Nicholas and Alexandra (1971)

Met de legendarische B.A. Baracus als Nicholas...

Ik denk dat je daar een fout maakt. De rol van Nicholas wordt gespeeld door Michael Jayston.

De geboortenaam van Mr T. was Lawrence Tureaud en bij The A-Team speelde hij inderdaad Sgt. Bosco Albert 'B.A./Bad Attitude' Baracus, maar in deze film is van hem geen enkel spoor...

Je hebt me aan het werk kunnen zetten, en dat is al heel wat.

ik vind dit een geweldige film!

zeker als je heletijd de familie plezier zit hebben en zo en dan worden ze afgeknald

Merkwaardig dat er zo weinig op deze film is gestemd. Nota bene de afgelopen jaren enkele malen op TV geweest en zeker niet slecht. Goed, hier en daar wordt er wat gesjoemeld met de waarheid, maar in grote lijnen blijven de tragische Nicolas en zijn familie goed overeind in deze film. Wat mij betreft best wel het bekijken waard.

Keer terug naar het Keizerlijke Rusland, beleef het drama van Nicolaas II en zijn gezin en begeef je in de pracht en praal van het Russische Hof.

Deze film begint met de geboorte van Tsarevich Alexei in 1904, in een tijdspanne van 3 uur worden 14 jaar uit de doeken gedaan. Nicolaas trok ten oorlog tegen Japan, in 1905, met grote verliezen. In de steden is er onvrede na de bloedige zondag van 9 januari 1905 die tot de eerste revolutie zou leiden. In de Keizerlijke kringen maakt men zich grote zorgen over Tsarevich Alexei die aan Hemofilie leidt, waardoor gebedsgenezer Rasputin aan het Hof wordt ontvangen.

Langzaam wordt de weg vrij gemaakt voor de val van het Keizerrijk en de ondergang van het Keizerlijke Huis Romanov. Langzaam maar zeker wordt het lot van de Keizerlijke familie zeker als de Revolutionaire partijen aan populariteit winnen. De revolutie zou uiteindelijk niet alleen een einde maken aan de heerschapij van de Romanovs maar ook aan het leven van de Tsaar en zijn gezin.

Uitstekende acteerprestaties van Michael Jayston(als Tsaar Nicolaas II), Janet Suzman(Tsarina Alexandra), Roderic Noble(Tsarevich Alexei) en Tom Baker(Rasputin). Je leeft je echt in in de wereld aan het hof, de zorgen om de Tsarevich en de horror van de revolutie.

Net stukken van gezien. Ben een hele tijd geïnteresseerd geweest in de Romanov's en vond, wat ik er van gezien heb, best aardig. Mooi einde ook.

Zo nu en dan ontdek je nog eens een film waarvan je nog nooit eerder gehoord hebt en dat ook nog eens een grote productie blijkt te zijn. Je vraagt je dan af hoe een film zoals deze in de vergetelheid is geraakt. Omdat deze film behoorlijk veel overweg heeft met Dr. Zhivago, zowel het verhaal als de stijl, ligt daarin wellicht het antwoord. Ondanks de meer dan drie uur durende speeltijd is deze film erin geslaagd mijn aandacht vast te houden, en dat komt voornamelijk door de hoofdrolspeler, die een geloofwaardige Tsaar Nicolaas neerzet. Gelukkig blijven de tenenkrommende romantische momenten binnen de perken en houdt de sterke cast deze film op de been. Ik hoopte wel wat meer te zien te krijgen van de slagvelden met de Duitsers, maar daar lag overduidelijk niet de focus op, net zoals zijn voorganger. Al met al krijgt deze film van mij een ruim voldoende.

Overweldigend epos over de laatste der Romanovs en het begin van de Russische Oktober Revolutie. De film doet qua sfeer en aankleding niet onder voor Sergey Bondarchuks vierdelige ‘Voyna i mir’(1965-1967). De kleinste rollen in deze Brits/Amerikaanse monsterproductie zijn tot in e puntjes verzorgd. Films, zoals ze tegenwoordig helaas niet meer gemaakt worden.

Reconstructie van de Russische Revolutie vertelt vanuit het perspectief van Nicholas II [Michael Jayston], de laatste tsaar van Rusland, en diens echtgenote Alexandra [Janet Suzman]. In zijn Rusland-trilogie had Sergei M. Eisenstein al de Bolsjewistische kant van het verhaal verteld en in Doctor Zhivago (1965) benaderde David Lean dezelfde gebeurtenissen vanuit een meer menselijk perspectief. Deze biografie toont de zwakheden van de tsaar, die onvoldoende oog had voor de veranderende status van zijn familie en teveel vertrouwde op steun van zijn familie in Europa. Uiteraard komen alle iconische figuren uit de periode voorbij, met vooral Tom Baker indrukwekkend als Rasputin, en verschijnen er flink wat toppers uit de Britse filmwereld in kleine rolletjes (waaronder Laurence Olivier, Michael Redgrave, Harry Andrews en Jack Hawkins), maar Jayston en Suzman torenen boven alles uit met voortreffelijke acteerprestaties. De massascènes zijn vaak indrukwekkend en de Oscars voor respectievelijk Art-Direction/Set-decoration en de kostuums zijn absoluut verdiend. De slotscène vergeet je niet gauw. Destijds bekritiseerd vanwege de speelduur, maar wat mij betreft is er geen verspilde frame te vinden.

De slotscène blijft inderdaad hangen, maar het heftigst vond ik toch de scène waarin de tsaar direct na troonsafstand thuiskomt bij zijn vrouw.