Sun Valley Serenade (1941)

In deze film speelt Glenn Miller met zijn orkest In the Mood en Chattanooga Choo Choo. Voor Big Band liefhebbers de moeite waard of als je van kunstschaatsen houdt want Sonja Henie komt ook in actie. Een aardige film in mooi zwart wit.

Mijn opmerking over mooi zwart wit is toch best wel wat vreemd. Dus wil ik deze hierbij corrigeren. Deze film heb ik in het verleden op de BBC gezien voordat er dvd's waren en de muziekfragmenten op video bewaard. En bedoel met dat mooi zwart wit dat ik de indruk had dat er goede kwaliteit filmmateriaal is gebruikt en in combinatie met nieuwere filmtechnieken is daardoor een opvallend scherp en helder beeld ontstaan.

Ik heb deze film één keer gezien en dat vond ik wel weer genoeg. Was gewoon te zien op de BBC. Daarna heb ik de muziekgedeelten overgezet op een andere band en die gedeelten heb ik wel veelvuldig afgekeken. Geweldige muziek dan ook. De film opent spetterend met The Kiss Polka en andere hits van Miller volgen, Moonlight Serenade, I know why, In the mood, It happened in Sun Valley, Chattanooga Choo Choo,....

Leuk ook om de echte Glenn Miller te zien. Toch wel wat anders dan James Stewart in The Glenn Miller Story. Nogal zakelijke, strakke, autoritaire, perfectionistische bandleider. Maar goed dat waren ze bijna allemaal wel. De sociale kant van de Big Bands heb ik dan ook altijd een nogal vervelende kant gevonden. Gewoon hartstikke hard werken en in verhouding waren de betalingen ook niet zo best. Tel daar ongezonde leefstijl en verslavingen nog bij. Afijn de muzikale kant, blijft een goede kant.

Ik vind het Sonja Henie schaatsgedeelte ook niet echt boeiend, hetzelfde geldt voor The Nicholas Brothers. En het verhaal op zich heb je na één keer ook wel gezien. Maar als andere mensen het wel geweldig vinden heb ik er uiteraard geen enkele moeite mee. Ik vind het gedeelte als Sonja mee loopt te bewegen tijdens "In the mood" en dan gaat zitten, haha dat is dan werkelijk wel weer een heel kostelijk moment . 3.0

Nee, deze film is het bij herkijken toch niet. Je zou het zeggen met een topbezetting. Maar ondanks dat Henie een lieve verschijning is en de muziek van Miller buitengewoon goed is, zit er bij herkijken geen echte verbetering in. De film is rommelig, over the top en er wordt van alles bijgehaald. Eigenlijk moet het een Miller muziekfilm voorstellen maar aan de andere kant is het gewoon een romantische komedie tussen Payne en Henie. Die laatste was een olympisch schaatskampioen uit Noorwegen, en diens achtergrond hebben ze ook nog heel handig in het verhaal verwerkt, waarna ze ook nog even haar kunsten mag vertonen. Net zoals Milton Berle de komiek mag uithangen. Maar het lijkt me een vlugge wel slim in elkaar gezette film. De oude BBC-kopie was waarschijnlijk van zeer goede kwaliteit. Maar met dat digitale tegenwoordig zien die oude films er allemaal (te) mooi uit.... De muziekgedeelten blijven goed, maar verder is het maar een saaie film, die echt niet voor herhaling vatbaar is. 3.0.

Een mager, zoetsappig verhaaltje rijgt de muziek van het Glenn Miller Orchestra en de schaatsdemo’s van destijds meervoudig kampioene Sonja Henie aan elkaar. De komiek Milton Berle loopt daar als een soort conferencier tussendoor. De muziek is tijdloos, het schaatsen tamelijk verouderd gezien de ontwikkelingen, die op het gebied van kunstrijden sindsdien hebben plaatsgevonden. Goed te doen, mits je van Glenn Miller houdt.