Best wel weer een mooie film van Fassbinder, die mij grotendeels wel wist te pakken.
Op momenten is het ook best een zware film. Want wat hoofdrolspeler/speelster Erwin/Elvira hier allemaal voor de kiezen krijgt, wordt je niet bepaald vrolijk van. Die laatste vijf dagen van haar leven zijn op zijn minst opmerkelijk te noemen. Elvira, zoals ik haar maar even voor het gemak noem, is al een eigenaardig personage, maar de personen die ze allemaal ontmoet zijn zeker niet minder eigenaardig. Die ontmoetingen zijn interessant om te zien en vaak weet Fassbinder er ook wel iets aparts van te maken.
Hoewel het er visueel allemaal niet altijd even mooi uitziet, blijft het geheel meestal toch behoorlijk boeiend. Fassbinder stopt tussen het eigenlijke verhaal soms hele bizarre en surrealistische scènes, Vooral de scènes
in het slachthuis en de ophangscène, hadden iets erg speciaals en bijzonders, hoewel die eerste aan de andere kant ook behoorlijk goor was om naar te kijken. Volker Sprengler zet in ieder geval een bijzondere rol neer, die richting het einde zelfs nog voor enige ontroering zorgt, omdat ik uiteindelijk toch wel een beetje medelijden kreeg met de manier waarop iedereen op Elvira reageerde.
Een bijzondere film dus. Niet altijd even mooi, soms zelfs lelijk met een paar momenten, die mij niet boeiden, met gelukkig ook genoeg moment die wel werkten. Ook een bijzonder moment was de aftiteling, omdat daar in grote letters. 28 Augustus 1978 op verscheen. Een datum met een duidelijke betekenis voor de film, maar ook een datum die voor mijzelf natuurlijk onvergetelijk is.
3,5*