Factory Girl (2006)

Inderdaad

Ik snap nu wel waarom Bob Dylan een verbod wou. Hij wordt namelijk neergezet als een blowende homofoob, maar wel een intelligente. Hij wou Edie beschermen en ik denk dat als zij samen waren gebleven ze nog steeds zou leven. Annyways, ik vindt zijn muziek nog steeds hartstikke goed. Alleen jammer dat concertkaarten 85 euro kosten.

Helaas wat opperkvlakkig...

Saaie en onsamenhangende film. Het kostte echt moeite om de film af te kijken.

De info die hier op MM bij deze film staat, klopt trouwens niet echt.

'Warhol beantwoordt haar liefde echter nauwelijks en drijft haar in de armen van de agressieve muzikant Danny Quinn.'

Tja..deze film is niet echt een aanrader.

Ik vond dat toch wel kloppen hoor. Maar echt agressief was hij inderdaad niet, die Quinn.

Dat homofobe, haalde ik er niet direct uit. Maar ook dat intelligente niet. Hij kwam meer over als een bekrompen mannetje met zijn laatdunkende zelfvoldane opmerkingen over het werk van Warhol. Waarschijnlijk klopt dat trouwens redelijk goed met de waarheid want in documentaires bleek Dylan niet altijd de visionair die wij nu denken dat hij was, maar eerder een verwend kind dat dacht dat hij de wijsheid in pacht had.

Overigens viel de film mij erg mee. Vond hem onderhoudend met goed gelijkende rollen en een goede sixties sfeer. Moest een beetje wennen aan Warhol, maar Pearce was zeker niet slecht.

Wederom een bewijs voor wat voor een arrogante mother f*cking Kl**tz*k die Warhol is geweest.

Mooi tijdsbeeld.

Andy warhol fout gecast je ziet constant een opgedofte Guy Pearce.

Zeker ook een mooie Anti-drugs film.

Film die zeker zijn momenten heeft maar toch niet echt overtuigd. Alles komt wat onsamenhangend en onuitgewerkt over en het kabbelt allemaal een beetje voorbij.

Van Miller werd ik niet warm of koud en Pierce wist mij hier en daar best te overtuigen als Warhol vooral zijn laatste scene vond ik erg goed. Ja en verder wordt alles een beetje aangestipt maar echt interessant wordt het nergens en kan ik niet anders concluderen dan dat er wel betere Warholfilms zijn gemaakt.

Dit is een hele mooie film. Visueel vind ik hem prachtig om naar te kijken. Ik had eigenlijk ook niet anders verwacht bij een film die gedeeltelijk over Andy Warhole gaat. Wat een freak, by the way.

Zowel de rol van Edie als Andy Warhole wordt heel erg sterk neergezet vind ik. Sienna Miller heeft mij best verast ! Vooral het gedeelte waar Edie de afgrond ingaat door zich compleet in de drug's onder te dompelen vond ik erg sterk neergezet en dat had ik eerlijk gezegd niet zo van Miller verwacht want in eerdere films vond ik haar gewoon gemiddeld.

Af en toe kreeg ik gewoon kippenvel hoe Warhole werd neergezet. Wat een ijskoude bizare arrogante freak was dat zeg. Echt heel sterk weergegeven.

Qua verhaal, sfeer en acteerprestaties zit deze film heel goed in elkaar. Ik vind deze film zeker een aanrader !

Heb 'm na 20 minuten uitgezet. Tot dusver al tergend onsamenhangend verhaal, akelig slecht geacteerd, belachelijke conversaties waarin mensen veel te duidelijk alles aan het uitleggen zijn (wie ze zijn, wat ze doen, waar ze heengaan)... TOO obvious.

Ook kleine dingen zoals wanneer Edie recht in de camera kijkt... Er wordt een foto gemaakt, en vervolgens is die foto van bovenaf (zoals de kijker haar op dat moment zag). Dat soort kleine slordigheden maken de film al erg ongeloofwaardig.

Maar ik vind het niet eerlijk om 'm nu al helemaal neer te sabelen na 20 minuten. Zogauw ik me eens stierlijk verveel zal ik 'm nog een kans geven.

Deze film zal wellicht niet iedereen aanspreken, maar ik vind hem subliem.

Dit soort waargebeurde verhalen spreken me wel aan.

Het verhaal stelt Andy Warhol wel in een heel ander daglicht dan wat we van hem kennen. Dat hij mensen gebruikte om er zelf beter van te worden bijvoorbeeld.

En dat is dan nog braaf uitgedrukt, want als je ziet wat er met Edie Sedgwick is gebeurt, waarover het in deze film tenslotte gaat, dan is mijn bewondering voor Warhol toch serieus gedaald.

Akkoord, Edie Sedgwick had ook haar fouten, maar ik vermoed wel dat ze nog had geleefd als men haar wel beter had behandeld en bijvoorbeeld had betaald voor haar diensten.

De vertolking van Sienna Miller is prachtig, maar Guy Pearce, die ik nog meer net bezig had gezien in 'Traitor', is werkelijk subliem, een van de beste Andy Warhol vertolkingen ooit (al kan hij niet tippen aan David Bowie, die de rol ook al eens speelde).

Rest me nog te vertellen dat er bij deze film ook een pracht van een soundtrack te horen is.

Gisteren toch maar afgekeken.
Totale mislukking. Net een RTL woensdagavond-film (maar dan zonder Jody Foster).

Als je Bob Dylan in je verhaal stopt, doe dan even wat research. Hij had krullend haar, geen sluik haar. Midden jaren '60 had hij sowieso een volle bos. Bovendien was hij helemaal niet zo'n stoere pik zoals in de film, maar een stille kerel en verre van gespierd. Dat 'ie vertelt verschillende huizen te bezitten en z'n motor in het water gooit is helemaal hilarisch. Gaat nergens over. De liefdesscene die erop volgt is zo cliché dat ik 'm met pijn en moeite heb doorstaan zonder de fastforward te hanteren.

Maargoed, dat is slechts één van de vele ergernissen. De film raakt kant noch wal, het verhaal gaat nergens heen. Het is een opeenstapeling van gebeurtenissen, niet veel meer.
En halverwege moet het geld op zijn geweest, want plotsklaps stopt de film plots en lezen we wat Edie in de laatste 2 jaar van haar leven deed. WAAROM krijgen we dat niet te zien? De film is onaf. (Al moet ik toegeven erg opgelucht te zijn toen de film klaar was. Het leek eeuwig te duren.)

Aardig drama met goede rollen van Sienna Miller en Guy Pearce. Van Edie Sedgwick heb ik nog nooit gehoord (toen zij stierf was ik net 6 maanden oud) maar ik vond haar levensverhaal best wel integrerend. Zonde dat ze zo vroeg gestorven is want ze was best een mooie meid. Maar ja als je aan de drugs beland en je komt in contact met foute vriendjes (Andy Warhol) dan kan het wel eens anders aflopen.

Aardige film met een sterk acterende Sienna Miller.

Aparte rol van Guy Pearce, maar Andy Warhol was ook wel een aparte "vogel".

Hayden Christensen als "Bob Dylan" (het personage wordt niet zogenoemd in de film, maar lijkt wel heel sterk op Bob Dylan) acteerde beter dan in de laatste Star Wars (Revenge of the Sith).

Zeker een aanrader als je wat meer wilt weten (hoewel dit maar één kant van het verhaal is) over hoe het er in The Factory aan toe gegaan zou zijn.

Normaliter ben ik geen grote aanhanger van cult films voor "het grote publiek", echter er zijn uitzonderingen waar ik me bijzonder goed mee heb vermaakt (Lost in translation, Beautiful mind etc). Deze Andy flick probeert krampachtig het hogere niveau te behalen zodat mensen met een gegoede cult-smaak alles aan dit verhaal zullen waarderen. Het werkt naar mijn mening alleen maar averechts; te veel filmrol verfilmd aan een dun verhaal; iedere half stonede idioot zal het uiteindelijk begrijpen. Echter doordat het (al na 10 minuten te doorgronden) cult-verhaaltje van een zielig naïef meisje zeer weinig tot absoluut geen diepgang kent, vond ik deze film al snel saai, en al met al zelfs door-schreeuwerig vervelend!!

1.5 ster voor de goede vertolking van Warhol. Maar voor de rest echt een typische Amerikaans K(C)u((L)t- film !!!

Niet best dit. Was erg gecharmeerd van het subject maar ik vond dat de film enkele historische figuren behoorlijk misbruikt voor een nogal simpel verhaaltje. Wanneer je in het leven van mensen als Edie Sedgwick, Andy Warhol en Bob Dylan duikt verwacht ik een wat grondiger en interessanter beeld dan deze bordkartonnen figuren. Bovendien vind ik het dusdanig plat schetsen geen eer aandoen aan de werkelijke mensen.

Ik vond Pearce als Warhol niet heel erg sterk, hij zet hem in mijn ogen vooral neer als een verwijfde nicht en ik vond hem niet in de schaduw kunnen staan van bijvoorbeeld Bowie's performance in Basquiat. Gelukkig staat dit nog ver boven de belachelijke Bob Dylan (een romantische prettyboy?). Wederzijdse argumenten tussen Dylan en Warhol waren nogal eentonig en op oppervlakkigheden gebaseerd waarbij de film duidelijk de kant van Dylan kiest om Warhol (ten onrechte en zonder een benul waar hij voor stond) te veroordelen. Ik snap absoluut dat er een leegte en willekeur aanwezig was, maar om te zeggen dat deze voortkomt uit leegte en willekeur is mij toch echt te slap. De film doet bovendien niets bijzonders met de verhaalstructuur en is in mijn ogen een grote mislukking. Factory Girl is zelfs voor de popart liefhebbers niet noemenswaardig.

Personen waren caricaturen van zichzelf, zoals je in veel biopics ziet.

Lastig ook om ieder persoon helemaal uit te diepen in anderhalf uur.

Desalniettemin een goede prestatie geleverd met goede soundtrack, leuke beelden. (ja soms is dat al voldoende om te genieten van een film

Nu opzoek naar al die mooie nummers in de film.

Gaat lastig worden want 1 soundtrack cd van de film is nooit uitgebracht naar mijn weten??

Vreselijk saai....

Ik kon Hayden Christensen echt voor geen goud ter wereld ontdekken, net zo min als Mena Suvari, en dat gebied me toch wel tot een 2e kijkbeurt, ooit. Want ik vind Hayden echt een lekker ding, die me in Jumper echt positief opviel. Mede dankzij het spel met zijn liefje Rachel Bilson, dat wel. Maar toch, ik ga FG echt nog wel een paar keer bekijken.

Sienna Miller en Guy Pearce zijn wel aan elkaar gewaagd. Hij is duidelijk de betere acteur, terwijl Sienna het beste is in mooi zijn, en dat compenseert elkaar op een mooie manier.

Ik had nooit van Edie Sedgwick of Andy Warhol gehoord, tikje wereldvreemd als ik nu eenmaal ben, maar het is wel allemaal mooi in beeld gebracht. Er zitten mooie shots tussen. Al met al best een fascinerend kijkje in een wereld waar ik alleen maar van kan dromen.

Wat een mooie film. Zowel visueel als het verhaal vond ik (het) geweldig. Ik vond 'em geen moment saai. Wat is Sienna Miller als Edie perfect gecast! Ik heb nog eens op Youtube gekeken, en ze hebben dezelfde stem en natuurlijk dat uiterlijk. Dat ze geen prijs voor deze rol heeft gekregen... die heeft ze echt wel verdiend. En wat was Guy Pierce fantastisch als Warhol. Wat ik van Hayden als Dylan vond vind ik moeilijk. Ik vond hem namelijk wel echt zijn best doen qua stem en houding, maar op de één of andere manier pastte het niet bij hem. Daardoor werd het toch wat onnatuurlijk.

Ik vond dit echt een fascinerende film (net als het verhaal waar ik tot nu toe eigenlijk alleen maar over had gelezen). Of alles nu op feiten is gebaseerd of niet, ik wil het in ieder geval best geloven. Als dit is hoe het gegaan is, dan maakt dat een boel duidelijk. Ik keek af en toe de echte filmpjes van bijvoorbeeld Bob Dylan (de screentest voor Warhol) en die sloten echt prima aan bij het idee dat je krijgt bij de film.

Mooi einde, met het commentaar van de mensen die Edie gekend hebben en die soms ook in de film waren verwerkt.

Ik heb genoten.

Een beetje veelbelovend deze film opgezet. Warhol staat bekend als een charismatische figuur die mee de jaren '60 bepaald heeft. Zowel qua levensvisie, kunstzinnig aspect en z'n contact met media en mediafiguren. De film volgt het leven van Edie, maar zweeft tussen 2 visies. Die waarbij Edie het hoofdpersonage is met haar reilen en zeilen, of (en dat zal de bedoeling geweest zijn) als centraal figuur die getuige is van The Factory van Andy Warhol. Edie wordt echter te veel benadrukt zodat alle aandacht naar haar gaat en Warhol verdwijnt in de achtergrond. Guy Pearce zet een mooie perfomance neer, maar je mist het charisma in de film.

Ik had maar één moment dat Warhol interessant werd met tegenfiguur Bob Dylan. Niet vanwege de uitvoering (hier zijn al beter filmversies van gemaakt) maar wel de nadruk op het verschil tussen de visies van Dylan en Warhol. Fantastisch eigenlijk hoe je heel de tijd ligt te zweven in het wereldje van Warhol en zijn factory en de komst van Dylan in de film hier gewoon komaf mee maakt. Hij nadert met scherpe pinnen de broze luchtbel van The Factory die op punt staat van te springen. In mijn ogen het hoogtepunt van de film.

Bizar dat de figuur van Dylan het meest bij blijft hangen, alhoewel hij historisch gezien slecht wordt gespeeld. Het totaalbeeld van de film geeft gelukkig wel een schets van de periode weer en de figuren die er in meespeelde. Al had ik dit eerder met Warhol centraal willen zien dan met Edie. Maar dan zou dit niet Factory Girl heten natuurlijk.

Het had een hartverscheurend relaas kunnen zijn, deze (platonische) liefdesaffaire, die bij voorbaat al was gedoemd te mislukken, maar de regisseur schotelt een oppervlakkige en niet overtuigende mix van waarheden, halve waarheden en fictie voor, die maar niet interessant wil worden. Omdat het karakter van Eddie Sedgwick niet wordt uitgediept, komt je er niet achter wie zij geweest is, hetzelfde geldt voor haar tragedies, zodat je nauwelijks sympathie voor haar hebt. De acteerprestaties van zowel Sienna Miller als van Guy Pearce kunnen daar niets aan veranderen.

Inspirerende film. Heerlijke sfeer en vertelt een interessant verhaal.

De kunstenaar Andy Warhol en zijn mysterieuse leven.

De 'ondergang' van Edie Sedgwick en wat er allemaal gebeurde in de The Factory-scene.

Of het een all-star cast is geef ik niet om. Deze film heeft mij een andere kant op Andy Warhol gegeven.

Tragisch toen ik er achterkwam dat het verhaal van Edie Sedgwick 'waar' was.

Prima film, met goed spel van Sienna Miller en Guy Pearce.

Matige film over Edie Sedgwick die door haar relatie met Andy Warhol haar 15 minuten roem krijgt. Een vrij standaard rise and fall verhaal, ditmaal gesitueerd in de kunstwereld. Ondanks de twee prima rollen van Sienna Miller en Guy Pierce blijft het soms wat oppervlakkig. De driehoeksverhouding die op de helft van de film ontstaat is wel boeiend, maar helaas wat onderbelicht.

Film nam behoorlijk wat van mijn 'sympathie' voor Warhol weg.

Warhol heeft nooit enig gevoel van sympathie bij me opgewekt. Dat neemt aan de andere kant niet weg dat hij natuurlijk wel een rol gespeeld heeft in zijn kunst - maar, waardering voor kunst staat nogal los van waardering voor de persoon, vind ik.

Guy Pierce speelt een mooie rol - met een lelijk personage. Kil, gevoelloos, berekenend komt het over. Daarmee in een enorm sterk contrast met de warme, gevoelige en spontane Edie van Sienna Miller - altijd een mooie en erg sterk spelende actrice vind ik, hoewel dit soort rol haar wel erg goed past, en er in de downfall wel een scene te vinden is waar ze wat minder sterk in is.

Wat de film voor mij wat minder goed laat werken is dat me niet heel duidelijk wordt waar precies het succes van Warhol uit bestond. Kennelijk worden we geacht om dat al te weten. Evenmin wordt duidelijk waar Edie Sedgwick haar '15 minutes' - die ondertussen al ruim 40 jaar duren - of fame vandaan haalde. Zoals haar familie tijdens de titelrol nog uitlegt, zonder twijfel een heel bijzondere vrouw met speciale kwaliteiten - maar daar zijn er veel van, en een echt antwoord geeft het niet, in de tekst van Ciao Baby van The Cult zit ongeveer al evenveel informatie.

Daarmee eigenlijk tegen mijn verwachting in een vrij vlakke film, die alleen door de rollen van Miller en Pierce de moeite waard wordt.

Het verhaal van Edie Sedgwick [Sienna Miller], de aanvankelijk steenrijke, jonge muze van Andy Warhol [Guy Pearce], die zich door Warhols 'The Factory' in de armen liet sluiten en ondanks een periode in een afkickkliniek op 28-jarige leeftijd stierf als gevolg van een overdosis drugs. Het scenario van Captain Hauzner werpt een kritisch licht op de geroemde Warhol en zijn entourage, al geeft het geen éénduidig antwoord op wie er verantwoordelijk is voor het wilde, korte leven van Sedgwick. Miller is charismatisch en Guy Pearce is fenomenaal als de enigmatische Andy Warhol. Hayden Christensen is meer Bob Dylan aan het imiteren dan aan het acteren en zijn vertolking oogt geforceerd en slaat de plank behoorlijk is. Een verzorgde productie, maar het is jammer dat regisseur George Hickenlooper meer interesse heeft in het reconstrueren van Warhols Greatest Hits dan is een verdere uitdieping van zijn centrale personage.

Edie (ciao baby) van The Cult is de katalysator die mij enkele maanden terug op de hoogte bracht van het karakter Edie Segdewick en haar geschiedenis. Niet veel later ontdekte ik dat er ook nog een film was en uiteraard nam ik mij voor die te zien. Fijn dat de kringloop er dan ook aan mee werkte, want afgelopen week kwam ik de film zowaar tegen. Wat te verwachten was me niet helemaal duidelijk want hele sterke beoordelingen en cijfers krijgt deze Factory Girl niet. Desalniettemin me er gisteravond voor gezet met een goed glas whiskey en me toch vooral laten betoveren door Guy Pearce. Wat is dat toch een weergaloos acteur. Nu ken ik Warhol niet zo zeer qua gedragingen en presentatie maar Pearce zet toch wel erg overtuigend de wereldvreemde kunstenaar neer. En weer overigens die discussie, wat is kunst...? Het blijft voor mij een grijs gebied.

Sterke punten zijn toch wel de muziek en het tijdsbeeld, en vooral de roes waar in Edie en Andy regelmatig gevangen worden die door moet gaan voor het gevoel van de in hogere sferen verkerende kunstenaar. Die fase is vooral apart te noemen en best aardig gebracht. Artistiek en apart is sowieso het volk en het wereldje rond The Factory met veel vrije gevochten volk en toch langzaam de vraag hoe het zit met de verdiensten van Warhol omtrent zijn kunst en de constant in geld zorgen verkerende Edie. Interessant is toch op zijn minst de relatie met de zanger, veel fantasie is niet nodig hier Bob Dylan in te zien. Het schijnt dat Dylan er veel aangelegen geweest is deze film te verbieden. Waarom eigenlijk is de vraag want zo slecht komt hij er toch niet af? Of het moet gaan omdat hij altijd enige relatie ontkent heeft. Opmerkelijk is op zijn minst te noemen dat Edie tevens een relatie had met Bob Neuwirth. Een folk singer/songwriter uit de entourage van Bob Dylan, en de relatie met deze Bob schijnt nogal problematisch geweest te zijn en nog meer een vlucht in drugs in de hand hebben gewerkt. Wat nu precies het midden betreft in de film en rond deze karakters blijft onduidelijk.

Minpunten zijn onder andere dat de film niet voldoende de diepte in gaat. Voor deze geschiedenis had Edie er al een leven aan ellende opzitten met eetstoornissen, klinieken en ongewenst zwanger, iets waar we niets van terug zien. Volgende minpunt is de vertelstijl die te fragmentarisch is, pas het laatste half uur verbetert dit. Ten laatste, Sienna Miller is prima, lijkt er vooral in het gezicht best wel op, maar lijkt als actrice toch te licht hier echt iets aan toe te voegen. Toch wint Factory Girl weer gedurende het laatste half uur met zijn ronduit deplorabele beeld rond Edie. Dan lijkt de film plots toch wel te voldoen aan het zwaarmoedige beeld dat in eerste instantie verwacht werd. Als echte karakterschets schiet de film waarschijnlijk te kort, toch vond ik het wel een aangename zit ondanks dat veel zaken onaangeroerd en onduidelijk blijven. Wat rest is een terugblik op een problematische dame met een moeilijk leven waarvan akte.