The Three Faces of Eve (1957)

Oscar voor Woodward

En dat was meer dan verdiend!

Imposante tour-de-force van Joanne Woodward, die voor zover ik dat kan beoordelen terecht beloond is met een Oscar. Woodward (Mrs. Paul Newman), die voordien vrijwel uitsluitend televisiewerk had gedaan, trekt alle registers open en dat is nodig ook om de aanwezigheid van drie verschillende persoonlijkheden in één lichaam aannemelijk te maken. Het is dan ook haar optreden dat deze tamelijk moeilijke film toegankelijk maakt, al mag de bijdrage van Lee J. Cobb als de psychiater niet onderschat worden.

Oscar voor Joanne Woodward.

Op dit moment (2015) gaat het niet goed met de actrice Woodward.

Ze lijdt al jaren aan alzheimer, woont in een verpleeghuis en herkent kinderen en kleinkinderen niet meer.

Ook weet ze niets meer van haar film-carriere en huwelijk met Newman.

Goeie film over een vrouw die meerdere persoonlijkheden blijkt te hebben. De schrijvers van de film zijn de psychiaters die de vrouw, waarop deze film gebaseerd is, destijds hebben gediagnosticeerd. De afwisseling tussen haar sessies met de psychiater en hoe het haar persoonlijke leven beïnvloed, loopt niet helemaal lekker. Maar dit wordt goedgemaakt door de sterke rol van Joanne Woodward (drie voor de prijs van één).

Dr. Luther (Lee J. Cobb) is psychiater in Georgia en krijgt een bijzonder geval voor de kiezen. Een vrouw met de naam Eve White (Joan Woodward) in het bezit van een gespleten persoonlijkheid. Eve White is een schuchter type. Een onderdanige huisvrouw en gehoorzaam aan haar man. Haar alter ego met de fantasierijke naam Eve Black is een extravert uitgaanstype. Een interessant en moeilijk te genezen geval openbaart zich voor dr. Luther.

De avonturen van dr. Luther, Eve White en Eve Black leveren een amusante film op. Hoewel de problematiek over het algemeen ernstig wordt benaderd biedt de film ruimte aan droogkomische en kolderieke situaties die ervoor zorgen dat The Three Faces of Eve nooit zwaar dramatisch aanvoelt. De film is overigens gebaseerd op een authentiek geval. Ik vroeg me steeds af of het wordings- en het genezingsproces van dat authentieke geval ook besprenkeld waren met komische voorvallen. Ik betwijfel het.

De film is een vereenvoudigde weergave van het oorspronkelijke geval en bevat dramaturgische vrijheden. Zo bezat de echte Eve meer persoonlijkheden. Ook was de psychotraumatische aanleiding voor het ontstaan van haar meervoudige persoonlijkheid veel complexer dan in de film wordt weergegeven. Ook de therapie van dr. Luther met confrontaties en hypnose is voor de film wat verlevendigd. Het is regisseur en schrijver Nunnally Johnson vergeven. De vermakelijkheid is erbij gebaat.

Goed acteerwerk van Lee J. Cobb in een sympathieke rol. Fantastisch acteerwerk van Joanne Woodward die conform de filmtitel in het verloop van de film maar liefst drie personages vertolkt. Johnson maakt een goede film die melodrama afwisselt met luchtigheid. Soms aangrijpend, soms grappig. Het is alleen jammer dat de kijker aan het eind weer eens wordt opgezadeld met zo’n typische kunstmatig gefabriceerde Hollywoodse afloop. Verder is The Three Faces of Eve een prima film.

Ach ja, het is 1957, sowieso al dapper dat Hollywood (of althans een Amerikaanse filmmaker) zich in die tijd aan een serieuze studie van een psychische stoornis waagde. Dus ik let maar niet op de voice-over, en ook niet op de uitleggerige toon (waarbij ik af en toe moest denken aan het einde van Psycho). Eerder vond ik het jammer dat David Wayne zo'n simpele ziel moest spelen, en echt storend vond ik het overacteren van Woodward bij haar uitbeelding van Eve Black (maar misschien was haar portret van zo'n "floozie" toentertijd wel de norm). Haar derde personage daarentegen was ontroerend, en op het einde was ik toch wel meegesleept zowel door haar vertolking als door de film als geheel (om nog maar te zwijgen van de klassieke schoonheid van haar gezicht). Mooie rol ook van Lee J. Cobb; die speelde in hetzelfde jaar een behoorlijk opgefokt personage in 12 angry men, dus hij zal blij zijn geweest dat hij hier een wat rustiger iemand mocht spelen om zo te proberen het typecasten te voorkomen.
        Was dit de eerste keer dat een acteur of actrice een Oscar won voor het spelen van een personage met een mentale of fysieke beperking? Patty Duke in The miracle worker, Cliff Robertson in Charly, Dustin Hoffman in Rain man, Daniel Day-Lewis in My left foot, Eddie Redmayne in The theory of everything...