Donovan's Reef (1963)

Mooie rollen van John Wayne, Lee Marvin en Elizabeth Allen tillen de film naar een voldoende. Verder toch vrij gedateerd.

Ik vind dit een matige film. Maar het vreemde is dat er belachelijke slechte stukken inzitten maar ook weer briljante.

Toch nog wel een aardige film. Van Ford en Wayne verwacht je meer, maar het is gewoon een melige film. Van goede humor is er eigenlijk niet te spreken. (m.u.v. van die grappige kinderen)

Ook hier weer veel bar gevechten zonder goeie aanleiding. Het duo Wayne en Allen deed me veel denken aan Wayne en O Hara in Mclintock. Beiden uit hetzelfde jaar en in beiden wordt de vrouw op haar billen gemept.
Ook zitten beide films vol overdreven karakters en soms overdreven acteerwerk.

3*

Je weet mijn interesse wel te wekken, zeg. McLintock! vond ik bij vlagen hilarisch, dus moet ik me dan ook maar eens wagen aan Donovan's Reef.

Maar Donovan's Reef is wel van mindere kwaliteit, hoor.

Vermakelijke film, melig is inderdaad een juiste benaming. De gevechten zijn, zoals Pacino88 al zei, nogal onzinnig. Misschien bedoeld om een soort van 'stoere mannen imago' neer te zetten ofzo, geen idee, maar ze hadden van mij wel achterwege kunnen blijven, want het sloeg nergens op.

Er is wel chemie tussen John Wayne en Elizabeth Allen, en dat maakt de film amusant. Daarnaast verschillende leuke bijrollen en de setting is ook wel om blij van te worden.

Dus toch bedankt voor de tip, Pacino.

3*

John Wayne buiten westerns blijft toch helemaal niet mijn ding. Een mega houten klaas die dan romantisch gaat zitten doen met Elizabeth Allen. De film is verrassend onevenwichtig, maar dat betekent dat de tenenkrommende niet-leukigheid wel werd afgewisseld met vileine onderonsjes en onderhoudende scènes (zoals het waterskieën). Jack Warden had de meest memorabele bijdrage wat mij betreft. John Ford is zijn carrière toch buitengewoon middelmatig geëindigd.

Not the brandy, you dope!

Donovan's Reef stond al een tijd op mijn verlanglijst. John Ford en John Wayne hadden een lange samenwerking doorheen de jaren van iets meer dan 20 films geloof ik maar deze film staat te boek als de laatste keer dat ze samenwerkten. Hoewel, dat is niet helemaal waar want Wayne sprak nog de voice-over in voor de documentaire Chesty: A Tribute to a Legend van Ford maar dit was de laatste on-screen samenwerking om het zo maar te noemen. Het vreemde was echter dat dit geen western was waarin hun combinatie het beste tot hun recht kwam maar een komedie die zich afspeelt op een tropisch eiland.

Geïnteresseerd dus vanwege het feit dat dit de laatste samenwerking tussen de twee Johns is maar langs de andere kant ook een beetje vrees naar een zwakke komedie. Komt voornamelijk omdat ik Wayne niet echt als een komisch talent beschouw maar net als in McLintock weet hij er voldoende mee weg te geraken. Hij speelt nooit echt atypische rollen en ook de rol van de ietwat norse cafébaas Donovan is hem op het lijf geschreven. De film kent een aantal bargevechten, iets waar ik altijd fan van ben, maar stelt qua plot niet bijzonder veel voor. Toch behoudt de film een zekere aantrekkingskracht vanwege het plezier dat de acteurs lijken te hebben en natuurlijk het mooie eiland. Man, daar zou ik gerust ook wel de rest van mijn dagen willen slijten. Heel het plot rond Amelia wordt er af en toe maar met de haren bijgetrokken en het einde is op zijn minst merkwaardig te noemen (heel de film gaat erover dat Amelia geen weet mag hebben van de haar halfzussen en halfbroer en dan is opeens alles in orde) maar het verveelt nergens waardoor de film als een vermakelijk tussendoortje kan worden beschouwd.

Zoals daarjuist gezegd is dit weer een typische John Wayne rol want hij mag hier wel weer wat de macho uithangen maar wel met een ietwat romantische tint aan zijn personage. Dat gaat hem hier een heel stuk beter af dan in zijn Lone Star periode want dat was soms echt verschrikkelijk om te zien. Zo enorm houterig maar het lag vaak ook aan de regisseur of het script die ervoor zorgden dat het personage van Wayne van de ene moment op de andere moest trouwen met de leading lady. Soit, hij heeft hier een aantal leuke scènes met Elizabeth Allen (onder andere de waterski scène) maar het zijn toch de andere bijrollen die dit echt leuk maken. Lee Marvin is schitterend als de nogal agressieve Gilhooley (leuk moment ook wanneer hij zijn treinset krijgt, al is dat ding wel erg snel opgezet) maar ook Cesar Romero en Marcel Dalio als respectievelijk de gladde Marquis en de priester hebben hun time to shine.

Vermakelijke feel-good film die volgens mij nog het beste tot zijn recht komt in de kerstperiode. De film speelt zich dan tijdens kerstmis af maar wanneer je die kilo's sneeuw beu bent, dan kun je je wat vergapen aan dit tropische eiland. Het is niet het beste dat al is voort gekomen uit de samenwerking tussen Wayne en Ford, jammer genoeg ook niet het slechtste, maar toch weer een vermakelijke zit.

3.5*

Ongewone rollen voor Wayne en Marvin (in een bijrol) in een goedgeluimde komedie over allerlei kleine intriges op een eilandje in de Stille Zuidzee. Zo heb ik beide acteurs nog nooit gezien. Het plaatsje wordt dooreen geschud wanneer de dochter van de lokale dokter aankomt uit boston (een uitstekende Elizabeth Allen), met de bedoeling om hem te onterven. Ik vond het de hele tijd door een leuk relax sfeertje, met wat schelmenstreken, een vleugje romantiek en vooral veel humor. De humor is trouwens goed aanwezig en werkt bij vlagen aanstekelijk met eenvoudige dingen zoals de waterski-scène, maar ook de kerstviering in de kerk en de "warme ontvangst" van Amelia op het eiland brengen leven in de brouwerij, of in dit geval Donovan's taverne.