Wuthering Heights (1939)

Heb hem in de bioscoop gezien. Misschien moet ik hem nog maar eens zien. Vond er nu weinig aan, het verhaal kon me niet pakken, vooral vanwege de manier waarop er geacteerd werd. Iemand die wanhopig in tranen uitbarst draait zich om en rent weg of stort met z'n hoofd in z'n armen. Van zulke scenes schoot ik eerder in de lach dan dat het me aangreep.

We dachten overigens dat we naar de versie van 1992 zouden gaan, dus misschien heb ik hem ook met de verkeerde instelling gekeken.

Er zijn nogal wat verfilmingen zeg van dat boek....

Ik kijk niet vaak oude zwartwitfilms, dus heb ik weinig vergelijkingsmateriaal. Zo'n film als deze kun je natuurlijk niet met het 'moderne' spul vergelijken.
Het beviel me wel goed, hoewel ik de opbouw van de karakters wat mager vond. Heathcliff en Cathy hadden wat meer naar elkaar toe mogen groeien, en ook de keuze van Cathy voor Edgar had wat beter toegelicht mogen worden.De opnamen waren wel sfeervol. (Maar toch weer: ik heb weinig referentiemateriaal, dus misschien kan het nog veel beter).

Het spel was wel sterk, van zowel Olivier, Oberon als Niven. Ook de persoon die Hindley speelde deed dat wel ok. Jammer dat de rol van Hindley er een beetje 'bijhing', maar het is al lang geleden dat ik tijdens de lessen Engels het boek heb besproken gekregen, dus weet ik ook niet meer precies hoe zijn rol oorspronkelijk was.

Het is en blijft wel een mooi liefdesdrama, dat me geen seconde verveelde.

De muziek vond ik zelf wel wat bombastisch, maar dat zal de tijdgeest zijn. Je kunt niet verwachten dat in 1939 een film wordt gemaakt met muziek die in 2005 een zekere 'kijkert' aanspreekt. Verder paste de muziek wel bij de beelden.

De film komt wat traag op gang, maar de regie van Wyler, de simpelweg fantastische rol van Olivier en de ontroerende finale maken dit toch een prachtige film, deze versie van Wuthering Heights krijgt een 4* van me.

Heerlijk oubollig en sentimenteel liefdesdrama. Guilty pleasure chick flick avant la lettre. 4*

Wat een afgrijselijk on-echt verhaal met bordkartonnen personages, onwerkelijke uitdrukkingen, die gewoon compleet fake en totaal over the top zijn.


Het is ook de regisseur die dit een flutboek vind, een kasteelromannetje met lege karakters, en in bijna elke scene zit er wel iets van zijn haat in. Het was dan ook Producer Samual Goldwyn die deze film, en waarschijnlijk het boek, fantastisch vond.

In a departure from the novel, there is an afterlife scene in which we see Heathcliff and Cathy walking hand in hand, visiting their favorite place, Penistone Crag. Wyler hated the scene and didn't want to do it but Samuel Goldwyn vetoed him on that score. Goldwyn subsequently claimed, "I made "Wuthering Heights", Wyler only directed it."

en

Wyler opposed the new ending and refused to shoot it. Goldwyn had his ending shot without Wyler and had it tacked onto the final cut. It was an artistic betrayal that rankled Willi.

Punt 1 in film. Je moet karakters hebben waarmee je je kunt identificeren. Met dit onwerkelijk gedoe kan niemand zich identificeren, het zijn allemaal klootzakken.


Een hele vette 0.5*

Overigens Goldwyn kocht 8 oscarnominaties. Alleen Greg Toland won voor het camerawerk. Dat zegt genoeg.

Dit is geen film, dit is een ramp!! Een ongelooflijk prul en celluloidverspilling.
Een verschrikkelijk, waardeloos, wanstaltig verhaaltje met onmogelijke personages die idiote, onzinnige monoloogjes opzeggend die voor dialoogjes moeten doorgaan.

De enige reden dat ik dit 'ding' heb uitgekeken is, dat ik nou eindelijk wel eens wilde weten hoe die trut een spook geworden was, want zover ben ik in het boek (dat tijdens het kijken weer in mijn herinnering terugkwam als een afschuwelijk onleesbaar en onuitstaanbaar gedrocht) nooit gekomen. Nu weten we dat ook weer. Dit ding (ik vermijd het woord 'film', want die naam verdient dit ding niet) heeft het boek overtroffen in slechtheid.

0,5*

P.S.- DVD-tje kopen?

Ik wil 'm wel ruilen.

Zeker doen. Dit zou trouwens een echte film zijn om te analyseren op een filmschool. Waar gaat 't fout, en hoe

Wuthering Heights is eigenlijk best goed, al zijn sommige dialogen echt te cheesy (ik weet niet of dat uit het boek is overgenomen) en ligt het sentiment er ooit te dik op. Verder is dit een erg fijne produktie; goed gemaakt, vermakelijk, maar helaas nimmer ontroerend. (krappe)3,5*

De film kreeg niet alleen een hoge IMDb rating, maar won ook een Oscar en de NYFCC Award, daarnaast meerdere nominaties.
En dat is mijns inziens terecht.
Ik hou zowel van het boek als van de film. Ik heb me zeker niet verveeld.
Het was niet gemakkelijk om het verhaal van Brontë te verfilmen, maar de makers deden het op een elegante wijze. Voor mij een boeiend romantisch liefdesdrama.
Minstens 3,5.

Weinig films hebben me zo hard geraakt als WUTHERING HEIGHTS uit 1939. Ik kan onmogelijk vertellen wat me zo emotioneel gemaakt heeft zonder een deel van de plot te verraden, maar ik zweer het aan de onwetende lezer van dit bericht: deze film hier is een mustsee! Waar wacht je nog op??? Haast je naar de winkel en schaf deze film aan voordat het te laat is!

Total niet mee eens, dit is en blijft een klassiek meesterwerk.
Een liefdesdrama van alle tijden. Met mooie rollen van hele crew.
Wat een vernietigend oordeel FK, had je een slechte bui ofzo ?

Dit vat het eigenlijk wel goed samen.

Muziek en acteren is echt wel een klein beetje achterhaald (hoewel Laurence Olivier wel een klasbak is, natuurlijk), maar de film heeft iets onweerstaanbaars. Het blijft een geweldig verhaal, hoewel niet eens alles optimaal is uitgewerkt, over een onmogelijke liefde, zielsverwantschap, klassenverschil, wraak en afgunst. Zwaar gedramatiseerd, maar ook innemend. 90-take Wyler, maakt iets moois van deze grootse film (qua thema). Het einde is overigens prachtig.

Aangenaam klassiek liefdesdrama met een hoop overacting van hoofdrolspelers Laurence Olivier en Merle Oberon. Het zwaar tragische verhaal van twee geliefden die elkaar niet kunnen, mogen of willen zien leent zich dr prima voor, dus echt storen aan dat het allemaal soms erg over the top gaat. kon ik me niet . Het ziet er verder picobello uit met schitterende decors en landschappen die voor Engeland moeten doorgaan. Enig minpuntje vond ik de bij tijd en wijle nogal aanwezige muziek.

Het dramatische boek van Emily Brontë over een tragische liefdesgeschiedenis behoort niet alleen tot de wereldliteratuur, maar is inmiddels al talloze malen verfilmd. Deze versie onder regie van William Wyler is daarvan veruit de beste, met dank aan het prima acteren van Laurence Olivier en vooral Merle Oberon.
Het is wel jammer dat alleen het eerste deel van het boek in deze film verwerkt is.

Een twijfelachtige verfilming van een geniale roman. De sentimentele vioolmuziek is storend. Er is een verschil tussen romantiek en melodrama. De versie van 1992 is wellicht de beste.

Op heel wat punten wordt het oorspronkelijke verhaal niet gerespecteerd:


Heathcliff laat zijn gast op Cathy's kamer overnachten. In het boek gebeurde dat zonder toestemming van Heathcliff.

De dagboeken van Cathy komen er niet in voor en de strenge puriteinse opvoeding van Joseph ook niet.

Cathy is niet zwanger en ze sterft in Heatcliffs armen. In het boek bevindt hij zich in de tuin, want hij mag het huis niet meer in.

Meesterwerk, prachtige film die de tand des tijds goed doorstaat, De prachtige Merle Oberon ( was getrouwd met een nederlander) En de onnavolgbare Olivier zetten een hier een sterk staaltje acteerwerk neer, voor mij 5 sterren

Komt nog eens op TV (14/8 13.05-14.45 op BBC 2)

Romantiek, melodramatiek, sentimenteel, maar ook grimmig en knap verhaald en vooral uitstekend geacteerd.
Een roman als deze van Emily Bronté spreekt een groot publiek aan en het is dan ook niet verwonderlijk dat er vele filmische remakes volgden.
Deze "Wuthering Heights" uit 1939 lijkt mij toch "de klassieker" bij uitstek.

Een man komt bij een kasteel waar de gastheer niet zo aardig is. De mevrouw van de huishouding vertelt hem dan het verhaal hoe het komt dat de man niet zo aardig is en waarom hij zo raar doet. Wat er volgt is een soort liefde tussen mensen die als broer en zus zijn opgevoed maar dan toch speciale gevoelend voor elkaar hebben, echter kiest de vrouw ervoor om een andere weg te bewandelen en zo vindt zij liefde bij een ander. Hij krijgt dan een soort wrok en dit komt eigenlijk nooit meer goed want het blijft een norse man. Mede omdat ik hem zo onsympathiek vind is mijn stem iets lager dan het verhaal wellicht verdient en omdat de muziek slecht is.

ik verwachtte een sentimenteel liefdesverhaaltje, maar dat pakte even anders uit.
Het enige sentimentele in de film is de muziek die mooi contrasteert met de werkelijk bikkelharde dialogen. Twee geliefden die met noch zonder elkaar kunnen zoeken troost in de kwelling van zichzelf en de andere.

Ik weet dat Olivier één van de 'grootsten aller tijden' is en nu heb ik het eindelijk met mijn eigen ogen gezien. Hij speelt ongelofelijk sterk, maar heeft dan ook een dankbare rol die zijn talent helemaal tot uiting laat komen. Een ondoorgrondelijke, zwarte ziel, enigszins laf en slaafs in het begin, onverzettelijk en onverbiddelijk naar het einde toe.

Deze film heeft de allure van een echte Griekse tragedie waar Heathcliff alles en iedereen om zich heen - zoals hij zelf gezworen heeft - in zijn toorn meesleept. Helemaal geen triomfantelijke wraak, maar eerder een steeds driester neerwaarts gaande spiraal.

In deze film gaat niets zoals je zou kunnen verwachten en zelfs het zeemzoetige 'ze zijn nu samen' op het eind kan dit verschrikkelijke, maar prachtige verhaal niet om zeep helpen. Onpeilbaar donker. Het originele verhaal van Emily Brontë (moet ik echt lezen nu) en de onovertroffen prestatie van Olivier verdienen vijf volle sterren. Raar maar waar: Olivier is mijn nieuwe held.

Sympathiek is hij allerminst, en dat maakt de film zo sterk vind ik. Zijn ambiguïteit, trouw, maar even goed onmenselijk, even harteloos als Hindley die hem beschimpt had. Zijn wraak op die Hindley is trouwens het laatste wat je zou verwachten, maar des te pijnlijker.

Knap ook hoe zijn norsheid toch te rijmen valt met de aantrekkingskracht die hij heeft op de twee vrouwen in kwestie. Ik zat op een 4, maar Olivier heeft bij mij net een puntje extra opgeleverd.

Kate Bush baseerde haar liedje op deze film, niet op het mooie boek. Vooral Olivier is goed in deze prent.

Een somber, tragisch, romantisch klassiek melodrama over een onmogelijke liefde die gedoemd was te mislukken. Een verhaal over jaloezie en wraak, verteld in flashbacks met 'n sausje mystiek. Door onderlinge onenigheden tussen producer en regisseur waren enkel de eerste zeventien hoofdstukken van de roman van Emily Bronte verfilmd. Vooral de decors en het camerawerk waren, zeker in het licht van het jaar 1939, werkelijk groots. De nog jonge Britse acteur Laurence Oliver werd door zijn indrukwekkende rol wereldvermaard.

Wuthering Heights is een boek dat ik vroeger voor mijn boekenlijst van Engels heb gelezen. Hoewel er diverse verfilmingen van het boek bestaan, heb ik er nog nooit eentje van gezien. De verfilming van William Wyler is dus een soort van hernieuwde kennismaking voor mij. Ik moet echter zeggen dat het verhaal mij slechts bij vlagen bekend voorkwam.

Het is een verhaal van de liefde die niet kan bestaan. Een soort van Belle en het beest, maar dan totaal anders. Laurence Olivier is in ieder geval een sterke acteur, die wel vaker in dit klassieke Engelse verhalen acteerde. Hier speelt hij ook vrij aardig, evenals de rest, al hinkt het acteerwerk soms een beetje naar het toneelachtige. Het verhaal zelf is aardig uitgewerkt, al vond ik de dialogen bij tijd en wijle niet al te sterk en pakten me ook niet zo als gehoopt. Hier en daar merk je op sommige punten ook wel dat het allemaal wat gedateerd begint te raken. Ondanks dat laatste is het camera-technisch wel sterk, maar dat kun je ook wel aan een vakman als Wyler over laten.

Samengevat is het allemaal wel aardig. Wyler is een te goed regisseur om zoiets als dit te verpesten. Vergeleken met zijn andere romantische films, is dit echter wel de minste die ik tot nu toe van hem zag.

3,0*

Ga hem kijken ,ken de boeken van Emilie Bronte

Eet hem op ,dan leer je de film met de ogen van die tijd zien,Prima film uit de oude doos

*Grijns*

Hele fijne klassieker over (verboden) liefde en klassenhiërarchiën. De voornaamste troef is de schitterende muziek. Overigens niet beter dan de muziek van Kate Bush.

Mooie klassieker met de nog jonge David Niven (zeer herkenbaar) en Laurence Olivier (niet herkenbaar).
Romantisch verhaal met wat mysterie, de succesformule in die tijd vermoed ik.
Toch altijd wel eens leuk om zo'n 'oudje' te bekijken.

Een film die anno 1939 in de schaduw stond van andere klassiekers dat jaar: Wizard of Oz, Gone with the wind, Stagecoach en Mr. Smith goes to Washington. Als er geen onderscheid was gemaakt tussen kleur en zwart/wit (Wuthering Heights won Oscar voor cinematografie in zwart/wit en Gone with the wind die in kleur), had deze film misschien wel geen prijs gewonnen.

De film is een klassieke verfilming en op dat vlak moet het toch wel het onderspit delven tegen wat 'modernere' films als bvb die Gone with the wind en Wizard of Oz. Het hoort wel bij het genre en de boekverfilming doet het zeker niet slecht. Merle Oberon en Laurence Olivier hadden tijdens het filmen een grote hekel aan elkaar. Je merkt dat niet helemaal in beeld, maar chemie is er ook weer niet. David Niven is niet meer dan een veredelde figurant hier. De acteerstijl en het uiterlijk van Laurence Olivier deed me trouwens denken aan Timothy Dalton. Hij zal het van Olivier geleerd hebben zeker?

Leuke film voor wie houdt van de oude filmstijl, maar een klassieke topfilm is het ook niet. Wel mooie beelden, die prijs voor cinematografie was niet onterecht.

Tja, ik ga hier niet al te veel woorden aan vuil maken. De cinematografie is inderdaad fraai, maar de film zelf was een moeizame, moeizame zit. Nog meer dan het boek druipt de sentimentaliteit en het melodrama uit alle hoeken en gaatjes, de dialogen en het beeld van Engeland van twee eeuwen terug zijn vreselijk oubollig, en dat overdreven gedoe de hele tijd waarin Cathy voor de zoveelste keer huilend wegrent of Hindley weer eens een denigrerende speech houdt, het ging me behoorlijk tegenstaan. En die continue vioolmuziek, brrr. Nu was het boek ook al wat moeizaam, maar daar werden de karakters in ieder geval nog wat verder uitgediept, waarin bijvoorbeeld Heatchliff ook een stuk donkerder geschetst werd. Hier zijn de karakters toch wel erg van bordkarton. Niet mijn film.