• 13.129 nieuwsartikelen
  • 169.880 films
  • 11.159 series
  • 31.925 seizoenen
  • 630.961 acteurs
  • 196.426 gebruikers
  • 9.183.775 stemmen
Avatar
 
banner banner

Cartas da Guerra (2016)

Drama | 105 minuten
3,61 23 stemmen

Genre: Drama

Speelduur: 105 minuten

Alternatieve titel: Letters from War

Oorsprong: Portugal

Geregisseerd door: Ivo Ferreira

Met onder meer: Miguel Nunes en Margarida Vila-Nova

IMDb beoordeling: 6,7 (818)

Gesproken taal: Portugees

Releasedatum: 19 januari 2017

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Cartas da Guerra

De jonge militaire arts António wordt in 1971 naar Angola gestuurd tijdens de Portugese koloniale oorlog. Hij schrijft brieven naar zijn geliefde die met haar ongeboren kind is achtergebleven in Portugal. Hij schrijft niet enkel over het gemis maar ook over het hedendaagse leven, de fascinerende natuur en de lokale bevolking. Maar meer en meer komt de wreedheid van de oorlog naar boven.

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van JJ_D

JJ_D

  • 3801 berichten
  • 1333 stemmen

Ik hou totaal van je. Tot het einde van de wereld.

'Cartas da guerra' is een videoclip bij poëzie. Een gefragmenteerde vertelling over een oorlog – en tegelijk: een film waarin de oorlog helemaal niet lijkt voor te komen. Of, nader gespecificeerd: nergens is de vijand te bespeuren. Alleen met de terreur die de vijand zaait moet het personage, de dokter-auteur, om kunnen gaan. En dan zijn er natuurlijk nog de innerlijke demonen - de eenzaamheid, het verlangen, de verveling, het afgrijzen - waarmee hij af te rekenen heeft. Dat alles in de broeierige hitte van Angola, de walm van de ene na de andere opgestoken sigaret, de leegte van de steppen, waarin zo af en toe het ongenadige verdikt van het gewapende conflict weerklinkt - een schot, een mijn. En in het hart: als een oorverdovend gefluister, de constante heimwee naar het Lissabon waar zij (zijn winterkat, zijn lief, zijn liefste lief) zich bevindt – een verdriet dat af en toe opflakkert bij het lezen van een brief van het thuisfront.

'Cartas da guerra' had als film meer narratief moeten bezitten om echt op te slokken. Bovendien is de taal van António Lobo Antunes van een dergelijke zinnelijkheid dat je haar zou willen savoureren op eigen tempo. Zalvend proza is het, deze combinatie van mantra's, smeekbedes, geprevel, gekonkel. De opeenvolging van zoveel talig genot is op den duur echter moeilijk te verteren, althans: de ontroering sijpelt naar binnen zonder nog ten volle gesmaakt te worden. Dus misschien maar beter 'Mijn winterkat, mijn lief' lezen in plaats van deze film te gaan zien? Cru gesteld, maar er zit iets in - denk ik/hoop ik.

3,25*


avatar van kappeuter

kappeuter (crew films)

  • 74419 berichten
  • 5928 stemmen

Vanaf 19 januari 2017 in de bioscoop (Imagine)


avatar van Malick

Malick

  • 9062 berichten
  • 140 stemmen

Ergens tussen Coppola, Malick en Costa in. Héél bijzonder!


avatar van -fal

-fal

  • 2028 berichten
  • 2288 stemmen

JJ_D schreef:

'Cartas da guerra' had als film meer narratief moeten bezitten om echt op te slokken. Bovendien is de taal van António Lobo Antunes van een dergelijke zinnelijkheid dat je haar zou willen savoureren op eigen tempo.

Dat had ik ook, maar ook al snel besloten bij de regelmatig te maken keuze tussen ondertitels en audiovisuele poëzie, voor het laatste te kiezen. Met selectief lezen pik je het meeste wel op.

De film heeft inderdaad weinig narratief, maar dat is voor mij net de kracht. Geen anti-oorlogsfilm die reflecteert op Portugal's koloniale verleden - al zit dat er ook in - maar een meditatie met gefragmenteerde observaties van iemand die gekweld wordt door een intens gemis van wat hem het waardevolst is, door leegte, door vervreemding, door het ontheemd zijn. Die film had zich net zo goed op een booreiland kunnen afspelen. Het zijn ook vaak beelden die niet dwingend aan oorlog gerelateerd zijn die raken, zoals het jongetje in het water dat toekijkt hoe soldaten een brug repareren, of zoiets banaals als olifanten in een rivier, rietstengels of een nachtelijk onweer.

De soundtrack is wat onevenwichtig. Regelmatig is er sublimale muziek waar je actief naar moet luisteren om hem waar te nemen. Op twee momenten komt de muziek sterk naar voren om een hoogtepunt te creëren, maar net daar stoorde me de muziekkeuze wat.

Hypnotiserende film.


avatar van Prinz

Prinz

  • 1085 berichten
  • 4221 stemmen

Enorm bijzonder. Misschien een kwartiertje te lang, maar verder een perfecte film.


avatar van Movsin

Movsin

  • 8081 berichten
  • 8298 stemmen

Een anti-oorlogsfilm, eigenlijk, want hij stelt de materialististische gruwel, onzin en nutteloosheid van de oorlog - ook de kolonisatietijd krijgt een veeg uit de pan - tegenover de diepmenselijke hunkering naar liefde van vrouw en kind.

Dit laatste gebeurt aan de hand van een bloemlezing aan liefkozende woorden, zo vindingrijk, maar ook zo mooi, dat ze je wel even doen glimlachen maar meteen de meerwaarde van deze gevoelens tov wat zich in het verre Angola afspeelt onderlijnen. Merkwaardig is wel dat anderzijds de film ook het plichtsbewustzijn laat primeren (scène met de majoor).

Film die je in de beginne wel wat doet twijfelen, zo van "wat wordt dat hier ," maar langzamerhand terecht je aandacht wint.


avatar van JoeCabot

JoeCabot

  • 2682 berichten
  • 1785 stemmen

Op de eindeloze lijst met oorlogsfilms springt Cartas da Guerra er wel uit natuurlijk. Niet alleen vanwege het thema - het conflict in Angola is allesbehalve top-of-mind wanneer je aan oorlog denkt -, maar ook vanwege de aanpak. Wie nood heeft aan minstens vijf explosies per minuut, laat deze film best links liggen.

Cartas da Guerra drijft op poëzie en sfeer. Dat levert unieke, ingetogen cinema op, al zijn de brieven aan het thuisfront weel héél erg doordrenkt van Zuid-Europese melancholie. Iets te veel naar mijn zin. Voorts hadden de makers beter wat spaarzamer omgesprongen met monologen, het leidt de aandacht enigszins af van de sfeerbeelden (zeker voor wie geen Portugees begrijpt en de film dus moet “lezen”).

3*