Under the Shadow (2016)

Op de lijst ermee.

Gave poster maar het verhaal :s ?? ik weet het nog niet.

Toffe poster inderdaad....laat maar komen.

Goede eerste cijfers ook op IMDB.

Geen slechte film. Eigenlijk best spannend en leuk gedaan.

De horrorfilm die draait om geesten of demonen die de huiselijke rust komen verstoren is misschien wel het subgenre gevuld met de meeste clichés en overbekende trucjes. Under the Shadow gebruikt ze ook gewoon maar houdt het interessant door alles gedurende Irak-Iranoorlog te plaatsen en serieus de vraag op te roepen of de hoofdpersoon, een buitenbeentje als progressieve jonge vrouw die haar studie medicijnen niet mag oppikken wegens haar eerder getoonde politieke opvattingen, niet gewoon haar verstand verliest.

De regie en nachtmerrieachtige sfeer van paranoia zijn ook erg geslaagd. Altijd hoor je wel de wind dreigend waaien (verteld wordt dat djinns, kwade geesten, de wind gebruiken om zich te verplaatsen) en heel knap hoe dreiging wordt gehaald uit een wapperende doek die duidelijk voor de gezichtsbedekkende kleding staat die hoofdpersoon Shideh (sterk vertolkt) in een scène niet draagt, wat haar een reprimande oplevert.

De film moet het meer van de beklemmende sfeer hebben van de doordraaiende moeder die in een steeds leger flatgebouw komt te wonen nadat de buren na aanhoudende bombardementen vertrekken en haar man als dokter naar het front is opgeroepen, maar heeft nog een enkele effectieve jump scare ( vooral die met het raam), en goed camerawerk.

Het einde vond ik wel een beetje een gemiste kans. Dat het niet helemaal loskomt allemaal, ok, maar het was volgens mij wel logisch en impactvol geweest als Shideh weer was opgepakt omdat ze weer geen hoofddoek droeg op straat. Maar misschien was dat ook wel een iets te groot gebaar geweest voor deze film. Een zeer solide 3.5*.

Aanvankelijk best tevreden met deze typische appartementen-horror die me tegen het einde net iets te letterlijk wordt met al dat geknok tegen het spook. Leuk dat ze een lokale griezel (de Djing) hebben gebruikt als symbool voor de seksuele remmingen van de vrouw. (just kidding).

Beetje flauwe horror.

Wordt in een sociaal aanvaardbaar jasje gegoten, maar daarmee zit je wel met een aanloop die eigenlijk veel te lang duurt. De symboliek en politieke boodschap ligt er sowieso iets te dik op, daarvoor hebben we niet eerst een aanloop van 45 minuten nodig die alles nog eens uitspelt.

Wanneer de horror dan eindelijk om de hoek komt piepen, zijn er enkele geslaagde jump scares en is het alweer bijna gedaan. Het enige wat dan nog rest is een wat flauwe finale die wat goedkoop oogt (beperkte CG en een wapperend doek dat ik maar bezwaarlijk eng kon vinden. Qua horror schiet het toch tekort.

Was benieuwd naar deze film omdat horrorfilms zelden nog boven de 3* uitkomen op MM, wat deze dan zo speciaal maakt is me absoluut niet duidelijk. Vond het een redelijk pover filmpje dat enkel qua setting opvalt, maar zelfs dat voegt uiteindelijk niet veel toe.

2.0*

Mwah,

Vond hem niet superslecht maar wel een beetje saai meer thriller/drama achtig. Ik kreeg wel echt het gevoel van armoede en oorlog mee.

Voor de rest ook wel goed geacteerd, maar voor een horror film nee helaas niet gelukt.

Trage maar bij vlagen erg creepy en onheilspellende horrorfilm, die flink profiteert van de aparte lokatie, namelijk het door bommen bestookte Teheran van 1988. Met de oorlog op de achtergrond wordt de spanning langzaam maar doeltreffend opgebouwd, resulterend in een aantal doeltreffende schrikmomenten en enge scenes. De climax valt een beetje tegen en ook visueel hadden de makers wel wat meer uit mogen pakken, maar al met al niet onaardig.

Zeker geen bijzondere horror film maar eentje die wel een beetje weet te interesseren. Eerste speelfilm van regisseur Babak Anvari die hopelijk horror films uit het Midden-Oosten op de kaart gaat zetten.

Alhoewel Under the Shadow regelmatig pover oogt is er potentie voor meer. De film mist van alle onderdelen wat, en dat heeft invloed op de kwaliteit. Het is allemaal net niet eng en sfeervol genoeg om een indruk achter te laten. Gelukkig weet de achtergrond van de film, de Irak-Iran oorlog, het verhaal dat beetje extra te geven. Zeker de intro van de film met echte beelden van het conflict smaken naar meer. Die setting werkt voor even maar dan moet de horror het toch echt gaan overnemen. Helaas gebeurt dit nauwelijks.

Ondanks de speelduur van 84 minuten heeft de film een lange aanloop. Als er dan wat gebeurt is de film al bijna afgelopen. Gelukkig hebben we Narges Rashidi om naar te kijken. Een mooie actrice die ook weet hoe ze moet acteren.

Leuke poging van Anvari om de kijkers een leuke horror voor te schotelen maar schiet op de meeste onderdelen te kort. Hopelijk opent dit voor Anvari wel de mogelijkheden om zich verder in de horror wereld te verdiepen. Wie weet zien we de komende jaren nog meer van hem.

3*

In de basis helemaal geen slecht idee om de horror eens te verplaatsen naar een plek in de moderne geschiedenis waar we nog niet eerder waren: Teheran 1988 tijdens de oorlog met Irak.

Jammer dan dus we na een lange saaie introductie ook weer de standaard scares voorgeschoteld krijgen en al met al weer belanden op de grote middelmatige horror-stapel.

Coole setting. Maar man, wat een saai "horrortje". De aanloop neemt 75 minuten in beslag, en de laatste 10 zijn het wachten niet waard.

Hij is te zien op Netflix.

Toch wat tegenvallend.

De film stond al een tijdje op m'n lijst en een aantal dagen geleden is een kans gegeven.

Ik heb een super dubbel gevoel bij de film.

Naast dat de film misschien wat traag is had ik hier zelf niet zo'n moeite mee omdat ik nieuwsgierig was naar het eind en het verhaal.

Aan de ene kant is de sfeer en setting goed gedaan, het acteerwerk was ook prima, het verhaal is leuk om te volgen maar helaas na het eind niet bevredigend.

Spannend wist de film ook niet echt te worden dus vond ik het na het zien van de film toch allemaal wel wat matig op veel vlakke.

Misschien is het gewoon dat ik te veel verwacht had maar ik kan niet zeggen dat dit een film voor mij was.

2,0* voor de sfeer, setting en acteerwerk.

Under the Shadow heeft, zoals veel van mijn collega-commentatoren al vermeldden, een originele situering voor een spookfilm: Teheran in de jaren '80, gedurende de oorlog met Irak. De stad zucht onder raketaanvallen van het buurland, en hoofdpersonage Shideh voelt zich als jonge, progressieve vrouw nu ook niet echt senang onder het religieuze en aartsconservatieve bewind - helemaal niet nadat ze van de universiteit uitgesloten wordt vanwege politieke uitingen. En tussen al die ellende gaat het ook nog eens spoken bij dochtertje Dorsa, en later ook bij Shideh zelf. Of, zo wordt ook zeker gesuggereerd, misschien gaat het juist spoken door die ellende: dat zowel Dorsa als Shideh gezien alle omstandigheden in psychologisch zware situaties verkeren moge niet verbazen.

Kortom, dat klinkt als een veelbelovende setting voor een interessante film. Helaas bleek het in de praktijk nogal tegen te vallen. Als sociale schets begon het redelijk maar blijft het allemaal behoorlijk oppervlakkig, de opbouw voordat er iets spannends gaat gebeuren duurt vrij lang, en eigenlijk is het horrorgedeelte misschien nog wel het minst interessant. De setting moge dan origineel zijn, de uitwerking van het haunted-house-aspect is dat verre van. Under the Shadow maakt ook later in de film de keuze om de subtiliteit de deur uit te doen en de verschijningen door middel van matige effecten regelmatig expliciet te tonen, en dat pakte wat mij betreft niet goed uit. Enger werd het er niet van, en de ambiguiteit over wat Dorsa allemaal ziet is ook snel over. Kortom, alles bij elkaar nog wel redelijk, maar grotendeels een gemiste kans.

Deze film gaat over angst en hoeft het niet te hebben van 'entertaining' horror. De horror is door de setting eerder realistisch. Knappe film uit Iran, Jordanië... die angst verbeeld van een geëmancipeerde vrouw die na de revolutie als een slechte moeder wordt bestempeld door een nieuw bewind. Kroop bij mij onder de huid.

Gezien het genre heeft het verhaal een originele invalshoek wat betreft locatie en tijdsgeest. De ellende van de oorlog die gepaard gaat met angst, verwarringen en tegenslagen ( en die misschien leiden tot waanzin) worden wel goed weergegeven, maar daar houdt het wel ook op. Op geen enkel moment had ik het gevoel dat ik naar een thriller zat te kijken , laat staan een horror. Het verhaal wordt zo langzaam opgebouwd zonder enige spanning om in de laatste 10 minuten een anticlimax te brengen waarbij je je uiteindelijk de vraag stelt van naar wat heb ik nu eigenlijk gekeken. De hoofdactrice speelt nochtans haar rol goed, maar dat is toch te weinig voor een voldoende. 4/10

Soms blijven films onverklaarbaar lang op de kijkstapel liggen. Als liefhebber van de Iraanse cinema, wilde ik Under The Shadow eind 2016 al kijken, maar toen dat niet op tijd lukte was de druk gelijk van de ketel. Dan blijft het soms liggen, zoals zoveel titels. De horrorchallenge was natuurlijk een uitgelezen gelegenheid om dat recht te zetten en bepaalde titels in te halen. Met stip op één: Under The Shadow. Met een gematigde score op MM, een erg goede metascore en een near perfect score op Rotten Tomatoes, was ik erg benieuwd. PG-13 is doorgaans niet mijn ding, maar in zulke gevallen maak ik graag een uitzondering.

De film speelt tijdens de oorlog tussen Irak en Iran. Terwijl in tehran de bommen vallen, probeert de jonge moeder Shideh haar studie medicijnen te herpakken, maar blijkt op de zwarte lijst te staan omdat ze politiek actief is geweest. In dit klimaat van politieke strubbelingen, beginnen er vreemde dingen te gebeuren wanneer een raket hun flatgebouw raakt, maar niet ontploft.

Goed, het is misschien geen Asghar Farhadi, maar op het vlak van horror uit deze contreien, komt er volgens mij niets dichter in de buurt. Narges Rashidi speelt erg goed als beschermende moeder, en de historische setting geeft wel degelijk een meerwaarde, althans voor wie daar waarde aan hecht. Als ik zo de synopsissen van Babak Anvari’s shorts zie, die hij voor dit debuut maakte, dan ben ik daar erg benieuwd naar, net als de films die hij nog maken gaat. Rashidi is trouwens een knappe verschijning. Misschien maar eens meer van zien.

Toch duurt het eigenlijk veertig minuten voor de horror begint, en ik kan me voorstellen dat een aantal horrorliefhebbers de film op dat punt al opgegeven hebben, al denk ik dat het helemaal afhangt van de verwachtingen waarmee je eraan begint. Als drama met horrortrekjes, zou de film wellicht beter in de smaak vallen. Maar de 'kritiek' op jump scares, al dan niet geslaagd (ze doen het hier redelijk), is wél terecht: daar maakt de film in de tweede helft gretig gebruik van. Atmosferische horror is het misschien dus niet helemaal, maar ik was nochtans tevreden, ondanks dat enkele CG effecten op het einde, waar de film toch iets uit de bocht vliegt, niet helemaal geslaagd zijn. Al met al is het op zijn minst weer eens wat anders.

Artycreepyjumpy, mag best.

3,5*

Niet zo mijn ding...maar ga proberen...Tnx Moviemeters...

Iraanse horror.

Dit is best een aardig debuut van Babak Anvari.

Er wordt een interessante situatie geschetst van een vrouw die samen met haar dochter te midden van de oorlog tussen Iran en Irak het moet zien te rooien. Hierbij moet je als kijker de verscheidene cultuurverschillen in acht nemen, zoals het verplicht dragen van een hoofddoek. Alsof dat niet erg genoeg is, beginnen er bovennatuurlijke dingen plaats te vinden als een raket hun flatgebouw raakt, maar vervolgens niet ontploft.

De aanloop naar de horror mag dan misschien lang op zich laten wachten, maar de situatie waarin Shideh zich als progressieve vrouw uit is fascinerend om te zien; uitgesloten worden van de universiteit wegens politieke opvattingen. Deze beslommeringen lijkt zo zijn weerslag te hebben op de weerbaarheid van de beste vrouw. Het doet me enigszins denken aan 'The Babadook', alleen dan zonder een ergerniswekkend jankkind.

Langzaamaan dompelt Anvari je onder in niet te grijpen geestverschijningen in de vorm van een djinn. Hoewel het budget net niet toereikend genoeg is, ademt 'Under the Shadow' een beklemmende sfeer uit. Dit is mede te danken aan het sterke acteerwerk van Narges Rashidi en Avin Manshadi. De ambiguïteit en het sluimerende gevaar van de oorlog gaan hiermee hand in hand.

Al met al een intrigerende film die eigenlijk meer drama dan horror is, maar desondanks de moeite waard is.

3,0 Sterren.

Ik vond het echt een spannende film en ben me zelfs een paar keer rot geschrokken. Het eind vond ik wat magertjes, maar voor de rest echt wel de moeite waard.

De horror van oorlog, de horror van het verplicht moeten dragen van een hoofddoek en uiteindelijk de horror van Djinns.

Een glimp van een beklemmende religieuze cultuur verandert halverwege in een beklemmende sfeer door de toestanden in het appartementencomplex. Het is sobertjes gedaan maar dat komt de naargeestige sfeer en de subtiele schrikmomenten juist ten goede. Zit het kwaad in het hoofd van de personages of is er echt iets niet pluis? Het heeft mij in ieder geval geboeid.

Fijne en welkome Iraanse horror, leuk dat zo'n land ook in dit genre meedoet, deze was zeker geslaagd. Het zet je aanvankelijk bijna op het verkeerde been want het lijkt alsof je naar een bescheiden Iraanse relatiedrama zit te kijken, waar er meer van bestaan, waarbij deze zich tijdens de Iran-Irak-oorlog afspeelt. Maar dan komen voorzichtig de horrorelementen naar voren, eerst gaat het richting bijgeloof, met een legende over Iraanse spoken, en daarna krijgt het trekjes die in de verte aan The Babadook (2014) doen denken.

Fijn, laat de Iraanse horror maar komen. 4*

Matige film over een vrouw die samen met haar dochtertje in een flat zit tijdens de oorlog tussen Iran en Irak. De setting is het meest originele aspect van deze film die zich grotendeels in het appartement afspeelt. Ondanks de korte lengte wel wat eentonig. De horror-elementen worden op een subtiele manier geïntroduceerd. Net geen 3.0 sterren.

Baba(hoofd)dook.

Dit herkenbaar oosters spookverhaal blijkt tevens niet meer te zijn dan een Sociaal-politiek drama. De film speelt zich af tijdens de oorlog tussen Iran en Irak (1980- 88) Die oorlogvoering was wreed. Echter in de film is er bijna nergens een voelbare dreiging van enig krijgsgeweld. Wel is er een raketaanval (zoals in The Devil Backbone), en het constant afgaan van het luchtalarm om vervolgens in de schuilkelder te gaan zitten.

Veel tijd gaat er ook verloren aan het benadrukken van de fundamentalistische wetgeving. Meermalen wordt de beperking van de vrouw door strenge Islamistische wetten in beeld gebracht. Positief was dat de film er wel in slaagt om de tijdsgeest van Iran anno 1988 weer te geven. Maar een unieke setting en kritiek op politiek-religieus fanatisme, leveren geen film op die je de stuipen op het lijf jaagt. Het is uiteindelijk een horror maar ook hier stelt de film teleur! Een in hijab gehulde djinn, om dieperliggende angsten te verklaren en enkele jumpscares zijn goede angstpotentieel.

Er waren maar weinig overtuigende horror aspecten (een zwak metafoor) of matige dreiging van gruwelen van een oorlog. Uiteindelijk bleef er dus alleen wat dramatiek over en dat was niet genoeg om mij positief te stemmen!

Goede horrorfilm.... Uit Iran welteverstaan en haast in Blumhouse stijl, wie zou dat nou denken?

De film speelt zich af in Tehran in 1988. De inwoners van de stad leven dagelijks in angst. Elk moment kan er namelijk een bom op hun dak vallen van de Iraakse rivalen. Dat het hele geestverhaal een metafoor is van die angst is me al geheel duidelijk... maar uiteindelijk is het wel goed uitgewerkt.

We volgen een gezin; vader, moeder, dochtertje... die op een dag worden gewekt door het alarm en waarbij hun appartement door een bom getroffen wordt. Ze mogen een beetje geluk krijgen, want de bom komt niet tot ontploffing en wordt al snel met een hijskraan verwijderd. Echter lijkt de bom een vloek te hebben losgelaten in het appartement.

Natuurlijk.... Maar Arabië zou Arabië niet zijn als ze hun eigen legendes toepassen. De man vertrekt naar het front en Shideh en haar dochtertje Dorsa blijven achter. Ook lijkt het er niet op dat ze, net zoals de medebewoners, niet van plan zijn om het gebouw te verlaten.
Maar dan gebeuren er vreemde dingen. De nodige geluiden, schrikmomentjes... Dorsa die een vrouw ziet, en de uiteindelijke geest zelf. Die je zelf niet kan zien maar zich slechts in een doek vormt

De film deed me wel een beetje aan The Babadook denken (zoals hier ook al boven wordt vermeld), al vond ik deze wel ietwat beter. In het begin is het een beetje zoeken, maar naarmate de speelduur begint het toch wel steeds spannender te worden en wordt de sfeer ook steeds duisterder. Vooral de laatste twintig minuten met het nodige open einde waren erg spannend.

Nee, weinig slechte woorden over deze prent. Van Westerse horror (met wel een Britse inbreng) tot vele verwijzingen naar de Arabische culturen.

Zeer geslaagd.

4,0*

Ok.

Eerste half uur zonder twijfel de sterkste minuten van de film. Eigenlijk is zowat elk deel waar de horror nog niet is ingeslagen beter. Opvallend strak gefilmde eerste 30 minuten. Scherpe dialogen. Scherpe editing. Was positief verrast eigenlijk.

Bleef erg boeiend het eerste half uur. Kreeg in geen enkele manier maar een beetje de neiging om op de klok te kijken. Bovengemiddelde editing. Bovengemiddelde look. Goede dialogen. Goede opbouw bij scenes. Het zag er eigenlijk heel goed uit, stond me klaar te maken voor een 3,5* of zelfs 4,0*.

Maar eenmaal de horror langzaam zijn intrede begint te doen begint de film in te storten. Vooral omdat de opbouw van de scenes mislukt. Aangezien ook elk horrormoment in het eerste uur een droom is win je ook niet snel geloofwaardigheid. Wel leuk cameragespeel tijdens die dromen overigens.

Maar de scares zijn wat goedkoop, weten hun doel ook niet echt te treffen. Rashidi is werkelijk onuitstaanbaar tijdens het eerste half uur (door sterk acteerwerk) en dat ze in het opvolgende uur weer de sympathie bij de kijker probeert te wekken gaat niet helemaal lekker in combinatie met elkaar.

Ook, bij de slotfase, gaan de scherpe elementen in de film teniet. Het is eigenlijk gewoon niet boeiend meer. Weinig pluspunten meer over. Alles is eigenlijk verloren gegaan. Scherpe editing is verloren, goede dialogen ook niet meer. Te trage slotfase ook, aangezien er met redelijk tot soms behoorlijk tempo naartoe werd gewerkt.

Het paranoia gevoel ontbreekt ook nog een beetje door de film heen. Voelde niet alsof Rashidi en Manshadi maar een moment in gevaar verkeerde. Wel sterk acteerwerk van Rashidi & Naderi. Dat de film een beetje politiek geladen is, moet je maar genoegen in nemen. Dat hoort een beetje bij de cinema die uit dit land afkomstig is. Sterk eerste deel, zwak tweede deel. Score dus tussenin.

Lekker benauwende spookfilm met een fijne originele setting. Er gebeurt heel veel moois op de geluidsband, die samen met het camerawerk voor een sfeer zorgde waar ik af en toe toch behoorlijk de kriebels van kreeg. De Iraans-Irakese oorlog in de setting op de achtergrond vond ik erg origineel bedacht. Jammer van de wat tegenvallende climax, maar ik vond dit zeer aardig.

3,5*

De film zit best aardig in elkaar tot het uit een ander vaatje gaat tappen met de verfilming van nachtmerries. Dat soort hersenspinsels zijn aan mij niet besteed. Ik word daar niet warm of koud van.

Shideh [Narges Rashidi] moest haar doktersopleiding opschorten bij het uitbreken van de oorlog tussen Irak en Iran en het nieuwe, patriarchale bewind maakt het haar onmogelijk om haar studie te hervatten. Wanneer haar echtgenoot en gediplomeerd arts Iraj [Bobby Naderi] wordt opgeroepen voor medische dienstplicht blijft Shideh met dochter Dorsa [Avin Manshadi] in hun appartement in Teheran wonen, ondanks waarschuwingen voor bombardementen. Tussen de bombardementen door begint Dorsa zich vreemd te gedragen en beweert ze dat een Djin (een demon) haar bedreigt. Anvari bouwt de spanning geleidelijk en biedt een aantal onverwachte, effectieve schrikmomenten in de aanloop naar een ijzersterke finale. Vooral het spel van de jonge Manshadi is verbluffend, maar wat deze in Perzisch gesproken horrorfilm zo bijzonder maakt is de subtiele feministische ondertoon.

Review Moviemeter horror challenge 2023: Alleraardigste film, heel beklemmend sfeertje, vooral het idee uiteindelijk de enige bewoner in het pand te zijn (maar waarom ze er stronteigenwijs voor kiest niet elders te verblijven is mij dan weer een raadsel...).

Vond het eigenlijk maar een matige bedoeling. Weinig spanning en best traag. Toch zit er wel een prima sfeer in en zijn de acteerprestaties zeker niet slecht. Ook richting de finale vond ik het allemaal best tegenvallen en weet de film niet echt indruk te maken.

2.0*