Heathers (1989)

Wat een geweldige film was dit! Ontzettend grimmig, doordrenkt met heerlijke zwarte humor en de acteurs spelen hun rollen cynisch, zoals het met dat script ook hoort. Vooral de 'eerste' Heather, Kim Walker vind ik goed acteren, ze is echt een personage om te haten maar ook zij heeft een andere kant. Jammer dat veel mensen alleen de happy go lucky highschool films zoals The Breakfast Club uit de jaren 80 kennen, want dit is een pareltje.

Leuke zwarte comedie die zich afspeelt op een amerikaanse highschool. De film snijdt een aantal belangrijke onderwerpen aan zoals peer pressure en teenage suicide (weet even geen juiste nederlanse vertaling), maar draaft naar het einde iets te ver door jammer genoeg.

Wynona Ryder en Christian Slater(beiden nog erg jong hier) zijn erg leuk, en de film bevat ook een aantal leuke teksten zoals:

Seven schools in seven states and the only thing different is my locker combination.

Vermakelijke originele en leuk uitgewerkt filmpje die zoals eerder al gezegd lekker overdreven cliché vol begint om daarna op te bouwen naar een soort Bonnie and Clyde idee
Winona Ryder, is niet alleen een goede actrice maar is natuurlijk ook erg leuk om naar te kijken.
En de Jack Nicholson manier hoe Christian Slater acteert voegt ook best wel wat waarde aan deze film toe, vond zijn acteer style erg goed passen bij een verhaal als dit.

Het einde is ook leuk gevonden al is het einde best wel weer een standaard kat en muis spelletje

Maar goed, al met al heb ik zeker kunnen genieten van deze film en is het zeker een aanrader voor mensen die van zwarte humor houden.

3,5*

Gezien op horror-channel! Geen idee wat deze film daar moest, maar ok.. Het is wel een hele leuke teen-movie, best wel een origineel verhaal. Slater en Ryder zijn erg goed. Ook nog een bitchy Shannen Doherty gezien, en de film bevat best goede humor!

Gewoon goed!

Tomorrow, I'll be kissing her aerobicized ass, but tonight, let me dream of a world without Heather, a world where I am free.


Vreemd filmpje, maar wel lekker (grofgebekt ook). Deed me denken aan Serial Mom, maar die werkte toch sterker als (zwarte) komedie; hier had ik af en toe het gevoel in een Lynch-film verzeild geraakt te zijn - wat op zich weer helemaal niet verkeerd is. Ik had niet verwacht dat dit uiteindelijk nog zo op de moraal gespeeld zou worden, al kon ik er prima mee uit de voeten - best een leuk einde ook (al bleek de studio een zwartgalliger uitvoering niet verkoop/huurbaar achtte en dus tegenhield (wel op dvd uitgetypt terug te vinden - zie ook de imdb-trivia). Grappig dat het boek TCitR al meermalen door mijn hoofd schoot; die bleek wegens clearance troubles vervangen door MD. Kennelijk was zelfmoord een (more than usual) big issue aan het worden, laat in de '80s, en deze film heeft dan ergens ook wel iets van een over-the-top after school special. Dat het een cultfilm is geworden, verbaast me niets, en ik ging me zelfs afvragen of er niet bepaalde jonge, schietgraag gebleken personen in Amerika deze film niet eens of vaker bij de videotheek hebben geleend, al zijn zoals gezegd de moraal en nuanceringen overduidelijk aanwezig.

Slater en Ryder brengen het er dan nog prima van af, maar helemaal spetteren deed het in mijn beleving niet. Tot slot verwijs ik u graag door naar de vele leuke weetjes op imdb, met o.a. bekende namen als Brad Pitt, Heather Graham en Jennifer Connelly (niet) in de hoofdrol. How very...

Filmed in 32 days; dat is er wel wat aan af te zien, maar desondanks knap gedaan, in mijn ogen.


3,5*.

Olijke film die gevat de tijdsgeest weerspiegelt.

Het misdaadverhaal is eigenlijk maar bijzaak. De fun komt vooral van de krengen van personages die overal een slaatje proberen uit te slaan. Stuk voor stuk wanen ze zich het centrum van het heelal. Alleen voor Winona Ryders personage kun je nog enigszins sympathie opbrengen, verder bulkt Heathers van de wandelende 80s-clichés

Met een flinke dosis zwarte humor wordt het addergebroed voor lul gezet. Niet dat alle grappen even scherp zijn - het blijft een high school film - maar Heathers voelt toch een pak volwassener aan dan heel wat tijdgenoten.

Dat geldt ook voor de stilering: vrij subtiel in vergelijking met gelijkaardige films uit die tijd. Wel 80s, maar niet in-your-face-80s. Verwacht geen audiovisueel pareltje, maar Lehmann had duidelijk oog voor sfeer.

Speciaal. 3.5*

"Betty Finn was a true friend and I sold her out for a bunch of Swatch dogs and Diet Coke heads. Killing Heather would be like offing the wicked witch of the west... wait east. West! God! I sound like a fucking psycho."

Een tijdje terug heb ik het boek Revival van Stephen King gelezen, de hoofdpersoon uit dat boek heeft het ergens over films uit de jaren '80 en zegt dat hij Heathers de allerslechtste film vind die hij ooit heeft gezien en uiteraard ben ik zo eigenwijs om de film dan alsnog te bekijken.

Veronica is het vervelende gedrag van haar 'vriendin' Heather meer dan zat. Samen met haar nieuwe vriendje besluiten ze een grapje met haar uit te halen, alleen gaat het niet helemaal zoals gedacht... Grappig hoe deze film totaal anders was als je door zijn reputatie, poster of plot-omschrijving zou verwachten.

Winona Ryder, die enkele jaren later ook erg sterk was in Coppola's Dracula, speelt een best leuke hoofdpersoon. En Christian Slater heeft duidelijk best wat energie in zijn rol gestoken hier, aan het einde deed hij me een beetje aan mezelf denken als ik met een vriend over films loop te discussiëren. Met het verdere acteerwerk was ook niets mis, al moet wel gezegd worden dat eigenlijk niemand natuurgetrouw acteert (het is dan toch echt een Komedie-film).

En ik maar denken dat belachelijk provocerende komediefilms iets van de laatste tijd waren, in de jaren '80 konden ze er blijkbaar ook wat van (al is dit de eerste keer dat ik het zie). Heathers is totaal anders als John Hughes-films omdat de film nogal donkere humor heeft. Grappen over zelfmoorden en dan dat taalgebruik. Ik vond de film nergens echt bijzonder grappig - maar dat heb ik eigenlijk altijd bij komedies - maar de absurditeit was toch wel enigszins vermakelijk. Creepy feitje: sommige acteurs uit de film zijn nogal jong overleden.

De film is in grote lijnen erg onvoorspelbaar en het einde was best leuk gedaan. De film mist een gave 80s soundtrack (Big Fun is niet echt wat je noemt gaaf, en de film schijnt de muziek ook een beetje in de zeik te nemen) en dat is toch wel jammer, ook had ik ergens verwacht dat het een horror-komedie was en dat was het zeker niet. Ook word ik om de een of andere reden altijd een beetje gedeprimeerd van films over tieners, roept altijd weer de vraag op: Ben ik nou heel abnormaal of klopt het beeld dat films van tieners schetsen gewoon helemaal niet.

Vind het moeilijk om de film te beoordelen maar wil hem uiteindelijk dan toch maar een voldoende geven. Geinige film om een keer gezien te hebben en toch wel best vermakelijk. Wel kan ik je aanbevelen om hem met Nederlandse ondertitels te kijken, die tieners praten namelijk nogal 'hip' en ik kon het maar moeilijk volgen.

Ik weet het: het is maar film en het is fictie. Maar ik kan deze inktzwarte satire niet los zien van de vreselijke gebeurtenissen, die dagelijks wereldwijd plaatsvonden en -vinden op scholen en universiteiten. Ik vind het niet zo geslaagd om daar de draak mee te steken. De film is in het begin is nog wel leuk (tot en met de moord op Heather I), maar daarna gaat het van absurd naar absurder en vind ik het niet grappig meer. Niet mijn ding derhalve.

Onverwacht goed. Heel goed zelfs. Al moet je deze film niet te letterlijk nemen. Deze satire over sociale druk bij pubers gebruikt enkele extremen om de boodschap kracht bij te zetten maar vond het erg subtiel. De hele film komt eigenlijk over als één grote fantasie. Zo worden onderwerpen die veel belang genieten bij de jeugd zoals populariteit en erkenning in het belachelijke getrokken door daartegenover extreem gedrag te stellen die uit sociale druk ("peer pressure") ontstaat zoals pesterijen, zelfmoord en moord. De satire wordt dan wel ongemakkelijk wanneer zelfmoord op een cynische manier een hype wordt. Toch wordt de (zwarte) humor niet vergeten

Spilfiguur is JD, een psychotische manipulator die meer fungeert als het vleesgeworden onderbewustzijn van Veronica. Hij wordt wel als een fysiek persoon voorgesteld, maar je ziet hem weinig interageren met andere studenten, waardoor ik hem zag als het "stemmetje in het hoofd" dat de studenten aanzet tot geweld. Geen enkel personage wekt echt sympathie op en al zeker Veronica niet (goede rol van Winona Ryder!) die eigenlijk slaafs de Heathers volgt om er toch maar bij te horen maar dan helemaal vreselijk wordt uit frustratie.

Heel onconventioneel, soms werkt dat, soms niet, hier wel.

Zeer saaie uitwerking van een origineel idee. Zowel Slater als Ryder acteren alsof het ze allemaal niets kan schelen. Alles had veel scherper gekund en het slot wat minder belachelijk en de humor zwarter. Het lijkt er nu op of de film in zijn aanzet blijft steken.

'Heathers' Anthology Ordered to Series at TV Land | Hollywood Reporter

Leuke film om een keer gezien te hebben. Kijkt best makkelijk weg en het verhaal wist mij genoeg te boeien. Winona Ryder is al lange tijd één van mijn favoriete actrices, dus ik heb de film ook gekeken vanwege haar. Het acteerwerk vind ik prima en ik houd van de eighties sfeer. Niet bijzonder goed, maar wel vermakelijk. 3*

Arrow blijft onvoorspelbaar

Verhaal wist mij veel minder te boeien. Veel dialogen, veel Heather's, mix van komedie en high-school film met flauwe grapjes. Wel verrassend om Brenda Walsh terug te zien van Beverly Hills 90210.

Wat fijn zeg! Durfde geen blind buy aan met de Arrow release; ik vind 80's highschool comedies zelden écht heel leuk. Ondanks de charme blijft het toch altijd een beetje een ver-van-je-bed-show, dat gemaakte Amerikaanse. Heathers trekt dat zó ver door dat 't eigenlijk voor iedereen geldt, het is een knotsgek alternatief universum waar cynisme hoogtij viert. Verder echt een karrevracht aan memorabele quotes; iedereen heeft een andere favoriet. I don't patronize bunny rabbits. Snijdt op zwartgallige manier toch hele zware/belangrijke onderwerpen aan zoals zelfmoord onder tieners. Enige die ik niet echt kon smaken was Christian Slater met z'n rare wenkbrauwen. Ryder is perfect.

In de herziening verhoogd naar 3.5 sterren. Toch best scherp en ook behoorlijk origineel.

Als tiener in de 90s dacht ik altijd dat het een 90's film was. Het voelde zo modern. Nu ik de film onlangs weer terug heb gekeken merk ik ook dat de film goed is opgedroogd. Ik krijg er veel minder het idee bij naar een jaren 80 film te kijken dan bijvoorbeeld The Breakfast Club.

Heathers heeft heerlijke dialogen waar ik nog steeds na al die jaren serieus om kan lachen: "I love my gay son!"

Erg leuke satire die ik waarschijnlijk over tien jaar nog steeds met plezier kan opzetten.

Had ik maar een Winona Ryder vroeger op school..

Leuke zwarte komedie met Christian Slater die z’n beste Jack Nicholson imitatie doet. Maar Wynona stet de show.

Dikke 3,5 met groei potential.

Heerlijke film, volledig in mijn straatje. Een en al satire en de draak steken met zelfmoord. Goed geacteerd vooral door Ryder en Slater, meesterlijke dialogen en mooi gefilmd en schurkt dan ook tegen een 5 sterren rating aan. Misschien geef ik deze later nog wel!

Geinig.

Leuk filmpje. Als Heathers vandaag gemaakt zou worden zou die binnen een week gecancelled worden. De humor die hier wordt gebruikt mag helaas niet meer. Heathers komt dus een beetje uit de tijd dat regisseurs nog diens creatieve vrijheid mochten gebruiken.

En dat pakt zo dus extra leuk uit want de film kent enkele gedurfde stukjes. Vooral dat gedoe rondom het onderwerp "zelfmoord" zoekt hier en daar de grenzen op, maar ik kan er wel om lachen. Uiteindelijk is het ook wel duidelijk dat de film het niet aanmoedigt, maar is ook niet bang om humor te tonen rondom het onderwerp.

Verder ook nog een aantal andere leuke grapjes. Niet alles is altijd even doeltreffend, maar vaak is het wel erg geestig. Niet hilarisch, maar gewoon leuk en fris. De frisse toon die door de film heen hangt doet het hem ook, want zo tikken de 103 minuten lekker makkelijk weg.

Het middenstuk sleept wel een klein beetje en uiteindelijk begint de film zijn vaart wat te verliezen. Het geweld is verder ook wat braaf, al is dit niet echt een centraal punt waar de film voor gaat. Uiteindelijk wordt de film ook moralistisch en daar gaat het wat saaier worden, maar wel nodig natuurlijk anders zou het een grote controverse ondergaan.

Laatste half uur is wel weer erg leuk. Ryder vond ik verder niet heel sterk. Ze blijft haar charme ten alle tijden behouden maar de dialogen en emoties komen er niet helemaal lekker uit. Slater was wel weer erg goed en steelt de show. Andere rollen zijn ook wel redelijk, zoals Doherty en Walker.

Visueel ook fris. Soms een beetje slappe montage, maar prima settings en een leuk sfeertje. Het blijft echter de humor die het hem doet. Lekker brutaal hier en daar, al is het nergens bizar grensoverschrijdend. Het zoekt de grenzen misschien wel op, maar uiteindelijk is het gewoon fout op zijn eigen manier. Ik mag het wel, goed vermaak met leuke personages.

Heerlijk zwartgallig variant op die typische Amerikaanse high school-films met de welbekende kliekjes, de impopulaire leerlingen, enz. De film had ook niet op een mooier moment kunnen worden gemaakt dan in de jaren tachtig, toch de periode waarin dit soort films het meest populair waren. Tegenwoordig zou zo'n film waarschijnlijk ook niet meer gemaakt kunnen worden doordat je een personage als J.D. direct met high school shooters zou associëren.

Slater is ook wel goed gecast in die rol, maar Ryder is toch het leukste van allemaal. Ze is hier zeer charmant en speelt ook gewoon prima. Ik vond de film aanvankelijk overigens nog niet zoveel, met die gekunstelde dialogen en een natuurlijk ook enorm vergezocht plot met scènes die zelfs binnen de logica van de film nog raar zijn, maar zodra de "zelfmoorden" beginnen wordt de film steeds aangenamer en serieuzer, en de film is regelmatig ook nog wel echt grappig. Best intelligent geschreven allemaal. Het einde is wel wat raar positief ineens overigens. 3.5*.