An American Tail (1986)

Jeugdsentiment en hele mooi poster trouwens!

Voor het Pixar-tijdperk werd nog echt gelet op afwerking en details in animatie, en deze Amercian Tail is daar een mooi voorbeeld van. Dit resulteert in een sfeervol geheel, iets waar het aangrijpende avontuur dan ook veeleer op inzet. Werkt beter dan de snelle prikkels en schreeuwerige humor uit de meeste computeranimaties van tegenwoordig. *** 1/2

Wel eens gezien, lang laaaang geleden. Afgelopen zomer heb ik voor praktisch nop de video meegenomen. Ik blijf het een mooi medium vinden. Zeker animatiefilms komen er soms beter tot hun recht, al kan je de audio-instellingen natuurlijk niet aanpassen. Van An American Tail kon ik me dus weinig herinneren, de andere film van Don Bluth daarentegen, The Land Before Time, kan ik haast dromen. Eigenlijk vind ik het achteraf wel jammer dat de overeenkomsten qua verhaallijn zo duidelijk zijn.

Er gebeurt namelijk in grote lijnen precies hetzelfde. Familie verhuist naar een beter oord en al snel verliest kindje zijn ouders. Vervang New York door een prehistorisch landschap en de katten door ruigtand en je bent al een heel eind. De tekenstijl is natuurlijk ook hetzelfde, al is dat een positief gegeven. Het ziet er wederom prachtig uit! Waar An American Tail bij mij last van heeft, is dat het nergens echt kan opboksen tegen The Land Before Time, die ik toch een stuk mooier vind. Hier komen dan wel ineens liedjes naar voren die het verhaal onderbreken. Een eeuwige jeukfactor. Ik spoel alleen nooit door omdat ik bang ben toch iets van het verhaal te missen. Achteraf gezien had het geen problemen opgeleverd. Punt is wel dat An American Tail moeiteloos de concurrentie aan kan met moderne kinderfilms. Het biedt ook een leuk stukje Amerikaanse geschiedenis wanneer het gaat om hun immigratieverleden.

Vanaf de jaren '80 kreeg Disney op commercieel vlak een pak concurrentie. Denk maar aan Ghibli Studio of Don Bluth met zijn animatiefilms. Ghibli moest zijn weg hier nog vinden en Don Bluth miste soms wel het budget of de magie van Disney. Ook hier krijgen we een film die origineel lijkt omdat het anders is dan Disney (die in de 80's niet bepaald hun sterkste werk afleverden), maar uiteindelijk niet echt een hoog niveau konden halen.

An American Tail heeft de ambitie om te groeien, maar vervalt evengoed in clichés. Maar met ietwat standaard thema's mikt het ook op volwassenen, terwijl de film dat level niet kan volgen. Op de eerste plaats dus wat saai en geforceerd, maar verder wel leuk om zien.

In mijn herinnering een nogal brave film. Deze heb ik ergens een keer gratis bijgekregen op DVD, volgens mij. Ben benieuwd.

De herziening beviel me erg goed. Een schattig verhaal, erg mooie animatie (die achtergronden!), erg goede stemacteurs, fijne muziek. Liedjes in films storen mij zelden, mits het goede liedjes zijn. De liedjes in deze film waren erg kort, maar bevielen mij ook wel prima. Somewhere out there vond ik erg schattig. De meeste liedjes worden vrij vals gezongen, maar dat maakt het helemaal af.
Het verhaal is misschien niet erg origineel, maar wel erg vermakelijk, mede door het acteerwerk dat dik in orde was.

In het Duits is dit Feivel, der Mauswanderer. Een slimme zet om de e en de i te verwisselen, want dan weet je als kind tenminste hoe je het uitspreekt. Hierdoor verloor ik veel van mijn Fievel-plakplaatjes met weddenschappen als, is het Bembie en Bambie.

Had hier een stickeralbum van die vrij leeg bleef, omdat die van de Speurneuzen veel leuker was. Toeval of niet dat beide tekenfilms zijn over muizen in 1986? Tevens ergens in 1994 een video game. Dat was bijna tien jaar na de Bluth film, maar komt als een verrassing dat er zelfs twee vervolgdelen bestaan waarvan één uit 1991.

Dat die maar beter mogen zijn, want ik vind het vrij tegenvallend. De dieren bezitten teveel menselijke trekjes en er is te weinig gedaan met het immigrantenverhaal.

Niet best.

De mix van het duistere verhaaltje en de grimmige setting met de kinderlijk vervelende muizen is er eentje die lastig te verklaren valt, behalve dan door de animatiegeschiedenis van Bluth. Het resultaat slaat in ieder geval nergens op.

De liedjes zijn ongepast, de personages vooral kinderachtig, terwijl het drama wel serieus probeert te zijn en probeert te emotioneren. Da's moeilijk wanneer je naar overgeanimeerde muisjes zit te kijken en wanneer het plot compleet voorspelbaar is. Wie heeft er ooit aan het einde van deze film getwijfeld.

Er zitten een paar momenten in waar het visueel toch wel aardig is (de storm op zee bijvoorbeeld), maar veelal oogt het lelijk en is de overdaad aan animatie eerder irritant dan mooi. De soundtrack is ook al zo zwaarmoedig en belegen. Mnee, liever films die een kant durven kiezen, dit soort halfslachtig gedoe is niet echt aan mij besteed.

1.0*

Hel matig. Het is vooral enorm gedateerd; de film voelt aan als een product uit de jaren 50. De film is enorm braaf, maar ook de achtergronden die zeer uitbundig geverfd zijn ogen nogal ouderwets. Als geheel vind ik het ook niet heel mooi. Veel vaalbruin, groen, geel en zo nogal saai, eentonig en soms zelfs lelijk.
Verhaaltje zelf is ook weinig bijzonder met af en toe een aardig moment, maar dan begint men te zingen dat toch niet helemaal lekker aanvoelt en is het moment weer weg. Gelukkig niet al te lang. 1,5*.

Nog zo'n tekenfilm die nostalgische herinneringen oproept aan mijn jeugd. Destijds toch wel grijs gedraaid als ukkepuk, vandaag na 30 jaar ofzo opnieuw bekeken. Vele scènes zaten nog her en der in het geheugen gegrift, dus dat is alvast positief. Op zich wel een fijn plot waarbij de muizenpopulatie synchroniseert met de grote emigraties naar (Noord-)Amerika om een nieuw leven uit te bouwen. Of het nu vanuit de haven van Hamburg, Rotterdam of Antwerpen (Red Star Line) was, deze lieden hadden allen hetzelfde doel.

Daar het plot nog behoorlijk is, vallen de animaties vandaag de wel wat tegen. De tand des tijds heeft zijn tol geëist. Ook de liedjes slaan niet meer zo goed aan en het geluid is vaak bombastisch bij naderend onheil. Daarnaast komen de katten - zekere de Russische versies - over als vraatzuchtige predatoren waardoor het allemaal een beetje bij de haren getrokken is.

The Mouse of Minsk was nog eens leuk om terug te zien. En eigenlijk ben ik wel blij om hem in zijn geheel nog eens gezien te hebben. Aardig, maar zeker niet meer dan dat.