Lords of Dogtown (2005)

Lekkere film met oude look. Als je een beetje binding heb met een vrije/alternatertieve levenstijl en skaten leuk vind om naar te kijken, dan is dit echt wel een vette film.

Als je niet van skaten houyd, valt er nog genoeg uit te halen, maar moet de levenstijl je een beetje liggen. Leven de lol, herrie schoppen, doen waar je zin in hebt. Dit was allemaal leuk in beeld gebracht, met alle ups en downs van een skatecarriere erbij.

Muziek vond ik dan weer heel erg niet skate/surf, zelfs niet voor de tijd waarin het zich zou moeten afspelen. Bands als Black Flag, Suicidal Tendencies en Dead Kennedies hadden in de film gemoeten, en als ze er al al inzaten, in ieder geval veel vaker, want ik heb ze niet gehoord. Al met al toch een 4* omdat de beelden + verhaal me toch aanspraken en misschien 1 die ik moet aanschaffen ooit.

Heath Ledger heeft echt niet zo'n kleine rol.

Erg lang gelden dat ik deze film zag maar ik kan me nog goed herrineren dat ik hem best sterk vond, hij mag wat mij betreft in ieder geval niet onder doen aan het veelgeroemde debuut van regisseuse Hardwicke (Thirteen) Het- waargebeurde verhaaltje over het begin van de grote skate hype is mooi gereconstrueerd, de acteurs (waaronder vooral Hirch) deden het prima in hun rollen, de film geeft een mooi tijdbeeld en bevat een paar erg mooi geschoten scenes. Zou de film nog eens moeten zien voor een beter oordeel, tot die tijd geef ik hem het voordeel van de twijfel en houd ik het op-

3,5 sterren

op zich geen slechte film

matig verhaal maar toch nog wel redelijk tot goed uitgewerkt. De acteerprestaties waren ook wel in orde alleen duurde de film voor mijn gevoel net iets te lang. Heath Ledger speelde ook goed en was amper herkenbaar door die zonnebril die hij de hele tijd op had. Verder vond ik de stukjes in die lege zwembaden wel leuk gedaan.

3*

Vond niet al te goed beginnen, toen werd het wat beter en uiteindelijk zakte die weer helemaal af.

Misschien mag het waargebeurd zijn maar ik vind het niet goed verfilmt.

Jammer, 2.0*

Best aardige film met heel aardige acteerprestaties, de film viel mij erg mee, vooral Heath Ledger en Emile Hirsch vond ik goed acteren.

Victor Rasuk is hier wel een 'lekker ding' voordat hij in dat ape-pakkie ging lopen dan.

Muziek was inderdaad wat aan de vage kant, het begon keihard met Jimmy Hendrix en zakte via Deep Purple (geloof ik) af naar vage muziek, terwijl er in die tijd ontzettend veel goeie muziek is gemaakt.

Erg gaaf filmpje dit. Veel heeft het niet om het lijf allemaal, maar vermakelijk is het wel. De sfeer in de film is één van de sterkste punten. De jaren '70 look doet het bij mij altijd wel goed en met namen als Emile Hirsch en Heath Legder wordt het alleen maar beter. Deze twee doen het dan ook het beste, vooral de grappige weirdo die Ledger speelt vond ik erg leuk: Oh, nice socks, man. Nice socks. Nice socks.

De actiescénes, vooral op de skateboards zijn erg strak gedaan. Ik heb zelf niks met skaten, heb nog nooit op zo'n ding gestaan volgens mij, maar het was wel erg leuk om naar te kijken. De muziek is opzich prima in orde, maar toch had hier veel meer uitgehaald kunnen worden. Ik hoorde bijv. The Sweet, Cream, Deep Purple, Jimi Hendrix en Black Sabbath. Heel leuk allemaal, maar ik wil graag wat Beach Boys horen als ik surfende gastjes zie Al was dat net weer wat voor deze tijd, maar oké.

Wel jammer dat het verhaal, vooral naar het einde toe wel erg snel van het één in het ander vliegt zonder dat we voorgeschoteld krijgen hoe bepaalde dingen nou tot stand zijn gekomen. Zo werkt Ledger bijv. ineens in de winkel waar hij eerst de eigenaar van was? Hirsch ineens kaal? Dat gedoe met dat ooglapje en de hersentumor. Het gaat allemaal wat te snel eigenijk. Maar, over het algemeen toch een uitstekende film. Ik heb me meer dan vermaakt, dikke voldoende dus ook.

Superfilm!

Mooi warm camerawerk, vooral op de skateboards en de surfscenes daarentegen geven echt een rauwe look.

De sfeer past precies bij de film, muziek is top en een super mooie setting!

Vroeger, toen mijn broer en ik heel wat jonger waren (en ook kleiner en schattiger ), had mijn broer een skateboard. En hij zal er best weleens op gestaan hebben.

Tegenwoordig heeft hij ook een skateboard, en hij gaat weleens in Schiebroek skaten. Ik weet niet of hij goed is, maar hij vindt het vast leuk, anders zou hij het nooit doen, natuurlijk.

Ik weet zeker dat skaten niet mijn ding is, als ik niet m'n nek wil breken, of een gat in m'n hoofd wil vallen. Maar het lijkt me echt wel stoer als je kunt skaten, en al die dingen doen die de Z-boys uitvoeren. Mooi om te zien hoe ze skaten, en natuurlijk is de betreurde Heath Ledger een reden om deze film gezien te hebben.

Van Thirteen, naar Lords of Dogtown, tot aan de prachtige top 10 film Twilight, Catherine Hardwicke doet gewoon iets moois met haar film, ik kijk naar meer uit.

Lekker filmpje dat vlot wegkijkt. Heerlijke soundtrack ook. 3,5*

Weer een heel erg goed geslaagde film van Catherine Hardwicke, en je ziet ook dat het haar stijl is, want net zoals in Twilight, en Thirteen zet ze in deze film die zelfde kleuren, en dialogen.

Goed geacteerd, en een goede, maar niet vaak ziende Heath Ledger.

Mooi verhaal, en ongelofelijke stunts met hun boards.

De soundtrack is ook een echt juweeltje.

4,0

"fuck the system", Stoere jongens, coole stunts, grof taalgebruik en een slet hier en daar. Dit soort films doen me erg denken MTV en JIMtv. Het feit is dat dat niveau niet al te hoog ligt, het enige vlak waarop dit hoger scoort is de retro sfeer en aardig acteerwerk. Wel vermakelijk, maar inhoudsloos en weinig kwaliteit.

vette film het heeft alles. super realistisch en nog meer coole shit

hij is leuker als je een beetje meer verstand hebt van skateboarden

5,0*

Verstand hebben van skateboarden? Doe nou niet alsof het Wiskunde is.

Dat viel me ook al op

Aardig filmpje. Maar ook niet meer dan dat.

Te veel geskate, te weinig diepgang.

Ik vind het camerawerk (de zwembaden!) en de sfeersetting bij vlagen werkelijk fenomenaal, voor de rest gewoon een lekker vlot wegkijkende film over een groep eigengereide skaters die groot worden in 'het wereldje' omdat ze doen waar ze zin in hebben. Voor diepgang moet je iets anders opzetten, maar in een film als dit zit ik daar ook helemaal niet op te wachten..

Leuke ongecompliceerde film die nogal overdreven hectisch begint, maar gelukkig snel balanceert. Hardwicke slaagt er wederom in de leefwereld van jongeren overtuigend te schetsen, al lijkt de tweede akte bij momenten net iets teveeleen herhalingsoefening van Thirteen. Er is veel chemie tussen de jonge acteurs, wat kan verdoezelen hoe bepaalde wendingen en situaties tegen het simplistische aanzitten. De skate-scènes tenslotte zijn erg energiek in beeld gebracht en begeleid van een redelijke rock soundtrack, die misschien net iets te braaf en ongeïnspireerd aanvoelt. Dit is ondertussen al de 4de film die ik in een maand tijd zag waar het nummer 'Iron Man' van Black Sabbath gebruikt wordt.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dit een hele mooie film vind over vriendschap en skateboarding.Een zeer geslaagde film .

hoe kan ik een film zien ?!!!

Deze film geeft je echt een zomers gevoel! Goed geacteerd, goed camerawerk, goede sfeer en een lekkere soundtrack. Erg mooie retro sfeer, waardoor de film een stuk ouder lijkt dan ie in werkelijkheid is.

De vriendschap en chemie is duidelijk aanwezig. Vooral Emile Hirsch zette een geweldige rol neer, maar ook Heath Ledger.

Door deze film krijg je zelf ook zin om te surfen en skaten. Je hoeft geen verstand te hebben van skaten, maar als het je helemaal niet interesseert, raad ik deze film niet aan.

Ik heb zeer genoten van Lords of Dogtown, en ga 'm zeker nog vaker kijken!

Bij de ene film ben ik een man met veel woorden en bij de andere film eentje met weinig.

Ik zal me betreffende Lords of Dogtown (2005) aan het laatste houden :

Prachtige film.

Prima film met sterke rollen van Ledger en Hirsch, met een dito soundtrack. De beelden zijn zoals je ze mag verwachten bij een skatersfilm. Dit gezegd te hebben, vond ik de eerste helft een stuk sterker dan de tweede helft.

Leuk filmpje maar waarom Hirsch ineens doorslaat komt nergens voor. verder aardige shots.

Best wel een vermakelijke film over de opkomst van het skateboarden. Een stelletje surfende jongeren, en een ambitieuze winkeleigenaar, ontdekken skateboarden als alternatief en maken het cool. Maar uiteraard duurt het niet lang voor de commerciële aasgieren eropaf komen, en het een circus geregeerd door sponsoren wordt. Vooral tof als goed gefilmd, sterk geacteerd en realistisch overkomend portret van de opkomende scene, en een soort van coming-of-age film over gastjes die opgroeien met teveel aandacht en soms ook serieuze persoonlijke problemen. Als verhaal heeft het verder weinig om het lijf en beklijft het niet erg, en met een half uurtje minder had ik het ook wel geloofd - zeker de tweede helft lijkt geen einde aan te komen. Desondanks, over het algemeen prima mee vermaakt.

“You gotta approach every day as if it's your last!”

Wederom een film die ik kan voegen tussen mijn lijstje ‘jeugdsentiment’. Ik was in mijn ‘vroegere’ jaren een echte skater, elke dag stond ik op een skateboard mijn tricks te showen naar mijn kameraadjes in het park en draaiden we de hele dag lekkere hardrock en skater punkmuziek waarna we (als het te donker werd) vervolgens op de ‘PlayStation 1’ de game van mijn idool ‘Tony Hawk’ gingen spelen. Alles draaide om skaten destijds, nu wat minder helaas ik zou het graag wel eens willen oppakken maar mijn passie ligt nu ergens anders. Ik was de film eigenlijk een beetje vergeten, hoewel die aardig wat indruk wist te maken wanneer die uitkwam heb ik er zeker de afgelopen tien jaar niet meer echt aan gedacht. Ik kwam de film per toeval weer tegen in dit leuke spelletjes ‘forum’ en had gelijk een herziening klaar liggen, aangezien ik de film hier zelfs op Blu-Ray heb liggen.

En ik heb me weer vermaakt net zoals kleine Wesley dat vroeger deed. Hoewel ik destijds natuurlijk geen benul had waar het verhaal nou daadwerkelijk om ging (ik wou alleen maar skaters zien) vond ik het altijd een erg mooie film, en ik herinnerde me nog dat ik het einde altijd erg sneu vond. Nu, vijftien jaar later weet ik gelukkig waar het verhaal wat meer om draaide en ik vond het mooi om te volgen. We volgen hier de ‘Zephyr Competition Team’ uit het zonovergoten ‘Santa Monica’ in ‘Venice, Californië’. Prachtig om het ontstaan van de skating te zien en natuurlijk het verhaal van onder meer ‘Jay Adams’, ‘Tony Alva’ en ‘Stacy Peralta’ te volgen. ‘Stacy Peralta’ staat uiteraard ook bekend omdat ‘Tony Hawk’ ooit voor hem op het skateboard stond, wat uiteraard mijn idool was en is.

De cast is best leuk maar vrij onbekend, overigens deden ze het wel leuk (de tieners). Uiteraard komt ‘Heath Ledger’ er wel boven uit die voor mij ook de bekendste naam was in deze film al vond ik zijn rol als ‘Skip’ niet heel bijzonder. Voor de rest is de cast aardig maar niemand, zoals ik al zei, springt er echt uit en dat is best jammer.

Het concept is natuurlijk leuk maar wel te raden. Een groep vrienden beginnen met skaten en leren de sport kennen. Zo waren ze de eersten die in lege zwembaden gingen skaten puur door de droogte die toen heerste in Amerika en werden zo beruchter in de buurt maar, ook dat ze hoger in de sport willen komen en beter willen worden dan elkaar. De film verbindt ons als kijkers goed, na een leuke hechte vriendengroep die langzamerhand uit elkaar werd gedreven door drang om beter zijn dan de anderen en egoïsme. Ze begonnen elkaar te mijden maar kwamen uit eindelijk wel weer bij elkaar.

Ja, erg leuke film en ook fijn om te volgen. Op veel vlagen erg interessant en leuk maar kende hier en daar ook een kleine inkakker, dat was zonde. Al om al prima zit.

3.5*

Stacy Peralta is één van de skateboarders van het eerste uur. Vóór hem stonden er ook mensen op plankjes met wieltjes, maar toen hij en zijn vrienden zich er in de seventies mee gingen bemoeien, veranderde de sport voor altijd. Peralta had er in 2001 al een documentaire over gemaakt, te weten "Dogtown and Z-Boys", en hij schreef ook het scenario voor deze veel gladdere Hollywood-versie, waarin heel veel Hollywoodsterren te zien zijn, waaronder de veel te vroeg overleden Heath Ledger.

In de jaren '70 ontwikkelt een groepje Amerikaanse surfers uit de taaie buurt Dogtown in Santa Monica, een revolutionaire nieuwe skate-stijl. De "Z-Boyz" passen de bloedstollende bewegingen van het surfen toe tijdens het skateboarden en worden instant sensaties en lokale legendes. Zij perfectioneren hun techniek in lege zwembaden, om zodoende uit te groeien tot de grondleggers van "extreme sports" en een jeugdcultuur die zich wereldwijd zou- verspreiden. Maar al deze bekendheid legt een zware druk op de vriendschappen, de hobby verandert in big business en de roem eist zijn tol.

Regisseuse Hardwicke weet een mooi tijdsbeeld te schetsen van het skateboarden in de jaren 70, namelijk dat van lange haren, donkerblauwe "Vans" schoenen en gruizige rock. Het drama had wat strakker neergezet mogen worden, maar ja, het is een waar gebeurd verhaal, en daar kun je niet al te veel mee klooien. De acteurs doen mooie stunts, maar het oude filmmateriaal in de documentaire "Dogtown and Z-Boys" is leuker om naar te kijken.

Verantwoordelijk voor de skateboard revolutie was een groepje kids uit zuidelijk Californië, dat samen het Zephyr Team vormde onder leiding van surfboardshop-eigenaar Skip (gespeeld door een uitstekende Heath Ledger, die bijna onherkenbaar is met zwarte zonnebril en neptanden). Eigenlijk was surfen de grote passie van deze jongeren, maar de zee bij Santa Monica en Venice Beach leverde niet de hele dag hoge golven. Zodoende werd er geskateboard op de tijdstippen dat er niet gesurft kon worden. Tijdens een periode van droogte komen tuinzwembaden in de regio leeg te staan. De "Z-Boys" sluipen van tuin tot tuin om in de leegstaande kuipen met nieuwe moves te experimenteren, waarbij de zwembaden dienst deden als eerste halfpipes.

Een aantal leden van het Zephyr Team brak door met deze nieuwe stijl van skateboarden en kreeg lucratieve sponsordeals aangeboden. Een van deze Z-boys was dus Stacy Peralta, die in deze film gespeeld werd door John Robinson (bekend van o.a. de Drama / Misdaad film "Elephant (2003)") en die één van de hoofdrolspelers is. In deze film volgen we vooral hem en nog twee andere leden uit het Zephyr Team, namelijk Tony Alva (gespeeld door Victor Rasuk) en Jay Adams (Emile Hirsch) en dat vanaf de tijd dat skateboarden nog een hobby was, tot aan de wederopstanding van de sport in Amerika en het onontkoombare uiteenvallen van het Zephyr Team vanwege botsende ego’s.

in "Lords of Dogtown" draait het met name om de onderlinge verstandhoudingen tussen deze drie hoofdpersonen, vriendinnetjes, de smaak van het succes en het uiteenvallen van het Zephyr Team. Een "coming-of-age" Drama film dus, over een lange en glorieuze zomer, die eindigt in volwassenheid. En voor sommigen met een kater.

Niet alles in deze film is waargebeurd, want men heeft ook fictieve personages aan het verhaal toegevoegd voor meer drama. Zo zat er in het echte Zephyr Team nooit een jongetje met een hersentumor genaamd Sid, die in deze film gespeeld werd door Michael Angarano. In de documentaire "Dogtown and Z-Boys" wordt door de skaters wel gesproken over een doodziek jongetje, alleen was dit niet de beste vriend van Jay Adams, zoals in de film. Het gegeven uit de documentaire dat de vader van dit jongetje het zwembad in hun achtertuin leeg liet staan zodat de jongens erin konden oefenen, wordt door regisseuse Catherine Hardwicke wel handig gebruikt voor het slot van "Lords of Dogtown". Stacy, Tony en Jay skaten dan in het zwembad en brengen Sid mee in het plezier in zijn rolstoel, verwijzend naar alle goede tijden die ze hadden voordat ze een skateteam werden.

Na het einde krijg je nog te weten dat Tony Alva een zeer succesvolle skater en de eerste wereldkampioen van skaten werd (waarbij hij zegt dat hij nog steeds in achtertuin zwembaden sluipt). Stacy Peralta begon "Powell Peralta", een modern populair skatebedrijf dat een 14-jarige Tony Hawk als onderdeel van zijn team had. Jay Adams behaalde ook het enige soort succes bij skaten en surfen waar hij echt om gaf, en hij werd bekend als de "vonk die de vlam begon" en Sid stierf later aan hersenkanker.

Hoewel ik geen fan ben van skateboarden en ik dit vroeger ook nooit gedaan heb, vond ik deze film (ik zag hem toevallig voorbijkomen op "Film 1") wel interessant en dat met name door de indrukwekkende cast. Want buiten Heath Ledger en Emile Hirsch, zie verder nog de Hollywoodsterren Rebecca De Mornay (als de moeder van Jay), Jeremy Renner (als manager van Jay Adams) en Sofia Vergara. Ook hebben de echte Stacy Peralta, Tony Alva en Jay Adams rolletjes in deze film. Zo zien we Stacy Peralta als tv-regisseur, Tony Alva als Oregon-man op een feestje en Jay Adams als gast van het huisfeest.

Al met al is "Lords of Dogtown (2005)" een aardige skatefilm om eens gezien te hebben.

Hardwicke.

Begon goed in 2003 maar ging klaarblijkelijk twee jaar later al het mindere pad op, al zal het merendeel van de kijkers het daarmee oneens zijn. Voordat ze wat grootser te werk ging met meer geld moest het er vooral rauwer uitzien, waarmee Lords of Dogtown de stilering van Thirteen doorzet.

Het problematische daarmee is echter dat die film inhoudelijk een veel stabielere en sterkere basis had, terwijl dit enkel over skaten gaat en vriendschappen die daar verloren door gaan. Het weegt nauwelijks tegen elkaar op en daarmee moeten het dan ook verschillende films zijn. Toch voelt deze film erg rauw en serieus aan, terwijl het verhaal dat helemaal niet vraagt. Het zorgt voor een soms wat verwarrende indruk, omdat de humoristischere scenes vaak overkomen als uiterst dramatische scenes en andersom dus ook.

Het acteerwerk van Ledger is goed maar hij speelt verder nauwelijks een echt dominante rol. Het zijn wat tieners die de centrale positie in mogen nemen, maar dat is moeilijk als je maar matig kan acteren. Het verhaal zelf is overigens niet veel interessanter en Hardwicke slaagt er eigenlijk niet bepaald in om de skatewedstrijden op een degelijke manier in beeld te brengen.

Het levert een wat povere film op met een aantal degelijke herkenpunten en uitschieters, maar verder is het een film waarvan ik de status die het heeft verkregen wat in twijfel trek. Erg bijzonder is het namelijk niet en het volgt voornamelijk het pad dat vele andere films ook al hebben gevolgd. Daarmee positioneert Lords of Dogtown zich wat mij betreft niet boven het gemiddelde, maar zelfs eronder. Denk dat ik de film binnenkort alweer helemaal kwijt ben.

Aangename film. Je hoeft er niet te veel bij na te denken, de drama die er in zit is niet te zwaar. Veel goede muziek.

De sfeer bij het surfen deed me denken aan Point Break (1991) en bij andere scenes dacht ik soms aan de sfeer van White Men Can't Jump (1992), dat zich net als Lords of Dogtown afspeelde in Venice Beach. En de muziek van Jimi Hendrix brengt me bij Easy Rider (1969). Alle drie films die ik goed vind.

Ik heb Lords of Dogtown gisteren gezien en ik heb nu zin om de film nog eens te kijken. Dat zegt genoeg toch?

Met hun lange haren zien ze eruit als een stel janetten maar vergis je niet, de Z(ephyr)-Boys zijn een groep vrienden die in de jaren 70 aan de basis stonden van nieuwe standaarden binnen de skate cultuur en competities, die ze uit hun surfervaringen haalden en die ze vooraf inoefenden in lege zwembaden. Er wordt een hoop moeite gestoken in het schetsen van het marginaal milieu van deze jongens, waarbij veel gevochten, gesekst en gefeest wordt. Heath Ledger met tandprothese als de surfplankhandelaar Skip, die de jongens ook promoot, is onherkenbaar, alsook de Mornay als de moeder van Jay Adams. Ik vond het nogal oppervlakkig in de zin dat de film te weinig blijft hangen na afloop, maar het camerawerk bij de skate scènes was best indrukwekkend. Met ook een hond op een skateboard