Easter Parade (1948)

Garland en Astaire zijn twee van de meest klinkende namen als je het over musicals hebt.Samen vormen ze dan ook een perfect koppel.Zeer aardige liedjes met een prachtige show erom heen.Garland scheen ook nog solo een nummer te zingen, wat helaas eruit gehaald was.3.5 sterren

Een film om van te genieten!

Judy, Judy, Judy...I wish I would have been this fella with an umbrella...
Onschuldig misicalletje met enkele schitterende songs van Irving Berlin.
Voor de liefhebbers, luister naar het mooie "It only happens when I dance with you" en voor diezelfde liefhebbers zal ik niets spoilen als ik hun aanraad te kijken naar de weergaloze act "A couple of swells".
Doen. Het komt nooit meer terug.

Inderdaad weergaloos! Hier steelt Judy Garland wat mij betreft de show. Het plezier straalt er van af!

Ik zie ze gewoon liever niet Fred en Judy. Hoop gedans ook altijd in die films, daar zijn het dan ook musicals voor.
Gewoon een keer naar zo'n film kijken dus en meer niet. Het resultaat is, dat na afloop de liedjes in je hoofd blijven. Zowel Fred als Judy die konden goed zingen, dus één keer zien, vaker horen. Mooie liedjes van Berlin, The Easter Parade, Steppin' out with my baby, A couple of swells.
en Peter Lawford met Judy Garland A fella with an umbrella.

Arcade heeft destijds een dubbelelpee uitbracht met hoogtepunten uit diverse MGM musicals. Ik heb hem nog steeds.

Erg veel en mooie liedjes van Irving Berlin, en mede daardoor maar ook los daarvan is de eerste helft van de film boven verwachting nog prima te doen ook. Helaas halverwege begint de irritatie weer steeds meer naar boven komen te komen. Maar met toch nog een mooie finale door de titelsong Easter Parade.
Vooral Astaire maar ook Lawford zijn goed. Garland ging ook wel. Maar Ann Miller was toch minder. Verder, zoals vaker weer kleurig van opzet, waardoor weer op een mooie manier verdoezeld wordt, dat je gewoon naar een film zit te kijken die in de studio is opgenomen. 3.0/2.0

Wat een flauwe liedjes zeg.
'I wish again I was in Michigan'
'Im just a fella, a fella with an umbrella'

gaap.

Oermusical.

In het wereldje van de Ziegfeld Follies, over een entertainment duotje, met een onvermijdelijke romance als gevolg. Uiteraard enig drama op het einde waardoor het koningskoppel even split ... en het einde? Je ziet zo waar de Shaw Bros de mosterd gehaald hebben.

Veel liedjes en veel dans ook, zelfs iets meer dan normaal had ik het gevoel. Niet zo heel verwonderlijk wanneer Irving Berlin in het groot op de poster staat, maar het kan ook wel komen omdat ik net iets minder heb met de dansstijl van Astaire, toch iets formeler dan bijv. een Kelly.

Twee martial arts verwijzingen bij een musical is verdre misschien wat overkill, maar toch kennen beide genres nog een interessante parallel. Waar ik bij martial arts films meestal nog het meest plezier aan de indirecte vechtscenes (we ruimen de kamer op, maken het eten of timmeren een tuinhuis in elkaar met martial arts moves) vind ik dat ook meestal zo in musical. De leukste dansscene hier is die in het begin, in de speelgoedwinkel. Een iets creatievere invulling van de term dans die ik wel grappig vind.

Garland is een leuke partner voor Astaire qua dans en acteerwerk, maar qua zang ben ik er minder over te spreken. En tippen aan Rogers kan ze ook niet echt, het verbaast me dan ook niet dat Astaire en Rogers uiteindelijk toch als bekendste koppeling herinnerd worden.

Eentje voor de échte musical liefhebbers dit. Filmpje by the book waar niet zo heel veel te rampen valt voor de niet-liefhebber.

1.0*

Het is zeker zo'n twintig jaar geleden dat ik deze film gezien heb. Het was in de tijd dat de cinema 100 jaar bestond - ik schrijf 1995 - dat ik me pas intensief met films ging bezig houden en dat waren toen ook M.G.M. musicals zoals "Singin' in the Rain", "On the Town", "The Band Wagon" en deze film "Easter Parade". Of zij voor mij de tand des tijds zouden hebben doorstaan als ik ze nu opnieuw zou bekijken is zeer twijfelachtig, want Easter Parade die ik vandaag heb herzien heb ik nu ervaren als bedroevend slecht en dat ligt niet zo zeer aan Fred Astaire maar vooral aan Judy Garland, een onuitstaanbare en bovendien oerlelijke actrice. Tja, als de hoofdrolspeelster mij niet ligt dan kan de film voor mij het wel vergeten. Zeker als het om een musical gaat. Dus maar snel vergeten deze film en of ik mij moet wagen aan een herziening van de andere drie door mij geciteerde musicals valt nog te bezien. De kans is groot dat zij ook na herziening naar beneden zullen duikelen, net zoals Easter Parade die van mij het laagste cijfer krijgt. Tja, alles is relatief. Zeker in cinemaland.

1,0*

Deze film staat garant voor bijna 2 uur vermaak als je houdt van leuke dansnummers en dito liedjes in revue stijl. Ik vond de film heel sterk beginnen met de opeenvolgende scenes van Fred Astaire in de hoedenwinkel en de speelgoedshop, toverde al meteen een grote smile op mijn gezicht. Ook wat daarna volgde, stelde me niet teleur.
De verhaallijn is, zoals wel meer het geval is bij musicals, vrij simpel, maar dat stoort niet omdat het showgedeelte op niveau is.
Valt te verkiezen boven een antidepressivum.