Irma la Douce (1963)

Goud!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Voordat ik aan deze Irma la Douce, mijn 5e Wilder begon had ik best behoorlijk hoge verwachtingen. Maar wat wil je ook als een regisseur (persoonlijk) gemiddeld zo vreselijk hoog scoort.

Nou wil ik niet zeggen dat dit de ''minste'' Wilder is die ik zag - de anderen zijn gewoon wat beter. Want een mindere film heb ik nog niet kunnen ontdekken van één van mijn favoriete regisseurs. Heb best genoten van deze sfeervolle, vermakelijke film; mijn 1e Wilder in kleur. En dat werkt ook.

Mooi geschoten, bijzonder fraaie settings, decors en een leuk in elkaar geflanst verhaaltje dat helaas naar het einde toe toch wat te lang duurt soms. Geen probleem, het stoort nergens. Veel komische vondsten, vooral de opstapeling van bepaalde scénes worden op een gegeven moment naar een leuk hoogtepunt gebracht (Lord X die uit de dood herrijst bijv.). Het café, de sfeer daar en de barman zijn wat punten die ik niet snel zal vergeten. Leuke dingen waar ik deze film zeker aan zal blijven herinneren.

Nou ja, dan maar weer op naar de volgende Wilder. Zal ook vast wel weer leuk zijn... dat kan niet anders. Althans, dat hoop ik. Deze film krijgt in ieder geval (weer) een dikke voldoende. Erg leuk.

Leuke Wilder weer, vooral de setting is erg mooi en sfeervol. Jammer dat het naar het einde toe wel wat een rommeltje wordt en wat al te vergezocht. Lemmon is heerlijk op dreef en de dialogen zijn weer hilarisch.

erg leuk om te zien

Jack lemmon toont zijn talent comendy geweldig en goed met Shirley Maclaine

die bewees wat ze kon

leuke onderhoudende film

in sommige opzichten zelfs modern thema , gewaagd maar das dus het leven.

Wat een leuke jaren 60 film was dit. Het verhaal is leuk en zit zeer grappig in elkaar (soms wel erg flauw) en de cast was gewoon geweldig. Met name Jack Lemmon en Lou Jacobi vond ik zeer goed. Verder ziet het geheel er zeer mooi uit met fraaie decors (ook wel grappig de kartonnen achtergronden die zo genaamd de Franse omgeving moesten voorstellen terwijl de film gewoon grotendeels in een studio is opgenomen) en kleurrijke kleding. De film is wel wat aan de lange kant waardoor het soms wat langdradig wordt en je de neiging hebt om hem effen vooruit te spoelen. Maar al met al kijkt deze leuke en vrolijke typische begin jaren 60 (wel erg preuts toen allemaal) film zich lekker weg.

P.S. de Zebra Twins mochten er best wezen

Vrij irritante klucht, die nog wel aardig begint, maar daarna compleet uit de hand loopt. De plot is stupide en duurt minstens een half uur te lang en de beslissingen van de personages zijn compleet ongeloofwaardig. nog erger is het beeld dat wilder van frankrijk schetst: de som van alle denkbare cliché's. het enige wat de film redt van de complete ondergang zijn de 2 hoofdrolspelers.

veruit de zwakste film die ik van wilder zag.

Aardige filmpje, maar haalt het niveau van bijvoorbeeld Some like it Hot bij lange na niet. Irma la Douche is te kluchterig, flauw en vooral te lang.

Kluchtige verfilming van de gelijknamige, van oorsprong Franse musical met een glansrol voor Shirley MacLaine. Na de problemen met haar bij de opnamen van The Apartment (1960) - ook met Jack Lemmon - wilde Billy Wilder aanvankelijk niets weten van een nieuwe samenwerking met de volgens hem onhandelbare Shirley MacLaine. Achteraf heeft hij daar geen spijt van gehad, want het is vooral dankzij de haast perfecte vertolking van MacLaine, dat deze film wereldwijd een kaskraker werd.

Niet onomstreden overigens, want in het preutse Amerika wekte de film destijds tamelijk veel verontwaardiging vanwege de te luchtige kleding van MacLaine en haar beroepsgenoten. In Nederland leidde dat zelfs tot een liedje, gezongen door Dikke Leo en populair op kermissen en partijtjes.

Hoewel de film naar de maatstaven van nu erg braaf is, is het nog steeds een heel vrolijke en erg grappige film, die in de loop van de tijd nog niets van zijn charme heeft verloren. Een van de betere komedies uit de jaren ’60.

1 keer eerder gezien toen ik een jaar of 10 was. Heeft toen blijkbaar veel indruk gemaakt, want het was bizar hoeveel ik me nog van deze film kon herinneren. Op de trouwscene na zo ongeveer de hele film! Misschien moest ik toen naar bed...

Twee jaar hiervoor was Hepburn ineens geen prostituee meer in de verfilming van Breakfast At Tiffany's, maar in het razendsnel de Hays-code loslatende Hollywood maakte Wilder in 1963 wel een film over een prostituee. Haast bizar geïdealiseerd trouwens. Parijs is een soort fantasieland dat voldoet aan de clichés. En de film is ondanks het thema een stuk braver en minder scherp dan de meeste Wilders die ik tot nu toe zag. Minder tijdloos en eigenlijk ook minder goed. Er zitten echt wel aardige grappen in, zoals Lord X die refereert aan zo'n beetje alle beroemde Britse films of de geinige bijrol van Jacobi.

3.0*

Misschien traag, maar door de zorgvuldige opbouw van de dialogen zou ik eigenlijk geen enkele scène echt korter hebben willen zien. En wellicht oubollig, maar voor wie zich daaroverheen kan zetten toch ook vermakelijk. Jack Lemmon is uitstekend als Nestor en absoluut hilarisch als Lord X, en Lou Jacobi perfect als Moustache. Opmerkelijk dat niemand het op MovieMeter nog gehad heeft over hoe onschuldig de omgang tussen pooiers en prostituées hier nog was: waar het in 1963 niet erger werd dan een flinke ruzie en een pets op de billen (althans op film) is de werkelijkheid anno nu wel iets grimmiger, met alle berichten over Oosteuropese seksslavinnen van de laatste jaren. Maar ja, dat is nu eenmaal film – ik stoor me er niet aan, maar ik vraag me af of zulke scènes nu nog zonder heisa in de bioscoop zouden kunnen verschijnen.

        Nog twee grappige details: de zeeman met de tatoeage van Napoleon op zijn borst is Bill Bixby, later Dr. Bruce Banner uit de televisieserie The incredible hulk, en de soldaat die het sportverslag op z'n radiootje eigenlijk interessanter vindt dan z'n bezoek aan de Rue Casanova wordt gespeeld door James Caan, negen jaar later Sonny in The Godfather.

        De trailer op mijn DVD begint trouwens onwaarschijnlijk suf met een lang stukje tekenfilm, maar wanneer de echte beelden uit de film voorbijkomen zie je opeens ook een fragment dat de uiteindelijke versie niet gehaald heeft: wanneer één der dames in de arrestantenwagen een soort limbodansje voor Nestor uitvoert schudt ze daarbij alles wat ze in huis heeft (en dat is héél wat).

Een klucht met een simpel verhaal, dat te lang duurde: deze gedateerde romantische klassieker, gebaseerd op de gelijknamige musical, spelend in de hoerenbuurt en in de straten van Parijs. Vooral de grappen neigden te vaak en te veel naar slapstick. In het oog viel de kleurige kleding. Jack Lemmon en Shirley Maclaine droegen de film.

Èèn van de heerlijkste feelgoods van Wilder, met een zeer goed acterende (wanneer nou niet?) Lemmon, en natuurlijk MacLaine als hoertje.

Een topper van Wilder.

Het was alweer een tijdje geleden dat ik een Billy Wilder film zag, maar beschouw hem toch als één van mijn favoriete regisseurs. Alleen dit is niet zijn beste werk, maar alsnog een vermakelijke film. De film verveelt op zich nooit, maar is soms wel wat aan de trage kant. Maar wat deze film zo fijn maakt zijn natuurlijk de acteurs en dan voornamelijk Jack Lemmon. Heerlijke acteur natuurlijk, zeker in komedies. Hoewel je niet snel dubbel zal liggen om deze film, zitten er genoeg grappige momenten in. Met name de momenten in het café waren erg goed. Verder heeft de film behoorlijk mooie decors van Parijs en is de sfeer erg aanstekelijk.

3.5*

Op zich best vermakelijk met een leuk centraal koppel dat een goede chemie heeft. Maar ik zie liever dat Wilder drama's of gitzwarte komedies aflevert dan deze. Het is nergens echt grappig en kabbelt iets te veel vooruit. Verder wel typisch Hollywod uit die tijd, met zo'n typisch sfeertje waar iedereen elkaar kent en het één en al blijheid is. Dat is best geinig, maar ik zie liever realisme dan zo'n Tinseltown-fantasie.

Buiten dat is het jammer dat het allemaal zo nep is en je ziet dat alles uit decors bestaat. Zo overduidelijk dat je vermoedt dat Wilder het zo bedoeld heeft, maar die eerste beelden van Parijs in de ochtend bevatten zoveel meer sfeer dan de rest van de film. 3,0* nog wel, er waren genoeg leuke en fraaie momenten te zien.

Jack Lemmon en Shirley MacLaine keren na het meesterwerk The Apartment terug in een film van Billy Wilder. Toch is Irma la Douce niet zo'n schot in de roos als hun vorige samenwerking. Sterker nog, Irma is één van de mindere films van Wilder die ik tot dusver heb gezien.

Vooral als je net One, Two, Three van Wilder hebt gezien, valt op hoe traag Irma la Douce eigenlijk is (hoewel zo ongeveer elke film traag lijkt in vergelijking met One, Two, Three). Op zich niets mis mee, maar er was zeker niet meer dan anderhalf uur nodig om dit verhaal van een klungelige agent die verliefd wordt op een prostituee te vertellen. De film gaat echter maar door en dat levert niet altijd de beste scènes op - soms werd het allemaal wel erg bespottelijk. Qua toon gaat de film ook alle kanten op, het ene moment zien we Nester die in een ruzie huiselijk geweld gebruikt en niet veel later komt de meest kinderlijke slapstick (als zijn ontsnapping uit de gevangenis) voorbij.

Desondanks zijn Lemmon en MacLaine een leuk duo om naar te kijken, speelt die ober een leuke bijrol ('But that's another story') en is de dubbelrol van Lemmon ook vermakelijk. Al met al een te lange en soms te bespottelijke klucht en zeker niet het beste werk van Billy Wilder. Maar ach, zelfs Wilder op zijn slechtste dag levert een bovengemiddelde film op.

3,5 sterren.

Leuke/ grappige/ onderhoudende film.

Nu ik inmiddels weer wat Wilder filmpjes aan het (her)kijken ben ook maar eens deze film meegepakt. Jack Lemmon is sowieso 1 van mijn favoriete acteurs en samen met Shirley MacLaine is het al helemaal interessant.

Het eerste wat mij opviel aan deze film is de kleurrijke en zeer sfeervolle setting, al vanaf de eerste beelden zat ik hierdoor in het verhaal.

Jack lemmon stelt eigenlijk nooit teleur en zo ook hier niet, de speelvreugde spat er vanaf en hij past perfect bij zijn rol. Shirley MacLaine zet haar rol ook meer dan prima neer, alhoewel ik las dat ze zelf niet erg te spreken was over de rol die ze hier moest spelen. Het is natuurlijk ook wel wat anders dan haar rol een paar jaar eerder in The Apartment.

Irma la Douce kan met momenten erg flauw en slapstick zijn maar zonder dat het mij irriteerde, de 2 uur en 20 minuten vlogen ook wel erg snel voorbij! De eerste helft is misschien een tikkeltje sterker dan de 2de helft, maar Billy Wilder weet er toch een erg aangenaam geheel van te maken.

3,5 sterren die dicht tegen een 4 aan zit.

Een en al kijkgenot, 143 minuten lang (Eureka "Masters of Cinema" Blu-ray) genoten. Typische Billy Wilder hilariteit. Prachtige studiodecors die een onvergetelijke indruk hebben achtergelaten.

Pacino1987

lange zit, maar toch wel een leuke film / toneelstuk.

Alles is binnen opgenomen op 1 scene na ergens net over de helft.

Dacht jarenlang dat het een musical was, maar dat is dus niet zo. ( ook al was er wel in 2001 een musical van gemaakt in NL met o.a. Janke Dekker, Carry Tefsen en Nelly Freijda)

daar ken ik ook de titel van, en nu nog vele jaren later alsnog voor t eerst de originele film gezien.

Wat dus zeker wel de moeite waard is.

Erg leuke film! Hij verliest wat aan vaart naar het einde toe. Maar toch blijft het boeien.

Is met de 3,6 miljoen bezoekers de op-een-na best bezochte film aller tijden in Nederland.

Erg fijne Wilder, maar niet zo hoogstaand dan het andere topwerk dat ik al van hem zag. Dit is eerder een jolige luchtige film met een Jack Lemmon die het steeds erg goed doet. Toch wel één van mijn favoriete acteurs uit het verleden.

Wilder werpt met een eigengereide visie een blik op het prositutiemilieu in de straten van Parijs. De buurt wordt van hogerhand gedoogd, niet in het minst omdat men zelf al eens naast het potje plast. Voor een pietje-precies Nestor is dit echter een doorn in het oog en hij vindt er niet beter op om op zijn eerste dag de hele rosse buurt te arresteren voor onzedelijk gedrag.

Het plotverloop is leuk waarbij hij verliefd wordt op de prostituée Irma en zelf eigenlijk haar pooier wordt. De film zoekt een evenwicht tussen wat gewelddadige zware momenten enerzijds en een soort slapstick gehalte anderzijds. Het is vooral dat laatse dat beter past bij Lemmon.

Zoals het een film uit de jaren 60 betaamd suggestief naakt in plaats van visueel naakt. Verder dan een naakte rug komt men niet, maar ook dat was blijkbaar al een brug te ver voor het preutse Amerika destijds. Leuk film alvast!

Wat een heerlijke film! Je merkt duidelijk de stempel van Billy Wilder en het originele verhaal is een Franse musical dat haar première kende in Parijs. Uiteraard is het wat met de Hollywoodbril bekeken, maar dat mag hier wel. De film wordt gedragen door Jack Lemmon en de fantastische Shirley MacLaine. Lou Jacobi speelt een René van de Café uit Allo Allo avant la lettre. Normaal had Marilyn Monroe de rol van Irma la Douce gespeeld. Die zou met haar komisch talent ongetwijfeld goed gedaan hebben, maar Shirley MacLaine (die er een Oscarnominatie voor kreeg) is toch moeilijk te vervangen in de titelrol.

De film is nooit een bulderlach, maar je zit de hele tijd met een goed gevoel. Geweldig verhaal ook en mooie kleurrijke setting. Ook de cinematografie kreeg terecht een Oscarnominatie. Een wat atypische romcom die tegelijk de clichés omarmt. Leuk om te zien!