Road House (1989)

Het gemiddelde klimt gestaag maar toch blijft deze film schromelijk ondergewaardeerd op MovieMeter.

Jeff Healey.

Ik was laatst de serie Yellowstone aan het kijken, en daar werd Roadhouse genoemd door een van de rednecks - als ‘de beste film ooit’. Nou had ik nog wel genoeg in mijn hoofd om nog te weten dat dat wel een tikje overdreven was, maar toch een leuke aanleiding om de film nog eens op te zoeken. En dat bleek op een onverwachte manier toch een kijkfeestje te worden - niet zozeer vanwege de ‘gewone’ acteurs, want die hebben allemaal wel wat beters laten zien eigenlijk. En het verhaal heeft ook maar weinig te brengen. Nee, waarom deze film het verdient om niet vergeten te worden is eigenlijk alleen de aanwezigheid van Jeff Healey in een wat gezocht rolletje als voorman van de huisband, met voldoende ruimte in het verhaal om hem ook een paar nummers te zien spelen. Toch leuk, en ook vrij ongebruikelijk dat een band zoveel ruimte krijgt in een film - Healey stond toen net op het punt van doorbreken, maar toen de film gedraaid werd nog net niet. Dat moeten ze goed aangevoeld hebben.

Ondertussen is hij al een tijd niet meer onder ons - overleden aan een nare vorm van kanker. En Swayze ook, een jaartje later. Kelly Lynch is er nog wel, maar me niet meer erg opgevallen sinds haar rol in deze film als ik heel eerlijk ben. En Sam Elliot is er vanzelf ook nog - en nu zelfs in 1883, de prequel van Yellowstone. Is dat cirkeltje ook weer rond.

Gisteren nog maar eens gekeken, het was alweer een paar jaar geleden.

Opnieuw kom ik tot de conclusie dat ik deze film nog even geweldig vind! Ondertussen dateert de eerste kijkbeurt al zeker een tiental jaar geleden denk ik.

Het verhaal is zoals gezegd vrij standaard en kennen we allemaal wel. Een ouwe rijk stinkerd die met behulp van een klein troepje handlangers de inwoners van 'zijn' stad afperst en al wie hem tegenwerkt, zal het geweten hebben.. maar dat blijft uiteraard niet ongestraft wanneer onze coole kikker Swayze op de dansvloer verschijnt. Dat laatste mag je letterlijk nemen.

Waarom dan kijken? Wel, het is eerder dat typische, donkere jaren 80 sfeertje in één of andere grauwe discotheek (waar er altijd wat verkeerd gaat) dat het 'm doet. Het wordt allemaal mooi in beeld gebracht en de actie is bijzonder goed, zonder overdreven te zijn. Lekkere muziek door Jeff Healey en ook Sam Elliot draagt zoals gewoonlijk zijn steentje bij met bijzonder veel charisma en past dus hier mooi in de film. Om nog maar te zwijgen over Kelly Lynch die er gewoonweg - in mijn ogen - quasi perfect uitziet in deze film. What a woman, damn.

Een lekker leuke good old knokfilm met oog voor detail en die het in grote lijn vrij rustig aan doet zonder ooit saai te worden, waardoor het geheel enorm leuk om volgen. Alleen het einde was snel snel ineen geflanst en die scene waar ze Brad Wesley één voor één aan flarden schieten is echt afschuwelijk slecht, maar dit kan ik makkelijk door de vingers zien.

Ik had half gedacht dat ik Road House toch wel een keer gezien zou moeten hebben, of op zijn minst deels. Maar dit is niet geval, op de een of andere manier is deze knokfilm volledig langs me heen gegaan. Swayze doet het prima, maar Sam Elliott zo ‘jong’ zien, was het grootste feest. Een bovenmenselijk bekwame uitsmijter met een filosofie doctoraat aan NYU. Quintessential late ‘80s, dit.

Het is een behoorlijk fout cheese fest, maar met deze cast en muziek van Jeff Healey is het alsnog aangenaam toeven.

Jake Gyllenhaal's 'Road House' Remake Gets Green Light at Prime Video - Variety

Nou ja, echt sterk was deze film niet, ik heb hem toch maar een drietje gegeven, omdat ik in een goede bui ben.

Ouderwetse knokfilm, de oudere broer van je vriendje had dit soort films meestal op video in de jaren 90.

Het is allemaal vrij ridicuul maar ergens toch best vermakelijk.

Behoorlijk ridicuul, wat eigenlijk al begint met de premisse: een bar zoekt de 'beste uitsmijter' en er is kennelijk een uitsmijtergilde waarin bepaalde gasten een soort van mythische status hebben. Vervolgens loopt het allemaal gierend uit de hand, maar ik kan niet ontkennen dat het een fun ride is met een aantal vrij legendarische scenes, alleen is dat onbedoeld- het kenmerk van een ware cult klassieker. Het is allemaal behoorlijk fout en van de muziek werd ik ook niet echt warm (Jeff Healy Band vind ik typisch zo'n bandje dat één nummer wel leuk is maar daarna lijkt het allemaal op elkaar en verveelt het snel), maar het is gewoon leuk om mensen overdreven te zien dansen, daarna overdreven te zien vechten waarbij tafels en stoelen van karton gemaakt lijken, waarna het allemaal nog in overtreffende trap verder gaat. Onzin op zijn best, maar nog steeds onzin.

Road House is een heerlijke actie/drama film waarbij het niveau op alle fronten wat beperkt blijft maar het toch aan de andere kant heerlijk wegkijkt. Zo heerlijk dat je hem zo nu en dan best een extra kijkbeurt kunt geven. Op zich is dat al heel knap als je dat als regisseur met deze kwaliteit kunt leveren.