlopen. Vond het ook niet ontroerend of op een andere wijze emoties oproepen.

Geweldige prestaties inderdaad, ook al had ik het verhaal al tien keer eerder gezien - maar dan in een ander kleedje gestopt.

Blue Velvet, American Beauty, Little Children, 21 Gramms, Traffic,...

Gelijkaardige thema's, gelijkaardige setting, maar een steeds verrassend sterk staaltje acteerwerk!

3.0*

Al deze personages komen in de loop van de film met elkaar in contact, soms toevallig, soms door een samenloop van omstandigheden. De zaken nemen een dramatische wending doordat één van de patiënten van de psychiater (Barbara Hershey, long time no see) een homo is die een relatie heeft met een getrouwde man, en de psychiater vermoedt (net als de gemanipuleerde kijker) dat dat wel eens hààr man zou kunnen zijn. Op een dag raakt de vrouw hierdoor zo overstuur, dat ze de straat oploopt, ergens in de wildernis een auto-ongeval krijgt en in het midden van de nacht meerijdt met Nik die daar toevallig net langskomt. De vrouw komt nooit meer thuis en Nik wordt van moord verdacht, omdat Jane Nik een schoen heeft zien weggooien. De waarheid blijkt echter uiteindelijk helemaal anders te zijn: de man van de psychiater is helemaal géén homo (toen zijn vrouw hem in het midden van de nacht belde, heeft hij wel de telefoon niet opgenomen, maar alleen haar stem beluistert via het antwoordapparaat) en Nik heeft de psychiater wél een lift gegeven, maar de vrouw – die al overstuur was – panikeerde op een bepaald moment, liep de bushes in en stortte in een ravijn. Dood. Nik heeft de zaak niet aangegeven, omdat hij bang was verdacht te worden van moord.

Leons huwelijk heeft ondertussen op springen gestaan, maar na het beluisteren van een tape van de psychiater waarop zijn vrouw praat over hun relatie, keert hij terug naar huis en zijn echtgenote lijkt hem te vergeven. Jane, die Nik aangegeven heeft, heeft tijdens de moeilijke momenten haar ex te hulp geroepen, maar op het einde zien we hem teleurgesteld weer vertrekken. We zien ook hoe homo Patrick in de regen staat te kijken naar een restaurantje waar zijn vriend weer bij zijn familie zit en in een ander restaurantje wordt Leons politiepartner eindelijk aangesproken door die leuke kerel. Paula heeft ondertussen haar Nik op geen enkel ogenblik in de steek gelaten.

Een lantana is volgens een tekstje op de dvd-doos een soort onkruid met stekelige ondergroei waaraan echter geurige, kleurrijke bloemen bloeien. Het geeft op symbolische wijze de thematiek van de film aan: liefdesrelaties zijn vaak stekelige affaires met nochtans regelmatig mooie momenten, als je wat geluk hebt tenminste. Net als Jindabyne is Lantana dan ook in de eerste plaats een relatiedrama waarin schuld en vergiffenis een belangrijke rol spelen. En er zijn nog wel meer overeenkomsten: een lijk vormt telkens de trigger van de plot, er wordt prima geacteerd door zowat alle acteurs, structuur en montage zijn heel verzorgd, er zijn spannende én ontroerende momenten, de muziek en de klankband zijn bijkomende troeven. En toch, net als bij Jindabyne overigens, ontbreekt ook nu weer net dat ietsje dat van een bijzonder degelijke film een onverbiddelijk meesterwerk maakt. Desondanks: een sympathieke en getalenteerde regisseur, deze Lawrence, eentje om in het oog te blijven houden.

3,5*

Sfeervol, boeiend en meeslepend! In het begin dacht ik in een soap te zijn beland, maar niks bleek minder waar... Sterke opbouw en idendito acteerwerk.

8.5/10

Ik vond het wel een originele film over overspel, huwelijk, gesleten relaties, e.d. Misschien soms wel een beetje geforceerd met die door elkaar lopende verhaallijnen.

In sommige media werd deze film als thriller aangekondigd. Dat is het dus totaal niet. Het wordt eigenlijk nooit spannend. Als drama is het echter wel een goede film. Met sterke karakters, allemaal met hun eigen eigenaardigheden. Hoewel ik het ook wel met de mening van Donkerwoud eens ben dat de door elkaar lopende verhaallijnen iets geforceerd over komen. Op het einde lijken ze zelfs nog wat extra links te willen leggen terwijl dat totaal overbodig is.

eentje in het kader 'goed gejat is beter dan slecht verzonnen' (Crash, Traffic, 21 Grams). Jammer van de vele soapacteurs en dito acteerprestaties. ook het camerawerk doet een aflevering van Neighbours vermoeden... toch de moeite waard, maar geen hoogvlieger.

Hoewel de verhaalvorm inderdaad niet origineel is zijn twee van deze drie films na Lantana gemaakt.

Oef, tegenvaller. Begint nogal soapy, met allerhande oppervlakkige relatieproblemen bij verschillende stelletjes. Gaat verder in de film gelukkig wel een stuk meer de diepte in (en raakt het soapgevoel daardoor gemakkelijk kwijt), maar het script kwam me geforceerd over en de film deed me uiteindelijk niet veel. Ik miste ook een conclusie of een gevoel die de film boven de portretten van de bewoners van het plaatsje uit deed stijgen.

2.5*

Prachtig en knap gemaakte relatiefilm die van toevalligheden en levens die elkaar doorkruisen, aan elkaar hangt. Aanrader!

Fantastische film met ditto acteerprestaties. Vooral Kerry Armstrong en Rachael Blake vond ik fantastisch en in Blake's geval was het zelfs pijnlijk om naar te kijken, maar eigenlijk was iedereen heel erg goed.

Knap van de schrijver om ten eerste een toneelstuk zo filmisch om te kunnen zetten, én om een zo uitgekauwd onderwerp als hoe mensen zich tot elkaar verhouden en met welke motivaties we (voornl. relatie-)keuzes maken etc., nieuw leven in te blazen.

De dvd bevat ook een soort 'making of' waarin vooral opvalt hoeveel vertrouwen de regisseur aan de acteurs geeft, en dat het licht dat zoveel regisseurs/cameramensen gebruiken tegenwoordig eigenlijk helemaal niet nodig is. Had ik mij niet gerealiseerd. Ik heb er bewondering voor dat de makers hier niet voor de makkelijkste weg kozen. De film is met liefde gemaakt, hoewel ik, dit zeggende, heel goed besef dat ook een film die ik niet zo goed gelukt vind met zoveel liefde gemaakt kan zijn.

Wat betreft de bovenstaande samenvatting van de film: is 'psychiatrice' werkelijk een bestaand woord?!? In mijn Groene Boekje (uitgave 2005) komt het niet voor. Gaan we dan voortaan ook 'doctrice' zeggen voor een vrouwelijke dokter en 'metselaresse' voor een vrouwelijke metselaar?

En om hoofdpersoon als 'gefrustreerd' te omschrijven alleen omdat hij in een fase van zijn leven zit waarin hij het even niet meer weet... ik weet niet of de 'psychiatrice' het daar eens mee zou zijn.

Mooie en realistische film over problemen binnen relaties en de keuzes die daarin worden gemaakt.

Met zeer goed acteerwerk van LaPaglia, Rush en de vrouwelijke actrices.

Kerry Armstrong speelt hier werkelijk geweldig. De hele cast is trouwens uitstekend. Mooie karakterstudies in een wat mager plot, maar daar gaat het in deze film dan ook niet om.

Een goede schets van wat mensen tot elkaar brengt, wat de angsten binnen een (vertrouwde) relatie zijn, wat hen bij elkaar houdt en wat hen uit elkaar drijft. De verleidingen en principes waarin het "vertrouwen" een herkenbaar zwaartepunt is.

Alles behalve oppervlakkig en zeer treffend gepakt in een script waarin er meer tussen de regels gezegd wordt dan hardop wordt uitgesproken,

Na de eerste scene dacht ik: "dat wordt een thriller met -wellicht- een goed stuk drama"....vervolgens blijft het ruim 45 minuten saai en langdradig; ons kent ons, relaties lopen op de klippen. Na een uur lijkt er wat gang in de film te komen. Die komt er wel maar een echt hoogtepunt blijft uit. De muziek vond ik zelf wat teleurstellend: een tikkie voorspelbaar: vooral in het begin de jazzy niks aan de hand muziek onder het relationele gerommel maakte het nietszeggend/ saai. Uiteindelijk bleek het een drama met degelijke acteurs die spannend leek te worden, maar geen thriller werd....

De cineast weet het best levendig en spannend te houden ondanks de meerdere verhaallijnen die evenwel alle verlopen onder dezelfde noemer van gezinsproblematiek om nagenoeg gelijklopende en o zo klassieke redenen .

Inhoudelijk en genietbaar al ontgoochelt het slot wel een beetje.

Van de acteurs geen kwaad woord.

Verhaallijnen die door elkaar lopen en dan verwikkelt in een redelijk drama verhaal. De acteurs spelen goed maar ik was er niet echt van onder de indruk.

Knap psychologisch drama tegen de achtergrond van een mysterie. Het terugvinden van een spoorloos verdwenen vrouw is niet meer dan een raamvertelling, waarbinnen de film voornamelijk focust op de diverse personages die op enigerlei wijze (mogelijk) bij die verdwijning betrokken zijn. De karaktertekeningen benadrukken hoe verschillend mensen reageren in vergelijkbare situaties. Een film over achterdocht, (gebrek aan) oprechtheid, berouw en verzoening. Over de hele linie prima geacteerd.

Verschillende verhaallijnen omtrent de getrouwheid in het gezin, in deze best wel genietbare film. Met de juiste keuze van muziek ( waarbij de drama nog meer tot uiting zou komen ) zou deze film nog meer waardering krijgen.

Australische thriller met enig drama.

*** 'Trust is as vital to human relationships as breath is to life. And just as illusive.....' ***

De film komt creepy binnen. Kleurige cinematografie bij binnenscѐnes en overdag, blauw en donker bij buitenscѐnes 's avonds en 's nachts. Onheilspellende en mooie muziek, goed passend bij de scѐnes. De diverse acteurs spelen hun rollen realistisch en goed.

Rode draad is psychiater Valerie die tijdens counseling diverse patiënten spreekt over hun relaties. Één van de patiënten is onzeker: Patrick heeft een relatie met een getrouwde man die zijn vrouw niet wil verlaten. De psychiater verdenkt haar eigen man en zij raakt na autopech plotseling van de aardbodem verdwenen. Detective Leon leidt het onderzoek en komt achter alle geheimen......

Lantana is een soort combi ensemblefilm en thriller over ongelukkige en gebroken relaties.

De film gaat over verdriet, onzekerheid, wantrouwen, beschadigd vertrouwen en de gevolgen ervan. Gedurende 3/4 van de film vraag je je af welke van de getrouwde mannen het nou eigenlijk is.....

Conclusie: Vind het wel een goede film! Leuk spannend sfeertje en mooie muziek......

Heerlijk hriller-drama, met nadruk op het drama.

Traag maar meeslepend, stap voor stap openbloeiend, met verschillende verhaallijnen die steeds meer in elkaar beginnen lopen.

Uitstekend acteerwerk, uitgewerkte personages, mooie beelden... Het soort film dat voor mij best wel een uurtje langer mag blijven duren. Twee zelfs.

Beste een aangename film die niet heeft verveeld. Het geheel komt misschien wat traag op gang en heeft wat soapallures met al die verschillende mannen die er verborgen relaties op nahouden. Interessant wordt het wanneer verschillende verhaallijnen met elkaar verweven lijken te zijn. Niet bijster origineel voor een film, maar het zit best fijn en bovendien luchtig in elkaar. Hier wordt het nooit nodeloos complex en de plotlijn is makkelijk te volgen. Uiteraard berust één en ander op toevalligheden, maar ook niet elke subplot is gelukkig met elkaar verbonden.

De verdwijning van de psycholoog brengt de film in een andere sfeer welk relatief snel wordt afgehaspeld. Toch blijft de film genietbaar. Alles behalve een hoogvlieger, maar het gedegen acteerwerk en het redelijke plot gaven een voldaan gevoel.

Ook het einde stond me wel aan. Soms is het lot onafwendbaar. Beetje raar wel van de buurman om de schoen weg te gooien aan de overkant van zijn woning, ma soit, ik wil het de regisseur best vergeven.. Een film waarbij wantrouwen en gebrek aan liefde centraal staan. Fijn!