Cover Girl (1944)

Zeer voorspelbare musical met alle gebruidelijke ingredienten. De songs zijn niet echt geweldig en het verhaal voel je al van kilometers ver aankomen.

1.5*

Wow, eindelijk weer eens Rita Hayworth op tv! Morgen kijken

Je moet deze musical in historisch perspectief zien: gemaakt gedu- rende WO-II om de soldaten en het home-front in die stressvolle jaren te entertainen/afleiding te bezorgen.

Deze comedy/musical heeft ook nog een nr.1 hit opgeleverd.

Een betere voorganger was wel YOU WERE NEVER LOVELIER.

Musicals.

Je hoeft er niet al te veel van te kijken om een aantal gemeenschappelijke zaken te zien (buiten dan het wild uit het niets beginnen zingen en dansen). Zo wordt er graag gebruik gemaakt van een flashback of kleine zijsprong in het verhaal om een ongerelateerd dansnummer los te laten barsten. Maakt voor mij dat deze film toch altijd wat te lang lijken te duren, onafhankelijk van de eigenlijke speelduur.

Na laatst Burlesque gezien te hebben was de setting hier al redelijk vertrouwd, zelfs een aantal typetjes (zoals Genius). Verhaaltje is niet al te veel, ook de romance doet tegenwoordig wat vreemd aan (er wordt nogal wat voor elkaar beslist en openlijk geflirt) en verder is het gewoon veel dans en zang.

Mooiste scene is absoluut waar Kelly met zichzelf danst. Nog niet vaak gezien in oudere films, ook geen idee hoe ze het juist gedaan hebben (zelfde shots verdubbeld of een tweede keer nagespeeld) maar het ging opvallend synchroon.

Gevoel over dit soort films blijft een beetje hetzelfde. Het boeit me niet echt, meeste zang en dans vind ik verschrikkelijk, maar het is allemaal zo upbeat en jolly dat het enigszins aanstekelijk werkt, en ook niet snel saai wordt. Buiten dan wat ongerelateerde tussenpropsels.

1.0*

Een mooie musical, typisch een product van zijn tijd. In het hartje van de Tweede Wereldoorlog helemaal gebouwd rondom Rita Hayworth, die toentertijd wedijverde met Betty Grable over wie de meest populaire pin-up was bij de soldaten. Hayworth is met haar vlammende haardos en heldere lach dan ook het stralende middelpunt van de film met een formuleachtig verhaal, dat er verder niet veel toe doet. De liedjes en de dansscènes zijn best leuk. En dan is er ook nog Eve Arden, die toen al een rol speelde, die haar handelsmerk zou worden: die van de satirische sidekick.

edit: (...) die van de sarcastische sidekick.

Mwe, kon niet helemaal door het oubollige sfeertje heen kijken, bij sommige andere oude musicals lukt dat beter. De humor is nogal flauw, en ook de zang en dans is nergens echt superleuk, je zit toch altijd vooral te wachten op Kelly die zijn kunsten laat zien. Dat is helaas niet al te vaak, hoewel die dans met 'zichzelf' wel een hoogtepuntje is, net als dat covergirl-stukje dat wel een leuk beeld geeft van de jaren '40 stijl.

Verder is de speelduur toch wel behoorlijk lang, als je het op de helft al een beetje gehad hebt.

2,5*

Het klasieke verhaal : schoonheid krijgt de grote kans om door te breken op broadway en de vraag is nu

kiest ze voor haar carriere in de spotlights of blijft ze haar lief trouw die een klein theater heeft waar ze

ook optreed ?

ben zelf geen musical liefhebber maar deze is best aardig en Rita hayworth is uiteraard een genot om naar te kijken .

Aardige klassieke musical heeft niet zoveel om het lijf, behalve dan de aanwezigheid van Rita Hayworth en Gene Kelly. Sidekick Phil Silvers speelt een vrij vervelend personage maar doet dat zo consequent dat het -af en toe- wel weer grappig werd. Op het scenario valt wel het een en ander aan te merken. Zo wordt er weinig gedaan met de rivaliteit met de vileine Maurine, is de verhaallijn met de grootmoeder nogal overbodig en is het blijkbaar een gegeven voor Hayworth en Kelly dat Hayworth's carrière-boost niet alleen het einde van hun samenwerking maar het einde van hun relatie betekent- waarom in vredesnaam wordt niet uitgelegd.

Liedjes zijn niet zo bijzonder, de dansnummers zijn wel erg goed uitgevoerd, musicalartiesten van toen waren wel echt multitalenten. Het maakt dat die oude musicals vaak veel beter te verteren zijn. Het meest spectaculaire dansnummer is wel dat waarin Gene Kelly danst met...Gene Kelly.

De tagline van de film is "THE MOST BRILLIANT MUSICAL OF OUR TIME!". Als je nu terugblikt lijkt dat wel wat overdreven, maar anno 1944 was het wel een populaire musical. Maar de film komt uit hetzelfde jaar als Meet me in St. Louis wat toch als bioscoopervaring een pak grootser is.

Cover Girl houdt het klein, maar schittert in die eenvoud eens zo hard. Een romantisch verhaal met de nodige dromen en hoop. Liefde versus ambitie. De muzikale acts spelen zich vooral af op het theaterpodium in plaats van de grote balzalen uit de jaren '30. Het is wat meer volks, de oorlog wordt af en toe genoemd. Dit zal meer herkenbaarheid geven bij de kijker dan grootse choreografieën met dure kledij en liters champagne. Rita Hayworth was sowieso zeer geliefd (denk aan haar poster in Shawshank Redemption) en was zelfs pin-up girl voor de soldaten in WO II.

De nummers blijven niet hangen, het verhaal is nog onderschikt en visueel blijft het mooi maar eenvoudig. Veel wordt goedgemaakt door cast en crew die zonder twijfel hun vak kennen. Rita Hayworth en Gene Kelly stralen op het podium, de bijrollen zijn kleurrijk en de muziek mag dan wel niet zo blijven hangen, het klinkt allemaal wel goed. Een feel-good film waar de liefhebbers van zullen houden. Voor de doorsnee filmliefhebber zal het wat minder bekoren, maar ik wordt hier als musical-fan best wel vrolijk van.