St. Elmo's Fire (1985)

Erg leuke film. Soms wel erg clichematig maar de fijne jaren 80 sfeer maakt veel goed!

3*

maar waar is Molly Ringwald

Deze link van de geweldige muziek die er in zit moet ik hier even achterlaten.

St. Elmo's fire music

Irritant portret van een stel wispelturige yuppies. Ze zijn rijk, kunnen de mooiste jobs krijgen, gaan naar de beste restaurants (le petit chateau maar liefst), lopen wild van waarden als huwelijk en trouw, rijden in opzichtige auto's, wonen in ruime flats, lopen er altijd elitair bij met hun kostuumvestjes. Kortom, geen authentieke mensen maar typetjes. In eigen land noemen we ze johnny's en marina's, of heten ze Jean-Jacques De Gucht en Mathias De Clercq. Was wel leuk om een jonge Demi Moore en Andie McDowell te zien.

Ik begrijp de hoge cijfers niet voor die flauwe film die een verkeerd beeld geeft van de jeugd uit de jaren '80 door alleen een groepje snobs te tonen.

Typisch amerikaanse prent die zich afspeelt in de jaren 80. Elke teener, knap en schatrijk, woont minstens in een villa en heeft uiteraard een dure auto. Het echte beeld is echter anders en dat maakt dat deze film meer past in de categorie sprookjes.

Aardige Bratpack film waarbij de bovenstaande heren wel iets overdrijven, ze werken immers voor hun geld, wonen ze gewoon met elkaar samen in appartementjes en gaan ook gewoon naar de normale kroegen toe. Daarnaast scheppen ze nooit op en zijn de problemen waarmee het vriendengroepje kampt oprecht en nooit geld gerelateerd.

Wel jammer dat de rol van Estevez een beetje vervelend was, doordat hij de hele tijd wanhopig achter die Andie McDowell aanzat, gelukkig is die kus op het einde dan wel weer grappig. Wat me ook opviel was de leuke soundtrack, die moviecrazy91 hierboven ook al heeft gepost.

Niet de beste Bratpack, maar heb me prima vermaakt.

3*

p.s. die alternatieve Nederlandse titel is weer om te huilen zo slecht

Het eerste half uur kon de film me absoluut niet boeien; een wat chaotisch geheel met verschillende verhaallijnen, zonder diepgang, met saaie en inhoudsloze conversaties, en personages waar je niet meteen sympathie voor hebt.

Er is beterschap naarmate het verhaal vordert, komt er beterschap; maar echt boeiend of pakkend wordt het op geen enkel moment.

Om maar op de klassieke verwijzing in te spelen: St. Elmo's Fire staat een behoorlijke tree lager op de trappen van vergelijking met The Breakfast Club...

Ja, bah, propaganda is het! Klopt natuurlijk wel tot op zeker hoogte, al is er nog genoeg te nuanceren aanOf ze de mooiste jobs zullen krijgen is nog maar de vraag (zie opmerking ''er zijn meer rechtenstudenten dan er op dat moment advocaten zijn''), dat beste restaurant weet Kirby slechts één keer officieel te bezoeken - de tweede keer valt hij nogal uit de toon, zo wild als ze lijken te lopen - zo ''tam'' zijn ze kennelijk in de praktijk, en die periode blijft nu eenmaal een (in meerdere of mindere mate) gevoelige periode, etc.. Rijk en elitair zijn ze (al lijkt de één toch iets meer op ouderlijk geld te bogen dan de ander), maar problemen hebben ze desondanks óók. Het is dan ook vooral leuk om een stel jonge, enthousiaste acteurs deze figuren te zien vertolken (waardoor ik wél het gevoel van een zekere authenticiteit kreeg), waarbij allerhande sentimenten hand in hand gaan en dit een moeilijke, maar niet te moeilijke film over adolescentie oplevert. Ik kwam eerst uit bij drie sterren, omdat het verhaal wel erg makkelijk en 'veilig' tot een goed einde gebracht wordt, maar anderzijds heb ik me er wel uitstekend mee vermaakt qua acteerwerk, dialogen, soundtrack, (al dan niet doorsnee) het beeld van de '80s en de meeste verwikkelingen. En dus een halfje er bij.

3,5*.

Ik trek je appreciatie niet in twijfel Bungel maar het leek me toch niet echt een representatief beeld van een doorsnee-jeugd. De gevoelens zijn best oprecht en de problemen zijn inderdaad best herkenbaar maar omdat ze net uit een goed milieu lijken te komen lijken al hun zorgen nogal futiel. Had die film jongeren uit een arbeiders- of middenklassersmilieu in beeld gebracht had ik me er meer in kunnen inleven... misschien omdat ik me zelf met zo'n milieu kan identificeren?!?

Veel perikelen die hier aan de orde komen vallen toch in een vrij doorsnee categorie; in aanraking komen met drugs, affaires, trouw, vriendschap, heimelijke liefde, obsessie. Dan hoeft de achtergrond niet per se hetzelfde te zijn, wat mij betreft, en zeker niet met de genoemde pluspunten (acteerwerk voorop!).

Iets te gelikte eighties film die niet veel om het lijf heeft. Spannend of interessant wordt het nergens. Wel leuk om de Bratpack in zo grote getale acte de presence te zien geven in een film. 2.5*

Trailer

YouTube - "St. Elmo's Fire (1985)" Theatrical Trailer

4,5

Geweldige jaren tachtig film met topacteurs toedertijd genaamd de bratpack.Beste rol voor mij vond ik toch wel Andrew McCarthy.Die de rol van Kevin waarnam,Mr Mccarthy is door deze rol aan het roken geholpen.Kevin heeft een geheim ze verdenken hem er van homo te zijn maar is dat wel zo.Dan hebben we ook nog Rob Lowe de Brad Pitt van de jaren tachtig menig meisje was destijds gek op deze man.Rob speelt Billy die eigenlijk getrouwd is maar het liefste gaat hij zijn eigen weg gaat van baan tot baan en rotzooit maar ieder lekker ding die hij ziet.En zo hebben we ook nog Emilio Estevez jawel de grote broer van Charlie Sheen destijds beroemder dan Charlie.Emilio speelt de rol van Kirby die hotel de botel verliefd is op een meisje die hem eigenlijk niet ziet staan.Dan hebben we ook nog bad boy Judd Nelson die de rol waarneent van Alec.Die relatie heeft met Leslie gespeelt door Ally Sheedy Alec wil dolgraag trouwen maar Leslie houd tegen wardoor Alec vreemdgaat.Dan hebben we ook nog de rol van Demi Moore die speelt Jules.Jules denkt door seks en drugs te kunnen ontsnappen aan een depressie.

En de laatste die hadden ze niet moeten casten vreselijke rol van Mare Winningham die verliefd is op Billy,En Billy voelt ook wat voor haar, niet te begrijpen was enigste minpunt daardoor 4,5

Een echte jaren 80 klassieker. Ik ben geboren in de jaren 80 en in 1985 was ik 3, dus destijds is deze langs me heengegaan. Nu pas gekeken en op zich beviel ie wel goed...deze klassieker is een must-see voor de filmliefhebber....al is het maar omdat Demi Moore er wel erg appetijtelijk uit ziet in deze film, om maar niet te spreken over haar hese sexy stem....

Leuke film. Aangezet drama her en der, en goed beschouwd flinterdunne vriendschappen die van z'n leven nooit beklijven. En irritante fraternity gebaartjes. Maar aanstekelijk spel vergoedt veel. Beetje voorloper van de TV serie Friends, die alleen een stuk zoetsappiger is dat m'n tandglazuur ervan kapot springt. Emilio Estevez heeft nooit het initiële grote succes van z'n broer Charlie Sheen (die per slot van rekening in Platoon en Wall Street kon schitteren) mogen smaken, terwijl het wel een acteur is met een zekere reach. Denk aan Stakeout en The Breakfast Club bijv. Leuk die 'jeugdige' koppies van met name Andie MacDowell (toen 27 jaar) en Demi Moore (toen 23 jaar) die naar verluidt tijdens de opnamen regelmatig high on cocaine was. Gekke misschien is dat de 'relatie' tussen braaf meisje Wendy en popie Billy (Rob Lowe) nog het meest authentiek overkomt.

Het grootste minpunt was voor mij het aangezette drama. Vaak vond ik de drama toch een beetje te overdreven. Tegen het einde vond ik de film steeds beter worden. Eigenlijk redde één personage voor mij de film: Kevin, gespeeld door Andrew McCarthy. De mooiste scène vond ik die met Kevin en de prostituee. Prachtig.

Ouch.

Nogal een stukje jeugdsentiment had ik verwacht terug te zien in deze film - het hoogtepunt van de jaren-80, en de hele brat pack samen in een film. Maar wat een flauw drama is het eigenlijk, als je door het sentiment heen kijkt - een flinterdun slap verhaaltje over een clubje neppe mensen dat zelf niet eens doorheeft hoe dun hun karakter is, en tenenkrommend geoveracteerd door de hele cast. Je vraagt je af hoe het hele zaakje ooit nog voor een volgende film gevraagd is, als je dit zo ziet. Of ligt het aan Schumacher misschien - die heeft zo te zien wel een hele serie films afgeleverd waar ik niet heel kapot van was.

Tsja, nogal een desillusie dus. Gauw maar vergeten.

Goed verhaal over een groep vrienden die allemaal een ander leven hebben en willen voldoen aan 'de maatschappij' iedereen gaat hier op z'n eigen manier mee om.

Geslaagde bratpack film. Hoewel The Breakfast Club voor mij beter is, blijf ik dit een goede film vinden. Geeft goed de sfeer van de jaren 80 weer - al is het amerikaans en al is het in de wat 'betere kringen'. Sterke muziekkeuze, die af en toe het vals sentiment in de film versterkt.

Duffe bende.

Film die staat of valt met de personages, want verder is er eigenlijk niet zo heel veel. Leuk als je enige lol uit de problemen van deze jong volwassenen weet te halen, maar ik kon er zeer weinig mee. Stuk voor stuk irritante individuen, wat enige inleving of meeleven met hun redelijk doorsnee probleempjes niet zo makkelijk maakt.

Veel bekende gezichten, dat wel, maar zij weten maar weinig aan te vangen met wat ze voorgeschoteld krijgen. Verder voegt Schumacher ook niet veel toe. Ik vind hem af en toe best goed als regisseur, maar hier blijft hij wel erg zwaar op de achtergrond.

Het duurt ook relatief lang allemaal, maar dat komt wellicht vanwege de hoeveelheid personages. Elk heeft zijn probleempje natuurlijk en ondanks dat het weinig boeit, moet er wel screentime voorzien worden om het allemaal wat uit te werken.

Mnee, redelijk flauw en saai dramatje. Schumacher kan veel beter.

1.5*

Mwa.

Niet een al te bijzondere film dit van Schumacher. Sowieso niet echt de beste regisseur die er is geweest, maar hij kan wel degelijk ene filmpje neerzetten. Helaas blinkt deze film op geen enkel vlak boven zijn andere films uit.

Het verhaal hebben we ook al vaker gezien, en de drama voelt daarom ook wel geforceerd aan bij vlagen. Sowieso omdat je vaak al weet wat er gaat gebeuren, daarmee is de film ook vrij voorspelbaar. Ook emotioneel pakte het me absoluut nergens.

Is wel prima om te volgen, al heb ik niet altijd even geboeid moeten kijken hiernaar, maar het verhaal is opzicht wel ok. Wat meer emotie en originaliteit hadden deze film eigenlijk goed gedaan, want dit weet nergens in uit te blinken.

Bijna 12 jaar later opnieuw bekeken en ditmaal op de mooie blu-ray uitgave. Blijft een sterke jaren 80 film en geeft de onzekerheden van het volwassen worden goed weer. Dromen die niet uitkomen en een leven dat niet loopt volgens de boekjes.

De film bevat zeker richting het einde toe een hoop drama elementen, maar door de komische toon in andere scènes blijft het als geheel mooi in balans.

Gedeeltelijk dezelfde cast als in Breakfast Club maar afgezien van dit feit is het appels en peren.

4 blijft 4. ❤️

Leuk uitgangspunt: eens geen High-school of College-film, maar het leven nét erna. Het moment waar het 'uit is met de pret'.
En dat allemaal met een grove korrel zout en een heel warme mantel der liefde. Dat Billy een loser is en wellicht zal blijven moge duidelijk zijn, maar hij krijgt de sympathie van de makers mee. Zijn tripje naar de campus was wel heel pijnlijk (en had in realitiet nog veel pijnlijker kunnen/mogen zijn). Ook stalkertje Kirbo krijgt héél veel geduld van zijn 'target'. Of het met de erop los cokesnuivende Jules goed gaat komen, blijft ook te bezien.
Maar goed. Deze film wil dan ook vooral niet te scherp zijn, maar vooral een bijna euforische ode aan vriendschap brengen. Een ensemblefilm met hoge feelgoodambities. Daar zijn ze ook wel in geslaagd. Ally Sheedy krijgt (bijna letterlijk) een glansrol, vooral in de scène waar Kevin eindelijk zijn liefde onthult. Al bij al een leuke trip met de teletijdmachine naar een periode toen ik ongeveer in dezelfde levensfase zat. En ik had de film nog niet gezien, dus… Een mooie 3,5, ook met de mantel der liefde.

Ondanks een hoop talent in de cast is dit niet echt een film die weet te beklijven. Het is vaak wat te melodramatisch allemaal. Aan de cast ligt het niet, maar ze spelen samen een wat ongeloofwaardige vriendengroep van uiteenlopende typetjes, en ook niet de meest sympathieke figuren over het algemeen.

Je bent je er wel echt heel erg bewust van dat je naar een film uit de jaren tachtig zit te kijken als je ziet hoe bijvoorbeeld stalken wordt behandeld alsof het heel normaal is. Vind wel dat de film soms nog een mooi melancholische toon heeft, met personages die allemaal worstelen om zichzelf te vinden, en films die zich in de periode na de studententijd afspelen zijn er niet zoveel.

Zo ontzettend leuke feel good film.

Een gouden oude classic met een fantastische cast.

Met vele jeugd idolen waarvan verschillende wereld beroemd zijn geworden in de Cinema.

En niet te vergeten met de tijdloze en schitterende mega hit song van John Parr die de titel song St.Emlo's fire voor zijn rekening nam.

En regelmatig op de radio nog voorbij komt.

Een prachtige en onvergetelijk eighties classic film.

Klootzak the movie! Ieder mannelijk personage is hier een fijne eikel. Hoewel dat ook weer een verademing is in vergelijking tot het moderne politiek correcte filmlandschap. De 80s sfeer en mooie cinematografie maken veel goed. 3,5*

Ik genoot van deze film toen ik 20 was en ik geniet nog steeds van deze film nu ik 60 ben. Een stel goed acterende jongeren en voldoende drama, maar niet teveel. En de prachtige ogen van Andrew McCarthy laten me nog steeds zwijmelen.

Nostalgie. Destijds in de bioscoop gezien als laatste jaars student en natuurlijk stond dit verhaal dicht bij mij. Nu ik de film herzie, zijn er toch veel herkenningspunten blijven hangen. De overgang school naar werk (of metaforisch gesproken van zorgeloze jeugd naar ernstige volwassenheid) loopt hobbelig. Niet klaar voor die mentaliteitsverandering, toekomst blijkt onvoorspelbaar te zijn en de breuk met de vrienden. De kern van de film zit dan ook in de titel : Verwachtingen van het leven zijn te groot en niet realistisch (het st elmo’s fire van de titel die zeelui de verkeerde richting stuurden).

St elmo's fire was ook een reactie voor de brave tiener sekscomedies zoals de Porky reeks en nerd"s films (nee, American Pie was niet eerst). Filmamkers probeerden aan te tonen dat de jeugd niet alleen dacht aan meisjes en alcohol maar ook hun eigen besognes hadden waardoor de druk van het maatschappelijk leven veel zwaarder was dan wat werd vermoed. Weliswaar op een onderhoudende en soms luchtige manier met een pop soundtrack. Er kwam een heuse stroming aan te pas van deze tienerfilms (The breakfast club, Less than zero, Pretty in pink, ...) met veelal dezelfde acteurs en actrices die door de pers als The brat pack werden bestempeld.

Misschien is St Elmo's fire als drama niet volledig overtuigend. Op het einde zijn de onderlinge ruzies te vlot bijgelegd (spons ervoer en hop, THE END) maar toch oprecht en integer. Personages zijn inderdaad typetjes maar ook rake observaties over vriendschap en eerste passen op de werkvloer. Dat je moet aanvaarden dat een periode voorbij is, wordt hier mooi geschetst door op het einde wanneer de circel van de vriendengroep breekt (Lowe gaat weg) er ook niet meer wordt afgesproken in het destijds stamcafé dat overigens al is ingenomen door een nieuwe generatie.