Paha Maa (2005)

Prachtige film...laat ik net het einde niet opgenomen hebben. Ik baal als een stekker.

Prachtige zuigende en sfeervolle film! Zeer goed acteer en camarawerk met mooie scenes. (Favoriete scene; de agente met het snot uit haar neus.....fantastisch!) Heb de hele film genoten.. totdat........de opname ereens mee op hield! Ook ik heb het einde gemist,. Ik wil weten hoe het afloopt!! !!

Einde:

De man van de agent knalt de vriend van niko overhoop op de plek waar hij de as van zijn vrouw heeft uitgestrooid.De eindscene is de beginscene, waar niko dus de begrafenis van zijn doodgeschoten vriend bezoekt

Weer zo'n film waar de personages aan elkaar verbonden zijn. Origineel is het niet meer, maar ik ben er wel voorstander van. Zo weet je bij elke situatie de achtergrond van elk personage en dan merk je ook dat niets zwart/wit is.

En die situaties of verhaaltjes zijn niet al te vrolijk. Nee, integendeel, een hele hoop ellende met wat zwarte humor en veel emotie. Sterk uitgewerkt met mooie montage en ook mijn complimenten voor het acteerwerk. Vooral de stofzuigerverkoper acteert verbluffend en toeval of niet is dat ook het meeste boeiende stukje uit de film.

Aanrader, zeker voor de liefhebbers van Crash.

heel droevig allemaal , weinig hoop meer.

maar erg mooi gebracht .

Zo aangenaam verrast door deze Finse kaskraker, tevens inderdaad ook het Finse antwoord op Crash en ook een beetje Pulp Fiction. Het vind plaats in het uiterst grauwe en sombere uitziende saaiste buurtjes van Helsinki. Dan zou je eigenlijk zeggen dat dit een sombere film is maar toch integendeel: Frozen Land lijkt voor mij nogal een heerlijke zwarte komedie met keiharde grappen en vlijmscherpe humor. We krijgen van het begin tot het middenstuk een aaneenschakeling van personages die door dat valse biljet een beetje aan elkaar gekoppelt worden. We beginnen bij die alcoholistische leraar en vervolgens gaan we door naar zijn uit huis geschopte zoon die met zijn valse biljet zaken gaat doen, zo komt het valse biljet ook in handen van Tueka de stofzuiger verkoper. En zo krijgen we ook te maken met Isto. Isto vond ik toch wel zo geweldig. Wat kon ik toch lachen om die gast zeg. Vooral bij die scene waarbij Hij ziet dat zijn auto is vernield en dat ie wel op een heel klunzige wijze een auto gaat jatten bij de garage. Ook Tueka vond ik geweldig en bleef ook lekker relaxt en probeerde maar bij iedereen een stofzuiger te verkopen om zo aan wat centen te komen. Welke scene al helemaal onvergetelijk is is die scene met Isto en Tueka die elkaar gaan bezatten in het cafe van het hotel. En vervolgens word Tueka door Isto onder de grond geschopt waarbij Tukka Isto en de prostituee vermoord met een.... Stofzuiger Hahahahahahaha

En zo maken we ook kennis met de stoere agente Elina die ik toch ook wel heel ijzersterk vond acteren. En zo komen we ook een beetje bij haar gezinsleven Wel jammer is dat haar rol zo kort was en dat ze al gouw door een ongeluk het loodje legde, en ondank de voortvluchtige crimineel waar ze achteraan zat er niks aan kon doen, zweert de man wraak. En zo komen we bij de thema wraak. Wat de einde recht voor zijn raap maakt.

Een film waar je zeker geen spijt van zal krijgen maar waar je wel goed over moet nadenken omdat het weer vele moaziekale verhaallijnen heeft dat plaats vind tegen de indrukwekkende achtergronden van de buitenwijken maar ook de bruizende nachtelijke binnenstad en de drugs en technowereld van Helsinki. Het heeft ook denk een beetje aanleiding op dat de mensen gek worden van de ellenlange donkere winter daar. En ook het feit waarbij je een wapen schietklaar daar gewoon mag opbergen. Doet me denken aan die schietpartij in die Finse school 3 jaar na de film.

Verder parel van de europese cinema die van mij zeker 5 sterren krijgt.

Sterke film, prima acteurs, veel diepgang. Prachtig!!

films in deze stijl ?

Geweldige desolate deprimerende Finse Short Cuts variant. Ik hoe wel van dit soort multi stories. Zeker als het om dergelijk sterke tragedies gaat. Dikke 4*

Ellende van in het begin tot steeds meer ellende bij het einde, zeer triest allemaal maar toch sloeg de vonk bij mij niet echt over: 3,5

Ik was zeer verrast zeg! waar een briefje van €500 niet allemaal naar toe kan leiden? Ik heb mij nog nooit zo kapot gelachen (het eerste humoristische uur van de film dan.) Naarmate de film volgt, word het allemaal wat serieuzer.

Aanrader!

*3.5

Wat een film!!! Humor, aktie en een spintertje romantiek. Tenminste als je dat romantiek mag noemen, ik bedoel dus het bezoek aan het hotel.

Heerlijke film en wat hebben we gelachen, vooral in het begin.

Dus mensen, zo zie je hoe het leven van de één de ander overhoop kan halen zonder dat hij of zij daar invloed op kan uitoefenen.

Dit was echt weer één van de pareltjes uit Scandinavië!!!

geweldige, komisch-tragische film. Verschillende verhaallijnen die verband houden met elkaar. Beter dan Crash!

Depri, twee uur lang. Nu is het toch al geen lachen geblazen met die Finnen, dat blijkt nu wel weer. Een hoop problemen die op elkaar volgen, op zich wel goed geregisseerd. Je moet er echter wel van houden, al die ellende, ik niet

Mooi opgebouwde, soms aangrijpende film met uitstekende acteurs. In het begin van de film heb ik nauwelijks het idee gehad dat er een echte hoofdrolspeler zou zijn...dat doet dan even vreemd aan, maar tegelijkertijd groeit de niewsgierigheid naar het verloop van de film. De verschillende verhalen en hoofdpersonen worden dan komisch in beeld gebracht. Het is dan ook geen "uitsluitend deprimerende film". Verrassend hoe de film bijna van genre lijkt te veranderen. Het deed wat mij betreft geen afbreuk aan het drama in de film.

De duistere kant van de mens, met emotie als onderliggende factor, werd getoond in een gestileerde, bijna neo-realistische, deprimerende (bitter pessimistisch) feelbad film over het kwaad (het leven werd met een kettingreactie geruïneerd door de omstandigheden) en de wanhoop die daar uit voortkwam. Een Fins misdaaddrama (hoe kan het anders) vol eenzaamheid, alcohol, drugs en doodslag.

Hard, grimmig, deprimerend en uitzichtloos. Gelardeerd met Inktzwarte humor. De personages, al dan niet verslaafd aan alcohol en drugs, begeven zich bijna zonder uitzondering in rap tempo richting de ravijn. Kortom: 2 uur uitstekend filmvertier.

Het begint met een vervalst briefje, en vervolgens is het een estafette van ellende, menselijke zwakheid, kwade gevolgen en gitzwarte humor die zich een weg door Finland baant. Het is wel een beetje vergelijkbaar met Crash, in de zin van dat er vele verschillende (groepjes) mensen worden gevolgd die allerlei dwarsverbanden met elkaar hebben, maar toch in essentie los van elkaar leven. In Paha Maa is er dan ook een heel panorama van problemen en menselijke slechtheid en zwakte te zien: verslaving, alcohol en drugs in het algemeen, eenzaamheid, frustratie, moord, prostitutie, misdaden van verschillende gradaties, en meerdere malen ook gewoon ongelukken en botte pech. Vrolijke jongens zijn het niet, die Finnen, maar dat had ik dan ook niet verwacht. Het is verder goed gefilmd, prima acteerwerk ook, maar hoewel het allemaal goed in elkaar stak werd de negativiteit me af en toe wel een beetje teveel. Het eerst uur bracht best nog wel wat luchtigheid, zwarte humor en grappige figuren (die malloot met z'n matje bijvoorbeeld). Maar daarna lag de nadruk toch wel heel erg op het kwaad en de zwakte in de mens en in de samenleving, en escaleerde alles wel extreem. Word je uit huis getrapt? Dan word je broodpoot en drugsverslaafd. Gebruik je drugs? Overdoses en prostitueren gegarandeerd. Inbraak? Ja, dan gaan er onschuldige mensen dood, en de weduwnaar zal ook gegarandeerd zijn gezin en leven verder verzieken. Het gebeurt me niet vaak, maar deze verder fraaie film werd me af en toe toch wel een beetje te zwartgallig. Alsnog: 4.0*.

Knap geconstrueerd psychologisch drama, dat wel enige overeenkomsten vertoont met Louhimies’ latere Vuosaari (2012). Ziet er uit als een mozaïekvertelling. Bij momenten best zware kost. Naar mijn smaak een van de betere Finse films.

Niet zo aan mij besteed deze deprimerende trip, op een gegeven moment wordt het gewoon lachwekkend al die ellende, ik houd zelf meer van melancholie dan van dit soort narigheid.

Meeslepende, overwegend tragische mozaïek van levens, met elkaar verbonden door een reeks toevallige gebeurtenissen. Hier en daar behoorlijk expliciet qua geweld en op emotioneel niveau hakt de boel er herhaaldelijk flink in. Goed gemaakt en gespeeld, met het naargeestige winterse finse landschap alom aanwezig op de achtergrond.

Altman meets Kaurismaki, maar met een flinke snuf burgernihilisme a la Seidl. Het levert een boeiende film op, en het scenario zit slim in elkaar, maar de personages gedragen zich iets te veel plotgestuurd en komen niet echt tot leven. Voorbeeld: een politieagent die net betrokken is bij een zwaar, wellicht dodelijk verkeersongeluk laat je niet alleen naar huis rijden. Of wat te denken van die knul wiens vader wordt ontslagen is, daarna nogal hardhandig uit huis wordt gezet en zich daarna prostitueert- leek me nogal drastisch. Ook die hele inbraak, met name de aanloop daarnaartoe, vond ik niet erg geloofwaardig.

Een film die het dus vooral moet hebben van het scenario, met de personages die als figuranten optreden in een hun opgedrongen rol. De uitzondering is de handelaar in stofzuigers, diens lusteloze blik verraadt een immens leeg en treurig leven, niet voor niets was zijn segment verreweg het best. Het was het enige moment dat ik de onderdompeling in alle ellende voelde: de dronken avond met die lompe kerel met zijn legendarische mat (die is wel erg cartoonesk, het zou een typetje van Michiel Romeyn kunnen zijn) eindigend met die nogal brute scène in het motel.

Lekkere grauwe boel. Het uitgaanspunt dat het focus om de zoveel tijd van karakter veranderd, is leuk. Verhaallijnen kruisen elkaar, maar niet op een al te moeilijke of geforceerde manier. Er zit (donkere) humor is en het beeldwerk is prima in orde. Toch sleept de film wat te lang door en is het meer van 'hetzelfde', raakt het wat teveel in de eigen ellende verstrikt. Wat filmische klunzigheid (de editing met het auto-ongeluk of het struikelen over een spoor) helpt niet mee.

Ik was gewaarschuwd

Toch nieuwsgierig genoeg om deze uit te zitten, misschien omdat ik Finland een paar keer heb bezocht, heb kennisgemaakt met de goede kant van 't land en de mensen maar ook de verhalen gehoord van Finlands meer sombere kant.

Een aaneenschakeling van ellende en pech door en voor figuren die al op de rand leven, vrolijk gebundeld in 2 uur cinema. Voor de liefhebber.