Una Pura Formalità (1994)

Vreemd, dat niemand deze gezien heeft, lijkt me een vrij goede film.

Fans van M. Night Shyamalan of van Roman Polanski moeten deze film zeker gaan kijken. Roman Polanski omdat je zo zou zeggen dat hij hem ook heeft geregisseerd(ben trouwens benieuwd hoe dat gaat om zo'n top regisseur te regisseren) De duistere sfeer pakt je gelijk en wordt naar mate de film verloopt steeds intenser en voor de fans van M. Night Shyamalan omdat ik die verdenk van plagiaat!!!!

Die had ik echt graag gezien. Maar 20 pond of meer voor een DVD vind ik toch té veel geld. Hij is blijkbaar out of print en nog moeilijk te krijgen, tenzij tegen woekerprijzen. Ik ven zelf een fan van Polanski, Tornatore en M. Night Shyamalan, dus die film intrigeert mij.

Wil 'm ook graag zien, maar er is geen dvd te vinden.

Giovannio Morricone, een van de zonen van Ennio, was assistent regisseur en acteur in deze film. Daarnaast deed zijn vader de muziek.

Ik zou deze film graag iedereen van harte willen aanraden (zeker voor de Polanski fans). Het kost je misschien wat tijd om em te vinden. Maar ik kan je verzekeren, het is je elke cent waard. Prachtige film .

Een two man show, dit duister, aantrekkelijk, intens, intellectueel, sentimenteel, weids gedetaileerd psychodrama vol met raadsels waar je je hersenen bij nodig hebt. Een combinatie van een cynisch kat en muis- en een abstract karakterspel. Ik vind wel dat het aan het spel van Depardieu en Polanski te danken is dat de film tot het einde boeiend blijft omdat het eigenlijke mysterie je niet in de greep houdt.

Ik wist nog geen eens dat Polanski ook acteerde, erg goede rol zet hij neer als de inspecteur.

En het komt in principe echt neer op hoe Polanski en Depardieu met elkaar spelen.

Als kijker moet je zelf op de kleine details letten en zo zelf ook mee puzzelen.

Uiteindelijk lijkt de film net een koortsachtige droom die je hebt beleefd als je erachter komt dat Onoff al die tijd gewoon dood was en er nog achter moest komen.

3,5 Sterren.

Psychologisch kat en muisspel dat wat mij betreft toch niet helemaal uit de verf komt.

Ik wil niet zeggen dat er veel plotholes inzitten maar om te zeggen dat het nogal vergezocht is lijkt me een understatement.

Wat dat betreft idd Shyamalan achtig die dat ook nogal vaak heeft.

Aan de voice dubbing kon ik hier ook erg slecht wennen.

Een Frans intermezzo van Giuseppe Tornatore dat onlangs op blu-ray is verschenen. Op papier leek het allezins aardig en ook de uitvoering is goed te noemen maar desondanks wist het me maar weinig te boeien, het ontvouwt zich allemaal te stroperig daarvoor.

Het lijdt geen twijfel dat het filmplezier ligt in de verbluffende acts van een Gérard Depardieu, eigenlijk één van zijn meest ingeleefde vertolkingen, en een Polanski die mij totaal verraste en werkelijk geknipt was voor het harde, introverte maar ook intelligente personage van een commissaris uit een miserabel, godvergeten politiekantoortje.

De dialogen en de wederzijdse reacties houden uw aandacht, eigenlijk veel meer dan het mysterie waar het allemaal omdraait en dat eigenlijk nooit heel duidelijk, voor mij althans, wordt uitgeklaard. Hoefde eigenlijk niet, het schaakspel tussen de twee moest het doen en deed het ook.

Enkele markante scenes. De openingsscene bijvoorbeeld en dan ook deze met Depardieu alleen in de cel en deze met de lachbui met de reactie van de jonge politieman en de gevolgen...

Een troebele sfeer die me, mede door de bijzondere figuur en houding van de commissaris, me af en toe deed denken aan die films waarin Stasi-optredens en ondervragingen aan zet zijn.