Angel (1937)

Verhip, nog geen enkele stem!

Gisteren is in het Filmmuseum in Amsterdam het Ernst Lubitsch retro gestart. Met een zinnige inleiding door Jan Simons (UvA/Lubitsch kenner). Ik was tot vlak voor de start minstens twintig jaar jonger dan de rest van het publiek (en ik ben ook niet meer piep). Maar goed de film...

Vermakelijk, tikkie sloom, soms een tikkie brutaal en vrijpostig. Al met al onderhoudend. Door de inleiding meer op speciale Lubitsch momenten gelet, met name deuren (ja, deuren!), face value en spelen met de verwachtingen van kijkers (en dan een andere kant op gaan, of niet dieper dan wij in onze gedachten al gingen).

Altijd heerlijk om een oude Hollywood film (mn uit de jaren 30) op het doek te zien. Zo'n begin met schallende trompetten en dan een luchtshot van Arc de Triomphe waar dan 'PARIS' over heen staat. Geweldig. Marlene Dietrich hoef ik denk ik niks over te zeggen. Wat een aanwezigheid (en haar benen waren maar een keer kort in beeld).

Een film die zich noch helemaal als drama noch als comedy laat catalogeren en vandaar misschien wat minder geliefd is bij publiek en critici die graag alles in vakjes delen. Ik heb er alleszins van genoten, het script, de regie, de acteerprestatie met natuurlijk glamourgirl Dietrich. Een aanrader voor wie het eens wat minder voor de hand liggend wil bekijken.