C.R.A.Z.Y. (2005)

Aan het commentaar van stefan dias (5 augustus 2011) heb ik weinig toe te voegen.

Echt een topfilm met bovendien een fantastische soundtrack.

Maar dat komt misschien omdat ik al zo'n 40 à 50 jaar fan ben van de veel te vroeg gestorven Patsy Cline.

Ik zie hier veel 4,5jes staan en ik heb 'm zelf ook staan en ik begin me af te vragen waarom. Wellicht omdat het geheel toch wat versnipperd is en er geen echte punchline komt. Het is een beetje jazzy deze film: een centraal thema maar steeds uitgesponnen uitweidinkjes.

Ik hen m' nu 3 keer gezien op 10 dagen en dat verdient toch wel een 5.

Weer extra genoten van die badkamerscène: heel menselijk allemaal, die intimiteit tussen reeds lang getrouwden die iets ontroerend heeft, maar tegelijkertijd ook wat wrang smaakt. En ook nog eens grappig is. Het zijn scènes als deze die zooo waarachtig zijn, die de film absoluut een tikkeltje hoger tillen.

Ook de scène in de auto, waar hij de eerste keer met zijn nicht en haar vriend gaat blowen: daar voel je dat hij intens gelukkig is en plots een reuzenstap in zijn leven zet. ook hier weer die ongedwongen kameraadschap en intens intimiteit: zalig.

Wat jammer toch dat hier zo relatief weinig belangstelling voor is.

Verrassend knappe uitwerking van een uitgekauwd thema: jongen worstelt met zijn seksuele identiteit, paps heeft er moeite mee, mams minder, en uiteindelijk komt alles goed. Ik ken veel van zulke verhalen en films, die meestal stikken in oprechtheid, maar deze voegt iets toe. Deze film heeft een perfecte balans tussen muziek en beeld, tussen droom/wens en werkelijkheid. Het acteren is top, ik zag geen zwakke rol. De grime is uit de kunst, de veroudering is nergens storend maar vanzelfsprekend.
En ja: het verhaal. Een onderwerp willen verfilmen dat al zo vaak is behandeld - gelukkig maken de makers hun lef waar. Met humor, met drama, met geweld en met tederheid en soms alles ineen. De verbeelding vanuit het perspectief van Zac is verrassend en kwellend. Dat het grootste drama dat een gezin kan overkomen (het verlies van een kind) nodig is voor de vader om in zichzelf de verandering te voltrekken die hij van Zac niet mag verwachten, zou gemakkelijk een hol cliché kunnen worden, maar niet in deze film: het wordt een ontroerende uiting van onmachtige liefde, met een mooi gelukkige moeder op de achtergrond.
Soms lachen, soms huilen, soms vrolijk, soms boos: deze film deed alles met me.
Prachtig.

Vermakelijke film. Goede muziek. De sprongen in de tijd werden leuk neergezet.

Erg te spreken over deze film. Ik weet niet of ik het meteen op de nationaliteit van de regisseur moet gooien, maar feit is dat Fransen over het algemeen geniale films maken. Keer naar keer weer.

Inderdaad, een uitgemolken thema en de tekst op de hoes deed me ook niet meteen zinderen van enthousiasme, maar wat een originele, vrolijke, soms absurde en treffende uitwerking. Een dikke 4 *

Ik zou het inderdaad niet te zeer op nationaliteiten steken, want de film is niet Frans, maar Québecquois ofte Frans-Canadees dus, wat overigens die heerlijke Amerikaans-Franse cultuurmengeling geeft.

UItgemolken zou ik het trouwens ook niet echt noemen. Het is wel een bekend thema, maar toch met een frisse invalshoek. Geniaal vind ik het overigens wel. Heb 'm op kort tijd 2,5 keer gezien en het verveelde me geen moment.

Aardige film.

- De cast was goed. Goede rol van vooral Zac en zijn vader

- Een aantal hele mooie en leuke scenes, goede bijpassende muziek

- Het verhaal vond ik echter niet boeiend. Soms had ik ook geen idee meer waar ze met de film heen wouden gaan (het uit de kast komen van Zac, familiedrama, vader-zoon relatie, Christendom, pubertijd etc etc..)

- Het had zeker wat korter gekund allemaal. Het Jeruzalem gedeelte vond ik bijv. overbodig.

3*

Redelijke film over een jongen die opgroeit in een gezin met vier broers in de jaren '70. De film oogt authentiek en heeft een bijpassende soundtrack. Een aantal mooie shots tijdens de fantasie-stukjes. Maar iets meer structuur in het verhaal, had de film geen kwaad gedaan. Het wordt ook repetitief en daardoor wat langdradig.

Goede soundtrack!

Eigenlijk ben ik het hier wel een beetje mee eens. C.R.A.Z.Y. is een beetje de Shawshank Redemption van de coming out drama's. Een keurig afgerond verhaal. plotgedreven, vaardig gemaakt, beetje nostalgisch, beetje sentimenteel, aan de oppervlakkige kant, wat karikaturale karakters en vooral ook wat gladjes. Een lach en een traan. Maar toch vond ik het, eigenlijk net als die film, erg fijn om te kijken en me door mee te laten slepen. Al is dit geen film die enorm veel indruk maakt en ik bij wijze van spreke de rest van mijn leven mee ga dragen.

Ik hou het, net als Shawshank, op een kleine 3.5*, maar dit is niet een film die gaat rijpen of groeien bij herziening. Eerder het tegendeel.

Wat een geweldige film zeg. Deed me denken aan Le premier jour de la reste de ta vie. Nou denk je natuurlijk al snel aan andere franstalige films bij een Franse film, maar het heeft veel van mekaar weg.

De muziek maakt de film en de acteurs zorgen ervoor dat het nergens saai wordt. Vooral de kleine Zachary vond ik geweldig. De film vind ik technisch vrijwel perfect. De overgangen tussen de scenes zijn fantastisch. Normaal gesproken is dat mooi meegenomen maar nu waren de overgangen zo leuk gevonden dat het opviel en elke keer een glimlach veroorzaakte.

Een aanrader voor iedereen, maar vooral van diegenen die eigenlijk in de jaren '70 op hadden willen groeien.

Dit is echt een geweldige film. Ik heb de film nu al een stuk of 5x gezien en elke keer bungelen de tranen over m'n wangen.

Met name het verloop tussen Zac en z'n vader is erg indrukwekkend.

Voor mij was de film té langdradig.

Het is dankzij de puike soundtrack, met o.a. Pink Floyd, David Bowie en The Rolling Stones, dat ik hem niet heb afgezet.

Ik had totaal geen idee wat C.R.A.Z.Y. zou geven. Ik had eigenlijk meer een films als Studio 54 in gedachten. Maar het is helemaal anders uitgedraaid. Een film over een opgroeiende tiener die met zichzelf in de knoop zit door z'n geaardheid, wat gezien zijn vooral mannelijke omgeving het er niet gemakkelijk op maakt. Het geeft zeer realistisch weer hoe bevooroordeeld mensen wel kunnen zijn. Ik denk altijd dat we in deze tijd al ver gevorderd zijn, maar de protestactie onlangs van een half miljoen Fransen tegen het homohuwelijk toont aan dat er nog veel werk is.

De film is vooral sterk in sfeer en heeft daar dan ook een groot stuk van het budget aan besteed. Zowel de aankleding als de gehele sfeer en de muziek gooien je recht in de 70's. En dat zonder te verdwijnen in een karikatuur. Qua verhaal is niet zo verrassend, maar dankzij de hele aankleding wordt het niveau van de film sterk omhoog getild. Het doet wat sfeer betreft soms denken aan Almost Famous.

C.R.A.Z.Y. is een zeer aangename film die ik later zeker zal herzien. Laten bezinken, maar toch heel tevreden.

Had er nog nooit van gehoord, maar wilde gisteren een kerstfilm gaan zien en deze stond in de lijst bij mijn videotheek van KPN. Ik kwam er al snel achter dat dit helemaal geen kerstfilm was haha, maar een een verhaal over een homoseksuele jongen die opgroeit in een gezin waar dit absoluut niet geaccepteerd wordt.

Er gebeurt eigenlijk helemaal niet zoveel, maar de sfeer is goed en de muziek neemt ook zeker een prominente rol in en die is over het algemeen ook goed.

De aankleding past goed bij de 70's. That 70's Show ging al snel door mijn hoofd. Leuk om te zien dat veel overeenkwam.

Prima acteerwerk van de gehele cast. Soms gortdroge stukjes waar ik best om moest lachen en dan toch weer de pijnlijke waarheid.

Ik veroordeel niemand van de karakters. Het was in die jaren gewoon echt een smet op de familie en werd je door de hele wereld met de nek aangekeken.

Ik mocht die vader eigenlijk wel. De Franse Bruce Springsteen haha, daar deed hij me echt de hele tijd aan denken. De drugs verslaafde zoon speelde ook zeer sterk.

Het einde is mooi. Laat die Fransen maar doorgaan met filmmaken, daar zijn ze over het algemeen erg sterk in. Ik kan me wel iets minder inleven doordat ik niet zoveel met de Franse taal heb, maar de scripts zitten altijd goed in elkaar evenals de sfeersetting. 3 sterren.

Wat teleurgesteld. Vond het allemaal wel erg volgens het boekje. Vooral die vader is een karikatuur die je eigenlijk precies zo in verschillende films terugziet. De film is vrij constant en eigenlijk is dat jammer, omdat het nergens echt bijzonder wordt. Een bijzondere film heeft bijzondere momenten nodig. Het kabbelt te veel voort. Het is allemaal wel aardig, maar niet meer dan dat. Nipte 3 sterren.

Prima film. Verrassend weinig aandacht voor hier op MoMe. Film zit goed in elkaar en weet ondanks de lange speelduur prima te boeien. Mooie scenes, acteerprestaties, verhaallijn, muziek. Ik vond alleen dat de reis naar Jeruzalem er een beetje in werd gepropt, daardoor liep de film voor mij niet lekker door maar dat is dan ook het enige puntje van kritiek mijnerzijds. En dat is dan ook nog eens een kwestie van gevoel. Dik 4* voor dit werkje.

Weinig aandacht? Dat valt wel mee toch? Zeker voor een Canadese, Frans gesproken film.

Das ook wel zo ja. Ik keek eigenlijk meer naar het aantal pagina's qua posts. Ik kende de film niet qua titel trouwens. Ik ben gaan kijken vanwege het prima gemiddelde qua score en het feit dat het script me aansprak.

Deze film acht jaar geleden gezien, maar kan me er niets meer van herinneren. Misschien nog maar een keer opnieuw kijken

Dit soort films kan altijd wel rekenen op hoge beoordelingen, maar ik kan daar toch niet helemaal in meegaan. Het begon veelbelovend, eigenlijk zit je meteen in de film (vond 'm eigenlijk direct behoorlijk Frans, terwijl het Canadees bleek te zijn, maar dit terzijde), alleen gaat het heel lang (eigenlijk nooit echt) ergens heen.

Om te beginnen komen we voor een film die vooral draait om één persoon maar bar weinig van hem te weten. Wat zien we nu helemaal van Zac, afgezien van een door zijn moeder toebedeelde gave, zijn geboortedatum, dat hij regelmatig aan een inhalator lurkt, en een wat eigenzinnige stijl?

Ook de ontwikkeling van zijn homoseksualiteit, waar het toch vooral om draait, wordt vaag gehouden, en is voor de kijker regelmatig gissen. Aan de ene kant natuurlijk fijn dat er geen stereotype nicht van is gemaakt, aan de andere kant hadden we best wat meer seksuele ontwikkeling mogen zien dan één keer masturberen bij een boekje, en wat vrijages, die nota bene met een meisje waren.

De weergave van de tijdsgeest (met natuurlijk de bijna obligate soundtrack) valt te prijzen, net als dat het audiovisueel erg verzorgd en creatief is, maar voor een film die zo rijk is aan potentieel vond ik de dingen maar matig bij elkaar komen. Bijvoorbeeld de beslommeringen van een verslaafde broer die ik nooit helemaal kon plaatsen in het geheel. Helemaal zwakjes waren de laatste seconden, waarin ons wordt meegedeeld dat de vader uiteindelijk zijn geaardheid geaccepteerd heeft. Euh, oke, leuk, maar dat voelde behoorlijk afgeraffeld en loos aan.

3,5*, maar wel een heel kleine.

Grappig, dat was exact mijn gedachte bij de trailer. Zal ook door de plaats van de muziek komen denk ik. En die associatie is voor mij een extra reden om deze te gaan kijken.

John Milton Het is een stuk braver en veiliger dan Xavier Dolan. Zowel inhoudelijk als stillistisch.

Daar ging ik uit zelf bescherming al iets vanuit. Maar het is tevens tevens de laatste van dit lijstje die ik nog moet zien: Independent - iCheckMovies.com

Hoeft niet persé Dolan niveau te zijn, voor 3,5* doe ik het zeker. En wie weet, might be more!

Het was niet more, maar die 3,5* verdient hij zeker wel. Het is inderdaad nog wat braafjes, al zitten er zeker een paar mooie en iets wrangere momenten in. Het lijkt een beetje of Vallée niet te diep wil gaan in die moeizame relatie en het met zichzelf worstelen van de karakters in de film. Storend is het niet, maar de film ging voor mij duidelijk meer naar het luchtige dan het dramatische. De Soundtrack is heerlijk, echt heerlijk, en visueel doet Vallée ook zijn best, maar als film had er iets meer gedaan mee kunnen worden op verhaaltechnisch vlak. Eens met Starbright Boy's mening.

Maar: ik heb me zeker niet verveeld en vond het de moeite waard om eens gezien te hebben. De wederhelft was overigens wat enthousiaster dan ik, die krijgt niet zoveel luchtigheid te zien met mij naast haar op de bank

De luchtigheid van het drama is misschien wel het knapste aan deze film. Het is een terugblik, de relativering zit al in het uitgangspunt. Niettemin woedt onder die relativering een snerpende pijn.

Coming of age verhalen, vind ik eigenlijk altijd wel mooi. Crazy is geen uitzondering en om eerlijk te zijn kon het ook niet mis gaan wanneer je de muziek van David Bowie en Pink Floyd erin verwerkt. Om eerlijk te zijn, vond ik niet dat de film om Zachary draait, maar om de vader. Eigenlijk is hij degene die met de situatie worstelt en vooral een stel lastige zoons heeft die andere idealen dan hem hebben.

Verder vielen heel wat puzzelstukjes op z'n plaats toen ik ontdekte dat dit geen Franse, maar een Canadese film is. Dat verklaart alles wat de huizen, locaties, Amerikaanse auto's en dergelijke betreft. Frankrijk is ook niet bepaald hardrockland trouwens. Verder wel veel leuke dingen gezien, zoals hoe de lp van Patsy Cline steeds weer terugkomt in het verhaal of het tot vervelens toe zingen van Aznavour. Mooi familiedrama dit, maar de rol van pa is het mooist. Hij is de enige die zich echt ontwikkelt.

Een fijne coming of age film van Zach(ary) wiens levensloop we zien in de jaren 60-70-80 van vorige eeuw. Evident is het niet, opgroeien met 4 andere broers, waarvan er 3 ouder (en vooral erg verschillend) zijn van hem. Met zijn vader heeft hij een soort haat-liefde verhouding en de wisselende stemmingen van zijn vader zijn erg verwarrend voor hem. Hoewel niet expliciet of toonaangevend is Zach niet noodzakelijk homoseksueel, maar elke toenadering of suggestie er naartoe werd al gauw de kiem ingesmoord.

De film is vlot en kent een speels enthousiast tempo. Deed me eerlijk gezegd wat denken aan PTA's Licorice pizza. Fijne soundtracks ook met Pink Floyd en DAvid Bowie die de revue passeren. Audiovisueel ook prima tijdssetting van de jaren 60 en 70.

CRAZY is een dynamische en vlotte film die geen moment verveelt met diverse thema's die opgroeiende tieners ervaren rond identiteit en seksuele ontplooiing. Leuk om eens mee te pikken!