Rampo Jigoku (2005)

waar..?

Wel een budgetbak in een webshop, was op play.com.

jammer, ach misschien kom ik het ooit nog tegen

En ja hoor, herzien en naar 5*, dit is pure kunst. Top 10? Misschien, misschien..

Goede omnibus

Mars Canal is kort maar krachtig. Erg krachtig. Is samen met de derde mijn favoriet.

Mirror Hell komt wat langzaam op gang, maar kent net als de overige fragmenten grote visuele schoonheid, aparte muziekkeuze trouwens, maar niet storend.

Catterpillar is een freak show. Een erg mooie. Schitterend kleurgebruik/belichting, ook de verschillende perspectieven en de cameravoering zijn fantastisch.

Crawling Bugs was het minst boeiend van het stel. Ik vond Asano hier ook wat tegenvallen.

Aftiteling: meteen afgezet, vreselijke muziek.

4* vooral voor #1 en #3.

Deze omnibus ook maar eens bekeken en mijn mening hierover is verdeeld.

Mars Canal 5,0*

Inderdaad zoals Goldenskull zegt; kort en krachtig en ook het beste filmpje van het vierluik. Filmpje eindigt met een mooie filosofische uitspraak;

Reality is seen in dreams, What you dream at night is real

Hoe onzinnig dit ook mag klinken, toch zit hier een kern van waarheid in. De wetten van de logica bestaan niet in een droom en dat kan ook gezegd worden van de door ons geschapen conventies. In een droom heerst absolute chaos, in een droom kun je jezelf ook niet voor de gek houden. Je bent daar puur jezelf. De droom leidt naar de weg tot zelfkennis. Je moet ze wel kunnen herinneren natuurlijk.

Zo interpreteer ik althans deze filosofische uitspraak.

Mirror Hell 4,0*

In visueel opzicht voor mij het mooiste filmpje. Nooit een filmpje gezien met zo veel spiegels. Werd de spiegel in de door mij geciteerde uitspraak bij Mars Canal je figuurlijk voorgehouden, in dit filmpje worden ze je dus voortdurend letterlijk voorgehouden. Wel goed gevonden trouwens.

Catterpillar 3,0*

Luguber en pervers. Niet mijn ding maar de fotografie - mooi gebruik van kleurfilters - weerhouden mij ervan dit filmpje een onvoldoende te geven.

Crawling Bugs 1,0*

Eveneens luguber en pervers en bovendien ook nog eens visueel oerlelijk. Tja, en dan blijft er natuurlijk niet veel over.

Kort samengevat; Rampo Jigoku heb ik in zijn totaliteit ervaren als een surrealistisch filosofisch kunstwerk, deels geslaagd, deels mislukt. Het hoogtepunt lag voor mij al gelijk in het begin en daarna zakte het langzaam af om te eindigen in een enorme anticlimax. Jammer, maar dat risico loop je als je verschillende regisseurs aan een omnibus laat werken.

3,0*

Lekker!

Vier geweldige short die samen een kijkje geven in het zieke werk van Rampo.

De eerste is vooral kort maar krachtig en doet erg sterk denken aan Cunningham's Flex, de andere zijn meer in lijn met wat je van een Rampo verwacht. Op zich stijlvolle shorts die een erg ziek uitgangspunt verbergen.

Vaak erg direct en plastisch, zonder cheap of goedkoop over te komen. Elke regisseur levert een memorabel werkje af, elk met hun eigen visuele stijl maar over de gehele lijn indrukwekkend. Ook qua acteerwerk niks tekort, met Asano, Matsuda en Terajima die doorheen de film opduiken.

Beste Japanse horrorwerkje, zo zie ik ze eigenlijk het liefst. Op zich best sfeervol en stylish, maar in de kern ziek en verfoeilijk.

Dikke 4.5* en een uitgebreide review

Helemaal niet mijn smaak, maar de af en toe mooie beelden uit "Mirror Hell" zorgen ervoor dat ik dit niet klasseer on "The real bottom of the barrel". Inhoudelijk vind ik die omnibus echter niet interessant. Dit is duidelijk een esotherische film die niet echt onder het griezelgenre bestempeld hoeft te worden. Ik kan veel meer genieten van een toegankelijke Westerse horror-anthologie uit het verleden zoals van Amicus. Deze laatste vond ik wél smakelijk.

En van het korte eerste luik heb ik geen bal begrepen, te moeilijk voor mijn simpele geest.

Ik ben eigenlijk verrast door deze anthologie ik dacht niet dat het mijn ding zou zijn. Zoals de premise zegt 4 verhalen al leek het eerste filmpje meer op een intro op wat ging komen, een echt verhaal leek er mij toch niet in te zitten. Zowel het tweede over de spiegelmaker en de derde over de rupsman vond ik goed gemaakt. Het laatste over een man die een fobie had voor kevers en een obsessie voor een actrice met opzichtige pruik, was niet slecht maar het kon me eigenlijk veel minder boeien dan de andere verhalen. Mijn favoriet was sowieso film 3 waar ik meteen de vergelijking maakte met Freaks die ook een dergelijk rupsfiguur had. Lekker fukked up!

Over Edogawa Rampo (Tarô Hirai), of zijn verhalen had ik nog nooit gehoord. Als bijnaam krijg hij ook de "Japanse Edgar Allen Poe" Dit maakte me nieuwsgierig want deze filmpjes zijn interpretaties van zijn werk. En na zien van de film valt het me zeker niet tegen! Het geheel bestaat uit vier filmpjes beginnende bij:

1) Mars Canal: Deze is zo kort dat je meer kan spreken over een clip of intro. Het is abstracte Japanse beeldspraak en een opmaat voor de drie andere filmpjes.

2) Mirror Hell: Een zeer toepasselijke titel want in dit filmpje zijn er spiegels, spiegels, spiegels en een spiegelmaker. Maar tussen al die experimenten met camera-standpunten, reflecties in spiegels zit een zeer goed idee verborgen, over hoe de vrouwen aan hun einde kwamen.

3) Catterpillar: Dat betekent natuurlijk Rups maar in dit geval is dat nogal luguber met een man zonder armen of benen. Kunst of weerzinwekkend? Zowel in de film als ook het filmpje zelf. In ieder geval pure Horror!

4) Crawling Bugs:Kleurrijk filmpje over chauffeur met een fobie voor onderhuidse bacteriën en andere beestjes en tevens een obsessie voor een mooie actrice. Vreemd en opvallend door een andere stijl en een zeer bizarre ontknoping.

Elke regisseur experimenteert er lustig op los en het getoonde is soms ongrijpbaar zoals vaker in Japanse films. Toch was het prima genieten!

Een mixed bag deze Japanse horror-anthologie bestaande uit 4 shorts gebaseerd op de verhalen van schrijver Edogawa Rampo. Alle vier zijn ze bijzonder stijlvol geschoten, maar geen enkele wist me echt te pakken.

Het begint met het korte Mars Canal, een intrigerend begin, maar voorbij voordat ik er erg in had. Het was vooral erg sfeervol en abstract. Helaas werd dat niet helemaal doorgezet in het tweede filmpje genaamd Mirror Hell. Ondanks de mooie shots had het plotje weinig interessants te bieden. Vooral de symboliek met de spiegels werd behoorlijk door de strot gedouwd. Maar goed, die titel heeft die niet voor niets. Catterpillar, het derde deel uit de reeks vond ik het leukst. Lekker pervers en stijlvol. Het einde waarin de motieven van de personages worden blootgelegd vond ik een stuk minder. Die waren zo krankzinnig dat het moeilijk werd om het geheel nog serieus te nemen. De laatste short, Crawling Bugs, begon erg sterk, maar ontspoorde steeds meer richting het einde toe.

Ondanks dat ik wat moeite had met de absurditeit toch nog een voldoende vanwege de sterke stijl die over de gehele linie zichtbaar is.

Ugh.

Vervelende, overdreven en perverse film die sterk opent naar naarmate de tijd verstrijkt steeds verder afzwakt naar absolute meligheid. Zonder enige kenmerken van komedie razen de regisseurs concepten af die te kinderachtig en/of stompzinnig voor woorden zijn. Zoals wel vaker zal ik alle stukjes individueel beoordelen.

Mars Canal (4,0*). Hier was ik wel over te spreken. Normaal ben ik niet zo'n fan van dit soort cinema, maar regisseur Takeuchi maakt er wel een intens klein ritje van. De opvoering van geluid evenals het tempo dat geleidelijk blijft versnellen doet wonderen. Inhoudelijk gaat dit stukje volkomen nergens over, maar Rampo zelf zal dat vast anders in gedachte hebben gehad.

Mirror Hell (1,5*). Een wat toegankelijker verhaal in vergelijking met Mars Canal, maar de verzwakking qua regie-intensiteit werpt gelijk z'n vruchten af. De rol van Asano krijgt nogal wat positieve reacties, maar ik vond aan zijn verschijning geen hol aan. Visueel is het interessant vanwege het overtollige gebruik van spiegels, maar als dat het enige unieke is wat een filmpje als deze te bieden heeft kom je snel op een dood spoor terecht.

Caterpillar (1,0*). Mirror Hell had ergens nog een onderliggend concept. Caterpillar is eerder 40 minuten gespendeerd aan bijzonder vervelende personages die elkaar vanwege onderliggende psychologische redeneringen maar besluiten te martelen. Ik vond het werkelijk stuitend hoe regisseur Satô dit stuk tot werkelijk zo'n duur wist te rekken. Met het overtollige gebruik van uitgesproken lelijke filters kon ik overigens niets mee. Ik vond het maar een goedkope indruk maken.

Crawling Bugs (1,5*). Mooie regie van het stadsleven en een aantal meer dan aardig gedecoreerde achtergronden, maar daar houdt het mee op voor mij. Een zweverige synopsis gesteund door houterige ontwikkelingen. Bovendien vond ik het acteerwerk tegen het achterlijke aanzitten. Overdreven gestoord doen omdat het kan, maar ik vond het allemaal maar een dwaze en soms pijnlijke vertoning.

De beeldtaal zal vast tot op zekere hoogte verschillen van Rampo's schrijfwerk, maar als dit de concepten zijn die zo'n geprezen schrijver op papier zet denk ik dat ik zijn leeswerk lekker links laat liggen. Ik vond Rampo Noir een bijzonder vermoeiende opdracht, maar goed. Het is achter de rug en ik kan de film volgende week weer lekker vergeten.