Der Nachtmahr (2015)

Damn, check die trailer. Draaide op het Filmfestival van Locarno in de sectie 'Concorso Cineasti del presente'. Kan interessant zijn.

"A very unique brand of coming of age story". In de trailer is overigens een stukje Clockwork Orange sound te horen.

Helaas komt Der Nachtmahr niet uit de verf als horrorfilm. Het is nergens eng maar vooral heel erg luidruchtig. Vooraf een waarschuwing op het scherm voor epileptici en een advies om het volume zo hard mogelijk te zetten; het komt allemaal over als een wat makkelijke gimmick. Maak gewoon een goede film, denk ik dan. Eentje met op zijn minst een semi-interessante hoofdrolspeelster. Van datzelfde euvel hebben ook de bijfiguren last. Elke persoon in de omgeving van Tina is een incapabel mens, zij het als ouder, therapeut of vriend. Het ziet er soms best aardig uit wat Akiz op het scherm laat zien, maar Der Nachtmahr is niet eng genoeg om een horror te zijn en te plat om een kijkje te geven in de psyche van een (oninteressante) tiener. De film haakt nergens in op de thema’s die het verontrustende werk van Füssli oproept en is daardoor niets meer dan een lege huls.

Lees verder: Cinema Interruptus

Zucht.. Het missen van de afgelopen editie van Imagine en het daarbij behorende baalgevoel blijft me maand op maand achtervolgen. Zoveel diversiteit in stijloefeningen en een zeldzaam lange wishlist dit jaar waar ik later niets meer van vernomen heb. Gelukkig komt er via het wereldwijde web met der tijd altijd wel eens iets bovendrijven. Zo had ik verleden maand het geluk een nogal pixelige screener van Lace Crater aangereikt te krijgen, waar ik voorheen maanden naar gezocht had na eerst meermaals met mijn neus tegen de muur te hebben geslagen uit frustratie over de spaarzame beschikbaarheid van zulke indie titels. en kwam na ontelbaar verzoek enkele dagen geleden eindelijk gehoor voor deze Der Nachtmahr.
En ik denk dat dit de liefhebbers van oa Spring Breakers en in mindere maten Enter the Void erg gelukkig zal maken. De neon strobes zijn namelijk niet om aan te slepen en de geluidsband is kwa intensiteit een van de meest effectieve sinds jaren. De epileptie waarschuwingen zijn natuurlijk goedkoop en puur voor de verkoop maar aangezien dat tot nu toe tot weinig heeft geleid bij het grote publiek durf ik wel te bevestigen dat ze redelijk terecht zijn, vooral de feestscenes gaan soms net iets langer door dan ik persoonlijk hebben kan, zeker na een brak griepig weekend. Wel jammer alleen dat het verder allemaal zo minimalistisch, stuur en zelfs indentiteitloos is en er niet meer een volbloed horror van is gemaakt, terwijl de ingrediënten er in overvloed waren. Want voor een psyhologisch drama alleen is het toch te weinig overtuigend en is met name het surrealisme soms lachwekkend amateuristisch. Toch is het ondanks dit alles een behoorlijk moderne en levendige film geworden die me flink door elkaar heen heeft geschud en me visueel beslist heeft geïmponeerd en met name om die reden een groter publiek verdiend. Degene die benieuwd zijn geworden mogen me dan ook gerust pm'en voor meer info... (3,5*)

Pompende techno (Boys Noize, Oblast, Atari Teenage Riot..), neon en strobes, drugs en Berlijn als het ultieme toneel. Wat mij betreft is dit de Duitse Pop Skull. Met een budget van €80.000 kun je er van uitgaan dat niet alles er even indrukwekkend uitziet, maar ik prefereer een tiental enorme hoogtepunten boven een film die water bij de wijn doet om een wat stabieler/constanter resultaat te behalen. De editing is grandioos. Samen met de soundtrack, sound design en belichting het beste van dit jaar (en dan hebben we The Neon Demon als concurrent..). De scene dat hij op een Easy Rider-achtige manier knipt naar de club heb ik een aantal keer 'teruggespoeld', kippenvel!

Het brengt ook veel herinneringen naar boven. Berlijn was op 16-jarige leeftijd mijn kennismaking met de underground muziekcultuur. Zomer 2015 was mijn tweede bezoek; de liefde werd alsmaar groter. Niet per se voor techno, maar wel voor de hele indrukwekkende drugs/clubscene die daar heerst. Ik heb de essentie van dit alles nog nooit zo goed verfilmd zien worden. Akiz hangt dat op aan een subtiel weird plotje. De eerste encounter met dat wezen was een beetje off, maar Akiz heeft een plan dat zich steeds beter weet te nestelen bij de kijker. Vanaf de scene dat ze toenadering zoekt, valt het allemaal op z'n plek. Het einde is daarin het absolute hoogtepunt. Alles komt hier samen; prachtig belicht, dope Oblast track (die ook aan het begin te horen is), met een surreëel, sereen en melancholisch staartje. Masterpiece!

Belangrijke voorwaarde is een liefdevolle verhouding met low budget cinema.

Cool.

Ik mag graag zeuren dat er te weinig electronische soundtracks in het filmwereldje rondgaan, die balans wordt in ieder geval een beetje hersteld met deze film. Paar gave nummers voorbij horen komen, van beukende feesttechno tot ware digital hardcore. Lekker bunkergebonk dus. Vond het wel een beetje jammer dat het telkens samenvalt met de feestscenes. Daarbuiten wordt de muziek een stuk spaarzamer (en braver) gebruikt, maar ach, het gaat in ieder geval de goeie richting uit.

Visueel is het goed. Niet geniaal, maar wel vlot camerawerk, wat maf camerawerk af en toe en ook de CG vond ik best oké, zeker kijkende naar het budget. Misschien niet het meest overtuigende creature ooit, maar toch had het een zekere charme.

Beetje jammer dat het acteerwerk érg matig is, waardoor het plotje (dat toch meer naar fantasy dan horror neigt) nooit echt van de grond komt. Genzkow schiet gewoon tekort, ook haar ouders bakken er werkelijk niks van. Dat was niet zo erg geweest als het allemaal net wat duisterder uitgevallen was, maar er zitten bepaalde drama elementen in die de film nu wat in de weg staan.

Maar verder zeker een toffe en originele poging. Die écht goeie Duitse film heb ik nog steeds niet gevonden, maar deze is zeker één van de beste.

3.5*

Vreselijke soundtrack en dito film.

lol

Techno en leuke kleurtjes, daar hou ik van

Blinkende Lichter! Leuke lowbudget film. Ik vondt de techno sfeer en de film, wel mooi samengaan. Perfecte film ook om een "normaal" arthouse publiek over de zeik mee te krijgen.

Redelijk geslaagd maar toch een klein beetje teleurgesteld. Ik ben geen techno liefhebber pur sang, maar dit soort elektronische muziek in een film heeft toch vaak een streepje voor. Vaak is het toch dance of rock wat je hoort op high school feestjes in films. Dit is toch van een andere orde, snoeihard. Zoals de film vooraf ook waarschuwt, of eigenlijk aandringt.

De film focust zich in het begin dan ook vooral op de feestjes en het spelen met licht, kleur en geluid. Top, mij hoor je niet klagen al vergeet je bijna dat Bornhak nog een troef in handen heeft; een mysterieus wezen dat de levens van een stel personages voorgoed omgooit. En dan komen er vergelijkingen in me op die niet echt als compliment opgevat moeten worden. Opeens leek het uit te monden in een soort E.T. voor volwassenen. Het monster was op zich niet zo verkeerd vormgegeven, maar het straalde geen vijandigheid noch sympathie uit. Ik kon er gewoon niet zoveel mee. De connectie tussen het wezen en Tina was ook niet voelbaar, mede door het matige acteerwerk van haar kant.

Het einde is nog wel aardig goed, maar ik denk dat ik met hetzelfde concept er gewoon een lekkere horrorfilm van gemaakt zou hebben. Nu is het een klein beetje een gemiste kans.

Possession 2.0. Een mentale crash verpakt als genrefilm. Audiovisueel wil Bornhak graag imponeren, en dat lukt best, maar toegegeven hij is geen Noe. De kracht van de film zit hem uiteindelijk meer in Genzkow’s performance, het doeltreffende camerawerk en natuurlijk de interactie met dat beestje.

Wat een bizar filmpje !
Voor mij had de film een categorie hoger kunnen halen wanneer er iets meer spanning of horrorelementen in het mysterieuze verhaal verweven zou worden. Nu blijft het wat oppervlakkig en braafjes. En inderdaad het gevoel van E.T. is er. Maar wel veel bewondering voor de aanpak van deze film. Sound is hier enorm belangrijk. Heerlijke techno deuntjes, ook al ben ik niet zo'n liefhebber, die fantastisch samen gevoegd worden met licht en kleurenspel. De eerste keer verschrok ik me gewoon door de harde sound.
Door de plotse harde techno deuntjes krijgt het mysterieuze verhaal nog meer mystiek en beangstigende gevoelens. Had de regisseur hier iets meer griezelige aspecten in verweven, dan was het voor mij een sterke film geworden. Nu blijft het toch wat braafjes en vaag. 7/10

Sterk. Deze film heeft me zeker niet ontgoocheld. In tegenstelling tot wat sommige bovenstaande reacties aangeven, beschikt het wel degelijk over een goed en intelligent plot, en zijn de acteerprestaties erg goed, al is het misschien met momenten iets te braaf. Maar verder erg kleurrijke film met vooral een geweldige soundtrack, en zo hebben we er wel meer nodig in het filmwereldje. Wat wel een beetje vervelend was dat de techno deuntjes wel echt extreem hard waren, tegenover de dialogen die eerder stil waren. Dit zorgde misschien wel voor schrikmomenten, maar stoorde me ook wel een beetje. Het verschil was echt enorm, en ik was eigenlijk bang om geluidsoverlast te creëren, omdat ik het volume echt op 70-80 moest zetten, en dan komt de beukende techno zeer plots in een gat in de nacht. Verder erg sfeervol en mysterieus. Aanrader!

Heb een voorzichtig vermoeden dat de regisseur met de film de oppervlakkige lifestyle van de jeugd
aan de kaak wilde stellen. Fraaie beelden van de techno-scene met beukende muziek zeer in contrast
met het fragiele wezentje dat de belevingswereld van de hoofdrolspeelster op zijn kop zet. Alsof
een leegte van het uitgaansleven wordt gecompenseerd door ingrijpende betrokkenheid.

Extreem inderdaad. Mijn versterker staat normaal op 60, maar na 22-23 uur zet ik hem doorgaans naar 50. Lager dan dat gaat hij nooit. Hier moest ik hem terugzetten naar begin 40 tijdens de rave scènes, om daarna idd de dialogen niet meer te kunnen verstaan in de daaropvolgende scènes.

Maar een heerlijke film.

Een beetje ongewone film over tiener Tina, die na een onschuldige faceswapgrap, zichzelf begint te vereenzelvigen met een vreemdsoortig wezentje dat er nog het meest uitziet als een kleine, bejaarde alien.

Net als de kijker kan zij de waanbeelden maar moeilijk van de werkelijkheid onderscheiden. Beeldt ze het zich in? Zien anderen het ook? Wat is haar relatie met het wezentje? Je kunt er van alles in lezen en er wordt ook wel een leuk spel mee gespeeld. Zeker niet de alledaagse uitwerking dat het zich slechts in haar hoofd afspeelt.

Tina wordt gespeeld door Genzkow, die de vertwijfeling van een fragiele, onzekere en overzelfbewuste tiener - die er sowieso wijs aan zou doen van de drugs af te blijven - zo ongemakkelijk goed verbeeldt: het lijkt eerder alsof ze op die eigenschappen gecast is, dan dat ze hier een puike acteerprestatie neerzet. Rest van de cast is vrij slecht te noemen.

Een echte nachtmerrie wordt het niet; eigenlijk vond ik dit uiteindelijk een vrij lieflijke vertelling. Een handvol overtuigende partyscenes waar alles aan klopt - kleuren, gebruik van licht, overweldigende muziek, zelfs de ondertiteling van dialoog op de dansvloer is effectief - schept de verwachting van een einde van iets grotere allure; er had wel meer uitgepakt mogen worden wat mij betreft.

Vreemd, anders, ietwat braaf soms maar ook ongewoon genoeg om een een uniek filmpje genoemd te kunnen worden. 3,5*