20,000 Leagues under the Sea (1954)

20.000 Leagues Under The Sea is typisch zo'n verhaal waar ik weliswaar over gehoord heb, maar waarvan ik eigenlijk niet wist waarover het ging. Die lacune in mijn kennis heb ik in ieder geval opgevuld. Deze verfilming uit 1954 is van de hand van Disney, en kent een aantal behoorlijk grote namen in de cast. Al moet ik zeggen dat zowel Kirk Douglas als Peter Lorre nou niet bepaald hun meesterwerk afleveren, maar goed, dat is misschien ook niet zo makkelijk als je een karikatuur speelt (met name Douglas) in wat in essentie een familie-avonturenfilm is. James Mason als Nemo doet het toch een stuk beter.

Ik vond het behoorlijk leuk beginnen, als er nog echt mysterie is: wanneer de Nautilus voor het eerst in beeld komt, en wanneer het nog onduidelijk is waar die vandaan komt, wat ie doet en wie er voor verantwoordelijk is. De technicolour ziet er ook goed uit, net als de Nautilus en zijn interieur. Maar langzaamaan ebde het mysterie en daarmee ook mijn interesse een beetje weg, en zeker in het middenstuk begint het toch te slepen. Aan het einde komt er nog wel wat actie, maar echt boeiend werd het niet meer. Een hoogvlieger is het niet, maar desalniettemin een redelijk onderhoudende, familievriendelijke avonturenfilm.

Een Disneyklassieker die ik heel lang geleden al eens zag, maar waarvan ik me niet te veel meer herinnerde. Sowieso een onderhoudende film uit de jaren 50 die misschien wat oubollig lijkt, maar nog steeds redelijk wegkijkt. Vooral het avontuur met de zoektocht naar het zeemonster is entertainent. Doet me ook wat denken aan Jaws.

De duikboot zat knap in elkaar en de verwondering van het olijke trio was groots. Kapitein Nemo is een boeiend figuur en ook Esmeralda bracht iets extra. Nadien zakt het wat ineen en gebeurt er niet zoveel meer. De octopus was nog erg leuk en het einde bracht nog wat actie. De cast was behoorlijk, maar erg hoogstaand was het allemaal niet. Niet de memorabele film die ik in mijn gedachten had. Ook niet de zeemonsterfilm die ik dacht te zien. Mooie verfilming van het boek van Verne, dat wel.

"Mr. Land, you saved my life."

Prettig vertier uit lang vervlogen tijden. Ik heb echt genoten van de onderwaterfotografie en sumptueuze decoratie van de Nautilus, in technicolor. Qua acteerprestaties vond ik vooral James Mason goed in zijn rol van Captain Nemo. Peter Lorre heeft een brave rol en maakt daarin niet geweldig veel indruk. Kirk Douglas vertolkt de macho kerel Ned Land, op zich niet zo sympathiek met weinig inhoud, maar misschien was dat de bedoeling. Feit is dat men speciaal voor deze film en op vraag van Kirk Douglas een (niet in het boek aanwezige) beginscene heeft geschreven waarin Kirk met 2 vrouwen aan de arm rondstapt en in een gevecht verwikkeld raakt. Dit om zijn toenmalige reputatie van actieheld niet in het gedrang te laten komen.
Verder zijn er geen vrouwen te bespeuren in de film, de zeehond Essy daargelaten. Ook het zeemonster werd aanvankelijk als vrouwelijk bestempeld haha. De werken van Jules Verne dateren toch uit een tijd waarin de aanwezigheid van een vrouw in een verhaal nog niet 'vereist' was. Ik kan me trouwens voorstellen dat men het in een hedendaagse adaptatie van zijn boek het anders zou aanpakken en er alsnog een vrouwenrol insteken.
Zoals Fisico heb ik ook even aan Jaws moeten denken, expliciet bij de aanval van de haai op Peter en Kirk, deze haai was trouwens een Nurse Shark, zowat de meest ongevaarlijke haai die er is.
Behalve momenten van spanning, met als hoogtepunt het gevecht met de Octopus, zijn er ook redelijk wat momenten van vermaak. Het duet tussen Kirk en Essy is zeker een (knullig) hoogtepunt, naast de hilarische achtervolging van Kirk en Peter door een stam kannibalen.
Knap werk van Disney en regisseur Richard Fleischer die blijkbaar uitblinkt in allerlei genres.

Oude Disney uit 1954 en heel anders dan de gemiddelde Disney. Zo is het geen animatie of sprookje maar tot een bepaalde hoogte best realistisch.

De acteurs zijn niet de minsten. Ik kreeg deze film van een macabere vriend en was zeer verbaasd Peter Lorre en Kirk Douglas in een Disney aan te treffen. Eerstgenoemde speelt een komische rol waarin hij met zijn mimiek de lachers op zijn hand heeft. Kirk speelt een wat irritanter type die wel wat leven blaast in het saaie middenstuk van de film. Ook de zeehond verdient een vermelding, die kon goed mee met het niveau van Lorre en Douglas.

Het verhaal is origineel maar niet bijster spannend. Het begint nog intrigerend maar zakt na een uur wel in om in het laatste halfuur weer tot leven te komen.

Grafisch was de film indrukwekkend, zeker voor de jaren 50 maar ook nu is het nog genieten. De sets waren ook mooi en de muziek was alleraardigst.

Als ik mezelf zo teruglees verhoog ik m'n beoordeling toch met een halfje. 3,5 stars!