Disturbing Behavior (1998)

Matige film waarin een jongen op een nieuwe school terecht komt en merkt dat er iets niet klopt bij een groep leerlingen. Een mager verhaaltje dat verre van origineel te noemen is. Spannend of eng wordt het nergens. Nog wel enigszins vermakelijk omdat het niet te lang duurt en vanwege de cast (en dan heb ik het niet over het actweerwerk).

Zeer matig filmpje dat mij niet echt kon overtuigen. Verhaal op zich stelt niet zo veel voor, uitwerking is nog redelijk goed maar de film kon mij nooit echt boeien. Op zich is hou ik meestal wel van dit soort films, heerlijk tienersfeertje, leuke muziek, maar deze vond ik minder. Eigenlijk slaagt het verhaal nergens op, je moet bang zijn van de blauwe groep. . Het grootste probleem is dat de film nooit eng of een spannend momentje heeft. Ook zitten er geen schrikmomentjes in, en dat wil ik toch zien in dit soort films. De cast is nog redelijk goed, het acteerwerk was redelijk maar ook niet overtuigend. Het beste aan deze film is inderdaad nog Katie Holmes die er echt heel goed uitziet in deze film. Einde vond ik gewoon slecht met die grote geluidboxen dieiedereen vernietigd. . AL bij al niet echt genoten van dit filmpje, dat gelukkig niet te land duurde. Te weinig sfeer en spanning om goed te zijn. Filmpje die niet echt een scene heeft die er bovenuit spring. Disturbing Behavior is zeker niet de slechtste film ooit en valt al bij al nog mee maar een aanrader vind ik het niet. Het is allemaal te braaf.
2/5

X-files in een MTV-jasje

Ben hier zonder enige verwachtingen aan begonnen en het viel uiteindelijk best mee. Makkelijk verteerbaar B-filmpje, vlot scenario, aardige cast. Het gebrek aan smoelwerk wordt min of meer gemaskeerd door een leuk 90s-sfeertje.

Naar het einde toe glijdt het allemaal nog even weg richting C-film, al had ook de potsierlijke climax nog wel zijn charme. Nutter - de regisseur heeft zijn naam niet gestolen - breit er gelukkig na 84 minuten een eind aan.

Kort en krachtig (en morgen ben ik deze al weer vergeten). 2.5*

“This town sucks for heroes.”

Echt zo’n jaren 90 tienerfilmpje. Disturbing Behavior wil origineel zijn, maar vervalt al snel in clichés. Ik begrijp dat het de punt van de film is om alles uit te vergroten, maar interessant wordt het niet. En spannend ook niet. Katie Holmes is leuk om naar te kijken maar hier totaal miscast. Gelukkig slaan die perfecte tieners soms helemaal door wat nog wat aardige scènes oplevert.

Matig, de film leunt teveel op een standaard concept en weet met het tegenvallende plot op geen enkel moment te verrassen. Weinig horror, thriller des te meer. Spanning is ver te zoeken en de gehele cast weet nergens uit te blinken. Het voelde iets teveel aan als een tienerfilm en stelt flink teleur.

Hey, teacher, leave them kids alone

Misschien is het omdat ik de schoolbanken zelf nog niet zo lang ben ontgroeid, misschien is het omdat er in mij het guilty pleasure schuilt dat ik graag studenten achtervolgd zie worden door een killer, maar dit soort horror highschool films doen het altijd wel goed ten huize Metalfist. Het jaar 1998 was dan ook een goed jaar voor dit soort films aangezien - in navolging van Scream die in 1996 het genre een nieuwe boost gaf - we getrakteerd werden op twee gelijkaardige films: The Faculty en Disturbing Behaviour.

Van die twee titels is The Faculty de meest bekende geworden (voor een groot stuk dankzij meer naamsbekendheid met onder andere Robert Rodriguez en Elijah Wood) maar eerlijk gezegd, ik heb meer met Disturbing Behaviour. Geen tijd verliezen met een uitgesponnen speelduur (al blijkt er naar het schijnt nog wel een director's cut te bestaan van een kleine 2 uur maar regisseur David Nutter heeft die nooit mogen uitbrengen) en gewoon een vermakelijk plotje rond een stel studenten die in de gaten krijgen dat hun medestudenten wel erg vreemd uit de hoek komen. De gebruikelijke clichés worden niet uit de weg gegaan en toegegeven, de film leunt wel erg hard aan bij onder andere The Stepford Wives, maar het blijft boeiend. Meer zelfs, de scène in het gekkenhuis vond ik oprecht griezelig.

Fijne cast ook met onder andere James Marsden op kop. Ben absoluut geen fan van de man, al baseer ik dat vooral op zijn waardeloze invulling in de X-Men franchise, maar dit doet hij goed. Beetje getroebleerd voor zich uit staren, ondertussen een pak slaag krijgen wanneer hij het voor de zwakkeren opneemt en natuurlijk een romance beginnen met het meisje. Die rol wordt ingevuld door Katie Holmes in één van haar eerste filmrolletjes en je begrijpt perfect wat Tom Cruise ooit in haar heeft gezien wanneer je haar hier als alternatieve chick ziet rondlopen. Best nog een leuke chemie met Marsden, maar vooral ook met Nick Stahl (Yellow Bastard uit Sin City!) en dan lopen er nog vermakelijke bijrolletjes rond zoals Chad Donella die de rol van de lichtschuwe U.V. speelt.

Ik ben wel benieuwd naar die director's cut eigenlijk, je gaat er weliswaar vanuit dat dat een betere film zal opleveren maar ik vraag me af of een langere speelduur wel zo'n goed idee is. Het einde zou zijn aangepakt (geen Gavin die het overleefd heeft en nog steeds onder de invloed is) en dat lijkt me dan wel weer een goede zet. In ieder geval: ondergewaardeerde film die best wel wat meer aandacht mag krijgen.

3.5*

Typisch tienerprentje, met een verschrikkelijke "grungy" soundtrack.

Ach de pubertijd met een soort van zombie-achtige state of mind vergelijken is nog wel een beetje grappig. Heel sporadisch kom je dan ook een flauwe grap over de pubertijd tegen. Verder heeft het allemaal niet veel om hakken. Dun plot en nog dunner in uitwerking, wederom vervelende pubers die het beeld vullen. Ach, voor diegene met een joint o.i.d. nog te doen, voor een weldenkende een opdracht om de prent uit te zitten.

Blijf bij 2,5** ook al leunt het naar 2**.

Matigjes.

Een film die heel erg een product van haar tijd is. Disturbing Behavior is moeilijk aan te rekenen als een film die zijn tijd vooruit is, maar dat kan regelmatig ook een bepaalde charme hebben. Soms slaat die charme erg aan bij me, maar in het geval van deze film vond ik het allemaal maar belachelijk overkomen.

Wat opvalt is hoe weinig acteurs er eigenlijk wel niet in de film passen en hoe Holmes er gemakkelijk als beste personage bovenuit komt. De opening met haar is aardig verrassend, maar eenmaal de onthulling dan uit de doeken wordt gedaan is het toch maar flauw. Vooral omdat het op het gebied van horror nogal wat wensen overlaat.

Een mysterieus, slapend stadje dat wordt overvallen met bijzondere gebeurtenissen, meer heeft de film niet om het lijf. Desondanks probeert het intelligenter te zijn dan dat het is, waardoor de stompzinnigheid van het geheel toch extra hinderlijk over weet te komen. Daarbij komt ook nog eens kijken dat de uitwerking van het kwaad al helemaal een verdrietig idee was. Geen idee hoe dat erdoorheen is gekomen.

Wel nog redelijke personages en een tempo dat aardig lekker doorschiet. De film mag dan wel belachelijk zijn, het weet wel goed wat vermaak is en door per minuut belachelijker te worden weet het op wonderbaarlijke wijze wel te boeien. Het is een echte film die een bepaald publiek erg gelukkig kan maken, maar ik behoor toch meer tot de doelgroep die het allemaal wat normaler wil zien.

Blijft toch altijd wel leuk, zo'n gelikt werkje van eind jaren 90. Zo nu en dan scoor je nog een oude Tistar-dvdje bij de kringloop... Iets wat ik jaren geleden ook met de film Go had. En soms zijn ze, samen met het zojuist genoemde titel, beter dan ik had verwacht.

Disturbing Behavior is er ook zo'n een... mits je een film in meerdere lagen wil kijken. Bedriegelijk altijd met die jaren 90 filmpjes. Veel mensen zien of zagen het als snelle popcornvermaak voor een avondje stappen of om op leeg te lopen. Allemaal weer helemaal leuk en hip, de soundtrack als visitekaartje... Maar toch, ondanks het vrij hip is neergezet, begreep ik wel waar de film naar toe wilde gaan.

Laten we beginnen. Steve is net nieuw in een willekeurig Amerikaans stadje aan de noordkant. Dat betekent een nieuw leven, nieuwe school, nieuwe vrienden en kijk maar wat er van terecht komt. Als Steve zijn intrede doet op een highschool, krijgt hij meteen gezelschap van twee "weirdo's". Je zit al te wachten op de rottigheid die ze met Steve willen gaan uithalen, maar nee... Ze willen Steve introduceren aan de groepen op school waar je maar beter uit de buurt kan blijven. Kom bij ons.

Niet zo'n slechte keuze. Naast dat hij hiermee kennis maakt met een bloedmooi alternatief meisje Rachel, komt hij er ook achter dat de vrijheid in dit kleine vriendengroepje ook gerant staat. Het maakt dus geen moer uit wie je bent. Voor hen niet, maar voor een andere groep, die op een slinkse manier de studenten een voor een naar zich toetrekt, is er geen vrijheid. Daar heerst de klasse en macht. Zodanig dat het wel gevaarlijk gaat worden. Zodra een van Steve's nieuwe vrienden in deze groep verstrikt raakt, beginnen ze zich af te vragen of dit wel mensen zijn.

Metaforisch vond ik dit behoorlijk goed. De boodschap kwam bij mij in ieder geval binnen. Zeker kort na de nieuwtjes over die incidenten in dat corps in Amsterdam onlangs. Deze groep, kenmerkend aan de blauwe kleding lijkt ook meer macht over het stadje te hebben dan je zou denken. En toch zijn het geen zombies, geen vampieren, geen reïncarnaties, geen genetisch gemanipuleerden... het zijn gewoon elite-studenten.

Om henzelf te redden besluiten de vrienden in actie te komen. Soms worden ze geholpen door die gekke conciërge. (prachtige bijrol).

Nee, deze kwam bij mij goed binnen. De film is nog niet zo amateuristisch als hoe het eruit ziet.

4,0*

Yummie, Katie Holmes.....

Zo een film maken ze tegenwoordig niet meer.

De jaren 90 hadden films nog verhaallijn en plottwist.

Toppertje, en punt extra voor Miss Holmes