De Illusionist (1983)

heb hem gezien maar kan daar nauwelijks nog iets van herrinneren: de eettafel scene..

Is dit die film waarin bijna geen woord gesproken wordt?

Ja.

sterker: er wordt helemaal geen woord gesproken!

Geweldig. Verveelt geen moment...

Dit zal wel Stellings favoriete film zijn, want er wordt geen woord in gesproken. Jammer dat Stelling niet 70 jaar eerder werd geboren, want dan kon hij zijn lol op. Meer dan een paar grappige momenten heeft de film niet.

Vreemde maar zeker geen slechte komedie zonder dialogen met de Jonge in de hoofdrol. Dit prestigieuze project is bij tijden best grappig maar echt goed wordt het vrijwel nergens. Redelijk.

mooi commentaar!

ik was een groot fan van de jonge, geen acteur, maar het resultaat is amusant.

Vreemd dat deze film niet eens op DVD te krijgen is in Nederland, behalve op een peperdure verzamelaar "kalverliefde" waar 170 euro voor betaald moet worden.

Vreemde gang van zaken...

Zit ook in de box van Jos Stelling.

En die box van Jos Stelling is ook lekker betaalbaar...

Rare film. Maar wel amusant en vermakelijk.

Prachtfilm! Zowel surrealistisch, als poëtisch, als heerlijk flauw. Je moet echter wel openstaan voor een dergelijke film met Freek en ook nog eens zonder dialoog.

Ik hou niet van Freek de Jonge en heb weinig met Stellings voorkeur voor zwijgende films en heb daarom ook soms doorgespoeld, maar de beelden waren mooi en Freek de Jonge viel nog mee. Desalniettemin af en toe erg saai.

2,5*

De experimentele filmmaker Jos Stelling (1945) is niet zo bekend bij het grote publiek, toch heeft hij al een stuk of tien redelijk succesvolle films op zijn naam staan. Ik heb zijn vroegste films Mariken van Nieumeghen (1974), Elckerlyc (1975) en Rembrandt Fecit 1669 (1977) al eens gezien, stuk voor stuk rommelige, fragmentarische lowbudgetfilms die niet al te veel structuur hebben. Deze films spelen zich allen in een ver verleden af, en voor de bijrollen zijn de lelijkste acteurs gecast.

De Illusionist (1983) is zijn eerste grote film, met Freek de Jonge in de titelrol. Het is een surrealistische film, waarin geen woord gesproken wordt. Als er al stemmen in de film te horen zijn dan is het gemompel of onverstaanbaar geschreeuw. In het geval van Freek de Jonge is dat allesbehalve een nadeel, je begrijpt dus: ik ben absoluut geen fan van de man.

Erg grappig wil het allemaal niet worden, de scenes hangen als los zand aan elkaar en het helpt ook al niet dat er in de film niet gesproken wordt. Ik zat na een half uur al te kijken of de film nog lang duurde, en dat gebeurt me eigenlijk zelden. Als experiment is de film misschien redelijk geslaagd te noemen, voor een argeloze kijker zoals ik is de film een behoorlijk lange zit, ondanks de relatief korte speelduur van nog geen 90 minuten. 2*

Vreemde absurdistische klucht. Het camerawerk vond ik best goed, al vond ik die schuddende camera om een botsing uit te beelden wel een beetje Peppi en Kokki. Ook de soundtrack van Breuker en De Jonge zelf mag er zijn. De piepende en krakende molen vol vliegenvangers was een leuke locatie.

Helaas vond ik er inhoudelijk geen bal aan, en zo werd het toch een lange zit.