Gattaca (1997)

Meh. Er zitten wel interessante dingen in, maar uiteindelijk is het meer een whodunnit. En ook al wordt hier regelmatig de regisseur geroemd, ik denk dat een Kubrick met hetzelfde plot iets veel beters had gemaakt. Het is allemaal nogal langzaam, de maatschappijkritiek niet echt scherp, de personages nogal vlak, en het dystopische is ook lang geen Brazil. Om van het gebrek aan humor maar te zwijgen. Kortom: meh.

Heeft niet meer dezelfde impact als 25 jaar geleden, maar het blijft een stijlvolle film met een interessant uitgangspunt. Wel zet ik mijn vraagtekens bij de uitwerking daarvan. Natuurlijk is het niet zo dat iemand met goeie genen automatisch beter presteert: zaken als doorzettingsvermogen, ambitie, training zijn nog iets belangrijker dan goed erfelijk materiaal. Dat de 'perfecte' broer verloor met zwemmen is dan ook helemaal niet verrassend. Ik vond die verhaallijn met de broer ook een serieus minpunt aan de film. Omdat ook het moordmysterie nogal achteloos wordt opgevoerd en opgelost is het script wat mij betreft de zwakke schakel.

Ware het niet dat doorzettingsvermogen en ambitie ook deels erfelijk zijn bepaald, dus is die erfelijke factor toch wél weer belangrijk voor het voorspellen van succes.

Ingetogen sciencefiction die het vooral moet hebben van z'n sociale vraagstukken. 'In-Valid' Vincent wil koste wat het kost astronaut worden - iets wat hooguit voor genetisch gemodificeerde übermenschen weggelegd lijkt te zijn. Zijn slinkse trucjes om dat te bereiken zijn soms wel erg ongeloofwaardig, maar vooruit. Geen titaan van een film, maar dromen najagen op Titan blijft een tijdloos concept.

3,5 * Best DNAardig

Andrew Niccol snijdt een interessant thema aan maar faalt in de uitwerking. De film verkent hoe genetische manipulatie kan leiden tot een nieuwe vorm van sociale ongelijkheid, waarbij mensen worden beoordeeld op hun genetische "geschiktheid" Dit is een interessant thema, maar helaas bakt Niccol er niet veel van.

Veel aandacht is geschonken naar het visuele. In een koele perfect ogende wereld bewegen zich idem dito personages waarmee het lastig is betrokken te geraken. Dit minpunt weet de regisseur niet goed te maken op andere onderdelen zoals spanning, dialoog of karakterontwikkeling. Het is een erg saaie film. Visueel ziet het er strak en gecontroleerd uit en maakt Niccol opmerkelijke keuzes: Het wagenpark in deze SF bestaat uit jaren 60 ogende vehikels.

En dan is er nog de minimalistische muzak van Nyman die vol van pretentie maar in feite inhoudsloos is. Wat dat betreft is hij de meest aangewezen componist om uitdrukking te geven aan wat deze film in feite is: Niet boeiend.