Hawaii, Oslo (2004)

Frodo?

In de Tigercompetitie op het IFFR en de Noorse inzending voor de Oscars. Schijnt zeer positief ontvangen te zijn in de Noorse pers en heeft daar met veel succes gedraaid.

Te zien op IFFR:

29-01-2005 22:30 uur in pathe 5

30-01-2005 15:45 uur in pathe 4

01-02-2005 12:30 uur in cinerama 1

05-02-2005 17:30 uur in cinerama 1

Regisseur aanwezig in Rotterdam van 29-01 tot en met 31-01.

Typisch (nood)lotsdrama zoals we er de afgelopen jaren al meer hebben gehad, al weet Poppe ons nog twee keer op het verkeerde been te zetten door de voorspelde droom een dag later te laten gebeuren en door Vital zowel letterlijk als figuurlijk de reddende engel te laten spelen. Aanrader voor wie maar niet genoeg kan krijgen van films als Magnolia, 11:14, Amores Perros en het werk van Tykwer. 3,5*.

Inderdaad niet zo'n origineel thema, maar een alleszins goede film. Vooral het scenario en de acteerprestaties waren in orde, van de beelden was ik niet zo onder de indruk. In het eerste deel neemt de film zichzelf net even te serieus, dat schept wat afstand, maar zodra de verschillende verhaallijnen elkaar vaker raken en weer scheiden ontstaan er een paar grappige situaties.

3,5*

Ik ben het eens met titan en Ghola. Hawaii, Oslo is een film die qua structuur doet denken aan films als Short Cuts en Magnolia en qua thematiek wel wat wegheeft van Tom Tykwer. Ik vond het alleen wel wat al te gladjes allemaal en wat te weinig origineel. Maar de manier waarop het scenario erg overzichtelijk bleef vond ik wel erg knap. Mede daarom één van de toegankelijkste films die ik dit iffr zag.

Ben best een sucker voor dit soort films merk ik. Een flinke berg personages, toeval, lotsbestemming en hier en daar wat zweverig gedoe.. 't gaat altijd er prima in.

Aan de hierboven genoemde films mag ook Lantana worden toegevoegd. Meer tips zijn uiteraard welkom

Short Cuts, maar die heb je al gezien.

Die wordt al genoemd door Koekebakker, wel scherp blijven hè

En Koekebakker noemde weer films die al genoemd waren door titan.

Maar goed, er zijn jammer genoeg niet zoveel van dit type films. Ik wou dat ik nog wat aanvullingen had.

Zeker qua vertelstructuur heb ik nog wel een aantal aanvullingen: erg mooi vond ik Lichter, verder La Ville Est Tranquille, Böse Zellen (maar die heb jij al gezien) en Atlas: All The Weight Of The World (al staat die volgens mij (nog) niet op deze site).

En dan schijnt Altman zelf voor Short Cuts al Nashville zo'n zelfde structuur te hebben gegeven, maar die heb ik nog niet gezien.

Dank u bakker! Daar kan ik weer even mee vooruit

En nog eentje dan, omdat-ie zo mooi is en omdat neo Michael Nymans soundtrack vandaag heeft toegevoegd op musicmeter: Wonderland van Michael Winterbottom

Wat dacht je van "Go", "The Ice Storm", "Happiness" en natuurlijk "Pulp Fiction".

En op dit moment in de Amerikaanse bioscopen "Crash"!

Op zich hou ik ook wel van deze verhaalstructuur, maar je gaat toch wachten tot het moment dat die lijnen weer samenkomen. Sommige verhalen (die twee broertjes) vond ik minder interessant en ook had ik met enkele personages weinig binding. Hetgeen ik met 'Magnolia' in sterke mate wel had.

Niettemin een aangename film over noodlot en een beschermengel.

3,5*

Ik heb precies hetzelfde. De personages grepen mij uiteindelijk niet zo sterk als in bijvoorbeeld Magnolia. Ik denk dat de regisseur er sommige verhaallijnen wel uit had kunnen halen. Wat dacht je bijvoorbeeld van de bewaker van die criminele broer. Die verhaallijn had er van mij part uitgehaald kunnen worden.

Verder zeker aangenaam.

3*

Een prima zomer avond film, gewoon kijken en niet al te zwaar nemen.

In het begin zeer verwarrend, later valt alles op z'n plaats. Heel goede film. 4 sterren van mij.

Wat is dat toch met (beginnende?) regisseurs en die kaleidoscopische vertellingen? Dit is de zoveelste en op zich best aardig gemaakt. Poppe doet er als 'bumpers' tussen scènes zelfs wat heuse échte kaleidscopische beelden tussen. De muziek kent ook een zelfde motief. Maar goed, behalve die dingen erg, erg weinig nieuws onder de zon. Behalve dus die ploeterende mensen en de nogal schaamteloos heftige gebeurtenissen als stervende baby's, zelfmoord, gewelddadige overvallen om alles maar een beetje mooi recht te breien in zo'n kaleidsocopische vertelling, omdat het de regisseur zo dramatisch goed uitkomt. Ja, ja

Ik stoor me niet vaak aan inhoudelijke onbenulligheden, maar hier maakten ze het wel heel erg bont. Als de Noorse medische (ambulance- en zuigelingen)zorg werkelijk is zoals in de film wordt geportretteerd verbaast het me dat er überhaupt 4 miljoen Noren zijn en ze niet allemaal vroegtijdig overlijden (in Medisch Centrum West was het trouwens niet veel beter ).

Erg mooie film met diverse mooie verhaallijnen die uiteindelijk ook nog allemaal bij elkaar samen komen. Qua sfeer deed de film me wel denken aan Der Krieger und die Kaiserin. Ook al zo'n mooie film.

Ik weet niet wat je gewend bent, maar deze film is helemaal niet schaamteloos heftig. De zelfmoord mislukt, bij de geweldadige overval heeft iemand slechts een buil op zijn hoofd gekregen, en de baby leeft nog op het einde. Dus waar heb je het over?
De film is juist vrij subtiel, en zit goed in elkaar. Evenwichtig met aandacht voor detail. In 2e instantie zag ik pas dat Vidar even vleugeltjes heeft als hij zich omdraait voor de spiegel, 10e minuut ongeveer.
Toch kon het me allemaal niet héél erg boeien, ook al is de film goed in elkaar gezet. Dat komt waarschijnlijk omdat de personages wat op afstand blijven, wat altijd een lastig punt is in dit soort caleidoscopische vertellingen. De muziek vond ik maar matig, en de beelden ook vrij gewoontjes.

Waarom reageer je op een gebruiker die zich heeft uitgeschreven?

Daarnaast was dat een van de gebruikers met de meeste stemmen en kennis wat betreft cinema, dus zal wel wat gewend zijn..

Kan allemaal wel zijn, maar het bericht staat hier nog als een van de recenste, en het is onzin wat mij betreft, dus daar mag ik dan toch wel een kanttekening bij plaatsen....

Mozaiek, grotendeels in een stad bij nacht. Dan moet je het wel heel fout doen wil je niet meteen al een paar pluspunten te pakken hebben.

En hoewel Hawaii, Oslo best wel een aantal behoorlijke tekortkomingen heeft en niet echt veel toevoegd aan eerdere en betere films (Poppe heeft wel heel erg veel grote gebeurtenissen nodig in een paar dagen om tot zijn punt te komen bijvoorbeeld) weet de film me toch aardig te pakken en redelijk mee te slepen. Poppe heeft ook een talent voor boeiende personages. Er lopen in deze film nogal wat mensen rond die in een paar kleine scenes ijzersterk worden neergezet. Zoals Frode en Vidar. Sterker uitgewerkt dan in sommige films waar karakters een grotere rol hebben.

3.0*

Meeslepende mozaïek van levens gedurende een hete zomerdag in Oslo, indrukwekkend gespeeld en overtuigend in beeld gebracht. Natuurlijk hebben we dit soort verhalen al eerder en ook beter uitgewerkt gezien, maar desondanks is het toch een sterke film. De subtiele bovennatuurlijke elementen zitten prachtig verweven in het verhaal en de individuele subplots zijn allemaal interessant. Die Poppe is een prima regisseur in ieder geval; DeUsynlige vond ik ook erg mooi.

Fantasierijk drama. Bonte mengeling van vreemde gebeurtenissen. De ongeloofwaardigheid van de gebeurtenissen wordt net op tijd gecompenseerd door een "kloppend" verhaal. Ik vind niet alle acteerprestaties top en niet alle karakters even boeiend. De vragende blik van Vidar ging me vervelen. Het matte personage van Dorthe boeide niet. Het personage van Leon de rennende dwaas wordt niet meer dan aardig neergezet. Het personage van Frode boeide me nog het meest mede door een sterkere acteerpresatie.
De op zichzelf staande verhalen vond ik niet bijzonder genoeg. Het geheel van verhaallijnen maakt het wel een vermakelijke kijkervaring.

Het sterke scenario, de regie en het overtuigende acteerwerk tillen deze rijkgeschakeerde mozaïekfilm boven de middelmaat uit. Een aangename verrassing.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het is afgelopen met de baby en zijn ouders. Of heb ik iets gemist?

Ander film van Altman 'Prêt-à-porter (1994). Niet echt een sterk werkje.

Vreselijk trage film die maar niet echt op gang wil komen, met loodzware verhaallijnen, waarbij je als kijker niet veel anders kan doen dan af en toe eens zuchten om de overdaad van zoveel negativiteit in het leven van de protagonisten.

Regisseur Erik Poppe schat het niveau van zijn kijkers niet erg hoog in, door steeds maar caleidoscopische beelden tussen de verschillende scènes te plakken: “Mensen, begrijpen jullie wel dat jullie naar een caleidoscopische film zitten te kijken’, hoor je hem telkens op de achtergrond roepen.

Meer dan wat oppervlakkige raakvlakken hebben de personages niet met elkaar (Soms lopen ze in een shot langs elkaar heen). Echt spannend wil het daardoor niet worden en wordt het allemaal te voorspelbaar: Bijvoorbeeld hoe Frodo (Nee, niet de hobbit, maar een andere Frodo) aan het geld komt op de operatie voor zijn pasgeboren zoontje te kunnen betalen. Hoewel het acteren van de complete cast op een prima niveau ligt, blijven de spelers wel allemaal in die zwaarmoedige sfeer hangen en blijft ‘Hawaii, Oslo’, mede door het gebrek van een beetje luchtigheid, een uiterst saaie film.

En wat Poppe in de slotscène flikt met zijn montage is niet de kijker op het verkeerde been zetten, maar domweg de boel gigantisch besodemieteren. En omdat de film/het plot het van deze scène moet hebben (De enige scène waarin alle personages even samenkomen) is een speeltijd van twee uur zeker een half uur te lang,

Toch wel erg gekunsteld, deze lang uitgesponnen aflevering van "12 steden, 13 ongelukken". Het bij elkaar brengen van alle verhaallijnen lijkt het doel te zijn en de grenzen van de geloofwaardigheid worden meer en meer opgerekt om op dat punt te komen. Van de climax was ik bepaald niet onder de indruk.