Hotel (2004)

Ondanks grappige momenten en een aantal aardige shots, toch geen geslaagde film. De film werkt nergens naartoe, er zit bijna geen ontwikkeling in. De regisseur had een keuze moeten maken tussen horror of een komisch-surrealistisch drama, nu hangt het er tussen in en is het eigenlijk niks. Jammer, er had meer ingezeten.

Ik ben het met Zavo eens. Elke keer als er een scene kwam die spannend had kunnen zijn werd die toch niet spannend en dat viel me best tegen.

Het was dan ook geen doorsnee spannende film, voor mij niet tenminste. Meer een thrillerige versie van La Fille Seule, vooral fascinerend is de groeiende ingetogen verwarring (Lynchiaans, bijna) van de hoofdpersoon, waar volledig mee te gaan valt. Ik had direct het gevoel dat ik 'm nog een keer wil zien, dat lijkt me een goed teken.

Hausner gooit horror conventies overboord door niets te tonen. Is er überhaupt wel iets? Erg sfeervol en beklemmend, hoewel net iets te weinig substantie voor mijn smaak. Toch een film die ik, net zoals Menni, nog een keer zou willen zien.

Laatste film die ik zag op het filmfestival en helaas geen al te beste.

De hoofdrolspeelster ziet er goed uit en dat maakte de film iets minder saai. Maar verder was er weinig aan. Sommige personages waren wel droog maar de film had gewoon niks speciaals.

Op een gegeven moment hoopte ik maar dat de hoofdrolspeelster uit de kleren zou gaan, dan had te minste nog iets memorabels gezien op dat grote scherm. Maar verder dan een half stukje tiet kwam het niet damn

Ach de film duurde niet lang 2*

Al een pak beter dan haar afschuwelijke debuut Lovely Rita dat pijn deed aan hoorn- en netvlies! Mooi ambigue verhaal, sinister en geheimzinnig. Helaas ook wat oppervlakkig en liefdeloos uitgewerkt, maar in opzet heel fraai gedaan. Hausner toch nog niet opgeven.

Zo vaak zie ik geen Oostenrijkse film, dus ik was niet zo bekend met hun accent. Ik hoorde elke keer Natascha Kampusch praten als de hoofdrolspeelster sprak. En dat in een film over een verdwenen meisje. Een nogal onbedoeld dubbelzinnig bijeffect.

Interessante film, die erg leunt op sfeer een omgeving.

Ik wilde deze zien, omdat hij nogal vaak wordt vergeleken met het werk van David Lynch (zowel op MM als in de Veronica Gids). Nou vindt ik dat teveel eer voor deze film, alhoewel er wel raakvlakken zijn met zijn stijl (de sound-design, de decors en de grote hoeveelheid donkere hoeken).

Het tempo en het trage acteerwerk werkte wel voor deze film, alleen het verhaal wilde maar niet lopen. Wat jammer is, want deze film had nogal wat potentie!

3*

Had deze ook aanschoud omdat ik zeer te spreken was over de trailer en ik weer eens toe was aan iets Lynchiaans. Maar dat is hierin niet zo erg aan de bod. Het is meer een soort psychologische thriller die niet altijd even bijzonder uitpakt. Evengoed was het mysterie zelf wel mooi in elkaar gezet en evengoed zaten er wel nog best kippenvelverwekkende momenten in bv: die hallucinatie-scenes, waaronder dat met die camera die naar Irene's hoofd toe snelt en natuurlijk het einde, brrr.

Verder goed gespeeld en ik begin nu wel een beetje te begrijpen dat Oostenrijkers geheel hun eigen manier van filmen hebben. Gewoon de stilte schijnt bij hun belangrijk te zijn.

3,5*

Het voelt als een poging om een Blair Witch te maken in een Lynch-setting. De sfeer is naar en beklemmend, dankzij de stilistische omgeving en de koele karakters. De hoofdpersonage zelf is op zich ook niet geheel normaal, met haar preutse mondje en stijve voorkomen (overigens wel erg prettig om naar te kijken). Tel daar stiltes, lange shots en een traag tempo bij op. De mysterieuze, donkere gangen en bossen maken het af.

Maar laten we wel wezen, er gebeurd niks. De film leunt wat dat betreft volledig op de aanname en 'dreiging', op een stille manier. Aangezien ik geen horrorliefhebber ben, betrapte ik mezelf erop dat ik af en toe al van het scherm wegkeek als ik iets verwachtte. Het mysterieuze voert de boventoon. Zoveel zelfs dat er eigenlijk helemaal niks verklaard wordt, op hier en daar een op meerdere manieren interpreteerbare hint na. Het verhaal kabbelt voort en gaat uiteindelijk nergens heen.

Qua cinematografie en sfeer zeker een voldoende, maar als geheel een flatertje.

Een film die het vooral van de sfeer en de vaagheid moet hebben. Nergens wordt het eng of gebeurt er eigenlijk veel. Hoofdrolspeelster is wel oké om naar te kijken want anders zou het wel saaier geworden zijn. Ik had het gevoel dat de film gewoon niet goed weet waar ze heen wilt. Gemiste kans en ergens wat verspilling van mijn tijd.

Regisseuse Jessica Hausner mikt op een indrukwekkend resultaat met deze aparte, psychologische horrorkomedie, maar net als bij haar latere film Little Joe komt ze er maar tam vanaf. Het gaat binnen deze film al vroeg mis met de introductie van Fransizka Weisz, een totale miscast die zonder enig charisma maar verloren rondloopt in deze film (en het hotel). De echte potentie van Hotel zit hem in de sfeer en onheilspellende cinematografie, evenals het raadselachtige concept dat zich niet makkelijk laat raden. Spijtig genoeg moet je om daarachter te komen wel door een opeenstapeling van oninteressante personages, onnodig statisch camerawerk en een grote dosis aan trage, droge humor heen zien te komen. Het probleem van Hausner is dat ze geen keuzes maakt en alles bij en op elkaar blijft gooien. Een film van maar het liefst 78 minuten, zeker met een diepere laag, werkt amper met zo'n flinke combinatie aan genres en thema's. Scenes zoals Weisz die door de donkere gangen loopt zullen me bijblijven, maar de poster intrigeert uiteindelijk meer dan de film zelf.

Als je zo halverwege de film bent, overvalt je ineens de gedachte dat er eigenlijk zo goed als niets gebeurt. Tot die tijd weet de ongemakkelijke sfeer die de film heel vaardig weet te scheppen je realiteitszin in slaap te sussen. Best knap natuurlijk. Maar als je je eenmaal realiseert dat er weinig gebeurt, kan zelfs een prima neergezette sfeer de honger naar meer activiteit niet meer stillen.

De jonge Irene is aangenomen als receptioniste in een afgelegen hotel. Het hotel is gelegen te midden van donkere bossen en maakt niet bepaald een uitnodigende indruk. Het is een groot gebouw dat kil is ingericht. Over het personeel dat er werkt kun je niet zeggen dat ze veel levensvreugde bezitten. Over de mysterieuze verdwijning van Irene’s voorgangster wordt niet gesproken. Wel zijn er verhalen over een grot in het bos, een heks en verdwenen personen. Het zijn intrigerende elementen die door de film zweven zonder concreet te worden. Mysterieuze ingrediënten die worden gedropt, nauwelijks worden uitgewerkt en mysterieus blijven. Het kwam op mij nogal opgelegd interessant en gemakzuchtig over.

Regisseur en schrijver Jessica Hausner zet een prima fundament neer en doet daar vervolgens amper iets mee. In feite biedt de film weinig meer dan een inkijkje in de dagelijkse gang van zaken in een hotel en zijn er hier en daar wat uitstapjes van Irene. Een wandelingetje, een avondje in een kroeg, het opduikelen van een vriendje. Heel spannend is het niet. Alarmerende signalen en onderstellingen worden niet uitgewerkt en hebben nauwelijks zichtbare invloed op het welbevinden van Irene. Het welbevinden van de kijker vergaat het evenzo. Daarin wordt na de eerste kennismaking met de hypnotiserende sfeer nauwelijks nog een verontrustend deukje getrapt.

Gedrenkt in vaagheid en zonder gevoel voor richting gaat het voort. Het verhaal leidt niet naar samenhang, leidt niet naar mogelijkheden die een bevredigende interpretatie bewerkstelligen. Ik heb eigenlijk geen idee wat de regisseuse met haar film wilde zeggen. Misschien wilde ze gewoon niets zeggen. Niet alleen van de film, ook van Irene krijg je trouwens weinig hoogte. Veel uitstraling heeft ze niet. Spannende dingen genereert ze niet. Met amper enige uitdrukking op haar gelaat verricht zij heel gedisciplineerd weinig opmerkelijke handelingen. Behalve voor de totstandbrenging van een vreugdeloze uitstraling, hoeft actrice Franziska Weisz geen enkel beroep te doen op haar acteervermogen.

Het viel me niet mee. Na een veelbelovend begin zakt de film steeds verder weg in vaagheid die niet interessant is. Punten zijn er voor de sfeer, voor het camerawerk en voor de setting. Het aansprekende verhaal ontbreekt. De aansprekende protagoniste ontbreekt. Ik vond het allemaal maar matig.