Pro Urodov i Lyudey (1998)

Mooie film, beetje bizar maar mooi!

Uiterst merkwaardige film. Aleksei Balabanov heeft ervoor gekozen de gehele film in sepia te schieten, waardoor getracht wordt een passende look te creëren voor de tijd waarin het verhaal zich speelt. Een tijd van aristocratie en statigheid, waar ondergronds veel viezigheid plaatsvindt.

Het merkwaardige komt wellicht vooral door het acteerwerk dat bijna iets komisch over zich heeft (die lach van Johann). Maar ook het droge karakter waarmee alles wordt vastgelegd werkt hieraan mee. Doorheen de film is verder steeds een erg mooi stuk van ik meen Grieg te horen dat het geheel wat meer gedragen maakt.

DVD release bij Filmfreak op 27 augustus.

Schitterende beelden & prachtige muziek, overgoten door bijzondere Russische dramatiek.

volledig mee eens.

vond het eerder (drooge) komedie dan drama

fantastisch eindshot

Nadat Brat een dikke hit was geworden kon Balabanov maken wat hij wilde. Hij koos voor deze vreemde, fascinerende, maar niet helemaal geslaagde film. Geschoten in sepia, met veel stijlelementen uit zowel de stomme film als uit het theater wordt zien we de stoute kant van een tijd waarin dat nog flink in het verborgene gebeurde. Nogal droogkomisch qua toon, maar soms ook geslaagd duister (met name de siamese tweeling had ook iets engs en het gebruik van muziek ook). Uiteindelijk vooral een behoorlijk verdorven ondergangsfilm. Hoewel Balabanov het ongetwijfeld zou ontkennen zit er ook een anti-kapitalistische ondertoon in de film (en dat is eigenlijk een terugkerend thema bij 'm, geldelijk gewin brengt bij Balabanov altijd de zwarte kanten van de mens naar boven). En dat zou weleens een kritiek kunnen zijn op het Rusland van de jaren '90.

3.0*, maar een toekomstige herziening waard, komt wellicht nog eens hoger uit.

Fantastische film, met een paar prachtige enge koppen die nog vaak in mijn onrustige dromen zullen opduiken.

Mooi, bizar en ook nog eens grappig.

Een absurde, geschifte, gestileerde, gecompliceerde, controversiële, theatrale en kluchtige cultfilm over een porno fotostudio, in combinatie met obsessies en fascinaties. De in beeld gebrachte teksten en het kleurgebruik (donkerbruin/grijs) moeten herinneren aan de tijd van de stomme film. Sint Petersburg ziet er fantastisch uit. Hoewel de komedie verrassend en speels uit de hoek kwam, kon ie me niet de volle anderhalf uur boeien.

Deze film met zijn knettergekke personages wist mij de volle anderhalf uur te boeien. Die Victor Ivanovich met zijn tanden en kale kop deed mij trouwens sterk denken aan Graag Orlok uit Nosferatu, eine Symphonie des Grauens. Kan haast geen toeval zijn, zou je zeggen. Ook zeer mooi zijn de scènes - mede ook door het sepia kleurgebruik - van de boottochtjes door de kanalen van Sint Petersburg en dat onder de schitterende klanken van de muziek van Moessorgski en Prokoview. Tja, en niet te vergeten natuurlijk de kluchtige scènes waarin de toch wel mooie maar "stoute" Liza billenkoek kreeg met de roe.

Aleksey Balabanov verraste mij al eerder met het zeer zwartgallige Gruz 200. Misschien toch maar eens snel meer bekijken van deze veel te vroeg gestorven Russische regisseur, hoewel zijn film Brat mij nu niet bepaald aanspreekt.

4.5*

Meesterwerk!

Andermaal een heel aparte film van Aleksey Balabanov, geschoten in fraai sepia wat de film een aansprekend “belle époque” uiterlijk geeft. De mimiek van de diverse acteurs geeft al meer dan voldoende aan wie de “slechterikken” (en dus de echte freaks) zijn en wie niet. Na een uur of zo had ik het eigenlijk wel gezien, want wat daarna komt voegt weinig nieuws toe aan de film.

Vreemde film van Balabanov, over de opkomst van het medium film. Wat uiteraard gelijk gebruikt wordt om vieze filmpjes te maken, met oude omaatjes die stoute naakte meisjes met wat wilgentakken op hun falie geven, en ook kindertjes die naakt worden gefotografeerd en meegezogen in die nogal disfunctionele wereld. Al is het ook vooral een donkere komedie, zeker met die rare Max Schreck/Sid Haig kruising die Viktor Ivanovich speelt. De wat ouderwetse muziek en uiteraard de sepia-kleuren gaan voor een tijdsbeeld van de periode van eind 19e eeuw, wat in combinatie met de kostuums redelijk werkt. En toch ook wel weer contrasteert met de droge vertelling over vreemde typetjes die vieze en vaak ook verontrustende dingen doen. Qua plot was het verder niet zo boeiend, maar de sfeer, de droge vertelwijze en ook de geregeld fraaie beelden van St. Petersburg maakten het zeker de moeite waard.

Stijlvolle film. Het zijn prachtige plaatjes en door het kleurgebruik heeft het een authentiek sfeertje. Mooie klassieke muziek ook. Maar het verhaal is me toch wat te luguber en absurd, en soms ronduit onsmakelijk, om er echt van te kunnen genieten.